Τα Πανεπιστήμια είναι κλειστά ! Δέκα Ψέματα και αλήθειες.

- Η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων είναι παράνομη! Ψέμα. Η απεργία των εργαζομένων κρίθηκε παράνομη, αλλά όχι και καταχρηστική, όπως ήθελε το υπουργείο Παιδείας, από το δικαστήριο (στο οποίο προσέφυγε μετά από 10 βδομάδες απεργίας!) που ωστόσο, ακόμη κι αυτό, δε μπόρεσε να ευθυγραμμιστεί με μια επιχειρηματολογία σαθρή και έωλη, μένοντας στη τυπική εξέταση της διαδικασίας κήρυξης μιας απεργίας, κρίνοντας την παράνομη, διότι δε θυροκολλήθηκε στο πρωτοδικείο η απόφαση του σωματείου για απεργία τέσσερις μέρες νωρίτερα. Ωστόσο, η απεργία συνεχίζεται με τη κάλυψη των δευτεροβάθμιων οργάνων, των Ομοσπονδιών, νομιμότατα. 

- Οι εργαζόμενοι των Πανεπιστημίων απεργούν και πληρώνονται. Ψέμα. Όποιος σχετίζεται με το Δημόσιο γνωρίζει πως οι διαταγές πληρωμής των υπαλλήλων εκδίδονται δύο μήνες νωρίτερα. Έτσι εν μέσω απεργίας, οι απεργοί έλαβαν τις μισθοδοσίες τους, λόγω έκδοσης των διαταγών πληρωμής προ διμήνου, και πλέον έπαψαν να πληρώνονται, και θα «πληρώσουν» για κάθε μέρα της απεργίας τους. 

- Τέσσερα από τα οχτώ πανεπιστήμια που θίγονται παρέδωσαν , έλεγε, το υπουργείο Παιδείας τα στοιχεία των υπαλλήλων του. Ψέμα. Καταγγέλθηκε από πρυτάνεις και Διοικήσεις προσωπικού ως χοντροειδές ψέμα. 

- Οι εργαζόμενοι κλείνουν τα Πανεπιστήμια.(μιλάμε πάντα για το Καποδιστριακό και το Πολυτεχνείο) Ψέμα. Δύο μήνες τώρα οι συνελεύσεις των καθηγητών, έπαιρναν αποφάσεις για απεργία. Μόλις σταμάτησε η απεργία των καθηγητών στο Πολυτεχνείο (114 έναντι 104 ψήφων) έγιναν μαζικές γενικές συνελεύσεις φοιτητών με δημοκρατικές αποφάσεις, σε 9 από 9 σχολές, για κατάληψη. Το δε φοιτητικό κυβερνητικό φερέφωνο της ΔΑΠ, μαζεύει υπογραφές κάπου στο ίντερνετ. 

- Οι εργαζόμενοι έσπευσαν να συμπληρώσουν τη πλατφόρμα του υπουργείου. Ψέμα. Οι εργαζόμενοι κάτω από τη τρομοκρατία μιας απέλπιδας, απεργοσπαστικής και νομικά έκθετης προσπάθειας του Αρβανιτόπουλου, με την απειλή της απόλυσης, εξαναγκάστηκαν να «υπακούσουν». Κι αυτό, όχι όλοι! Και δω δένει και το επόμενο ψέμα. 

- Μια μικρή συντεχνία τα κάνει αυτά, για τα δικά της συμφέροντα. Ψέμα. Εκτός αν συντεχνία, είναι το σύνολο σχεδόν των εργαζομένων, που σε μαζικότατες και δημοκρατικές γενικές συνελεύσεις, ψηφίζει και αποφασίζει κάθε βδομάδα για τη συνέχιση της απεργίας, και αυτό συνεχίζεται και μετά το κλείσιμο της πλατφόρμας για την απογραφή των στοιχείων. Όσο για τα περίφημα συμφέροντα ,ναι, αυτό είναι αλήθεια, επί δυόμιση μήνες, οι εργαζόμενοι των Πανεπιστημίων, παλεύουν, αγωνίζονται, τα βάζουν με θεούς και δαιμόνους για τη δουλειά, για τη ζωή και την αξιοπρέπεια τους. 

- Θίγονται τα παιδιά που σπουδάζουν και οι γονείς. Ψέμα , αλλά και αλήθεια. Η αλήθεια είναι πως θίγονται. Κι αυτό δε μπορεί να χαροποιεί κανένα εργαζόμενο απεργό. Όπως κανένα εργαζόμενο δε χαροποιεί, η πίεση, η ένταση και οι δυσκολίες μιας τέτοιας απεργίας. Όμως δεν υπάρχουν παιδιά που σπουδάζουν και γονείς γενικώς. Δεν υπάρχουν γονείς, σκέτοι. Υπάρχουν γονείς που δουλεύουν στις συγκοινωνίες και όταν απεργούν, τότε είναι αυτοί που δεν αφήνουν τους άλλους να πάνε στις δουλειές τους. Γονείς που σκάβουν τα χωράφια κι όταν κατεβάζουν τα τρακτέρ στην εθνική, τότε είναι αυτοί που δεν αφήνουν τους άλλους να μετακινηθούν. Γονείς που δουλεύουν στα λιμάνια κι όταν απεργούν είναι αυτοί που δεν αφήνουν τους αγρότες να μεταφέρουν τα προϊόντα. Γονείς, δάσκαλοι και καθηγητές που όταν απεργούν, τότε είναι αυτοί που δεν αφήνουν τα παιδιά των άλλων γονιών να δώσουν εξετάσεις. Γονείς που όταν κατέβουν για κάποιο λόγο, σε κάποιο δρόμο, τότε είναι αυτοί που κλείνουν τη κυκλοφορία και δημιουργούν προβλήματα. Είναι γονείς που βάζουν λουκέτα στα μαγαζιά τους, γονείς απολυμένοι και απλήρωτοι, γονείς άνεργοι με άνεργα παιδιά, γονείς εργαζόμενοι, αγρότες και επαγγελματίες που υποφέρουν για τους ίδιους λόγους και από τις ίδιες αιτίες που τώρα κλείνουν τα Πανεπιστήμια. Όπως δεν υπάρχουν και παιδιά …σκέτα. Είναι τα παιδιά των παραπάνω γονιών, τα παιδιά που «προετοιμάζονται» για άνεργοι, για επαίτες στην αγορά των μεσαιωνικών εργασιακών συνθηκών, που «προετοιμάζονται» για μετανάστες. 

- Και τι! Είναι λόγος αυτός να χάσουν το εξάμηνο; Όχι. Δεν είναι λόγος, και το εξάμηνο δε πρέπει να χαθεί. Όπως δε πρέπει να χαθεί και το Πανεπιστήμιο στο οποίο πέρασαν αυτά τα παιδιά. Αυτό το Πανεπιστήμιο, τώρα χάνεται! Το Πανεπιστήμιο όπως και η Παιδεία , όπως και η υγεία, τα νοσοκομεία , τα φάρμακα, τα δημόσια ιατρεία, δεν αποτελούν προτεραιότητα των μνημονιακών πολιτικών. Τα παιδιά θα πάρουν πτυχία από διαφορετικά Πανεπιστήμια, κι όχι από τα Πανεπιστήμια που μπήκαν. Υποβαθμισμένα και εξευτελισμένα προς χάρη των περικοπών, των δεσμεύσεων και των ιδιωτών. 

- Τελευταίο και μεγάλο ψέμα, είναι αυτή η απύθμενη υποκρισία, αυτή η «ευαισθησία» που κάνει το τηλεοπτικό γυαλί να δακρύζει, των κυβερνητικών παραγόντων , υπουργών και βουλευτών , δημοσιογράφων και σχολιαστών, αυτή η «ευαισθησία» για τη κοινωνία, τους γονείς και κυρίως για τα παιδιά.

 

«Τα μικρά ψέματα να φοβάσαι, τα μεγάλα τα προστατεύει η αφέλεια των ανθρώπων» έλεγε ο Χάξλεϋ, και αυτή η …ευαισθησία είναι μεγάλο ψέμα και δε πρέπει να το καταπιεί κανείς. Καμιά ευαισθησία για τη κοινωνία και τα παιδιά δεν υπάρχει σ’ αυτούς που είπαν «Ναι, σε όλα»

 

Εργαζόμενοι Απεργοί στο ΕΜΠ