ΗΠΑ: Προετοιμάζουν επέμβαση σε Ιράκ και Συρία για να διαλύσουν δήθεν τους τζιχαντιστές τους οποίους εξόπλισαν

Βαθαίνει και εξαπλώνεται η εμπλοκή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ, αλλά όπως φαίνεται και τη Συρία, με το πρόσχημα της «διεθνούς κινητοποίησης» κατά της τρομοκρατίας από το «Ισλαμικό Κράτος» (Ι.Κ). Τον τελευταίο καιρό, με μεγάλη προθυμία, τα διεθνή ΜΜΕ βομβαρδίζουν την κοινή γνώμη με τα γνωστά βίντεο με αποκεφαλισμούς και εκτελέσεις αιχμαλώτων, ενώ σε άλλες περιπτώσεις, όπως στη Συρία τα απέκρυπταν, αμφισβητούσαν τη γνησιότητά τους ή τα απέδιδαν στον συριακό στρατό, ώστε να φανεί ως αναγκαία και ανθρωπιστικού περιεχομένου η στρατιωτική και πολιτική τους εμπλοκή, συσκοτίζοντας την πραγματικότητα και τους ευρύτερους στόχους των εμπλεκομένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

 

Πρόκειται για τη γνωστή προπαγανδιστική μέθοδο αποκομμένων πλευρών της δράσης των αντιπάλων, με στόχο τη δαιμονοποίησή τους, την απαξίωση και την ευκολότερη αποδοχή πολεμικών ενεργειών εναντίον τους, όχι για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά για την προώθηση των πάγιων γεωπολιτικών και οικονομικών ιμπεριαλιστικών στόχων στο Ιράκ, τη Συρία, αλλά και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και ανατολική Μεσόγειο. Έτσι λοιπόν  εντείνονται στο Ιράκ οι μάχες στα πεδία των συγκρούσεων μεταξύ των μισθοφόρων του «Ισλαμικού Κράτους» («ΙΚ»), κουρδικών δυνάμεων ασφαλείας (Πεσμεργκά) και ιρακινού στρατού, υπό τις «ανθρωπιστικές», «σωτήριες» βόμβες των Αμερικανών, που πέφτουν τάχα για να προστατεύσουν τις θρησκευτικές και φυλετικές κοινότητες του βορείου Ιράκ. Η κατάσταση όπως εξελίσσεται στο Ιράκ και τα νέα ανθρωπιστικά προσχήματα των ιμπεριαλιστών δεν μπορεί να ιδωθούν ξεκομμένα από τις προηγούμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τα αντίστοιχα προσχήματά τους, το 2001 στο Αφγανιστάν, το 2003 στο Ιράκ και μετά στη Λιβύη και τη Συρία και την κατάσταση στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

 

Οι ιμπεριαλιστές που έκαναν τις επεμβάσεις και στις τέσσερις  αυτές χώρες, διέλυσαν και διαλύουν χώρες για την προώθηση των συμφερόντων τους. Γι' αυτό αξιοποίησαν τις ισλαμιστικές οργανώσεις. Αυτοί, μαζί με περιφερειακές δυνάμεις, όπως οι πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, είναι που εξόπλισαν τους ισλαμιστές ενάντια στην κυβέρνηση της Συρίας. Αυτοί είναι που μπορούν να έχουν ανθρώπους τους, καλά εκπαιδευμένους και αδίστακτους, μέσα σε αυτές τις οργανώσεις. Σήμερα, και πάλι χρησιμοποιούν την αναξέλεγκτη δράση τέτοιων οργανώσεων ως το καλύτερο πρόσχημα για να συνεχίσουν τα ίδια σχέδια. Έτσι, και αυτό που παρουσιάζουν σήμερα ως «λύση» και «απαραίτητη ανθρωπιστική παρέμβαση» δεν πρόκειται να δώσει διέξοδο στο χάος που προκάλεσαν και προκαλούν, αφού όλες οι αιτίες παραμένουν και μάλιστα σε μια περίοδο που οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για το νέο μοίρασμα σφαιρών επιρροής. Ένα επιπλέον στοιχείο στη συγκεκριμένη περίπτωση των μισθοφόρων του «Ισλαμικού Κράτους» είναι ότι αξιοποιούνται ακόμα πιο αριστοτεχνικά για νέα επίθεση περιστολής των λαϊκών δικαιωμάτων, πολιτικών και άλλων ελευθεριών, με πρό­σχημα την πρόληψη της τρομοκρατίας και την αποτροπή πιθανών επιθέσεων στο έδαφος των ΗΠΑ και ευρωπαϊκών χωρών από τους μισθοφόρους «τζιχαντιστές» (μαχητές του ιερού πολέμου), που επιστρέφουν ή θα επιστρέψουν, μετά τις πολεμικές περιπέτειές τους στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η προσπάθεια δυτικών ηγετών, με χαρακτηριστική την περίπτωση του Βρετανού πρωθυπουργού, Ντέιβιντ Κάμερον, να επιστήσει διεθνώς την προσοχή στους μελλοντικούς «εσωτερικούς» κινδύνους που εγκυμονεί η τυχόν ισχυροποίηση ενός ιδιότυπου, τρομοκρατικού «ισλαμικού χαλιφάτου».

 

Ταυτόχρονα προωθείται πολεμική δράση και μέσα στο έδαφος της Συρίας κάτι που οι ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να το κάνουν πέρυσι μετά το βέτο της Ρωσίας και της Κίνας. Σε αυτό το πλαίσιο υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, όπως ο αρχηγός των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγός Μάρτιν Ντέμπσεϊ, πιέζουν για την εξαπόλυση επιδρομών κατά θέσεων του «ΙΚ» και στο έδαφος της Συρίας, σε σύντομο χρονικό διάστημα, ωστόσο υπάρχουν και δεύτερες σκέψεις για την τακτική που βοηθάει καλύτερα τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Χαρακτηριστική η δήλωση του Αμερικανού Προέδρου που είπε ότι, όταν δώσει εντολή «θα το πράξει στο πλαίσιο μιας ευρύτερης περιφερειακής στρατηγικής που θα αντιμετωπίζει και την πολιτική αναταραχή στο Ιράκ και στη Συρία κάτι που είναι ένα όχι απλώς στρατιωτικό ζήτημα, αλλά και πολιτικό». Πρόσθεσε ότι και η περίπτωση της Συρίας, όπως και του Ιράκ, απαιτούν τη συμμετοχή όλων των «σουνιτικών» χωρών στην περιοχή και ότι «η σουνιτική ηγεσία αναγνωρίζει πως αυτός ο καρκίνος είναι τέτοιος που θα πρέπει να τον νικήσουμε». Είναι, δηλαδή, φανερό ότι θέλει να δημιουργήσει συμμαχίες που θα οδηγήσουν σε ένα πιο ελέγξιμο αποτέλεσμα. Για να πετύχουν τους πραγματικούς στόχους τους, όλα τα μέσα είναι θεμιτά για τους ιμπεριαλιστές. Ακόμη και το ξαναγράψιμο του χάρτη της ευρύτερης περιοχής, όπως έδειξε πρόσφατα μία ενδιαφέρουσα ανάλυση του ιδρύματος γεωπολιτικών αναλύσεων STRATFOR, που συνδέεται συχνά με τη CIA και τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.

 

Το άρθρο λοιπόν του STRATFOR στις 26/8/14 με τίτλο: «Συρία και Ιράκ ακολουθούν την πορεία του Λιβάνου» έθετε ζήτημα συνολικής επαναχάραξης των συνόρων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, θεωρώντας ξεπερασμένη, από τις εξελίξεις, τη συμφωνία Σάικς - Πικό που πήρε το όνομά της από το Γάλλο διπλωμάτη Φρανσουά Ζορζ Πικό και τον Βρετανό Μαρκ Σάικς και μοίραζε στους Αγγλους και Γάλλους ιμπεριαλιστές τα εδάφη τής τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μέση Ανατολή με τη συναίνεση της τσαρικής Ρωσίας, το Μάη του 1916, δημιουργώντας το νέο χάρτη της περιοχής με τη μετέπειτα δημιουργία των Λιβάνου, Συρίας, Ιράκ, Σαουδικής Αραβίας, Ιορδανίας.«Είναι ώρα να σταματήσετε να σκέφτεστε τη σταθεροποίηση της Συρίας και του Ιράκ και να σκεφθείτε μία νέα δυναμική πέρα από τεχνητά κράτη που πλέον δεν λειτουργούν», σημείωναν χαρακτηριστικά ως συμπέρασμα οι αναλυτές του STRATFOR.

 

Προφανώς, λοιπόν, ο στόχος των αμερικανοευρωπαίων ιμπεριαλιστών δεν είναι η «σταθεροποίηση» του Ιράκ ή της γειτονικής Συρίας, αλλά το αντίθετό της, εφόσον αυτό εξυπηρετεί, σήμερα, τα  σχέδιά τους. Πρέπει επίσης να σημειώσουμε τη στρατιωτική εμπλοκή και της Γερμανίας που διεκδικεί ρόλο στις εξελίξεις. Να στείλει όπλα αξίας περίπου 70 εκατομμυρίων ευρώ στους Κούρδους που μάχονται στο βόρειο Ιράκ τις δυνάμεις του «Ισλαμικού Κράτους» (ΙΚ) αποφάσισε η γερμανική κυβέρνηση, στο όνομα της ανάγκης «διεθνούς κινητοποίησης» κατά των «τζιχαντιστών». Η απόφαση του Βερολίνου είναι χαρακτηριστική καθώς μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Γερμανία απέφευγε να εμπλακεί «ενεργά» σε στρατιωτικές επιχειρήσεις εκτός συνόρων και, αν και προς το παρόν ισχυρίζεται ότι δεν προτίθεται να στείλει στο Ιράκ χερσαίες δυνάμεις, η επιλογή της επιβεβαιώνει πόσο γοργά βαθαίνουν οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για την κυριαρχία σε μια περιοχή κρίσιμης γεωστρατηγικής σημασίας, πλούσια σε ενεργειακούς πόρους.

 

Η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ανέφερε ότι η Γερμανία θα διαθέσει στους Κούρδους του Ιράκ 500 αντιαρματικούς πυραύλους, 8.000 επιθετικά τουφέκια και 40 πολυβόλα. Ακόμα, περίπου 4.000 αλεξίσφαιρα γιλέκα και κράνη, 700 ασυρμάτους, 680 κιτ εξοπλισμού νυχτερινής κατόπτευσης και ανιχνευτές ναρκών  είναι έτοιμα προς αποστολή στο βόρειο Ιράκ. Επιπλέον, θα αποσταλούν χειροβομβίδες, μαχαίρια εκστρατείας, σκηνές κ.ά. Το Βερολίνο ανακοίνωσε συμπληρωματικά πως θα στείλει ανθρωπιστική βοήθεια ύψους 50 εκατ. δολαρίων στην περιοχή. Από τα παραπάνω γίνεται σαφές, ότι η δράση των κάθε είδους ισλαμιστικών οργανώσεων που με μεγάλη ευκολία αλλάζουν συνεργάτες, χρηματοδότες και προμηθευτές εξοπλισμού και πολεμούν πότε για λογαριασμό του ενός και πότε του άλλου, ελέγχουν περιοχές και καταλύουν σύνορα και την εδαφική ακεραιότητα χωρών, είναι εύκολα αξιοποιήσιμη  από τους καραδοκούντες ιμπεριαλιστές για να καθυποτάξουν χώρες και λαούς μέσα σε μία χαώδη, ρευστή και ανεξέλεγκτη περιοχή, εμφανιζόμενοι ως σωτήρες και ελευθερωτές.

 

 

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ