Η φετινή επέτειος του ΟΧΙ συμπίπτει με μια στενάχωρη και μελανή συγκυρία πολέμου, που έρχεται για ακόμη μια φορά να μας υπενθυμίσει πόσο εύθραυστη και συνάμα πολύτιμη είναι η μοναδική, ίσως αναντικατάστατη, αξία της ζωής και της ύπαρξής μας, η Ειρήνη.
Η φετινή επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, υπό τη σκιά των τραγικών γεγονότων των τελευταίων εβδομάδων στη Μέση Ανατολή, είναι μάλλον δύσκολο να έχει χρώμα εορτασμού. Σε σύγκριση όμως με άλλες χρονιές η εθνική εορτή δίνει φέτος ένα ξεχωριστό νόημα και αναλαμβάνει έναν πολύ ιδιαίτερο ρόλο: Να υπενθυμίσει σε όλους και σε όλες μας ότι ο επιθετικός πόλεμος-όχι βεβαίως η άμυνα της πατρίδας! -αλλά ο άδικος πόλεμος που επιβουλεύεται την γη των πατέρων οδηγεί στον όλεθρο, στον θάνατο αθώων, στην καταπάτηση των πιο θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Η ιταλική και γερμανική φασιστική πολεμική μηχανή «άλεσε» με τον «πόλεμο-αστραπή» τους φιλελεύθερους λαούς - δεν λέω δημοκρατικούς γιατί δυστυχώς μια καχεκτική δημοκρατία ανέβασε τον Χίτλερ στην εξουσία..!
Μοναδική στιγμή ανάτασης για όλη την υποδουλωμένη Ευρώπη με φωτεινή εξαίρεση το νησί της Αγγλίας, η ένδοξη 28η Οκτωβρίου 1940. Η ημέρα του ελληνικού «ΟΧΙ» κατέληξε στην απόκρουση της Ιταλικής εισβολής στην Ήπειρο χάρη στην πολύ προσεκτική, πολύχρονη, προπαρασκευή των καλώς εκπαιδευμένων Ελλήνων στρατιωτών. Εν συνεχεία, στο αλβανικό μέτωπο ο ελληνικός στρατός απέκρουσε και την λυσσαλέα εαρινή επίθεση του νέου επιτελείου που διόρισε ο δικτάτορας Μουσολίνι τον Μάρτη του 1941. Στις 6 Απρίλη 1941, ο Χίτλερ έσπευσε να διασώσει από τον διασυρμό τον σύμμαχό του και γερμανικός στρατός εισέβαλε στην Μακεδονία, με τον ελληνικό στρατό στην περιοχή των μακεδονικών οχυρών Ρούπελ να προβάλλει ηρωική αντίσταση. Όμως στις 7 Απρίλη τα θωρακισμένα Panzer παρέκαμψαν τα οχυρά και διείσδυσαν στην κοιλάδα του Αξιού ανοίγοντας το δρόμο προς τη Θεσσαλονίκη.
Οι στρατευμένοι Χιώτες επιστρέφουν από το αλβανικό μέτωπο στον Πειραιά με τα πόδια ή σπάνια με όποιο μεταφορικό μέσο εύρισκαν, πεινασμένοι και ψειριασμένοι, πολλοί με κρυοπαγήματα και αγανακτισμένοι από την εγκατάλειψη του ηττημένου στρατού στην τύχη του και επιπλέον έπρεπε να περάσουν και ένα φλεγόμενο, από τις κάθετες επιθέσεις των βομβαρδιστικών Stukas, Αιγαίο πέλαγος για να αξιωθούν το νόστο του Οδυσσέα.
Δύο εβδομάδες μετά, η Χίος θα περνούσε στη Γερμανική Κατοχή. Τον χειμώνα που έρχεται πέφτει μεγάλη πείνα στο νησί και μια ομάδα της Χιώτικης Ελίτ, πηγαίνει στην Τουρκία για να διαπραγματευθεί την ανταλλαγή μαστίχας με τρόφιμα. Έκλεισαν συμφωνία, η οποία όμως έμεινε στα χαρτιά, επειδή οι Γερμανοί κατάσχουν τη μαστίχα που προοριζόταν για την ανταλλαγή και την πουλούν προς ίδιον όφελος. Τα επόμενα χρόνια, μέχρι την απελευθέρωση, η διάθεση της μαστίχας θα γινόταν μόνο με διατακτικές που εξέδιδαν οι γερμανικές αρχές. Οι Γερμανοί τις παραχωρούσαν σε μαυραγορίτες, με αντάλλαγμα προδοτικές πληροφορίες για το συμμαχικό δίκτυο που είχε οργανωθεί απέναντι, στη Σμύρνη, από τους Άγγλους που βοηθούσαν τους Χιώτες πρόσφυγες. Οι μαυραγορίτες αντάλλασσαν τη μαστίχα στην Τουρκία με τρόφιμα, τα οποία στη συνέχεια δεν έφερναν στην Χίο, αλλά τα πήγαιναν στις Κυκλάδες, τη Σάμο και τον Πειραιά, όπου έπιαναν καλύτερες τιμές.
Ο λαός βιώνει τη μεγάλη πείνα από την τεχνητή έλλειψη των τροφίμων, την ανεργία από το κλείσιμο των εργοστασίων τυποποίησης εσπεριδοειδών, την υποτίμηση της δραχμής, τη μαύρη αγορά και οδηγείται στην πώληση της κινητής και ακίνητης περιουσίας του. Ολιγάρχες, με τη συμβολή των ναζιστικών αρχών κατοχής, βάζουν στο χέρι τον τοπικό πλούτο όπως τη μαστίχα και τα εσπεριδοειδή και θησαυρίζουν χωρίς ουδέποτε να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη. Οι ναυτεργατικές και προσφυγικές οικογένειες των συνοικισμών , όπως και της γράφουσας στο Βροντάδο, ξεπουλούν όλα τα υπάρχοντά τους, έναντι ενός σακιού αλευριού και δυο οκάδων ελαιολάδου.
Αγαπητά παιδιά των Μαστιχοχωρίων, αξίζει να θυμόμαστε και να τιμάμε τη Χίο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου;
Πάνδημος ο ελληνικός λαός δίνει θετική απάντηση αλλά δεν μετρά τόσο ο Χιώτικος φόρος αίματος των πεσόντων στα Αλβανικά βουνά. Άλλωστε είναι πολλαπλάσιοι, για παράδειγμα, οι φονευθέντες Πυργούσιοι οπλίτες στον μακρύ Α’ παγκόσμιο πόλεμο. Αυτό που ίσως μετρά για εσάς είναι ότι οι πιο φωτεινές μορφές του Ελληνικού αντιστασιακού αγώνα κατά της Χιτλερικής Γερμανίας προέρχονται από τα χωριά της Μαστίχας, είναι παιδιά της Δημοκρατικής αγροτικής Χίου και διακρίθηκαν χωρίς να κατάγονται από τις επώνυμες αριστοκρατικές οικογένειες του νησιού. Αρκεί να μνημονεύσουμε δύο που όσο περνάει ο καιρός τόσο διαλάμπουν στο στερέωμα, έχοντας «τον έπαινο Δήμου και σοφιστών»
-Κώστας Περρίκος. Γεννήθηκε στο χωριό της Καλλιμασιάς, ήταν Έλληνας αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας αλλά αποτάχθηκε, τον εδίωξε η δικτατορία επειδή ασκούσε κριτική αρθρογραφώντας στην εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» -αν και αθωώθηκε δικαστικά. Στην Κατοχή αναδεικνύεται σε αρχηγό της αντιστασιακής οργάνωσης ΠΕΑΝ («Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων») και παράτολμα ανατινάζει με τους συντρόφους του τα γραφεία της ελληνοναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ. Οι Γκεσταμπίτες τον συλλαμβάνουν και τον εκτελούν αφού κάποιοι γραικύλοι Έλληνες τον πρόδωσαν. Αθάνατος!
Ιωακείμ Στρουμπής. Γεννήθηκε στο χωριό των Θυμιανών. Μέσα στη δύσκολη καμπή της Ελληνικής Ιστορίας που συγκροτεί η Κατοχική περίοδος, ο Ιεράρχης προβάλλει στο προσκήνιο της ιστορίας με τρόπο που βοηθά αποφασιστικά τον λαό του νησιού. Ο ακούραστος ποιμενάρχης της Χίου, ακαταπόνητος εργάτης των Λαϊκών συσσιτίων, δημιουργεί επιτροπές που αποτέλεσαν την κύρια αντιμετώπιση της πείνας του λαού, στις συνοικίες του νησιού, κατά τα δίσεκτα χρόνια. Οι λαϊκές επιτροπές των συνοικιών, αποτελούμενες από κληρικούς και λαϊκούς, έγιναν το απάγκιο των λιμοκτονούντων, ειδικά όσων δεν διέθεταν καλλιεργήσιμη γη. Η στήριξη του στη Νομαρχιακή Επιτροπή Συσσιτίων (Ν.Ε.Σ.) σημαντική, αφού, ως εκκλησιαστικός άνδρας, με συνεχείς παρεμβάσεις του στους Νομάρχες –κάποιοι απροκάλυπτα γερμανόφιλοι- νουθετούσε να μπει τέρμα στο οικονομικό και πολιτικό έγκλημα των διατακτικών και τα τρόφιμα να δοθούν για την περαιτέρω ενίσχυση των συσσιτίων. Αθάνατος!
Aς μείνουμε εκστατικοί σε αυτές τις μορφές της ανιδιοτέλειας ενός αγώνα υπέρ Πίστεως και πατρίδος.
«Ας έχομεν την ευκήν τους!»
Κι ας μην ντραπούμε να αλαλάξουμε το «Ζήτω» γιατί «Μακάριος ο λαός που γνωρίζει αλαλαγμό», όπως λέει κι ο Δαυίδ αλλά και εκπέμπει ο δικός μας Ελύτης:
«Βρόντηξαν τα βουνά της Αλβανίας. Δεν έκλαψαν. Γιατί να κλάψουν; Ήταν γενναία παιδιά!»
* Διευθύντρια Δημοτικού Σχολείου Πυργίου
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 18/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
