Όταν το 1949 ο Τζωρτζ Όργουελ εξέδιδε το εμβληματικό του μυθιστόρημα 1984: Ο Μεγάλος Αδελφός, στο οποίο σκιαγραφούσε αριστουργηματικά, εφιαλτικά και προφητικά το μελλοντικό ολοκληρωτικό αστυνομικό καθεστώς όπου τα πάντα εξελίσσονται υπό την παρακολούθηση του Μεγάλου Αδελφού μέσα από αμέτρητες διαδραστικές τηλεοθόνες, ασκώντας απόλυτο έλεγχο στις πράξεις και στις συνειδήσεις, δεν θα μπορούσε –ασφαλώς- να φανταστεί ότι η δήθεν «νόμιμη» κρατική τηλεπαρακολούθηση θα ξεκινούσε στην Ελλάδα (το λίκνο της δημοκρατίας) και μάλιστα από το υποτιθέμενο Υπουργείο «Παιδείας» (?) και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευσή του, με τον (αδικαιολόγητα βιαστικό και χωρίς κανένα διάλογο) τρόπο με τον οποίο οργανώνεται άνωθεν αυτές τις μέρες. Πάντως, ας μη γελιόμαστε και βλέπουμε εδώ μόνο ένα μερικό “σύμπτωμα” και όχι την ευρύτερη “ασθένεια”, δηλαδή μόνο “το δέντρο” και όχι και “το δάσος”.
Οι σημερινές κυβερνητικές μεθοδεύσεις είναι ένα μέρος μόνο από τις σχεδιαζόμενες εμπρόθετες εφαρμογές επιβολής ενός νέου πολιτικού ολοκληρωτισμού που αποσκοπεί στην αποδοχή από την “κοινότατη” γνώμη της «νόμιμης» θέσπισης της άνωθεν λογοκρισίας και του αυταρχικού ελέγχου όλων, στην απεμπόληση βασικών δημοκρατικών ελευθεριών όχι μόνο των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των γονιών τους αλλά και όλων των πολιτών γενικά, στη συρρίκνωση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας (με κόστος για τους φτωχούς και με όφελος για ιδιώτες) και στην επιβολή μιας νέας μνημονιακής και δήθεν «κοροναϊκής» λιτότητας, με όλα τα επακόλουθα που τα παραπάνω συνεπάγονται… Επίσης, το εν λόγω θέμα έχει πολλαπλές πτυχές και οι αποφάσεις οι σχετικές με τις κάμερες στα σχολεία (τροπολογία, ΦΕΚ και υπουργική απόφαση) δεν αντέχουν στον κριτικό δημοκρατικό έλεγχο και αποδομούνται εύκολα από τον καθαρό ορθολογισμό. Ειδικότερα:
1) Είναι αντιπαιδαγωγικές, διότι παραβιάζουν ασύστολα όλες τις σύγχρονες παιδαγωγικές θεωρίες και μεθόδους για ένα μαθητοκεντρικό, διαλογικό, ομαδοσυνεργατικό, επικοινωνιακό, κριτικό (και όχι δασκαλοκεντρικό, μονολογικό, ατομοκεντρικό, αντιεπικοινωνιακό και άκριτο) σχολικό μάθημα, το οποίο επιτυγχάνεται μόνο με την ελεύθερη και εμπιστευτική σχέση (χωρίς έξωθεν παρακολούθηση και άνωθεν λογοκρισία) και αλληλεπίδραση των παιδιών τόσο μεταξύ τους όσο και με τον εκπαιδευτικό την ιερή ώρα της πολύπλευρης, πολυδιάστατης και φυσικής (και όχι της μονόπλευρης, μονοδιάστατης και «στημένης») διδακτικής και μαθησιακής διαδικασίας. Επίσης, δεδομένου ότι καλό και ουσιαστικό μάθημα χωρίς την ενεργό και άνετη συμμετοχή και την αυτονόητη ψυχολογική προστασία των μαθητών δεν γίνεται να υπάρξει, οι αποφάσεις αυτές εκθέτουν με ανεπίτρεπτο τρόπο τα ανήλικα παιδιά (χωρίς έγγραφη συγκατάθεση των γονέων τους και χωρίς συναίνεση των εκπαιδευτικών) σε τυποποιημένη συμπεριφορά, ηλεκτρονικό φόβο, ατομικό εξευτελισμό, διαδικτυακό bullying και διαρροή προσωπικών δεδομένων τους σε οποιονδήποτε μπορεί να αποκτήσει σχετική πρόσβαση και για οποιαδήποτε κακόβουλη χρήση.
2) Είναι αντιεκπαιδευτικές, διότι στρέφονται με επίβουλη και συκοφαντική πρόθεση τιμωρητικής ψευτοαξιολόγησης και πιθανής απόλυσης (όχι λόγω ανεπάρκειας, αλλά λόγω αντίστασης), με ισοπεδωτική απαξιωτική γενίκευση και με ενορχηστρωμένες επιθέσεις μιντιακών κυβερνητικών φερέφωνων (ακόμα και πρώην απολυμένων της ΕΡΤ [!]…) εναντίον όλων των εκπαιδευτικών γενικά και του έργου τους. Κι αυτό γιατί επιδιώκεται η κατασυκοφάντησή τους ως δήθεν τεμπέληδων που δήθεν φοβούνται να τους δουν τα παιδιά, λες και τα παιδιά δεν ξέρουν και δεν αξιολογούν τους εκπαιδευτικούς τους κάθε στιγμή, λες και όλη η σχολική κοινότητα δεν ξέρει ποιοι εκπαιδευτικοί κάνουν τη δουλειά τους και ποιοι όχι. Επίσης, αυτή η “καραμέλα” της δήθεν αξιολόγησης των εκπαιδευτικών μέσω τηλεοθόνης δεν στερείται μόνο σοβαρότητας, αλλά και ουσίας, αφού προϋπόθεση μιας αντικειμενικής αξιολόγησης είναι αυτή να ξεκινάει από πάνω προς τα κάτω (δηλαδή από τις κυβερνήσεις και τους Υπουργούς Παιδείας που τόσα χρόνια «προσφέρουν» τις υφιστάμενες συνθήκες στα δημόσια σχολεία, χωρίς επαρκή χρήματα, προσωπικό, κτίρια, αίθουσες, σύγχρονα μέσα) και στο τέλος να φτάνει στον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας (στον εκπαιδευτικό) και μόνο με αντικειμενικό και μη τιμωρητικό, αλλά βελτιωτικό τρόπο. Επιπλέον, οι εκπαιδευτικοί δεν φοβούνται την έκθεση, γιατί τη ζουν κάθε μέρα, αλλά αρνούνται να γίνουν αυτό που χρόνια κοροϊδεύουν, δηλαδή ένα γελοίο τηλεοπτικό reality show τύπου Big Brother, στο οποίο το μάθημά τους θα γίνεται λεία αφενός παντός είδους «τηλερουφιάνων» (αμφιβόλου ήθους, χαμηλού επιπέδου, αναξιοπρέπειας και κουτσομπολιού) και αφετέρου επίβουλων εξουσιαστικών αρχών (των εκάστοτε υπουργικών «αυλών» και των ιδιωτών εργοδοτών σχολαρχών). Επιπρόσθετα, όσοι διατυμπανίζουν τη χρήση καμερών για αξιολόγηση, ας δώσουν πρώτοι το καλό παράδειγμα και ας δεχτούν τον Μεγάλο Αδελφό παντού, σε όλες τις δουλειές και πρώτα στις διευθυντικές θέσεις του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα και πρωταρχικά σε όλους τους φορείς των τριών εξουσιών (κυβέρνηση, βουλευτές και δικαστικούς) και της παλιάς (όταν κάποτε έλεγχε τις άλλες τρεις…) τέταρτης εξουσίας (ΜΜΕ).
3) Είναι αντισυνταγματικές, διότι, με την εξουσιαστικά διεστραμμένη και νομικά παράνομη εγκατάσταση στις σχολικές τάξεις του «δούρειου ίππου» της τηλεοπτικής «κλειδαρότρυπας», παραβιάζουν κατάφωρα και καταστρατηγούν απροκάλυπτα στο «ιερό άβατο» της τάξης όλες τις από χρόνια κατακτημένες με αγώνες και συνταγματικά κατοχυρωμένες ατομικές ελευθερίες και τα κάθε είδους ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των μαθητών και των εκπαιδευτικών, προς τέρψιν του αντιεκπαιδευτικού «τηλε-κανιβαλισμού».
4) Είναι αντιδημοκρατικές, διότι αποπειράται να επιβληθούν στην εκπαιδευτική κοινότητα χωρίς κανέναν προηγούμενο δημοκρατικό διάλογο και χωρίς τη συναίνεση κανενός μέλους της, με την ψυχρή και ένοχη λογική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και μάλιστα σε βραδινές ώρες Παρασκευής και Σαββατοκύριακου. Ποιος άραγε φοβάται τις ανοιχτές, νομικά και δημοκρατικά κατοχυρωμένες, διαδικασίες και τις ελεύθερες γνωμοδοτήσεις πραγματικά Ανεξάρτητων Ελληνικών, Ευρωπαϊκών και Διεθνών Αρχών; Γιατί άραγε είναι τόση η βιασύνη του Υπουργείου να επιβάλει ουσιαστικά για 2 εβδομάδες στο τέλος αυτής της χρονιάς αυτή την αντιδημοκρατική «τηλε-ρουφιανιά»; Μήπως έτσι στοχεύει στην προσεχή (τη νέα σχολική χρονιά) και με την πρόφαση του κορονοϊού επικείμενη μείωση των δαπανών για την Παιδεία, με τη μη πρόσληψη αναπληρωτών στα νησιά, με τον συνακόλουθο μη διορισμό μόνιμων εκπαιδευτικών, με τη μείωση των εκπαιδευτικών λόγω συνταξιοδότησης και με την αύξηση των τάξεων κάθε εκπαιδευτικού μέσω παράλληλης δήθεν «τηλεκπαίδευσης» π.χ. στην Αθήνα, στην Ανάφη και στην Τήλο; Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι ξαφνικά «τους πήρε ο πόνος» για τα παιδιά που οι ίδιοι δεν φρόντισαν όλη τη χρονιά να έχουν έγκαιρα όλους τους δασκάλους τους και που τώρα «κόπτονται» για την ισότιμη εκπαίδευση όλων και «κλείνουν το μάτι» σε όλους τους μαθητές να μην πάνε στο σχολείο, που το ανοίγουν χωρίς επαρκή μέτρα προφύλαξης και χωρίς τις αναγκαίες δαπάνες με σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό και στα σχολεία και στους μαθητές; Πόσο δημοκρατικό είναι μια κυβέρνηση να επιβάλει στους δασκάλους και στα παιδιά μας αντιδημοκρατικές παρακολουθήσεις τους (όπως έκαναν όλες οι δικτατορίες) και να θέλει να ελέγχει σαν λογοκριτής το περιεχόμενο και τον τρόπο διδασκαλίας εκπαιδευτικών που δεν διδάσκουν μόνο ένα μάθημα αλλά διδάσκουν και δημοκρατικό ήθος;
5) Είναι αντιλαϊκές, διότι αποτελούν το “πρωτοπόρο” νεοφιλελεύθερο «προπέτασμα» δήθεν εκσυγχρονισμού των σχολείων, αφού δεν εφαρμόζονται σχεδόν πουθενά αλλού στον κόσμο (παρά μόνο σε κάποια περιθωριακά σχολεία με εγκληματικότητα στις ΗΠΑ). Είναι ακόμα το προστάδιο όχι μόνο της νέας εκπαιδευτικής λιτότητας που έρχεται με το πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας (μείωση μαθητών στα ΕΠΑΛ [άρα, νέοι πελάτες των ιδιωτικών εκπαιδευτικών φορέων), αύξηση αριθμού μαθητών στις τάξεις του Δημοτικού [άρα, μείωση των δασκάλων], ασφυκτικό εξετασιοκεντρικό σύστημα σε Γυμνάσιο και Λύκειο [άρα, μη προαγωγή πολλών φτωχών μαθητών και έμμεση ώθησή τους στην ανειδίκευτη εργασία] κ.ά), αλλά και της επερχόμενης ευρύτερης μνημονιακής λιτότητας που θα διαλύσει ό,τι απέμεινε από τις προηγούμενες αντικοινωνικές και βάρβαρες λιτότητες με το πρόσχημα των εξόδων λόγω του κορονοϊού, με την εκμετάλλευση από τον ακραίο καπιταλισμό ακόμα και της πανδημίας, για να πλουτίσουν κι άλλο οι πλούσιοι και να φτωχύνουν κι άλλο οι φτωχοί.
6) Είναι ολοκληρωτικές, δηλαδή αυταρχικές λογικές μετατροπής του σχολείου τώρα και άλλων χώρων στο μέλλον σε «κατινίστικα» reality shows για τον όχλο (που έχει αυξημένο το ένστικτο της αγέλης και του φθόνου για τους άλλους κλάδους και όχι θυμό για τους πραγματικούς υπεύθυνους των προβλημάτων του) και σε χώρους πάγια εποπτευόμενους και διαρκώς ελεγχόμενους άνωθεν από τον Μεγάλο Αδελφό των επερχόμενων νέων απολυταρχικών καθεστώτων με τηλεοθόνες παντού και με επιδέξια χρήση των μεθόδων του κοινωνικού αυτοματισμού, του ηλεκτρονικού κανιβαλισμού και της αποβλακωτικής μαζοποίησης του λαού, που σκόπιμα στερείται πια πραγματική παιδεία και πολιτισμό. Πάλι λοιπόν η προφητική τέχνη ξεπεράστηκε από την αθλιότητα της ζωής!
Επομένως, αφού έτσι το Υπουργείο Παιδείας αυτοακυρώνεται ως προστάτης της «πραγματικής» παιδείας, δεν μένει παρά το ίδιο να μετονομαστεί σε «Υπουργείο Ελληνικής “Τηλε-Ρουφιανιάς” της “Μεγάλης Αδελφής”»... Είτε το κάνει είτε όχι, πάντως, να είναι σίγουρο πως δεν μπορεί να ξεγελάσει τους δημοκρατικούς και σκεπτόμενους πολίτες και να τους φιμώσει και ότι αυτό το αντιδημοκρατικό «άγος» θα το κυνηγάει αιώνια…
Απόστολος Πούλιος
Φιλόλογος – Εκπαιδευτικός Δ.Ε.
Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στη Διδασκαλία
της Νέας Ελληνικής ως Ξένης Γλώσσας &
Υποψήφιος Διδάκτορας Γλωσσολογίας
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
