26 χιλιάδες νοικοκυριά κάθε μήνα μένουν χωρίς ρεύμα

 

«Αυτή τη στιγμή καταδεικνύεται αυτό που φωνάζουμε 1,5 χρόνο τώρα. Η τραγωδία των ελληνικών νοικοκυριών. Εχουμε κατ' επανάληψη τονίσει ότι όσο συνεχίζεται η "εξ αποστάσεως" προσέγγιση από την πολιτεία αλλά και όλους τους πολιτικούς φορείς των διακοπών ηλεκτροδότησης σε νοικοκυριά, σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, θα θρηνούμε διαρκώς θύματα.

 

»Επιτέλους θα πρέπει να αναλάβουν όλοι οι φορείς τις ευθύνες τους και να δοθεί ένα οριστικό τέλος σε αυτή τη σύγχρονη τραγωδία. Γιατί όσα κινήματα αλληλεγγύης κι αν αναπτυχθούν, όσες μάχες και αν κερδίσουμε, δεν θα γίνει τίποτα, αν δεν αλλάξει ρότα η πολιτική διαχείριση της κρίσης», λέει ο Μάνος Μαρουλάκης από την Ομάδα Πολιτών Ενάντια στις Διακοπές Ρεύματος, της ομάδας Περιστερίου.

 

Στην περιοχή όπου ζει χωρίς ρεύμα για έξι μήνες ο 60χρονος Γιάννης, μπογιατζής, που από το 2009 μέχρι σήμερα δεν έχει κολλήσει ούτε ένα ένσημο. Σε ένα διαμέρισμα 70 τετραγωνικών ζει η πολυμελής οικογένεια, καθώς οι δύο γιοι, άνεργοι πια, ξαναγύρισαν στην πατρική οικία, που εδώ και ένα 1,5 μήνα φιλοξενεί και νέο ένοικο.

 

Ενα βρέφος, που γέννησε η κόρη του κ. Γιάννη, παντρεμένη μεν, αλλά χωρισμένη στην πραγματικότητα, καθώς το ζευγάρι χωρίστηκε στα δύο, αφού δεν υπάρχουν χρήματα για να ζήσουν στο δικό τους σπίτι: «Ο σύζυγος μένει στους γονείς και η κόρη μαζί μας. Ζούσαμε καλά, αξιοπρεπώς και τα φέρναμε βόλτα. Από το 2009 και μετά όμως όλα άλλαξαν. Η ιστορία ως προς τη διευθέτηση της καθημερινότητας επαναλαμβάνεται τραγικά μονότονα μ' αυτή που ήδη αναφέραμε: τα αγόρια βγαίνουν στη γύρα προς ανέρευση εργασίας, η μάνα μαγειρεύει στο γκαζάκι και τα ψώνια γίνονται από το Κοινωνικό Παντοπωλείο. Για θέρμανση κι εδώ ούτε λόγος. Νωρίς το βράδυ για ύπνο, μήπως και κάτω από τις βαριές κουβέρτες βρούμε λίγη ζεστασιά».

 

 

Οσο για την κόρη; Σήμερα με το μωρό στο καρότσι πήγε να ζητήσει δουλειά σε έναν φούρνο, όπου δούλευε και παλιότερα. Κανείς στην οικογένεια δεν έχει πια ιατροφαρμακευτική κάλυψη, πλην της νεαρής μητέρας, κι αυτή για λίγους μήνες ακόμη.

 

Παρ' όλο όμως που η εξασφάλιση ακόμη και των στοιχειωδών για πολύ κόσμο δεν είναι αυτονόητη, οι πολίτες δεν έχουν γίνει πιο μαχητικοί και αλληλέγγυοι.

 

«Ο κόσμος έχει παραδοθεί. Εχει καταθέσει τα όπλα. Φοβάται. Οταν επανασυνδέουμε το ρεύμα σε ένα σπίτι αυτό που προσπαθούμε να περάσουμε ως αντίληψη και τρόπο δράσης στη συνέχεια, είναι να πάψουν οι πολίτες να σκέφτονται ότι είναι μέρος του προβλήματος, αλλά να γίνουν μέρος της λύσης. Δυστυχώς, αυτό δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό. Ο κόσμος έχει παραδοθεί. Εχει παραδόσει τα όπλα και φοβάται.

 

»Επίσης, παρά τις συνθήκες της σκληρής κρίσης, ακόμη δεν έχει περάσει η λογική τού να φύγουμε από το ατομικό και να πάμε στο συλλογικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι μάς παίρνουν 40 φορές για το πότε θα πάμε να τους επανασυνδέσουμε το ρεύμα κι όταν αυτό συμβεί, μετά αν τους καλέσουμε πολλοί δεν ξανασηκώνουν το τηλέφωνο. Το ζήτημα όμως είναι ότι αυτή η αλληλεγγύη που δείχνουμε εμείς πρέπει να διασπαρεί σαν "επιδημία". Να κάνουν κι αυτοί το ίδιο με τη σειρά τους, σε όσους το έχουν ανάγκη. Δυστυχώς εδώ προχωράμε με αργά, αλλά τουλάχιστον σταθερά βήματα», προσθέτει ο Στέργιος Τσαρτακλέας, ακτιβιστής της ίδιας οργάνωσης από την ομάδα των Μεγάρων.

 

ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ

 

Πηγή: enet.gr