Alfavita Newsroom Πάνος Χουντής
Φοβού την αντίσταση και τον κομμουνισμό
Οταν ο πολιτικός οπορτουνισμός συναντάει τον προσωπικό, τότε παράγονται κείμενα-τέρατα, σαν αυτό που φιλοξένησε η «Εφημερίδα των Συντακτών» στις 1/3/2016 και που υπογράφεται από τον συνάδελφο στην ΕΛΜΕ Πειραιά, Γιάννη Μπερνιδάκη, με τον τίτλο «Φοβού τους... συλλόγους».
Διαστρεβλώσεις, επιλεκτική αναφορά γεγονότων και στο φόντο το γνωστό προαπαιτούμενο, για να μπορέσει κάποιος να διεκδικήσει καριέρα: ο λυσσασμένος αντικομμουνισμός.
Δεν θα ασχοληθούμε με τον προσωπικό οπορτουνισμό και τη διαδρομή του Γ.Μ. Σημασία έχουν τα πολιτικά ζητήματα.
Επαίρεται ο αρθρογράφος ότι οι καθηγητές συμμετείχαν σε ποσοστό 99% στις εκλογές διευθυντών σε σχολεία, παρά το αντίθετο κάλεσμα της ΕΛΜΕ.
Δεν μας λέει όμως ότι το ποσοστό συμμετοχής (πολύ κάτω βέβαια του 99% –για να υπάρχει ένα μέτρο, στην πολύ πιο δυσμενή για την ΕΛΜΕ διαδικασία της εκλογής προϊσταμένων από διευθυντές, η συμμετοχή έφτασε το 80%) προέκυψε, καθώς την προηγούμενη μέρα των εκλογών, ο τότε υπουργός κατέστησε την ψηφοφορία υποχρεωτική και άρα την αποχή από αυτήν πειθαρχικό παράπτωμα.
Σε παροξυσμό πολιτικού αμοραλισμού, ο αρθρογράφος πουλάει επιτυχίες της «γραμμής του», με τις πλάτες των απειλών του κρατικού μηχανισμού!
Ούτε ξέρουμε ούτε και μας ενδιαφέρει αν αληθεύουν οι φήμες ότι εισηγητής στον υπουργό αυτής της «δημοκρατικής οδηγίας» ήταν ο ίδιος ο αρθρογράφος.
Αυτό που ξέρουμε είναι ότι όταν ένας υπουργός καταφεύγει στην υποχρεωτικότητα μιας διαδικασίας, το κάνει γιατί εκτιμάει ότι είναι ο μόνος τρόπος να τη διασώσει.
Οσο για τον «Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία», όταν ο λύκος καλεί τα πρόβατα στο τραπέζι, για να προτείνουν αυτά τους τρόπους σφαγής τους, η μόνη απάντηση είναι η αποχή από αυτό το τραπέζι.
Με προαπαιτούμενα τα μνημόνια, τις εργαλειοθήκες ΟΟΣΑ-Ε.Ε., την αδιοριστία, την αξιολόγηση, το χτύπημα των δικαιωμάτων σε σπουδές-δουλειά, την οικονομική ασφυξία των σχολείων, το σύνολο δηλαδή των αντιλαϊκών ρυθμίσεων στην εκπαίδευση, και μόνο η λέξη «διάλογος» καταντάει σύντομο ανέκδοτο.
Αλλωστε, αυτή είναι η «δημοκρατία» που αντιλαμβάνεται ο αρθρογράφος και η κυβέρνηση που υπηρετεί.
Είναι η δικτατορία των ξένων και ντόπιων αφεντικών, όπου όλοι μπορούν να λένε μια γνώμη, αρκεί να γίνεται τελικά αυτό που αποφασίζουν ιμπεριαλισμός και κεφάλαιο.
Είναι η «δημοκρατία», όπου οι εργαζόμενοι δεν είναι υποκείμενα δράσης, αλλά ψηφοφόροι που καλούνται να νομιμοποιήσουν αποφάσεις που έχουν ληφθεί στα κέντρα εξουσίας του συστήματος –μακριά από συνελεύσεις και αγώνες.
Είναι η «δημοκρατία», όπου μετά τη «συζήτηση» υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: Ή να χάσουν οι εργαζόμενοι ή να κερδίσει ο ιμπεριαλισμός και το κεφάλαιο! Και αν από τη «συζήτηση» δεν προκύψει λύση, καραδοκούν τα ΜΑΤ, οι απειλές για πειθαρχικά και για απόλυση, αλλά και οι βόμβες των ιμπεριαλιστών και τα «αν δεν το βουλώσετε, θα γίνουμε Συρία». Ωραίος ο κόσμος σου και η «συμμετοχή» σου, Γ.Μ. Να τα χαίρεσαι!
Εκεί όμως που γίνεται πραγματικό πάρτι είναι, όταν το άρθρο, αντιστρέφοντας βάρβαρα την πραγματικότητα, λέει ούτε λίγο-ούτε πολύ ότι οι αναλύσεις των μαρξιστών-λενινιστών έχουν διαψευστεί από την πραγματικότητα.
Θα θυμίσουμε, λοιπόν, ότι οι κομμουνιστές, οι μαρξιστές-λενινιστές, φώναζαν «ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία - εξάρτηση, λιτότητα και τρομοκρατία», όταν σύσσωμος ο ρεφορμισμός έψαχνε μια θέση στον ήλιο της «αλλαγής».
Αποκάλυπταν ότι η περεστρόικα δεν είναι παρά το απόλυτο ξεγύμνωμα και η τελική νίκη του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ενωση, όταν ο ρεφορμισμός χαιρέτιζε την «ανανέωση».
Κατήγγελλαν τη δεξιά στροφή στην Κίνα που την οδήγησε σήμερα να είναι από τα πιο άγρια καπιταλιστικά κράτη, όταν ο ρεφορμισμός χαιρέτιζε την καπιταλιστική «ανάπτυξη» των μηδενικών εργατικών δικαιωμάτων.
Ξεσκέπαζαν τις συστημικές θεωρίες της παγκοσμιοποίησης και του παγκόσμιου χωριού ως ιδεολογήματα συγκάλυψης της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, όταν ο ρεφορμισμός χειροκροτούσε τις επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία και τάιζε απλόχερα τις κυβερνητικές... «Μ»ΚΟ για να διαλύσει την ταξική συνείδηση και συγκρότηση.
Δεν γοητεύτηκαν από τις «αντιφάσεις» και τις «ελπίδες που έρχονταν με τον ΣΥΡΙΖΑ» ούτε υποτάχθηκαν στην προσπάθειά του -μέσω κάλπικων δημοψηφισμάτων, όπου το ΟΧΙ γίνεται ΝΑΙ- να διασωθεί ο ίδιος, ως διαχειριστής του συστήματος, πάνω στα κουφάρια της λαϊκής απογοήτευσης.
Οι κομμουνιστές ποτέ δεν έκρυψαν την αλήθεια ότι μόνος τρόπος να οικοδομηθεί μια άλλη κοινωνία είναι η πιο δημοκρατική, συμμετοχική και αυθεντική διαδικασία –η λαϊκή επανάσταση, όταν ο ρεφορμισμός/αστισμός (το ένα οδηγεί στο άλλο) ονειρευόταν ειρηνικούς δρόμους συνεννόησης και... εκμετάλλευση της γεωπολιτικής θέσης της χώρας και δούλευε για την απόλυτη περιθωριοποίηση του λαού. Πάει πολύ οι εκπορνευτές των λαϊκών ελπίδων να δηλώνουν και «επιβεβαιωμένοι».
Δεν έχουμε να απολογηθούμε τίποτα στους μόνιμους γιες-μεν, στους απολογητές της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, των ΝΑΤΟ-Ε.Ε., της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, των πολέμων, της προσφυγιάς, της φτώχειας, της φασιστικοποίησης.
Και βέβαια θα υπερασπίσουμε την Οκτωβριανή, την Κινέζικη, την Αλβανική, τη Βιετναμέζικη Επανάσταση, τον Λένιν, τον Στάλιν, τον Μάο, τον Χότζα, τον Τσε, τον Ζαχαριάδη, τον Αρη, τον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τον ΔΣΕ, κάθε συλλογικότητα και προσωπικότητα που εντάχθηκε στο μεγάλο κύμα της επαναστατικής-κομμουνιστικής προοπτικής του εικοστού αιώνα, όλους όσους μπήκαν καρφιά στα μάτια της αντίδρασης και έβαλαν στην ημερήσια ιστορική διάταξη το ζήτημα ότι οι «ξυπόλητοι» μπορούν, όχι μόνο να παράξουν ιστορία, αλλά και να διευθύνουν μια κοινωνία.
Και βέβαια οφείλουμε και απολογισμό (στους εαυτούς μας και στον λαό, όχι στο σύστημα και στους Γ.Μ.) τι σκάλωσε και πώς διάφοροι πρώην «κομμουνιστές» του «ιδεολογικού» ρεύματος του αρθρογράφου -νενέκοι πάντα της κομματικής γραμμής, αρκεί να ήταν καθεστωτική- ξύπνησαν μια μέρα μετανιωμένοι, αφού πρώτα τσέπωσαν μερικά εργοστασιάκια για πάρτη τους, όπως έγινε στις ανατολικές χώρες.
Ολες οι κραυγές του συστήματος δύο πράγματα προσπαθούν να ξορκίσουν: τη λαϊκή αντίσταση και την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος.
Αυτή τη γραμμή της διπλής προειδοποίησης υπηρετεί το άρθρο. Ομως, η ιστορία προχωράει.
Με νέες οδύνες και ωδίνες, διά πυρός και σιδήρου, οι «από κάτω» μέσα στους δρόμους των αγώνων θα ξανασυναντηθούν και θα ξανασυγκροτήσουν τις απελευθερωτικές ιδέες.
Με όποιο κόστος, οι κομμουνιστές θα είναι στην όχθη που ξέρουν: της υπηρέτησης της λαϊκής υπόθεσης.
*Εκπαιδευτικός, μέλος του ΚΚΕ(μ-λ)
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 05/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
