Περισσεύω, κινούμαι, απολύομαι

 

 

Νέες λέξεις και νέοι συνδυασμοί λέξεων μπαίνουν ορμητικά στη μνημονιακή μας καθημερινότητα. Λέξεις που έρχονται σαν απειλή, σαν επίθεση εξωγήινων, σαν πτώση γιγάντιου μετεωρίτη.

 

Μετά τον απασχολήσιμο και τον ευέλικτο εργαζόμενο, μετά τον «ωφελούμενο» και προσωρινά εργαζόμενο νέο των 427 ευρώ (μικτά), έρχεται ο κινητικός καθηγητής. Η κινητικότητα, όπως εξηγεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, διακρίνεται σε εθελοντική και σε υποχρεωτική. Κινητικότητα σημαίνει «φύγε από εδώ», από το χώρο εργασίας όπου πρόσφερες μέχρι τώρα, και «πήγαινε αλλού» ή «περίμενε», μπες σε διαθεσιμότητα. Όχι επειδή σ’ έχουν περισσότερο ανάγκη αλλού, αλλά γιατί περισσεύεις. Δεν θέλεις να μετακινηθείς; Δεν θέλεις π.χ. ν’ αφήσεις την οικογένεια, το σπιτικό σου στην Πάτρα και να πας στην Ανδραβίδα ή στο Αιτωλικό; Κακό του κεφαλιού σου. Βρόντηξέ τα και φύγε, δεν θα φταίμε εμείς. Ήδη 12.500 αναπληρωματικοί καθηγητές έχουν χαρακτηριστεί πλεονάζοντες, βάρος της γης. Είναι τα περιττά κιλά που πρέπει να τα χάσουμε για να εμφανιστούμε άνετοι και ωραίοι στην παραλία με μαγιό. Είναι τα κεφάλια που πρέπει να πέσουν για να ικανοποιηθεί ο  μνημονιακός Μινώταυρος.

 

Ποιοι θα φύγουν πρώτοι; Τα δημόσια γυμνάσια και λύκεια γίνονται το πεδίο ενός τερατώδους ριάλιτι σόου. Ποιοι είναι οι προτεινόμενοι γι’ αποχώρηση; Ποιοι θα είναι οι απλανείς αστέρες και ποιοι οι πλάνητες, οι περιπλανώμενοι; Το ίδιο ετοιμάζεται να συμβεί και στο ριάλιτι ΝΕΡΙΤ.

 

Πλάνητες γίνονται και οι 3.500 υπάλληλοι της Δημοτικής Αστυνομίας που, με μια υπογραφή, μέσα σε μια νύχτα, θα περάσουν στην ΕΛ.ΑΣ. Έτσι, χωρίς ειδική εκπαίδευση, χωρίς γνώση της χρήσης των όπλων. Γιατί όχι και οι καθηγητές, αφού ήδη επιστρατεύθηκαν και φόρεσαν το χακί, να μη φορέσουν και το μπλε των ΜΑΤ; Δεν αποκλείεται αύριο να το ακούσουμε κι αυτό. Εξάλλου, ένας καθηγητής Φυσικής γνωρίζει τους νόμους της αεροδυναμικής και μπορεί με επάρκεια να υπολογίσει την τροχιά μιας σφαίρας ή ενός δακρυγόνου.

 

Οι σπόροι του κανιβαλισμού έχουν ήδη πέσει. Εγώ είμαι το καλό παιδί και τ’ άξιο παλικάρι, λένε κάποιοι. Εμένα μου αξίζει να ψοφήσω τελευταίος -γιατί αυτό το φονικό παιχνίδι δεν έχει νικητές: στο τέλος όλοι εξοντώνονται οικονομικά, επαγγελματικά, ηθικά, πνευματικά.

 

(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς")