Αδιόρθωτοι! Σχετικά με τις επιλογές του ΚΚΕ

 

«…Το θέμα δεν είναι να μην κάνουμε λάθη. Όλοι κάνουμε λάθη. Το θέμα είναι να μην κάνουμε ουσιαστικά λάθη και να μπορούμε να τα επανορθώσουμε γρήγορα και εύκολα!» (Β.Ι.ΛΕΝΙΝ)

 

Θα περίμενε κανείς ότι η ηγεσία του ΚΚΕ μετά και την «αριστερή στροφή της» τα τελευταία χρόνια, θα έβλεπε περισσότερο κριτικά στοιχεία του παρελθόντος, αναφορικά με πολιτικές επιλογές της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συμμετοχή του ΚΚΕ (στο πλαίσιο του ενιαίου τότε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ) στις κυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα. Θα περίμενε δηλαδή κανείς μετά από τόσα χρόνια να υπάρχει η αποφασιστική καταδίκη της συμμέτοχης αυτής , πολύ περισσότερο που οι σημερινές θέσεις της ενόψει και του 19ου  Συνεδρίου καταδικάζουν μετά «βδελυγμίας» κάθε συμμετοχή σε κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης, στο πλαίσιο του καπιταλισμού.

Τα όσα όμως αναφέρονται σε πρόσφατο άρθρο της Αλέκας Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ (ΚΟΜΕΠ 2/2013), με τίτλο «Η θέση για την άρνηση συμμετοχής των ΚΚ σε αστικές κυβερνήσεις», γραμμένο για το θεωρητικό περιοδικό «Ο Μαρξισμός στη σύγχρονη εποχή», που εκδίδεται από την «Ένωση Κομμουνιστών Ουκρανίας» είναι χαρακτηριστικά. Το άρθρο εκφράζει την αρνητική τοποθέτηση του ΚΚΕ σχετικά με τη συμμετοχή του Κόμματος σε κυβέρνηση στο έδαφος της αστικής εξουσίας και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, και ταυτόχρονα αναδεικνύει όπως τονίζει την ιστορική πείρα του ΚΚΕ σχετικά με αυτό το ζήτημα τόσο την κρίσιμη δεκαετία του 1940 (αναφορά στην κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» με τον Γ. Παπανδρέου) όσο και αργότερα και υπογραμμίζει:

« … Την εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό το ΚΚ δεν έχει κανένα λόγο να αναλαμβάνει ευθύνες σε αστική κυβέρνηση ή γενικότερα σε μια κυβέρνηση αστικής διαχείρισης… Η συμμετοχή σε μια αστική κυβέρνηση συνιστά λάθος που δεν διορθώνεται εύκολα και μπορεί να αποδεχθεί ανεπανόρθωτο… Σήμερα υπάρχουν πολύ περισσότερες αποδείξεις ότι η κυβέρνηση στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, σχηματισμένη με το γενικό εκλογικό δικαίωμα, δεν μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για να ξεσπάσει επαναστατική κατάσταση, αφού αυτή έχει αντικειμενικό χαρακτήρα, αλλά ούτε να υποχρεώσει τους καπιταλιστές να δεχθούν πλήγματα στην κερδοφορία τους υπέρ των εργαζομένων...)».

Το κομμάτι όμως που αναφέρεται στη  συμμετοχή στις κυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα είναι σαφώς πιο «στρογγυλεμένο», άλλωστε και η γράφουσα (όπως και άλλα μέλη της σημερινής ηγεσίας) ήταν και τότε στελέχη της Κ.Ε και του Π.Γ:

«…Η συμμετοχή στην κυβέρνηση έγινε για πολύ ειδικούς λόγους, καθώς ήταν αδύνατος ο σχηματισμός κυβέρνησης ύστερα από εκλογές. Σύμφωνα δε με το νόμο έπρεπε να μεσολαβήσει ένα μικρό χρονικό διάστημα ως την επόμενη εκλογική αναμέτρηση για να μην παραγραφεί ένα πολιτικό σκάνδαλο που επικεφαλής-σύμφωνα με το κατηγορητήριο- αναφέρονταν ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός. Το κόμμα μας από τη φύση των δύο αυτών κυβερνήσεων-που ήταν μεταβατικές ως τις επόμενες εκλογές- δεν υποχρεώθηκε σε επιζήμιες υποχωρήσεις αν και ένα μέρος του λαού-καθοδηγημένοι από τη σοσιαλδημοκρατία-απέδωσε στο κόμμα πολιτική ανίερης συμμαχίας. Είχαμε ζημιά σε ψήφους, το κυριότερο όμως δεν ήταν αυτό το γεγονός, όσο ότι αναπτύχθηκε (σε μια περίοδο που ο οπορτουνισμός είχε σηκώσει κεφάλι μέσα στο κόμμα) η αντίληψη ότι δεν είναι θέμα αρχής η συμμετοχή του κόμματος σε αστική κυβέρνηση. Ακόμα όμως χειρότερο ήταν η διάδοση της αντίληψης ότι σε κάποια πολύ κορυφαία στιγμή που το αστικό πολιτικό σύστημα συναντά εμπόδια, το ΚΚΕ πρέπει να παραμερίσει τη στρατηγική του και να στηρίξει το σχηματισμό κυβέρνησης στη λογική του λεγόμενου μίνιμουμ προγράμματος, που στην πραγματικότητα σε όλες τις περιπτώσεις δεν προκαλεί ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, αντίθετα του παρέχει τη δυνατότητα να ανασυντάξει τις δυνάμεις του…»

Και το ερώτημα είναι σαφέστατο. Γιατί δεν υπάρχει μία σαφής καταδίκη, ενώ αντίθετα με «περίπλοκες» διατυπώσεις επιχειρείται να εμφανιστεί ως «αναγκαίο κακό», με εκλογικές επιπτώσεις («ζημιά σε ψήφους») ή και ιδεολογικές, αντιστρέφοντας έτσι την σχέση αιτίας - αποτελέσματος. Η αιτία της επιλογής ήταν η ακολουθούμενη οπορτουνιστική τακτική, που με τη σειρά της δημιούργησε και νέες οπορτουνιστικές αυταπάτες! Τα συμπεράσματα λοιπόν δικά σας!

 

ΕΥΓΕΝΙΑ ΚΑΒΑΛΛΑΡΗ