Μιχαλολιάκος: «Θα σας σπάσουμε τα κεφάλια»

Μιχαλολιάκος: «Θα σας σπάσουμε τα κεφάλια»

 

Με ομιλία στα στελέχη της Χρυσής Αυγής ο Μιχαλολιάκος απειλεί ότι θα κάνει σαπούνι έναν εκδότη επειδή είναι Εβραίος και ότι θα σπάσει τα κεφάλια των πολιτικών αντιπάλων του.

Η πολιτική καριέρα του Νικόλαου Μιχαλολιάκου ξεκίνησε πριν από 38 χρόνια. Μαζί με άλλους νεοφασίστες, μετείχε στα επεισόδια κατά την κηδεία του βασανιστή Μάλλιου τον Δεκέμβριο του 1976 με την επίθεση σε δημοσιογράφους που κατέληξε σε σοβαρούς τραυματισμούς.

Μιλώντας για το ζήτημα αυτό πριν από τις εκλογές του 2012, ο Αρχηγός θα δώσει τη δική του εκδοχή για την υπόθεση, αντιστρέφοντας τα πράγματα: «Ηταν επιθέσεις κάποιων ρουφιάνων δημοσιογράφων, οι οποίοι είχαν πάει για να φακελώσουν τον κόσμο. Είχα πάντα αδυναμία στους δημοσιογράφους και οι δημοσιογράφοι σ’ εμένα. Και τότε προφυλακίστηκα στην πρώτη πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, όπου γνώρισα και τον Γεώργιο Παπαδόπουλο» (εκπομπή «Μακελειό», 12.2.2012).

Για την υπόθεση αυτή ο Μιχαλολιάκος παραπέμφθηκε, αλλά ουδέποτε δικάστηκε. Απέφυγε να βρεθεί στο ακροατήριο μέχρις ότου τα αδικήματα παραγράφηκαν. Αλλά τα αισθήματά του για τους δημοσιογράφους και τα μέσα ενημέρωσης δεν φαίνεται να έχουν τροποποιηθεί μέχρι σήμερα.

 

Ο δήθεν «αποκλεισμός»

 

Ενας από τους μύθους που συνοδεύουν την πορεία της Χρυσής Αυγής τα τελευταία χρόνια είναι ο περίφημος «αποκλεισμός» από τα μέσα ενημέρωσης. Μάλιστα ένας από τους πιο προβεβλημένους εκπροσώπους των τηλεοπτικών μέσων, ο Γιάννης Πρετεντέρης, εμφανίστηκε σε πρόσφατη συνέντευξή του να προβληματίζεται για το ενδεχόμενο να πάρει συνέντευξη από τον Μιχαλολιάκο.

Το πρόβλημα είναι ότι αυτός ο αποκλεισμός υπήρξε πολύ όψιμος. Επί χρόνια η Χρυσή Αυγή είχε πολύ μεγαλύτερη προβολή από όση θα δικαιολογούσε το πολιτικό της μέγεθος, παρά το γεγονός ότι δεν είχε καμιά αξιόλογη εκλογική επίδοση, ενώ η δράση της θύμιζε μάλλον μια εγκληματική συμμορία παρά ένα πολιτικό κόμμα. Κατ’ αρχήν λειτούργησε και στην περίπτωση αυτή η ανομολόγητη έλξη που ασκεί η βίαιη Ακροδεξιά στα σύγχρονα μέσα ενημέρωσης. Υπάρχει μια αυτονόητη σύγκλιση της ακροδεξιάς ρητορικής και δράσης με τη θεματολογία που θεωρούν «αποδοτική» τα μέσα, ειδικά τα ηλεκτρονικά και τώρα τελευταία τα ψηφιακά. Προτού κατακτήσει σημαντικό μερίδιο της επίσημης πολιτικής ρητορικής ο «εθνο-λαϊκισμός» είχε αναδειχθεί δημοφιλής οδηγός στα τηλεοπτικά ειδησεογραφικά δελτία και εκπομπές με υψηλή θεαματικότητα.

Το φαινόμενο αυτό περιγράφει στη συγκριτική του έρευνα για τη σχέση των μέσων ενημέρωσης με την Ακροδεξιά στην Ευρώπη ο καθηγητής Αντώνης Ελληνας: «Το πολιτικό ρεπερτόριο της άκρας Δεξιάς ικανοποιεί τη δίψα των μέσων ενημέρωσης για αισθησιακές, απλοποιημένες, προσωποποιημένες και αμφιλεγόμενες ιστορίες. Υπερβολικές αναφορές σε βίαια εγκλήματα και εντάσεις στις πόλεις, που αποτελούν τυπικά συστατικά των επικλήσεων της άκρας Δεξιάς, συνάδουν με την αυξανόμενη τάση των μέσων ενημέρωσης να δραματοποιούν τις ειδήσεις. Η “υπεραπλούστευση” που επίσης χαρακτηρίζει τις επικλήσεις της άκρας Δεξιάς συνάδει με μια διάθεση των μέσων ενημέρωσης για μονοαιτιακές εξηγήσεις και για τη διατύπωση εύκολων λύσεων σε σύνθετα φαινόμενα». Η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων και εύκολων στόχων, καθώς και η λατρεία των συνωμοτικών θεωριών είναι τα αποτελέσματα αυτής της έμφυτης ακροδεξιάς τάσης των σύγχρονων μέσων ενημέρωσης.

Θα προσθέταμε ότι αρκετοί από τους πιο γνωστούς ανθρώπους των μέσων ενημέρωσης στην Ελλάδα έχουν συγκλίνει με το ρεύμα της Χρυσής Αυγής, παρά το γεγονός ότι ομνύουν στη δημοκρατία και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Από τον Αναστασιάδη και τον Τριανταφυλλόπουλο μέχρι τους τελετάρχες των μικρότερων καναλιών (Κουρής, Παυλόπουλος, Παπαγιάννης, Σπίνος) έχουν συντείνει όσο μπορούν στη σημερινή εξέλιξη.

Πριν από έναν ακριβώς χρόνο, απολογούμενος στους ανακριτές, ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής διαμαρτυρήθηκε που κλήθηκαν συντάκτης του «Ιού» και ορισμένοι άλλοι συνάδελφοι να καταθέσουμε για την υπόθεση. Και δήλωσε: «Οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι κατέθεσαν κατά της Χρυσής Αυγής, επί σειρά ετών συκοφαντούν τη Χρυσή Αυγή. Ουδέποτε δε, μου ζήτησαν συνέντευξη ή την άποψή μου για όσα μου καταμαρτυρούσαν. Αντίθετα, δημοσιογράφοι, οι οποίοι μου έχουν πάρει συνέντευξη όπως οι κ. Τράγκας, Κουρής, Ακης Παυλόπουλος, Σταύρος Θεοδωράκης, δεν εκλήθησαν ποτέ. […] Μάλιστα, όπως με ενημέρωσε ο αδελφός μου, με την έναρξη της προκαταρκτικής εξέτασης από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ενημερώθηκε από τον δημοσιογράφο του “Βήματος” Βασίλειο Λαμπρόπουλο με τη φράση: “Προσέξτε, κύριε Τάκη, γιατί ετοιμάζουν από την αντιτρομοκρατική θεαματικές συλλήψεις με τζιπ”. Το κινητό του αδελφού μου είναι στη διάθεσή σας για τις κλήσεις που έχει λάβει από τον εν λόγω δημοσιογράφο».

Το απόσπασμα αυτό της απολογίας του Αρχηγού είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Κατ’ αρχάς επειδή επιβεβαιώνει την ευαρέσκειά του προς ορισμένους γνωστούς δημοσιογράφους. Και ας μη μας ξενίζει η αναφορά του στον Σταύρο Θεοδωράκη. Ο ήδη πολιτικός αρχηγός δεν είναι βέβαια χρυσαυγίτης. Αλλά άθελά του, με τη συνέντευξη που πήρε από τον Μιχαλολιάκο μετά τις πρώτες εκλογές του 2012 έγινε ο ίδιος άθυρμα στα χέρια του πολύπειρου ναζιστή. Ο κ. Θεοδωράκης αντιμετώπισε αφ’ υψηλού τον καλεσμένο του και αποδείχτηκε απολύτως αδιάβαστος –επομένως ανίκανος– να αντιμετωπίσει τους ψεύτικους ισχυρισμούς του. Ηταν το ίδιο κάζο που είχε πάθει ο Γιάννης Πρετεντέρης το 1995, όταν είχε καλέσει στην εκπομπή του τον Μιχαλολιάκο και τον Πλεύρη, με αφορμή τα 50 χρόνια από τη λήξη του Β′ Παγκόσμιου Πολέμου. Ο Μιχαλολιάκος είχε φροντίσει να ακροβολιστούν κι άλλοι χρυσαυγίτες στο ακροατήριο και έτσι πήραν και τον λόγο οι άγνωστοι ακόμα τότε Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος και Χρήστος Παππάς. Τελικά αποχώρησε ο τότε υπουργός Θεόδωρος Πάγκαλος, όταν πληροφορήθηκε ότι κάνει μόνο για σαπούνι!

Αλλά και η αποκάλυψη του Μιχαλολιάκου ότι είχε ειδοποιηθεί από τον δημοσιογράφο του συγκροτήματος Λαμπράκη για τις επικείμενες συλλήψεις μια βδομάδα νωρίτερα μαρτυρά πολλά για τη σχέση της οργάνωσης με τον πυρήνα των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης.

Αλλωστε, κακά τα ψέματα. Εκεί όπου συναντάται η δράση της εγκληματικής οργάνωσης με τα καθόλα αξιοπρεπή και νόμιμα μέσα ενημέρωσης είναι η εξυπηρέτηση συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τα εφοπλιστικά συμφέροντα, τα οποία έχουν εισβάλει αποφασιστικά στον χώρο των μέσων, ενώ ταυτόχρονα διεκδικούν το πάνω χέρι στο λιμάνι και τις γειτονιές του Πειραιά, εκεί ακριβώς όπου βλέπουμε να έχει επικεντρωθεί η εγκληματική δραστηριότητα των Ταγμάτων Εφόδου.

 

Τα ΜΜΕ στις εκλογές του 2012

 

Μιλώντας στο Πέραμα κατά την προεκλογική περίοδο του 2012 ο Μιχαλολιάκος θα ισχυριστεί ότι τα κανάλια τού ζητούν να εμφανιστεί και αυτός αρνείται: «Πρέπει να σας πω ότι τις τελευταίες ημέρες ξαφνικά, αφού μας εξυβρίζουν χυδαιότατα επί έναν ολόκληρο χρόνο, μας θυμήθηκαν και λένε “ελάτε να τα πείτε”. Και τους λέμε: “Ο χρόνος σας τέλειωσε. Θα πάμε στις κάλπες με τον λαό. Ενάντια στα κανάλια της διαπλοκής, της διαφθοράς και της ντροπής”. Θα χρησιμοποιήσουμε μόνο τον προβλεπόμενο από τον νόμο χρόνο των πενταλέπτων και τίποτε πέραν αυτού» (23.4.2012).

Βέβαια ο Μιχαλολιάκος θα δεχτεί με προθυμία δημοσιογράφο του «Πρώτου Θέματος» στο σπίτι του για συνέντευξη και μάλιστα θα του πει ότι «επιλέγει σε ποιον θα μιλήσει», εκφράζοντας την εύνοιά του για την εφημερίδα που τόσο τον στήριξε στην προεκλογική περίοδο, με αποκορύφωμα το στημένο ρεπορτάζ με την ηλικιωμένη γυναίκα στο ΑΤΜ, η οποία υποτίθεται ότι συνοδεύεται για λόγους ασφαλείας από χρυσαυγίτες, ενώ όπως αποκαλύφθηκε ήταν η μητέρα του Αλέξανδρου Πλωμαρίτη, τοπικού στελέχους της οργάνωσης στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα και ήδη καταδικασμένου σε πρώτο βαθμό για τις εμετικές του δηλώσεις περί «σαπουνιών» και «φούρνων».

«Τώρα τους έχω ρίξει πόρτα», θα πει ο Αρχηγός. «Εχω δεχτεί προσκλήσεις και από τον ΣΚΑΪ και από το MEGA. Και δεν υπάρχει περίπτωση να συνομιλήσω μαζί τουςν διότι οι άνθρωποι αν ήθελαν θα μπορούσαν πολύ νωρίτερα να το κάνουν αυτό».

Βέβαια γνωρίζουμε ότι οι λεονταρισμοί του Αρχηγού δεν κράτησαν πολύ. Οι τηλεοπτικές του συνεντεύξεις στο MEGA (με τον Σταύρο Θεοδωράκη) και τον ΣΚΑΪ (με τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο) είναι ακόμα προσβάσιμες στο Διαδίκτυο.

Στην ίδια συνέντευξη ο Μιχαλολιάκος θα απαντήσει και στο ερώτημα τι θα γινόταν αν ερχόταν η Χρυσή Αυγή στην εξουσία: «Θα δίναμε σε όλους βήμα, εφόσον σεβόντουσαν τις αρχές της πολιτείας και δεν δρούσαν εναντίον του κράτους φανερά, ούτως ώστε να είναι επικίνδυνοι για το κράτος». Και ο νοών νοείτω.

Αλλά η Χρυσή Αυγή έχει ανάγκη όχι τόσο τις συνεντεύξεις του Αρχηγού και των στελεχών της, αλλά την προβολή από τα κανάλια της καμπάνιας προσφορών «μόνο για Ελληνες». Κυνική απόδειξη για τη μικροπολιτική, εκλογική και τηλεοπτική σκοπιμότητα των δήθεν «κοινωφελών» δράσεων της Χρυσής Αυγής αποτελεί η παραίνεση του Αρχηγού στη συνδιάσκεψη της οργάνωσης κατά το μεσοδιάστημα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων του 2012: «Καλώ όλους σας ο καθένας από το υστέρημά του να συνεισφέρει. Να ενεργοποιηθεί στην ιστοσελίδα μας, που είναι το μεγάλο μας όπλο, η καταχώριση εκείνη περί κοινωνικής αλληλεγγύης. Και θα πρέπει να μοιράσουμε τρόφιμα και μάλιστα σε λαϊκές περιοχές. Τρεις περιοχές τουλάχιστον, να το κάνουμε ώς τις εκλογές. Πέραμα, Μέγαρα και Ασπρόπυργο. Και να φωνάξουμε αυτούς τους αλήτες των καναλιών, να τα δουν αυτά τα πράγματα κι αν τολμούν να τα δείξουν. Να ενεργοποιηθεί αυτό το πράγμα» (ξενοδοχείο «Κρύσταλ», 27.5.2012).

 

Μια ομιλία ντοκουμέντο

 

Για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς του αντιπάλους ο Αρχηγός είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική μια ομιλία που έκανε προς μέλη της οργάνωσής του στα γραφεία της Ανατολικής Αττικής στις 3.9.2011, ύστερα από δημόσια προπαγανδιστική εκστρατεία στην περιοχή. Μιλώντας μετά την εισαγωγή του Κασιδιάρη, ο Μιχαλολιάκος θα στραφεί με απειλητικά λόγια για συγκεκριμένο δημοσιογράφο:

«Θα σταθώ σε ένα μικρό περιστατικό, το οποίο μου είπε ένας συναγωνιστής. Οπως διένειμαν υλικό της Χρυσής Αυγής, συνάντησαν και κάποιον δημοσιογράφο του ΣΚΑΪ. Αυτός πρέπει να ήταν ο Πορτοσάλτε. Αυτόν τον θυμάμαι το 1993, όταν μας κατηγορούσαν ότι είχαμε χαρακώσει τη μαθήτρια…».

Κάποιος από το ακροατήριο επεμβαίνει: «Τον κάνανε διευθυντή τώρα».

Συνεχίζει ο Μιχαλολιάκος: «Είναι διευθυντής, βεβαίως. Είναι μάλιστα πρόσφυγας από την Κωνσταντινούπολη. Τον έχουν ξεριζώσει οι Τούρκοι, αλλά αυτό φαίνεται δεν μετράει. Γκιαούρης παραμένει. Και πιθανώς παραμένει και Τούρκος υπήκοος. Και η γυναίκα του είχε το θράσος το περισσό (αυτός ήταν πιο έξυπνος) και είπε προς τους συναγωνιστές μας: “Είστε χρυσαυγίτες; Δεν ντρέπεστε;”».

Απευθυνόμενος προς τους ακροατές του ο Αρχηγός ζήτησε να τον επιβεβαιώσουν: «Ετσι δεν είπαν;». Και κάποιος από το ακροατήριο είπε ότι η γυναίκα του δημοσιογράφου ζήτησε από τους χρυσαυγίτες να μην αναγκάζουν τους πολίτες να παίρνουν το υλικό της οργάνωσης.

Μιχαλολιάκος: «Γιατί; Αναγκάσατε κανέναν να πάρει το υλικό; Τέλος πάντων! Εν τοιαύτη περιπτώσει ελπίζω ότι πολύ σύντομα θα έρθει ο καιρός που… Είχαμε απολαύσει σε μια πολύ ωραία ταινία, όσοι την έχετε δει, το “Καμπαρέ”, όπου κάποιοι κύριοι σχίζουν το προπαγανδιστικό υλικό, σε μια άλλη εποχή, ενός άλλου κόμματος, κι αμέσως μετά ο φιλελεύθερος Αμερικάνος δημοσιογράφος (για όσους έχουν δει την ταινία, ο Γιαν Βόιτ), τον θυμάμαι χαρακτηριστικά, γιατί παίρνει την προκήρυξη και τη σκίζει. Του λέει η κυρία που τον συνόδευε, “μην κάνεις τίποτα άλλο”, αλλά αυτός κλοτσάει τη σημαία αυτών που μοίραζαν τις προκηρύξεις. Κι αμέσως μετά τον δείχνει στο νοσοκομείο».

Η άλλη εποχή και το άλλο κόμμα με το οποίο ταυτίζεται ο Αρχηγός είναι βέβαια η περίοδος της Βαϊμάρης και το χιτλερικό κόμμα. Στη σκηνή από την ταινία «Καμπαρέ» που τόσο θαυμάζει ο Μιχαλολιάκος πρωταγωνιστεί ο Μάικλ Γιορκ (όχι ο Βόιτ), ο οποίος είναι Βρετανός συγγραφέας (όχι Αμερικανός δημοσιογράφος), αλλά πράγματι τραβάει τη σημαία με τη σβάστικα και τα μέλη των Ταγμάτων Εφόδου τον σπάνε στο ξύλο. Το μήνυμα είναι αντιληπτό ακόμα και από χρυσαυγίτες.

Υπάρχει και συνέχεια: «Ο κ. Πορτοσάλτε, λοιπόν, αυτό το θλιβερό ανθρωπάκι, ο μισθοφόρος του αρχιπράκτορα Αλαφούζου, αυτού που έβγαλε το “1821”, μας λέει να ντρεπόμαστε γιατί είμαστε χρυσαυγίτες. Οχι! Να ντρέπονται και να φοβούνται αυτοί» (χειροκροτήματα).

Παρακάτω ο Μιχαλολιάκος αναλύει την απειλή του: «Τα φερέφωνα μιας εξουσίας ξενόδουλης, η οποία ξεπουλά την πατρίδα, να το ξέρουν ότι η Ελλάδα, όσο κι αν την καταπιέζουν, όσο κι αν την πολεμούν, όσο κι αν προσπαθούν να ξεριζώσουν κάθε ίχνος εθνικής συνείδησης σ’ αυτόν τον τόπο, δεν θα πεθάνει. Αν χρειαστεί θα λερώσουμε και τα χέρια μας. Ας μας πουν και φασίστες, ας μας πουν κι εθνικιστές και ναζιστές και ρατσιστές και ό,τι θέλουν. Δεν μας ενδιαφέρει. Ο κ. Πορτοσάλτε, όμως, ο οποίος παίρνει τα πέντε και τα έξι χιλιάδες μισθό, όταν ο συνταξιούχος των πεντακοσίων ευρώ τού κόβουν τα εκατό ευρώ, λέει να ντρεπόμαστε που είμαστε χρυσαυγίτες. Οχι! Εμείς δεν ντρεπόμαστε! Αυτός να φοβάται, γιατί υπάρχουν χρυσαυγίτες!» (χειροκροτήματα)

Στη συνέχεια η απειλή γενικεύεται: «Για επιβεβαίωση όσων είπε ο κ. Πορτοσάλτε, έχουμε δύο δημοσκοπήσεις, απ’ ό,τι πληροφορήθηκα, οι οποίες δημοσιεύονται η μία στο “Βήμα της Κυριακής”, του κ. Ψυχάρη, του παρ’ ολίγον αναδεξιμιού του Ζαχαριάδη, ο οποίος έγινε και τραπεζίτης του μεγαλύτερου απατεώνικου μηχανισμού ξεπλύματος βρόμικου χρήματος, ναρκωτικών, εμπορίου όπλων. Και μεγαλομέτοχος αυτής της εταιρείας είναι ο άλλος Καππαδόκης, ο κ. Βίκτωρ Ρέστης, τον οποίο έβριζε ο δήθεν πατριώτης Αναστασιάδης, αυτό το βλαμμένο, το οποίο ήταν κάποτε Κνίτης, και μετά έγινε κυνικό, πουλημένο τομάρι του χρήματος και τίποτα άλλο, ο οποίος έβριζε τον Ρέστη, και τον έλεγε “Ωνάση τσέπης” και γελοίο. Μετά αγόρασε ο Ρέστης το 60% του “Πρώτου Θέματος” και τώρα έχει δημοσκόπηση ο Ρέστης και μάλιστα με πήρε δημοσιογράφος του “Πρώτου Θέματος” και του είπα “πέστε στον Ρέστη, δεν με ενδιαφέρει πού μας βάζουν οι δημοσκοπήσεις”. Αλλά κάποτε αν υπάρχει δίκαιο θα γίνει σαπούνι και αυτός και τα Εβραιόπουλα που έχει» (χειροκροτήματα).

«Εάν κάποιοι εδώ μας λένε ότι δεν πρέπει να λέμε αυτά τα πράγματα γιατί πρέπει να είμαστε πολιτικά καθωσπρέπει και μπορεί να υπάρχει και κανένας κοριός… Ναι! Είναι αλήθεια αυτά που λένε για μας. Είμαστε ακόμα πιο ακραίοι από όσο μπορούν να φανταστούν. Αλλά είμαστε δίκαιοι, είμαστε Ελληνες, αυτοί είναι αλήτες, είναι προδότες. […] Στις ευρωεκλογές του 2009 βρέθηκαν 25.000 Ελληνες. Δύο αυξημένης μάλιστα συνθέσεως μεραρχίες. Ετσι βλέπουμε εμείς τους ψηφοφόρους μας».

Στη συνέχεια τα πυρά του Μιχαλολιάκου στρέφονται στον πρόεδρο του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, Δαυίδ Σαλτιέλ, και στον Καραζαφέρη: «Ο Καρατζαφέρης αντέγραψε τον λόγο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και έλεγε “έχω ένα όνειρο”. Είναι το γνωστό I have a dream… Μόνο που ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κατέληξε εκεί που κατέληξε ως γνωστόν», συμπληρώνει ξεκαρδισμένος ο Αρχηγός.

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας, ο Μιχαλολιάκος διώχνει κάποιον για τον οποίο λέει ότι έχει φωτογραφίες του να μετέχει σε συγκεντρώσεις του ΛΑΟΣ: «Λοιπόν, για να τα ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα. Εδώ θέλουμε μόνο χρυσαυγίτες. Τους άλλους δεν τους χρειαζόμαστε. Ούτε ψηφοφόρους χρειαζόμαστε ούτε τίποτα. Νομίζω ότι ήμουν ειλικρινής. Τον έχω δει τον κύριο σε ένα σωρό πατριωτικών λεγόμενων εκδηλώσεων [χτυπάει το χέρι του στο βήμα]. Τι πάει να πει “πατριωτικών εκδηλώσεων”; Με τη Νίκη την Τζαβέλλα και τους Εβραίους πατριωτικές εκδηλώσεις; Πού θα πάει το παπατζιλίκι επιτέλους; Πού θα πάει η κοροϊδία; Πόσο θα την αντέξετε; Με τον δήθεν ναζιστή Πλεύρη, ο οποίος έχει βάλει τον γιο του στην πιάτσα να φωτογραφίζεται με την Τζαβέλλα; Πού θα πάει η δουλειά δηλαδή; Μήπως νομίζετε ότι εδώ έχει μία ταμπέλα σ’ εμάς τους χρυσαυγίτες που γράφει –να με συγχωρήσουν οι κυρίες– ότι είμαστε μαλάκες; Οτι δεν ξέρουμε τι μας γίνεται; Οχι! [ξαναχτυπάει το χέρι του στο βήμα] Ο λύκος την καθαρίζει τη φωλιά του. Κι αυτή η φωλιά θα μείνει καθαρή [ξαναχτυπάει το χέρι του στο βήμα]. Είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν [παρατεταμένα χειροκροτήματα]. Ναι! Με φασίστες, ναζιστές, εγκληματίες, μαχαιροβγάλτες, ό,τι θέλουν. Αλλά όχι με προδότες και διπρόσωπους που θέλουν να ’ναι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Δεν γίνεται να ’σαι και με τη Νίκη την Τζαβέλλα των Εβραίων και με τη Χρυσή Αυγή. Ούτε να ’ρχεσαι εδώ για να βλέπεις τι τρέχει και μετά να πηγαίνεις να το ψιθυρίζεις και να λένε τα διάφορα υποκείμενα λέξεις και κουβέντες κατά της Χρυσής Αυγής. Θα είναι τυχεροί. Εχουμε σκοπό και στόχο, γιατί ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού αυτή τη στιγμή είναι στο πλευρό μας. Αλλιώς θα τους σπάγαμε τα κεφάλια. Το λέω και να το μεταφέρετε το μήνυμα. Αυτό είχα να πω».

Πιο καθαρή ομολογία ενοχής του Αρχηγού της εγκληματικής οργάνωσης δεν θα μπορούσε να υπάρξει.

………………………………………………

Ναζιστικό τηλεμάρκετινγκ

 

Το φθινόπωρο του 2011 προκάλεσε αίσθηση η είδηση ότι ξεκινά εκπομπή της Χρυσής Αυγής στο κανάλι Kontra συμφερόντων Κουρή. Οι διαμαρτυρίες που ξεσηκώθηκαν υποχρέωσαν την ιδιοκτησία του «αντιμνημονιακού» σταθμού να αναδιπλωθεί και να ανακοινώσει ότι ακυρώνει την εκπομπή. Αποκαλύφτηκε έτσι ότι υπήρξε συμφωνία μεταξύ της Χρυσής Αυγής και του πρώην ιδιοκτήτη της συχνότητας Κωνσταντίνο Παπανικόλα, έμπορο «οικολογικών» ειδών και πολιτευτή του ΛΑΟΣ. Στη συμφωνία προβλεπόταν εβδομαδιαία προεξόφληση του Παπανικόλα για τον τηλεοπτικό χρόνο που θα παραχωρούσε στη Χρυσή Αυγή.

Τη σύμβαση αυτή την πληροφορηθήκαμε από την ανακοίνωση με την οποία το κανάλι του Κουρή προσπάθησε να δικαιολογηθεί: «Το Kontra δεν έχει καμία σχέση με την επίμαχη εκπομπή που προαναγγέλθηκε για την Παρασκευή, με άτομο που ταυτίζεται με τις απόψεις της Χρυσής Αυγής [σ.σ. πολύ διακριτικός τρόπος να περιγράψει κανείς τον Ηλία Κασιδιάρη]. Η συγκεκριμένη ώρα “ανήκει” βάσει σύμβασης στον πρώην ιδιοκτήτη της συχνότητας κ. Παπανικόλα, που, εν αγνοία μας προέβη σε αυτή την ενέργεια. Ο σταθμός, αμέσως μόλις ενημερώθηκε, ακύρωσε την προβολή της εκπομπής και σε καμία περίπτωση δεν υιοθετεί τέτοιες απόψεις. Το Kontra παραμένει σταθερά στην αντιμνημονιακή του θέση, Kontra σε όλους».

Κατά διαβολική σύμπτωση το κεντρικό σύνθημα των ναζιστών είναι «Ενάντια σε όλους».

Σε νεότερη εσωτερική εγκύκλιο που εξέδωσε η Χρυσή Αυγή στις 7.3.2013 διαφαίνεται η προσπάθεια της οργάνωσης να αγοράσει τηλεοπτικό χρόνο (ή να τον αποκτήσει δωρεάν αν της προσφερθεί από ομοϊδεάτες ή κορόιδα) σε κανάλια όλης της επικράτειας. Η εγκύκλιος έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, γιατί αποκαλύπτει τον τρόπο που αντιμετωπίζει η Χρυσή Αυγή την ενημέρωση, ως απλό δηλαδή μοχλό αναπαραγωγής της προπαγάνδας της. Την παραθέτουμε αυτούσια, διορθώνοντας μόνο τα πάμπολλα ορθογραφικά της λάθη:

 

«Εγκύκλιος σχετικά με Τοπικά – Περιφερειακά ΜΜΕ.

 

Καλείται ο υπεύθυνος επικοινωνίας και ΜΜΕ της κάθε τοπικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής να επικοινωνήσει με τους τηλεοπτικούς σταθμούς της περιοχής ευθύνης του, με σκοπό την προβολή τηλεοπτικής εκπομπής της Χρυσής Αυγής.

»Η εκπομπή θα έχει ιστορικο-πολιτικό χαρακτήρα με παρουσιαστή τον Ηλία Κασιδιάρη και ομιλητή τον Αρχηγό μας Νικόλαο Γ. Μιχαλολιάκο. Η εκπομπή θα γυρίζεται στα στούντιο του κόμματος και θα διανέμεται με DVD στους σταθμούς που θέλουν να την προβάλουν.

»Σκοπός της κίνησης αυτής είναι να κάνουμε έρευνα σε πρώτη φάση εάν θα προβάλουν την εκπομπή μας στους σταθμούς, σε πόσους και ποιους.

»Δεύτερον, εάν δεχθούν να την προβάλουν και θέλουν και χρήματα, παίρνετε προσφορά και την αποστέλλετε μαζί με τα υπόλοιπα στοιχεία.

»Η οδηγία είναι σημαντική και πρέπει να δώσετε σοβαρότητα και σημασία. Μόλις ολοκληρώσετε την έρευνα στέλνετε τα στοιχεία στο mail του γραφείου Τύπου.

»Σημαντικό: δεν κάνετε λόγο για λεφτά εάν δεν πουν πρώτα αυτοί. Και εάν δεχθούν να προβάλουν την εκπομπή παίρνετε προσφορά, εφόσον ζητήσουν λεφτά.

»Η ώρα της εκπομπής ενδεικτικά μπορείτε να πείτε ότι είναι 45-60 λεπτά».

Το σχέδιο αυτής της εκπομπής δεν ολοκληρώθηκε. Αλλωστε λίγους μήνες αργότερα ασκήθηκαν οι διώξεις εις βάρος των ηγετικών στελεχών της οργάνωσης. Αλλά είναι ενδεικτική η πρόθεση εξαγοράς χρόνου των καναλιών και φυσικά έμμεσης έτσι χρηματοδότησης των «φιλικών» ή έστω «καλόβολων» μέσων ενημέρωσης της επαρχίας. Από το περιεχόμενο και την προέλευση της εγκυκλίου προκύπτει ότι η πρωτοβουλία ανήκε στον Κασιδιάρη, ο οποίος θα εμφανιζόταν ως νούμερο δύο της οργάνωσης μαζί με τον Αρχηγό. Γνωρίζουμε ότι μετά την αποτυχία του προγράμματος εξαγοράς χρόνου ο Κασιδιάρης προχώρησε από τον Ιούνιο του 2013 σε εβδομαδιαία διαδικτυακή εκπομπή της οργάνωσης, διατηρώντας και πάλι τον πρώτο λόγο για τον εαυτό του.

Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι πόσες από τις φιλικές προς τη Χρυσή Αυγή εκπομπές που μεταδόθηκαν από ποικίλα κανάλια ανά την επικράτεια υπήρξαν προϊόντα μιας παρόμοιας συναλλαγής. Με άλλα λόγια, πόσες από τις διθυραμβικές εμφανίσεις του Αρχηγού και των συνεργατών του με συνεντεύξεις σε περιφερειακά μέσα ενημέρωσης είχαν συγκεκριμένο οικονομικό αντίτιμο.

………………………………………..

 

Διαβάστε

*Μορφωτικό Ιδρυμα της ΕΣΗΕΑ, «ΜΜΕ και το φαινόμενο του νεοναζισμού» (ημερίδα 6 Μαρτίου 2013). Συλλογική εργασία δημοσιογράφων για την αντιμετώπιση του νεοναζισμού, ο οποίος ενδημεί και τρέφεται από τα μέσα ενημέρωσης.

 

*Αντώνης Ελληνας, «Τα μέσα ενημέρωσης και η άκρα Δεξιά στη Δυτική Ευρώπη. Παίζοντας το χαρτί του εθνικισμού» (μετάφραση Ελένη Κοτσυφού, εκδ. Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2012). Συγκριτική έρευνα για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν τα κόμματα της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη από τα μεγάλα κατεστημένα κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης. Μεταξύ άλλων ερευνάται και η περίπτωση του ΛΑΟΣ στην Ελλάδα. Τα συμπεράσματα του συγγραφέα είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα, όχι μόνο για τη γοητεία που ασκεί στα ΜΜΕ η ακροδεξιά ρητορεία και βία, αλλά και για τις πολιτικές ευθύνες των μεγάλων κομμάτων.

 

Δείτε

 

*«Καμπαρέ», («Cabaret») του Μπομπ Φόσι (1972). Το μιούζικαλ που αναφέρεται στην περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και αρέσει στον Αρχηγό της Χρυσής Αυγής επειδή δείχνει τον ξυλοδαρμό ενός Βρετανού αντιναζιστή από τα βερολινέζικα Τάγματα Εφόδου.

*«Οι καθαριστές», («The Cleaners») του Κωνσταντίνου Γεωργούση (2012). Το ντοκιμαντέρ που προκάλεσε πανευρωπαϊκό σάλο παρακολουθεί την καθημερινότητα των στελεχών της Χρυσής Αυγής στο κέντρο της Αθήνας την περίοδο των εκλογών του 2012.

 

 

 

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: Τάσος Κωστόπουλος, Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς ([email protected])

 

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ