Νίκος Τσούλιας Η φτώχεια θέλει καλοπέραση. Αυτό ήταν ένα από τα προτάγματα των παλιότερων εποχών της στέρησης και της ολιγάρκειας και βιωνόταν όχι απλά και μόνο ως δικαίωμα αλλά και ως υποχρέωση! Και ήταν απόλυτα φυσιολογική και αναγκαία αυτή η προσφυγή των φτωχών ανθρώπων στη διασκέδαση, για να μπορούν να παίρνουν ψυχικές ανάσες στο δύσκολο αγώνα της ζωής, για να οραματίζονται ένα φωτεινό μέλλον.
Και είχε μέγιστη αξία η διασκέδαση για τους ανθρώπους του μόχθου και της βιοπάλης για τη ζωή τους και για το κουράγιο τους. Δεν είχε καμιά σχέση με το παραλήρημα της διασκέδασης των χρόνων του καταναλωτισμού, της υλικής ευδαιμονίας και της επίδειξης πλούτου στις δεκαετίες του 1980 και δώθε. Σ’ αυτούς τους καιρούς η διασκέδαση είχε μετασχηματιστεί πλήρως και από ψυχική ανάγκη και συναισθηματική έκφραση των παλιότερων εποχών έγινε κακότεχνη εκδήλωση λαϊκισμού και νεοπλουτισμού.
Και για δούμε αυτή τη μεταμόρφωση της μάγισσας Κίρκης, αρκεί και μόνο να συγκρίνουμε το σκηνικό ανάμεσα σε ένα καταγώγι του ρεμπέτικου ή σε ένα πανηγύρι του χωριού της δεκαετίας του 1960 από τη μια πλευρά και σε ένα «πολιτιστικό κέντρο» του σχήματος των σκυλάδικων της Εθνικής Οδού ή της Παραλιακής στη δεκαετία του 1980. Παλιά υπήρχε το ρεμπέτικο,το λαϊκό και το δημοτικό τραγούδι. Αργότερα πήραν τη θέση τους η λαϊκούρα της ψευτομαγκιάς και τα γυφτοδημοτικά…
Παλιότερα τα πανηγύρια στα χωριά ήταν συλλογικές εκδηλώσεις της αυθεντικότητας της ψυχής των ανθρώπων. Οι άνθρωποι συνδιασκέδαζαν και γεύονταν ισότιμα τη χαρά και την ευτυχία του τραγουδιού και του χορού, με το δικό τους κρασί και με τα δικά τους συνήθως φαγητά. Ξεκινούσαν από το μεσημεριανό φαγητό στο σπίτι, με το τραγούδι της τάβλας και συνέχιζαν με την έξοδο της οικογένειας, των συγγενών και των φίλων στα «όργανα» με τα δημοτικά τραγούδια στην πλατεία του χωριού.
Και οι μεροκαματιάρηδες της πόλης πήγαιναν στη φτωχική ταβερνούλα της γειτονιάς ή της περιοχής και ψιλοτσιμπούσαν κάτι το φτωχικό σιγοπίνοντας παρέα με το κατρούτσο του κρασιού, τραγουδώντας και χορεύοντας τα ζεϊμπέκικά τους και τους αμανέδες τους, για να ξαλαφρώσουν από τα βάσανα της ανεργίας, της μετανάστευσης, της σκληρής δουλειάς. Αλλά και στο καφενείο του χωριού θα μπορούσε από το τίποτα να στηθεί γλέντι με μια κονσέρβα στην αρχή και έναν πρόχειρο μεζέ, που μετά επεκτεινόταν και στην παρέα και στο χορό και γινόταν γεγονός για το χωριό. Αλλά τότε διασκέδαζε η ψυχή και όχι τα χρήματα.
Αργότερα το γλέντι θα γίνεται σε αίθουσες εκατοντάδων ατόμων, σε μια μαζική ψύχωση δήθεν διασκέδασης με τραγουδίστριες των γνωστών σωματικών προσόντων, με τα λουλούδια των πανεριών να κάνουν θραύση, με το ουίσκι να γίνεται εν μια νυκτί εθνικό ποτό της προόδου (…) και με τα «πρώτα τραπέζια πίστα» να γίνονται η βιτρίνα του ονείρου των μη εισέτι νεόπλουτων.
Η διασκέδαση γίνεται δι’ αντιπροσώπων και οι περισσότεροι θαμώνες απλώς θα επιδίδονται σε κουνήματα στην καρέκλα τους ή θα συμμετέχουν σαν να έχουν πάει σινεμά και απλώς θα καμαρώνουν, γιατί θα μπορούν να λένε «απ’ εδώ κι απ’ εκεί» ότι πήγαν στην τάδε φίρμα. Αργότερα θα έλθει και η τηλεόραση και έτσι η διασκέδαση θα είναι εικονική και οι τηλεθεατές θα υπερηφανεύονται που θα βλέπουν τους άλλους να γλεντούν σε ένα στούντιο και θα δοκιμάζουν τις …γνώσεις τους, τη μνήμη τους και το στοχασμό τους στα πεδία των τύπων: ποιος τραγουδιστής τα έχει με ποια, ποιος τα χάλασε με εκείνη κλπ κλπ
Και ήλθαν ξανά οι καιροί της φτώχειας˙ μόνο που τώρα η φτώχεια δεν μας γυρίζει την πλάτη της και δεν αναχωρεί όπως στους χρόνους της δεκαετίας του 1960 αλλά μας δείχνει όλο και πιο κοντά το πρόσωπό της! Και το δυστύχημα είναι ότι δεν ξέρουμε πλέον να διασκεδάσουμε, όπως εκείνοι οι παλιότεροι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου. Τότε η φτώχεια ήταν μεγαλύτερη, αλλά οι άνθρωποι πίστευαν στο εαυτό τους και στις πραγματικές αξίες της ζωής.
Τώρα έχουμε κίβδηλες αξίες, μας πνίγουν και δεν μας αφήνουν να διασκεδάσουμε μέσα στην ίδια τη φτώχεια, όπως γινόταν κάποτε. Τώρα ζούμε με τις αναμνήσεις ενός κακοστημένου και εν πολλοίς φαντασιακού παρελθόντος και θρέφουμε την αυταπάτη του τύπου «πάλι με χρόνους και καιρούς πάλι δικά μας θάναι», χωρίς να συνειδητοποιούμε την απτή πραγματικότητα και χωρίς να καταθέτουμε την αποφασιστικότητά μας για να παλέψουμε για να βρεθούμε σε πραγματικά ξέφωτα αυτή τη φορά.
Η φτώχεια θέλει καλοπέραση, θέλει διασκέδαση, γιατί αυτό σημαίνει πίστη στη ζωή, πίστη στον εαυτό μας. Σημαίνει κατάκτηση της ομορφιάς μέσα στις δυσκολίες της ζωής!
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 18/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
