Alfavita Newsroom ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Οι αγώνες που δώσαμε τα τελευταία χρόνια ενάντια στην αξιολόγηση μας δίδαξαν ότι ακόμη και οι πιο αντιδραστικές ρυθμίσεις γίνονται πραγματικά επικίνδυνες μονάχα όταν βρίσκουν υποστηρικτές ή έστω σιωπηλούς συνεργάτες, πρόθυμους να πειθαρχήσουν σε οτιδήποτε εντέλλονται από τους ανωτέρους τους. Μας δίδαξαν επίσης ότι τέτοιοι υποστηρικτές και σιωπηλοί συνεργάτες δημιουργούνται και πολλαπλασιάζονται ανεπαίσθητα από ρυθμίσεις φαινομενικά ακίνδυνες. Τέτοιες ήταν οι ρυθμίσεις που δημιούργησαν εδώ και δεκαετίες ένα στρώμα «ανώτερων συναδέλφων», τα στελέχη.
Τα μαθήματα αυτά είναι ιδιαίτερα χρήσιμα για την περίοδο στην οποία βρισκόμαστε, την μετεκλογική. Στην περίοδο αυτή (και παρά τις αγωνίες και τις ανησυχίες που γεννούν οι άνισες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές της χώρας) έχουμε μια σειρά ανάσες ανακούφισης κι ελευθερίας στην εκπαίδευση: μπαίνουμε στα σχολεία και στις τάξεις
χωρίς τον φόβο του εκπαιδευτικού δαρβινισμού (όπου μόνο ο ισχυρότερος επιβιώνει της αξιολόγησης και πάντα υπάρχει ένα ποσοστό που χάνει και τιμωρείται),
χωρίς τις διαστροφές της ποσοτικοποίησης και της μέτρησης (σύμφωνα με τις οποίες η δουλειά μας και η μόρφωσης των μαθητών μας μπορεί να συνοψιστεί σε ένα νούμερο της εκατονταβάθμιας κλίμακας),
χωρίς τις δουλείες που επέβαλε η σχέση αξιολογητή - αξιολογούμενου,
χωρίς το φόβο των πειθαρχικών διώξεων (για οτιδήποτε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «αναξιοπρεπής συμπεριφορά» μέσα και έξω από την υπηρεσία),
χωρίς την τριετή κούρσα της Τράπεζας Θεμάτων (που στέγνωνε την εφηβεία και τα ήδη φτωχά πορτοφόλια των γονιών).
Από την άλλη πλευρά γνωρίζουμε καλά ότι οι δυνάμεις που δημιουργούν τα εκπαιδευτικά προβλήματα παραμένουν ζωντανές και απειλητικές. Τόσο αυτά που η κυβέρνηση έφερε στο προσκήνιο (αξιολόγηση, πειθαρχικά, πρότυπα – πειραματικά και Τράπεζα Θεμάτων) , όσο και εκείνα που προς το παρόν μένουν στο σκοτάδι (από την κοινωνική ανισότητα των σχολικών επιδόσεων και την κρίση του μορφωτικού σχεδίου που καλείται να υπηρετήσει το σχολείο ως την υποχρηματοδότηση και την παραπαιδεία).
Οι δυνάμεις αυτές δεν περιορίζονται στα πολιτικά κόμματα που στήριξαν τις μνημονιακές κυβερνήσεις και τη λογική τους. Πέρα από τα κόμματα αυτά, υπάρχουν κοινωνικά και εκπαιδευτικά υποκείμενα που ήδη αγωνίζονται για τη διατήρηση ή τη νεκρανάσταση όλων των παλιότερων ρυθμίσεων και των προνομίων που απορρέουν από αυτές. Εκδηλώθηκαν ήδη με δυναμισμό στο πεδίο των «πρότυπων σχολείων». Η ύπαρξη και η επιρροή τους όμως ξεπερνάει το θέμα αυτό. Μπορεί κανείς να τις εντοπίσει στα διάφορα εκπαιδευτικά φόρουμ, όπου υπερασπίζονται με μανία την «αξιολόγηση» και (κυρίως) την ιεραρχία που δικαιολογεί τα προνόμιά τους. Ακόμη και η Τράπεζα Θεμάτων βρίσκει υποστηρικτές στα διάφορα ηλεκτρονικά εκπαιδευτικά φόρουμ. Δεν είναι άλλωστε λίγοι εκείνοι που συμπλήρωσαν το μισθό τους με αυτή.
Είναι φανερό ότι η οριστική ήττα των δυνάμεων αυτών απαιτεί την ανεξάρτητη αγωνιστική δράση του εκπαιδευτικού κινήματος για να κλείσουν οριστικά τα θέματα που ήδη άνοιξε η νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου, αλλά κυρίως για την αντιμετώπιση των βασικών προβλημάτων της δημόσιας εκπαίδευσης. Διαφορετικά, όπως καθαρά φαίνεται από τις εξελίξεις στο ζήτημα των πρότυπων πειραματικών σχολείων, θα βρεθούμε προ εκπλήξεων. Στο θέμα αυτό είχαμε καταρχήν μια θετική τοποθέτηση του υπουργείου σύμφωνα με την οποία έπαυε ο διαχωρισμός των μαθητών σε «άριστους» (που αξίζουν «πρότυπα» σχολεία, «ισάξιους» συμμαθητές και «απαλλαγή» από το βάρος των συμμαθητών που δεν ανταποκρίνονται στις υψηλές ταχύτητες μιας μόρφωσης «αγώνα δρόμου» για την απόκτηση πιστοποιήσεων και δεξιοτήτων) και «δευτεροκλασάτους» (που δεν «αξίζουν» όλα αυτά τα «αγαθά»). Στη συνέχεια είχαμε μια ομοβροντία αντιδράσεων από τους υποστηρικτές αυτής της αντίληψης για τα σχολεία και τη μόρφωση και νιώθουν ικανοί να κυριαρχήσουν στα πλαίσια της. Σήμερα το υπουργείο αρχίζει την κολοκυθιά και συζητάει τη διατήρηση πέντε πρότυπων σχολείων (εισαγωγή μαθητών με εξετάσεις) και τη μετατροπή των υπόλοιπων σε πειραματικά (εισαγωγή μαθητών με κλήρωση). Συμπερασματικά, μονάχα όποιος πιέζει και αγωνίζεται μπορεί να προσδοκά αποτελέσματα. Οι ελίτ το δοκίμασαν ήδη, κερδίζουν και φυσικά θα συνεχίσουν.
Στην κατεύθυνση αυτή, το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να ανοίξει άμεσα το διάλογο (και να ενθαρρύνει την αντίστοιχη πράξη) για τη διαμόρφωση θέσεων που να απαντούν στα βασικά ερωτήματα: ποιο μορφωτικό σχέδιο πρέπει να υπηρετεί σήμερα το δημόσιο σχολείο; πως θα παλέψουμε με στόχο τη σχολική επιτυχία για όλα τα παιδιά; πως θα απαλλάξουμε τους γονείς από τα έξοδα της παραπαιδείας; μετά την αξιολόγηση τι; Κάποια από τα ερωτήματα αυτά δεν έχουν καν τεθεί στις συλλογικές μας διαδικασίες. Στο ζήτημα της αξιολόγησης τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, καθώς παλιότερες θέσεις του κλάδου δοκιμάστηκαν στην πράξη και είχαν τραγικά αποτελέσματα, αφού αποτέλεσαν το έδαφος επί του οποίου καλλιεργήθηκε ο καριερισμός και η αντισυναδελφική στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας των στελεχών.
Πέρα όμως από το διάλογο στο εσωτερικό του κλάδου, οφείλουμε να οργανώσουμε τους αγώνες για την άμεση διασφάλιση των εντελώς αυτονόητων. Γιατί εκτός από τις σύνθετες και πολύπλοκες απαντήσεις που απαιτεί η λύση των βασικών εκπαιδευτικών προβλημάτων υπάρχουν και όλα εκείνα που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί: κανένα παιδί δεν μπορεί να μελετήσει όταν πεινάει, όταν δεν έχει στέγη με θέρμανση και ρεύμα, όταν δεν έχει την ασφάλεια ότι αυτά δεν τίθενται σε κίνδυνο γι’ αυτό και την οικογένειά του. Όπως επίσης κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η αντικατάσταση των πιο αποτυχημένων διδακτικών βιβλίων του δημοτικού από τη νέα κιόλας σχολική χρονιά (και μέχρι τη συνολική αλλαγή των αναλυτικών προγραμμάτων) θα διευκόλυνε τη διδακτική πράξη ή ότι η άμεση δωρεάν διανομή λογοτεχνικών βιβλίων και η διδακτική τους αξιοποίηση θα αποτελούσε ένα πρώτο αντίδοτο στην εργαλειακή σύλληψη της μόρφωσης που στοιχειώνει τα διδακτικά βιβλία. Κανείς δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει με την αναγκαιότητα μονιμοποίησης των συναδέλφων που χρόνια τώρα πληρώνονται εννιά μήνες το χρόνο, ως αιώνιοι αναπληρωτές. Άμεσα, αύριο το πρωί αν είναι δυνατόν, να γίνουν οι απαραίτητες τέλος, προσλήψεις ώστε να καλυφθούν επιτέλους τα κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία. Κατάργηση του Ν. 4093 (πειθαρχικό δίκαιο) που παραβιάζει το τεκμήριο της αθωότητας και θέτει σε αργία υπαλλήλους για τους οποίους έχει κινηθεί διαδικασία πειθαρχικού ή έχει ασκηθεί δίωξη για συγκεκριμένα αδικήματα.
Ο σύλλογος μας, πέρα από τα παραπάνω αυτονόητα, με βάση τις αποφάσεις όλων των τελευταίων γενικών συνελεύσεων και του διοικητικού συμβουλίου θα αγωνιστεί για:
· Ριζική αλλαγή της δομής της δημόσιας εκπαίδευσης με θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και του ενιαίου δωδεκάχρονου δημόσιου δωρεάν σχολείου. Ίδρυση νηπιαγωγείων, διορισμοί νηπιαγωγών. Επαναλειτουργία των καταργημένων τομέων στην Τεχνική Εκπαίδευση με επαναπρόσληψη των εκπαιδευτικών που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα. Κρατικό πιστοποιητικό, γλωσσομάθειας για Αγγλικά – δεύτερη ξένη γλώσσα και πληροφορική με την αποφοίτηση από το Λύκειο.
· Ριζική επανεξέταση της πολυτυπίας των σχολείων στην κατεύθυνση του ενιαίου 12χρονου δημόσιου δωρεάν σχολείου. Η αντιεκπαιδευτική πολιτική δημιούργησε μια πραγματικότητα κατηγοριοποίησης και πολυτυπίας σχολείων – σχηματικά λέμε : αφού για τις νεοφιλελεύθερες/νεοσυντηρητικές πολιτικές δεν υπάρχει ενιαίο μορφωτικό σχέδιο δεν υπάρχει και ανάγκη ενιαίου σχολείου, επομένως ας δημιουργηθούν σχολεία διαφορετικών ταχυτήτων (κλασσικά, ΕΑΕΠ, πρότυπα – πειραματικά), ας αναπτυχθεί ένα αρχιπέλαγος «καινοτόμων προγραμμάτων» και ειδικών ημερών του κοινωνικού σχολείου.
· Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του ΓΚΠ. Δημιουργία ενός αποτελεσματικού δικτύου υποστηρικτικών θεσμών μέσα στο δημόσιο σχολείο για τους μαθητές που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Στήριξη της λειτουργίας των ΚΕΔΔΥ. Ενίσχυση της ειδικής αγωγής. Εξοπλισμός όλων των σχολείων με εργαστήρια πληροφορικής, δημιουργία μεγάλης βιβλιοθήκης σε κάθε σχολικό συγκρότημα. Αυξημένη χρηματοδότηση των νηπιαγωγείων ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες για γραφική ύλη και αναλώσιμα και να μην επιβαρύνονται οι γονείς.
· Νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που να αντιστοιχούν στο στόχο της γενικής μόρφωσης και της ανάπτυξης της κριτικής σκέψης όλου του μαθητικού πληθυσμού. Αναγνώριση της διπλής αξίας της σχολικής γνώσης και μόρφωσης, αφενός για τη συνολική υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης και αφετέρου για την υπόθεση καλλιέργειας κάθε μαθητή ξεχωριστά. Μείωση της ύλης σε όλο το εύρος της εκπαίδευσης. Βασικός στόχος πρέπει να είναι η συνεχής επιδίωξη για ισότητα στη μόρφωση, ακόμη κι αν αυτή προϋποθέτει τη θετική διάκριση υπέρ εκείνων που αντιμετωπίζουν περισσότερες δυσκολίες. Στο πλαίσιο αυτό η ποσότητα της ύλης στο σχολικό αναλυτικό πρόγραμμα πρέπει να μειωθεί σε όλο το εύρος της εκπαίδευσης.
· την κατάργηση του θεσμικού πλαισίου της αξιολόγησης και τη μετάβαση από τα πρότυπα-πειραματικά στα πειραματικά με μαθητικό πληθυσμό που δεν θα διαφέρει από εκείνον των απλών σχολείων.
· Την αξιοποίηση των σχολικών χώρων σε μια λογική αντιπαράθεσης με τις πολιτικές εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας μετά το ξέσπασμα της κρίσης αδυνατεί να καλύψει την επαφή των παιδιών με ένα φάσμα μορφωτικών και αθλητικών δραστηριοτήτων, τώρα που καταρρέει όλος ο προηγούμενος τρόπος ζωής. Το σχολείο είναι συχνά ο μόνος δημόσιος χώρος με ελεύθερους χώρους και υποδομές σε ένα πυκνοκατοικημένο αστικό ιστό. Άρα πρέπει να διεκδικήσουμε τη δυνατότητα του σχολείου να στεγάσει σε μια ζώνη ελεύθερων δραστηριοτήτων με μόνιμο προσωπικό (εκπαιδευτικοί, φύλακες, κλπ.) όλες εκείνες τις αθλητικές, πολιτιστικές δραστηριότητες που οι γονείς αδυνατούν πια να προσφέρουν στα παιδιά τους.
· Σύλλογο Διδασκόντων με αναβαθμισμένο διοικητικό και παιδαγωγικό ρόλο και θεσμοθετημένη πρωταγωνιστική θέση στη διαδικασία προγραμματισμού, σχεδιασμού, αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου. Με συχνές, τακτικές συνεδριάσεις όπου συλλογικά συζητούνται και αντιμετωπίζονται όλα τα παιδαγωγικά ζητήματα. Με προγραμματισμό και αποτίμηση του διδακτικού έργου.
· Αυτοδιοίκηση της σχολικής μονάδας με ανώτερα και μόνα αποφασιστικά όργανα τον Σύλλογο Διδασκόντων και το Σχολικό Συμβούλιο. Με διευθυντή/συντονιστή, πραγματικό συνάδελφο.
· Αναδιαμόρφωση του προγράμματος σπουδών, περιεχομένου και στόχων της μόρφωσης των εκπαιδευτικών στα παιδαγωγικά τμήματα, τμήματα νηπιαγωγών και τις καθηγητικές σχολές. Επιμόρφωση/μετεκπαίδευση όλων των εκπαιδευτικών σε αντίστοιχη κατεύθυνση με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα.
· Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, υπεράσπιση των ασφαλιστικών κατακτήσεων με κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων. Να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας. Ενιαία συλλογική σύμβαση. Γνήσιες συλλογικές συμβάσεις εργασίας εφ’ όλης της ύλης. Κατάργηση του νόμου για το μισθολόγιο/βαθμολόγιο.
· Ένα συνολικό απολογισμό της προηγούμενης περιόδου. Από την εποχή της εξομοίωσης ως τις τελευταίες αμοιβές αξιολογητών απορροφήθηκαν αρκετά κοινοτικά κονδύλια στην εκπαίδευση. Πού πήγαν; Ποιοι επωφελήθηκαν από αυτά; Πόσο; Τι άφησαν πίσω τους;
Στις παραπάνω κατευθύνσεις θα κινηθεί ο σύλλογός μας την επόμενη περίοδο. Οργανώνοντας τον εσωτερικό διάλογο για την απάντηση των μεγάλων θεμάτων της εκπαίδευσης και την ανανέωση των θέσεων του κλάδου, οργανώνοντας τον αγώνα για την άμεση ικανοποίηση όλων εκείνων την αναγκαιότητα των οποίων κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί, παλεύοντας για προοδευτικές λύσεις στα ζητήματα που ήδη έχουν ανοίξει και προωθώντας αγωνιστικά το σύνολο των διεκδικήσεων μας.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 22/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
