Πάρε και μια δεύτερη και, εάν είναι δυνατόν, και μία τρίτη γνώμη. Αυτό μας συμβουλεύουν όταν έχουμε να κάνουμε με θέματα υγείας. Με θέματα υγείας δεν παίζουμε, εκτός εάν υπάρχει και κάποιο μεγαλύτερο αγαθό και δεν το γνωρίζουμε. Επίσης το αγαθό της Παιδείας έρχεται να καταλάβει την δεύτερη, μετά την Υγεία, θέση ενδιαφέροντος για τους πολίτες ενός αναπτυγμένου κράτους, εφόσον έχουν λυθεί τα προβλήματα της καθημερινής επιβίωσης, τουλάχιστον αναφορικά με τα βασικά αγαθά. Μήπως όμως στην εποχή του κορωνοϊού, η πρωτοκαθεδρία της Υγείας και της Παιδείας, ως υπόθεση έχει χάσει πλέον την ουσιαστική σημασία της και παραμένει απλά τυπικά και ως κλισέ στην επιφάνεια; Το αποκλείω αυτό αφού σε όλα τα διαγγέλματά του ο πρωθυπουργός, μας διαβεβαίωσε ότι βάζει πάνω από όλα την υγεία των συμπολιτών του, αλλά και την εκπαίδευση των μαθητών μας, δεδομένου ότι, όπως ανέφερε, τα παιδιά μας πρέπει να διατηρήσουν την καθημερινή επαφή τους με το σχολείο είτε δια ζώσης είτε με τηλεκπαίδευση.
Μερικές σκέψεις όμως βάζουν την αμφιβολία να φωλιάσει στο μυαλό μου και να μου το τριβελίζει. Εξηγούμαι:
Δεν θα αναφερθώ στην κωλυσιεργία για την δημιουργία πολλών περισσοτέρων από τις ήδη νέες κλίνες μονάδων εντατικής θεραπείας από την προηγούμενη καραντίνα έως σήμερα και το δεύτερο κύμα επίθεσης του ιού. Εάν είχαμε παραδείγματος χάριν αντί για λ.χ. πεντακόσιες, χίλιες κλίνες ΜΕΘ, τότε ήταν πιθανόν να μην απαιτούνταν γενική καραντίνα για τον περιορισμό εξάπλωσης του κορωνοϊού, αλλά μόνο περιοριστικά μέτρα επιτήρησης, με τα οποία δεν θα υπήρχαν κλάδοι της οικονομίας που θα ανέστειλαν την λειτουργία τους, παρά μόνο ίσως πληττόμενοι κλάδοι με μικρότερη ανάγκη οικονομικής στήριξης. Τελικά τι συμφέρει περισσότερο. Η δαπάνη για την στήριξη με ένα σωρό δις ολόκληρων κλάδων της οικονομίας σε αναστολή ή η δημιουργία, με ίσως και λιγότερα χρήματα, μονάδων εντατικής θεραπείας στο Εθνικό σύστημα υγείας, οι οποίες θα έμεναν προς όφελος της κοινωνίας μετά το πέρασμα αυτής της περιπέτειας της πανδημίας; Έχω κάτι στο μυαλό μου αλλά το φυλάω για το τέλος.
Δεν θα αναφερθώ στο πλήρες «άνοιγμα» του τουρισμού κατά τους δύο θερινούς μήνες του Ιουλίου και του Αυγούστου, με τους, όπως αναφέρουν κάποιοι εμπλεκόμενοι τομείς, περιορισμένους ελέγχους για τυχόν νόσηση των επισκεπτών. Πως άλλωστε θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό, όταν από τη μία πλευρά δεν υπήρχε το ανάλογο σε αριθμό ελεγκτικό προσωπικό και από την άλλη η πατρίδα μας έχει καταστεί πλέον οικονομικά δέσμια του συναλλάγματος που εισέρχεται στη χώρα από τους τουρίστες των πλουσίων χωρών; Οι υπόλοιποι παραγωγικοί τομείς διαχρονικά αφέθηκαν στην τύχη τους είτε από πολιτική επιλογή είτε από ευρωπαϊκή επιταγή. Τελικά τι συμφέρει περισσότερο το επισφαλές, λόγω θεομηνιών, λοιμών και καταποντισμών, τουριστικό συνάλλαγμα ή το σίγουρο εισόδημα από την παραγωγή του πρωτογενούς τομέα, όπως η γεωργία ή κτηνοτροφία και άλλων δραστηριοτήτων; Έχω κάτι στο μυαλό μου αλλά το φυλάω για το τέλος.
Δεν θα αναφερθώ στο γεγονός ότι, ενώ από την προηγούμενη καραντίνα υπήρχε ως σίγουρο επακόλουθο το κλείσιμο των σχολείων κατά το δεύτερο φθινοπωρινό κύμα του κορωνοϊού, μέχρι σήμερα βέβαια μόνο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το υπουργείο παιδείας δεν φρόντισε να εφοδιαστεί και να διανείμει τάμπλετ σε όλους τους μαθητές που με κάποια κριτήρια ή και αδιακρίτως θα το χρειαζόταν για την υποχρεωτική τηλεκπαίδευση με απουσίες και αντ’ αυτού εφοδιάστηκε με υπερμεγέθεις μάσκες και μερικά παγουρίνο που διένειμε στα σχολεία; Έχω κάτι στο μυαλό μου αλλά το φυλάω για το τέλος.
Δεν θα αναφερθώ στο γεγονός ότι, ενώ από το κλείσιμο των σχολείων την προηγούμενη Άνοιξη, αναδείχθηκε η αναγκαιότητα λιγότερων μαθητών στις τάξεις με αντίστοιχη πρόσληψη εκπαιδευτικών, πρόσληψης βοηθητικού προσωπικού καθαριότητας και νοσηλείας και εν γένει υποστήριξης της λειτουργίας του δημόσιου σχολείου εν μέσω πανδημίας, σήμερα που μας «χτυπά» ανελέητα το δεύτερο κύμα της, λίγα έως καθόλου από τα παραπάνω έχουν γίνει; Έχω κάτι στο μυαλό μου αλλά το φυλάω για το τέλος.
Δεν θα αναφερθώ στο γεγονός ότι ενώ από τον προηγούμενο αποκλεισμό μας στο σπίτι είχε υπερτονιστεί η αναγκαιότητα της άσκησης για λόγους σωματικής και ψυχικής υγείας, με την νέα καραντίνα δίνεται η δυνατότητα προπόνησης και πρόσβασης στους αθλητικούς χώρους μόνο στους υπεραθλητές και στους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και καλαθοσφαιριστές, με το επιχείρημα ότι η δυνατότητα για διενέργεια συνεχώς πανάκριβων τεστ covid για την συνέχιση των προπονήσεων και αγώνων των επαγγελματιών, αρκεί, ενώ κλείνει ο ερασιτεχνικός και μαζικός αθλητισμός και τα γυμναστήρια λόγω οικονομικής αδυναμίας πραγματοποίησης ακριβών τεστ. Τελικά η άσκηση για όλους αποτελεί ή όχι παράγοντα σωματικής και ψυχικής ευεξίας και λειτουργεί ως «φάρμακο» για τις δυσμενείς συνέπειες του εγκλεισμού; Έχω κάτι στο μυαλό μου αλλά το φυλάω για το τέλος.
Θα αναφερθώ όμως στο γεγονός ότι, ενώ αποφασίστηκε το κλείσιμο των λυκείων και γυμνασίων της χώρας και η συνέχιση των μαθημάτων με τηλεκπαίδευση, η λειτουργία των δημοτικών σχολείων και των νηπιαγωγείων συνεχίζεται ως πολιτική απόφαση, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν αντικρουόμενες εισηγήσεις των ειδικών επιστημόνων περί αυτού και επομένως κάποιοι ειδικοί εισηγήθηκαν το κλείσιμό τους. Μερικά δε επιχειρήματα που ακούστηκαν υπέρ της συνέχισης λειτουργίας των δημοτικών σχολείων και των νηπιαγωγείων ήταν τα εξής:
Στις ηλικίες μέχρι τα δώδεκα δύσκολα κολλάει και δύσκολα μεταδίδεται ο ιός. Στις ηλικίες μέχρι τα δώδεκα δεν υπάρχει επαρκής ανταπόκριση των μαθητών στην τηλεκπαίδευση, ενώ τα μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά από τη μία είναι δεκτικά της τηλεκπαίδευσης και από την άλλη είναι επικίνδυνοι μεταδότες της νόσου και λόγω της απαγόρευσης κυκλοφορίας δεν θα συνωστίζονται στους δρόμους και τις πλατείες, αφού δεδομένης της ηλικίας τους, σε αντίθετη περίπτωση, θα επεδίωκαν τους συγχρωτισμούς.
Ακούστηκε και η έκκληση από κάποιους, τώρα που θα αδειάσουν οι αίθουσες των γυμνασίων και των λυκείων, να χρησιμοποιηθούν αυτές από τους μαθητές των δημοτικών και των νηπιαγωγείων. Δεν το ελπίζω, αλλά το εύχομαι. Εάν γίνει αυτό βέβαια, τότε αυτόματα θα αποκαθηλωθεί το επιχείρημα ότι δεν κολλάει και δεν μεταδίδεται εύκολα στις ηλικίες μέχρι τα δώδεκα, αλλά θα αναδειχθεί και η ολιγωρία και άρνηση για λιγότερους μαθητές στην τάξη, ως μη αναγκαίο μέτρο, που επιχειρήθηκε να επικοινωνηθεί με πρόσφατες «επιστημονικές» αναλύσεις συνοδευόμενες από σχέδια και πίνακες.
Στην περίπτωση αυτή βέβαια δεν πιστεύω ότι αναδείχθηκε αρκετά και η πιθανότητα μετάδοσης του ιού από τους μικρούς μαθητές σε εκπαιδευτικούς που είτε είναι ευπαθείς, χωρίς ακόμα και να το γνωρίζουν είτε λόγω γονιδίων είναι ευάλωτοι στις επιθέσεις του. Δεν χρειάζεται όμως αφού οι έλληνες εκπαιδευτικοί αμείβονται με αρκετές χιλιάδες ευρώ τον μήνα και επομένως θα πρέπει να αποδέχονται τους κινδύνους του επαγγέλματός τους. Δεν χρειάζεται αφού οδηγούν μόνοι τους τις αμαξάρες τους για να μεταβούν και να καλύψουν το υποχρεωτικό ωράριό τους σε πέντε σχολεία και δεν καταδέχονται να συγχρωτιστούν με τους επιβάτες των μέσων μαζικής μεταφοράς σαν σαρδέλες σε κονσέρβα, όχι στο ανοιχτό πέλαγος.
Εάν όλα αυτά τα επιχειρήματα σας πείθουν, τότε θα σας πρότεινα να μην συνεχίσετε την ανάγνωση, γιατί ίσως η αμφιβολία σας επισκεφθεί και ταράξει τον εφησυχασμό σας. Εγώ τουλάχιστον ως εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και ταυτόχρονα μητέρα παιδιών και στις δύο βαθμίδες εκπαίδευσης και τηλεκπαιδεύομαι μαζί με τα παιδιά μου του γυμνασίου και του λυκείου και αμφιβάλλω για το παιδί μου του δημοτικού και για τον εαυτό μου. Οι αμφιβολίες που μου τριβελίζουν το μυαλό συμπυκνώνονται στο ερώτημα:
Εάν η λειτουργία των νηπιαγωγείων και των δημοτικών είναι ασφαλής, τότε γιατί υπήρχαν και κάποιες αντίθετες εισηγήσεις ειδικών, παρόλα τα μέτρα προστασίας που υπάρχουν, με μάσκες, αντισηπτικά και αποστάσεις; Μήπως παίρνουμε το οποιοδήποτε ρίσκο; Με ποιο αντίκρισμα; Μήπως το κόστος των αδειών ειδικού σκοπού που θα έπρεπε να χορηγηθούν είναι απαγορευτικό; Τονίζω εκ των προτέρων ότι σε καμία περίπτωση δεν ασπάζομαι τίποτε από τα παραπάνω, απλά ήρεμα αναρωτιέμαι, γιατί εγώ τουλάχιστον χρειάζομαι πιο πειστικά επιχειρήματα για να αποδεχθώ αναμφίβολα την ύπαρξη αποδεκτού βαθμού ρίσκου για τον εαυτό μου και για το παιδί μου, αρκετά μικρότερου βέβαια από αυτού που υπάρχει στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Σας είχα πει παραπάνω ότι έχω κάτι στο μυαλό μου ως απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις που έχω εκφράσει και σας το φυλάω για το τέλος. Συγχωρείστε με αλλά άλλαξα γνώμη. Δεν θα σας πω τι σκέπτομαι γιατί πιστεύω ότι προτιμότερο είναι ο καθένας να σκεφτεί ανεπηρέαστα και να βγάλει τα συμπεράσματά του. Αυτό εξάλλου είναι το ζητούμενο, να αρχίσουμε όλοι μας να σκεπτόμαστε μόνοι μας και να μην αναμασάμε ό,τι ακούμε.
Κάποιος βέβαια είχε πει κάποτε ότι η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα που αναφέρω συνοψίζεται σε μία φράση: «Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε».
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
