Alfavita Newsroom Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,
Η παρακολούθηση της συνέντευξής σας σήμερα το πρωί στην εκπομπή «Αταίριαστοι» κατέστη αφορμή για την αποστολή της παρούσας επιστολής περί της επίδρασης της δυσμενούς επικαιρότητας στην λεγόμενη «γενιά του 2002». Αποσκοπώντας στην ευαισθητοποίηση και στην επιπλέον ενεργοποίησή σας, επιχειρώ να συμπυκνώσω στο ακόλουθο κείμενο τη φωνή χιλιάδων μαθητών· παιδιών που καλούνται να παλέψουν σε μία ποικιλοτρόπως άνιση και παράλογη μάχη.
Προκειμένου, όμως, να γίνει αντιληπτή η νοσηρότητα του φαινομένου «Πανελλήνιες 2020», αξίζει να ανατρέξουμε στην απαρχή της προηγούμενης σχολικής χρονιάς. Ερχόμαστε, λοιπόν, αντιμέτωποι με την ανακοίνωση της προσθήκης στα εξεταζόμενα μαθήματα της Λογοτεχνίας. Μια πρωτοφανής αλλαγή μετουσιώνει τον καθιερωμένο τρόπο διδασκαλίας, αυξάνοντας συνάμα το φορτίο που οι μαθητές θα επωμιστούν, διατείνοντας το πρόσχημα της πολυετούς αλληλεπίδρασης με το εν λόγω μάθημα. Λησμονάται, εντούτοις, το γεγονός ότι η Λογοτεχνία αποτελεί κατά κανόνα μία διεργασία πνευματικής διάπλασης και όχι ένα στείρο σύνολο εξεταστέων πληροφοριών.
Παρά ταύτα, μαθητές και καθηγητές, προσαρμοζόμενοι στην κατάσταση, συνεχίζουν, ώσπου παραμονές του καλοκαιριού ανακοινώνεται η ευρύτερη αύξηση της ύλης. Ο πανικός διασπείρεται, καθώς, ενόψει των εκλογών, το μαθητικό κοινό διαρρέεται από την ελπίδα μίας εκλογικευμένης μείωσης. Τελικά, ο εφαρμοζόμενος περιορισμός, διαφαινόμενος πλέον ως επικοινωνιακό τέχνασμα, διατηρεί την αφύσικα υπέρογκη έκταση, που περιλαμβάνει, για παράδειγμα, το διπλασιασμό μαθημάτων όπως η Βιολογία. Φυσικά, δεν νοείται παράλειψη της μεταμόρφωσης που υπέστη η εξεταζόμενη παραγωγή λόγου. Μας ζητάτε να εκφραστούμε, να αναπτύξουμε ιδέες και κρίση σε ένα κείμενο περίπου τριακοσίων λέξεων. Μήπως, όμως, τελικά η μεταβολή αυτή αποσκοπεί στον νοητικό περιορισμό και στην ενίσχυση του φροντιστηριακού παρωπιδισμού;
Η πίστη στα όνειρα της επιστήμης επιβάλλει το μονόδρομο των σύγχρονων Πανελληνίων, με την εκχυδαϊσμένη τους μορφή και έτσι, το διάγουμε. Εμφανίζεται, όμως, ξάφνου στην διαδρομή το εμπόδιο που ακούει στο όνομα «Κορoνοϊός». Αστραπιαίο του επακόλουθο και αναγκαίο μέτρο, η καραντίνα. Πολλάκις χαρακτηρίζεται αυτή ως εξαιρετικά σφοδρή, με τη dr. Samantha Brooks του King’s College του Λονδίνου να υποστηρίζει τη συνεπαγωγή μετατραυματικού στρες, άγχους, κατάθλιψης, κόπωσης, πτώσης κοινού ηθικού καθώς και δημόσιας αντίδρασης (ιατρικό περιοδικό “The Lancet”). Διαμέσου αυτής της ψυχολογικής φθοράς, οι μαθητές αναμένονται όχι απλώς να επιμείνουν, παρά να εντατικοποιήσουν την εργασία τους, στερούμενοι σχεδόν κάθε διέξοδο (δικαίων δεδομένων των συνθηκών).
Η όποια «ανωτέρα βία», εντούτοις, δεν νομιμοποιεί την απαίτηση μίας επ’ αορίστου καταπόνησης, πνευματικής και σωματικής. Πλήθος μαθητών, μάλιστα, υπόκειται στον εγκλωβισμό σε δυσλειτουργικά οικογενειακά περιβάλλοντα, των οποίων η τοξικότητα, εν καιρώ κρίσης, οξύνεται περαιτέρω. Μερικοί εξ ημών αντιμετωπίζουν προσθετικά δυνητικές προϋπάρχουσες ψυχιατρικές διαταραχές. Φυσικά, εκείνες δεν χρήζουν ουσιαστικής μέριμνας, παρά το γεγονός ότι, όταν πυροδοτούνται από μία γενικευμένη φρενίτιδα, δύνανται να επιτεθούν, ακόμα και στην ίδια τη ζωή.
Προσωπικά δε τοποθετούμενη, έχοντας έναν πατέρα με σοβαρά προβλήματα υγείας, που το μοναδικό του όνειρο είναι να με δει να συνεισφέρω ουσιαστικά σε αυτή την κοινωνία, που αποτελεί το μοναδικό στήριγμα της οικογένειάς μας, παρά την πνευματική του δυσκολία, εδώ και τρία χρόνια κλιμακωτά, ενστερνίζομαι το φόβο όλων των συνομηλίκων μου που βρίσκονται σε αντίστοιχη κατάσταση: το φόβο της άμεσης απειλής από τον Covid-19 την πιο κρίσιμη στιγμή.
Αδιαμφισβήτητα, η ατομική μας αγωνία είναι αυτή που ανάγει την απάνθρωπη, σχεδόν ολοήμερη μελέτη, εν μέσω κατ’ οίκον περιορισμού και μηδενικής, τονίζω, εκτόνωσης, σε υποχρέωση. Ίσως, παρ’ όλα αυτά, η έντονη απροσδιοριστία τόσο της εξεταστέας ύλης, η οποία, όπως αναφέρατε, μπορεί εντέλει να μην μειωθεί, όσο και της εξεταστικής ημερομηνίας, γίνονται αίτια του κοινού μας άγχους. Σε αυτό λοιπόν το σημείο, χρειάζεται να δοθεί έμφαση στην απόλυτη μαθητική αλήθεια ότι, ακόμη και αν η ύλη παραδοθεί το Μάϊο, απαιτεί πολύμηνη επανάληψη προκειμένου να εμπεδωθεί. Αυτό εξάλλου πιστοποιείται και από τον προαναφερθέντα πολλαπλασιασμένο όγκο της. Κρίνεται, επομένως, αδόκιμη η προσδοκία μίας αποτελεσματικής ανταπόκρισης σε ύλη που θα έχει ολοκληρωθεί λίγες εβδομάδες πρωτού εξεταστεί. Ο τρέχων καιρός της καραντίνας ιδιαίτερα, καθιστά αναγκαία την πλήρη αποκρυστάλλωση αυτής, προκειμένου να αξιοποιηθεί ο διαθέσιμος χρόνος πραγματικά προς επανάληψη.
Εμείς, λοιπόν, μένουμε σπίτι, πραγματώνοντας τα «τσιτάτα» που μας δίδαξε η Έκθεση περί ατομικής ευθύνης και Πολιτικής Συνείδησης. Εσείς, μάς προσφέρετε την υποτυπώδη σαφήνεια; Μάς γνωστοποιείτε τον πόλεμο που διαγράφεται εμπρός μας; Γνωρίζω πως είμαστε απλώς μία «φουρνιά», ένα πολυπρόσωπο «2002». Αν όμως διδάχτηκα κάτι από το σύνολο της συνεχιζόμενης προετοιμασίας είναι ότι η λεπτομέρεια καθορίζει το αποτέλεσμα. Ο αγώνας για κάτι μεγαλύτερο αποκτά υπόσταση και νόημα μονάχα όταν χτίζεται μέσα από μικρές, στοιχειώδεις μάχες, οι οποίες αθροιζόμενες γεννούν την εξέλιξη. Η Ελλάδα, ως ανέκαθεν έπραττε, θα νικήσει, στηριζόμενη στο παραμικρό της συστατικό. Ακόμη και αν αυτό αφορά μία γενιά επιστημόνων και τους Εκπαιδευτικούς που τους δημιούργησαν.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση,
Α.Α. (μία μαθήτρια της Γ’ Λυκείου)
Ειδήσεις, θέματα και λύσεις για Πανελλήνιες 2024 - Βάσεις εισαγωγής
Μηχανογραφικό 2024: Αφιέρωμα στα τμήματα Πληροφορικής των δημόσιων ΑΕΙ
Σχολές έως 15.000 μόρια με επαγγελματικές ευκαιρίες
Μηχανογραφικό: Διαφοροποιήσεις στις επιλογές των υποψηφίων και επιλογές που εκπλήσσουν
