Τι είπε ο Κ. Αρβανιτόπουλος σε συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ

«Ολοι γνωρίζουμε ότι στο πλαίσιο που δημιουργεί η κρίση ο πολιτικός χρόνος είναι συμπυκνωμένος και πολύτιμος. Παρ' όλα αυτά, ακολουθήσαμε μια μεθοδολογία διαλόγου. Ξεκινήσαμε συγκεντρώνοντας και επικαιροποιώντας όλα τα στοιχεία τα οποία θα μας επέτρεπαν να κάνουμε έναν εμπεριστατωμένο διάλογο με όλους τους αρμόδιους φορείς και τα πολιτικά κόμματα. Στη συνέχεια συνομιλήσαμε με τους αρμόδιους φορείς: τις συνόδους των πρυτάνεων και των προέδρων των ΤΕΙ, την ΠΟΣΔΕΠ, την ΑΔΙΠ και με το κάθε ίδρυμα ξεχωριστά, καθώς και με εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων. Θέσαμε τα κριτήρια, τους κανόνες επάνω στους οποίους θα στηριζόταν το σχέδιο αυτό. Οταν καταλήξαμε στην πρότασή μας, είχαμε και πάλι επαφές με τους προέδρους των κοινοβουλευτικών ομάδων και με επιτροπές εκπροσώπησης των κομμάτων. Μετά την ανακοίνωση της πρότασής μας μπαίνουμε στο τελικό στάδιο διαβούλευσης όπου όλοι θα έχουν τη δυνατότητα να καταθέσουν τις προτάσεις τους και, αν διαπιστωθούν αστοχίες, να διορθωθούν μέσα από τον διάλογο. Οι μεταρρυθμίσεις που επιβάλλονται είναι ιδέες που έγιναν εμμονές. Η μεταρρύθμιση που εμείς επιδιώκουμε συνίσταται από ιδέες που για να εφαρμοστούν απαιτούν ρεαλισμό αλλά και συναίνεση».  

 

«Οι συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν σε πολύ καλό κλίμα και η συνισταμένη ήταν ότι χρειάζεται εξορθολογισμός και διόρθωση στον ακαδημαϊκό χάρτη της χώρας. Οι προτάσεις που κατατέθηκαν ελήφθησαν σοβαρά υπόψη. Το ίδιο θα συμβεί και με τις προτάσεις που θα κατατεθούν στο τελικό στάδιο διαβούλευσης».

 

«Τους προέδρους των κομμάτων που εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο τους συνάντησα διότι θεωρώ ότι ο εξορθολογισμός του συστήματος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι εθνική υπόθεση που ξεπερνά τις κομματικές διαχωριστικές γραμμές. Για τους συναδέλφους βουλευτές όλων των κομμάτων κατανοώ την αγωνία τους, διότι μεταφέρουν την αγωνία των τοπικών κοινωνιών. Παρ' ότι η μεταρρύθμιση δεν υλοποιείται μέσα από νομοσχέδιο, έχω δεσμευθεί ότι θα γίνει συζήτηση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων στη Βουλή, όπου οι συνάδελφοι θα έχουν τη δυνατότητα να καταθέσουν τις προτάσεις τους».

 

«Η εισαγωγή του ομοσπονδιακού μοντέλου, ενός μοντέλου που έχει εφαρμοστεί με επιτυχία στα δημόσια πανεπιστήμια της Μεγάλης Βρετανίας, είναι δυνατόν να αποτελέσει πολύ μεγάλη τομή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας, αρκεί να το στηρίξουν έμπρακτα οι συνάδελφοι πανεπιστημιακοί αυτών των ιδρυμάτων. Επιδιώκουμε ως υπουργείο Παιδείας τη δημιουργία "κόμβων αριστείας", μεγαλύτερη κινητικότητα του προσωπικού, μεγαλύτερες δυνατότητες για τους φοιτητές, δυνατότητες οικονομίας κλίμακος και σύνδεση με τις αναπτυξιακές προτεραιότητες της χώρας μας. Οι συνέργειες όμως δεν επιβάλλονται. Αναμένω από πανεπιστημιακούς και φοιτητές να αξιοποιήσουν αυτές τις δυνατότητες και να δώσουν σάρκα και οστά στον νέο αυτόν θεσμό διότι οι άνθρωποι είναι η κινητήριος δύναμη των θεσμών».

 

«Το διοικητικό συμβούλιο που θα προκύψει από μέλη των συμβουλίων των ιδρυμάτων θα είναι αυτό που θα υλοποιήσει στην πράξη τη μετάβαση στον νέο θεσμό. Για τις αρμοδιότητές του αναμένω και τις προτάσεις που θα κατατεθούν από τα ιδρύματα. Η διαβούλευση είναι ουσιαστική και αυτή τη μεταρρύθμιση την υλοποιούμε από κοινού με τα ιδρύματα».

 

«Αν φοβόμουν το πολιτικό κόστος, δεν θα ήμουν υπουργός Παιδείας σε αυτή την κρίσιμη περίοδο που χρειάζονται μεγάλες μεταρρυθμίσεις σε όλες τις βαθμίδες. Γνωρίζω πολύ καλά ότι κάθε μεταρρύθμιση έχει το κόστος της και όσο σημαντικότερη είναι τόσο μεγαλύτερο είναι αυτό. Δεν μπορούμε όμως όλοι να συμφωνούμε ότι χρειάζεται διόρθωση στον ακαδημαϊκό χάρτη, να συμφωνούμε στις αρχές αυτής της ανασυγκρότησης και όταν η συζήτηση έρχεται στο ίδρυμά μας ή στην πόλη μας να διαφωνούμε».

 

«Το σχέδιο φέρει το όνομα της θεάς Αθηνάς, της θεάς της σοφίας, και όχι του "κερδώου Ερμή". Τα οφέλη που αναμένουμε να προκύψουν είναι η ενίσχυση της δημόσιας δωρεάν Παιδείας και η  αναβάθμιση των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, με τον εξορθολογισμό των γνωστικών αντικειμένων των τμημάτων, με τμήματα και ιδρύματα ισχυρά, εξωστρεφή, κόμβους αριστείας. Τα αναπτυξιακά οφέλη θα προκύψουν από την επένδυση στη γνώση, από τη σύνδεση του ακαδημαϊκού χάρτη με τον αναπτυξιακό χάρτη της χώρας, διότι δεν είναι δυνατόν η γνωσιακή διαδικασία για τους σκοπούς της κοινωνίας να είναι αποκομμένη από την παραγωγική διαδικασία».