Γιώργος Καββαδίας Το τέλος του επιθεωρητισμού
To 1982, περίπου ένα χρόνο μετά την άνοδο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην εξουσία ψηφίζεται ο νόμος 1304/82 «για την επιστημονική – παιδαγωγική καθοδήγηση και τη διοίκηση στη Γενική και τη Μέση Τεχνική – Επαγγελματική Εκπαίδευση» που αποτελεί μια ιστορική τομή – όχι ότι φέρνει επαναστατικές αλλαγές- στην εκπαίδευση φέρνοντας το τέλος του επιθεωρητισμού.
Ο θεσμός του επιθεωρητή είναι πια αναχρονιστικός και στις συγκεκριμένες συνθήκες δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των κυρίαρχων τάξεων που επιδιώκουν τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης με βάση τις γενικότερες κοινωνικοπολιτκές αλλαγές της περιόδου.
Η απεργία των 37 ημερών το 1988
Το 1988 στην ηγεσία του ΥΠΕΠΘ ο Αντώνης Τρίτσης επεξεργάζεται και επιχειρεί να υλοποιήσει τη συντηρητική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης σύμφωνα με τα νέα ΕΟΚικά δεδομένα που είναι και ο βασικός στόχος των κυρίαρχων τάξεων. Η κυβέρνηση προωθεί με γρήγορους ρυθμούς την εκπαίδευση πολλαπλών ταχυτήτων. Στο στόχαστρο της κυβέρνησης η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών, με μοχλό την κατάργηση της επετηρίδας και την προώθηση των νομοσχεδίων για την ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ.
Το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση, παρόλο που «μπήκε στο συρτάρι» δύο φορές κάτω από την πίεση της εκπαιδευτικής αριστεράς και του συνδικαλιστικού κινήματος, είναι στις πρωταρχικές κυβερνητικές επιλογές. Επιλογές που συγκλίνουν στη διαμόρφωση ενός συγκεκριμένου τύπου εκπαιδευτικού. «Αυτός που θα δουλέψει τώρα στην εκπαίδευση πρέπει να δηλώσει μια επιπλέον νομιμοφροσύνη στ’ αναλυτικά προγράμματα, στις παιδαγωγικές αρχές και στις επιστημονικές αξίες που θέτει η κυβερνητική πολιτική».1
Το αριστερό ριζοσπαστικό ρεύμα διαμορφώνεται στις διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας του συνδικαλιστικού κινήματος. Με τη μαζική συμμετοχή τους στις Γενικές Συνελεύσεις γράφουν τη δική τους «άνοιξη» το 1988. Απέρριπταν την εισήγηση της ΟΛΜΕ και τις δειλές μορφές αγώνα που πρότεινε. Παίρνουν, όσο είναι δυνατόν, τον αγώνα στα χέρια τους. Δημιουργούνται επιτροπές στα σχολεία, στις ΕΛΜΕ, Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή. Δημιουργείται η «Επιτροπή Πρωτοβουλίας για την Απεργία στις Εξετάσεις», που θα παίξει καταλυτικό ρόλο και θ’ αποτελέσει το πρόπλασμα των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων-Συσπειρώσεων-Κινήσεων.
Σ’ αυτή τη συγκυρία η τακτική του ΚΚΕ και της ΔΕΕ είναι βαθιά συντηρητική και ηττοπαθής: «Σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές η ΔΕΕ προτείνει να προχωρήσουμε σ’ ελεγχόμενες κινητοποιήσεις και την περίοδο των εξετάσεων, που δε θα οδηγούν στη ματαίωσή τους» («Ριζοσπάστης», 18/4/88). Ακόμα και στη μεγαλειώδη απεργία του 1988 ο Γ. Γραμματέας του ΚΚΕ, Χ. Φλωράκης θα δηλώσει: «Σε ένα πράγμα δε θα σας υποστηρίξουμε και δε θα σας καλύψουμε πολιτικά. Απεργία η οποία θα έχει σαν αποτέλεσμα τη ματαίωση των εξετάσεων».
Είναι αλήθεια ότι η απεργία των 37 ημερών, ίσως η μεγαλύτερη κινητοποίηση των εκπαιδευτικών στη χώρα μας, με πρωτοφανή μαζικότητα, ένταση και πάθος δεν πέτυχε όλους τους στόχους της και την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων, αλλά είχε πολλαπλά θετικά αποτελέσματα.
Η απεργία του 1990
Όσο η αριστερά της συναίνεσης και της υποταγής, όπως εκφράζεται από τον Ενιαίο Συνασπισμό, ερωτοτροπεί με την κυβερνητική εξουσία και οδηγείται στη συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία, το «βρώμικο ‘89», και με το ΠΑΣΟΚ στην οικουμενική κυβέρνηση, τόσο οξύνονται τα προβλήματα στην κοινωνία και την εκπαίδευση.
Οι καθηγητές, όσο κι αν αυτό έγινε ανολοκλήρωτα, απήργησαν μέσα στις εξετάσεις για πρώτη φορά και στα τελευταία 25 χρόνια. Η απεργία πολιτικά και συνδικαλιστικά δικαιώθηκε».2
Με ένταση σφυροκοπούνται οι κυρίαρχες θεωρίες για το θεσμό της εκπαίδευσης και τις εξετάσεις. Αποκαλύπτεται ο ρόλος των εξετάσεων και συνολικά των μηχανισμών αξιολόγησης στην εκπαίδευση. Μεγάλο κομμάτι της βάσης των εκπαιδευτικών προβληματίζεται και αμφισβητεί «τα ιερά και τα όσια» της αστικής εκπαίδευσης.
Το κίνημα των Καταλήψεων 1990-91
Ο χειμώνας του 1990-91 σηματοδοτείται από την «άνοιξη» των μαθητικών καταλήψεων. Η δράση των παρακρατικών μηχανισμών της κυβέρνησης κορυφώνεται με τη δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα σε σχολικό συγκρότημα της Πάτρας (8/1/1991).
1993-96 Η Περίοδος της ύφεσης: Από την αξιολόγηση στην Αποκέντρωση.
Τον Οκτώβριο του 1993 επανήλθε το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Υπουργός Παιδείας ανέλαβε την πρώτη περίοδο ο Δ. Φατούρος και από το φθινόπωρο του 1994 ο Γ. Παπανδρέου.
Αυτή την περίοδο και παρά την ύφεση των εκπαιδευτικών αγώνων… φυτρώνουν οι σπόροι της προηγούμενης περιόδου. Ακόμα και το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ του τρικομματισμού (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ-Συνεργασία) προβάλλει κάποιες αντιστάσεις στην αξιολόγηση.
Από τις 19-10-1993 σε υπόμνημά της προς το νέο υπουργό Παιδείας Δ. Φατούρο η ΟΛΜΕ, αφού τονίζει ότι «ένα απίστευτο πλέγμα νόμων και ΠΔ που ψηφίστηκαν και εκδόθηκαν κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα, ενεργοποιούν και ενισχύουν ένα αυταρχικό, ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων και της εκπαίδευσης, με στόχο το φρονηματισμό και τη χειραγώγηση των εκπαιδευτικών και τον έλεγχο της μετάδοσης της γνώσης» ζητούσε ανάμεσα σε άλλα «α. ριζική αναθεώρηση του νομοθετικού πλαισίου της Διοίκησης της εκπαίδευσης, β. να αποδεσμευτεί η επιμόρφωση από τις διαδικασίες βαθμολόγησης και κατάταξης των εκπαιδευτικών, γ. να καταργηθεί το ΠΔ 320/93 για την «αξιολόγηση των εκπαιδευτικών», δ. να καταργηθεί το ΠΔ για τα Ωρολόγια Προγράμματα των γυμνασίων».3
Το Νοέμβριο του 1994 ανεστάλη το ΠΔ 320/93 για την «αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση» και αναγγέλθηκε η αναμόρφωσή του. Επίσης καταργήθηκαν μερικώς οι διαδικασίες βαθμολόγησης και κατάταξης των εκπαιδευτικών στην επιμόρφωση (ΠΕΚ) με τροποποίηση διατάξεων του ΠΔ 250/92.
Ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται να γίνει στη «μάχη των Μετεώρων». Αναφερόμαστε στο ΣΤ’ εκπαιδευτικό συνέδριο της ΟΛΜΕ με θέμα «Το περιεχόμενο της Εκπαίδευσης στις νέες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες» που έγινε στα Τρίκαλα τις πρώτες μέρες του Απρίλη. Αξιομνημόνευτο ένα επεισόδιο, όπως καταγράφηκε: «Στην κατάμεστη λοιπόν αίθουσα των Τρικάλων έγινε το «big-bang», όταν ο Β. Ζώτος (ψηφοδέλτιο ΣΥΝ στο Αιγάλεω) σεμνά, όπως δηλώνει εξαρχής, ζητάει ν’ αναθεωρηθεί η στάση μας απέναντι στην αξιολόγηση, αφού τα αξιολογικά μοντέλα σ’ Ανατολή και Δύση είναι κυρίαρχα. (Στην αίθουσα έγινε το «έλα να δεις»). Ύστερα από την παρέμβαση των «αντιτετραδίων» με τη συνεπικουρία μιας σειράς συνέδρων –ακόμα και από το ΠΑΣΟΚ– η εισήγηση αποσύρθηκε, αφού ο Β. Ζώτος «πήρε προσωπικά την ευθύνη». Το χάσμα που άνοιξε ο σεισμός, όμως, αποδεικνύει πως πήραμε μια ακόμα μικρή παράταση, αφού οι Μήδοι βρίσκονται εντός των τειχών. Εκτός και αν…»4
Στην ίδια ρότα η Γ. Γραμματέας του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα δηλώνει: «Δεν μπορεί να μπαίνουν όλοι στα Πανεπιστήμια. (...) Πρέπει να υπάρχει διαδικασία αξιολόγησης στο εκπαιδευτικό σύστημα» («Ριζοσπάστης 2 – 12 – 1994» σε απάντηση προς τον πρύτανη του ΕΜΠ, Ν. Μαρκάτο που πρότεινε «κατάργηση των εξετάσεων»...) Μια δήλωση έκφρασης ενός παιδαγωγικού δαρβινισμού που «ξεχνά» όλους εκείνους τους κοινωνικούς παράγοντες και, κυρίως, την ταξική προέλευση των μαθητών που καθορίζουν τη σχολική επιτυχία/αποτυχία θεωρώντας την εκπαίδευση ως έναν «ουδέτερο» θεσμό.
«Αποκέντρωση» ή Απονέκρωση;
Το Φεβρουάριο του 1995 ο υπουργός Παιδείας Γ. Παπανδρέου, σε κοινή συνέντευξη με τον υπουργό Εσωτερικών, εξήγγειλε την αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος, με την εκχώρηση αρμοδιοτήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού παιδείας, Γ. Παπανδρέου, «η αποκέντρωση θα αποτελέσει για το χώρο της παιδείας τη μεγάλη μεταρρύθμιση των τελευταίων δεκαετιών. Είναι ίσως, μια τελευταία ευκαιρία (η αποκέντρωση) να δώσει στο εκπαιδευτικό σύστημα το σύγχρονο προσανατολισμό, την ευελιξία».5
Η δίμηνη απεργία του 1997
Την 20η Ιανουαρίου 1997 οι καθηγητές αρχίζουν μια από τις μεγαλύτερες σε έκταση και ένταση απεργίες, που διαρκεί μέχρι την 14η Μαρτίου. Σ’ ευρωπαϊκή κλίμακα ξεδιπλώνονται τα κεφάλαια της «Λευκής» και «Πράσινης» Βίβλου, για μια εκπαίδευση η οποία θα χάνει όλο και περισσότερο τη «σχετική αυτονομία» της και θα προσαρμόζεται στις άμεσες ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Το περιβόητο 8ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ
Ακόμα και από την κυβέρνηση σήμερα επανέρχονται στη συζήτηση οι «θετικές» προτάσεις για την αξιολόγηση που διατυπώθηκαν στο 8ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ το 1997. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις της υφυπουργού παιδείας Ζ. Μακρή το Σάββατο 27/2/2021 στο MEGA με πυρήνα: ”Θα τα βρούμε με τους συνδικαλιστές για τον τρόπο εφαρμογής της αξιολόγησης»
8ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ (Ιούνιος 1997): AΞIOΛOΓHΣH TOY EKΠAIΔEYTIKOY EPΓOY
«H αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, όπως και κάθε εκπαιδευτικό ζήτημα, έχει πολιτικο-ιδεολογική αναφορά. ..Το ερώτημα, ως εκ τούτου, δεν έγκειται στο σημείο “ναι ή όχι στην αξιολόγηση” (άλλωστε οι επιλεκτικοί μηχανισμοί διατρέχουν όλο τον κορμό της Παιδείας και δεν “ανακαλύπτονται” σε αυτό το θέμα). Έγκειται στο “για ποια αξιολόγηση μιλάμε, για ποιο σκοπό γίνεται, από ποιους γίνεται και πώς συνδέεται με τα μεγάλα προβλήματα της εκπαίδευσης και τις επιλογές του κινήματός μας”.
H αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου αποτέλεσε και αποτελεί έναν από τους κύριους άξονες των συνδικαλιστικών θέσεων και διεκδικήσεων του κλάδου μας. Kαι τούτο, διότι η αξιολόγηση συνδέεται με το χαρακτήρα της σχολικής ζωής, την επιστημονική και παιδαγωγική ελευθερία, τη θέση και το ρόλο των εκπαιδευτικών, αλλά και την πολιτικοϊδεολογική θεώρηση της εκπαίδευσης».
Αυτές οι θέσεις μεταξύ άλλων πλειοψήφησαν ως προτάσεις της ΠΑΣΚΕ και των τότε ΣΥΝΕΚ. Η ΔΑΚΕ τότε δεν τις ψήφισε. Θέσεις που έρχονται σε αντίθεση με άλλη θέση του 8ου συνεδρίου που επισημαίνει ότι « το προσωποπαγές, ιεραρχικό, γραφειοκρατικό και αυταρχικό σύστημα διοίκησης και εποπτείας της εκπαίδευσης (νόμος 2043/92), οποιαδήποτε μορφή αξιολόγησης του εκπαιδευτικού θα είναι αναπόφευκτα διαδικασία συμμόρφωσης και ελέγχου, που θα διαιωνίζει την ισχύουσα τάξη πραγμάτων.»
Οι νόμοι 2525/97 και 2640/98
Δύο είναι οι βασικοί νόμοι οι οποίοι ψηφίστηκαν την περίοδο αυτή. Πρόκειται για το νόμο 2525/97 («Ενιαίο λύκειο, πρόσβαση των αποφοίτων του στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και άλλες διατάξεις») και το νόμο 2640/98 («Δευτεροβάθμια Τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση και άλλες διατάξεις»).
Με το νόμο 2525/97 καθιερώθηκε ο θεσμός του Ενιαίου Λυκείου και οριοθετήθηκε το γενικό πλαίσιο του τρόπου πρόσβασης των κατόχων απολυτηρίου Ενιαίου Λυκείου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Παράλληλα θεσμοθετήθηκε το πλαίσιο διορισμού των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (κατάργηση της επετηρίδας και θεσμοθέτηση εξετάσεων μέσω του ΑΣΕΠ), η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το Ολοήμερο Νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο, τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, τα Περιφερειακά Κέντρα Στήριξης Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, θέματα Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού, τα Προγράμματα Σπουδών Επιλογής (ΠΣΕ) και η Ενισχυτική Διδασκαλία.
Ο νόμος 2986/2002
Το 2002 επί υπουργίας Π. Ευθυμίου ψηφίζεται ο νόμος 2986/2002 «Οργάνωση των περιφερειακών υπηρεσιών της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις». Κι αυτό γίνεται γιατί τα προεδρικά διατάγματα του ΥΠΕΠΘ Γερ. Αρσένη για την αξιολόγηση τέσσερα χρόνια περίμεναν ανενεργά. Το φάντασμα του επιθεωρητισμού επιστρέφει πάνω από τα σχολεία με τον «Tριπλό» νόμο 2986/2002 και το «καθηκοντολόγιο» (ΦΕΚ 1340-16.10.2002).
Η αγορά εργασίας και ο νεοφιλελευθερισμός θέλουν ένα ευέλικτο, φτηνό και πειθαρχημένο σχολείο, με υπερεξουσίες στη διοίκηση, με τον εκπαιδευτικό πενόμενο και υποταγμένο, με το μαθητή δέκτη κατακερματισμένων πληροφοριών.
Το 2004 χαρακτηρίζεται από τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με τη Σύνοδο της Κοπεγχάγης, Δεκέμβρης του 2002, από την 1η Μάη 2004 άλλες δέκα (10) χώρες προσχώρησαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 15. Στη χώρας μας η νέα κυβέρνηση της ΝΔ είναι αποφασισμένη να βαθύνει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της προηγούμενης. Από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και τις τοποθετήσεις της νέας ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ κατά τις συναντήσεις με το ΔΣ της ΟΛΜΕ προκύπτει ότι βασικός άξονας των μεγάλων επιλογών της κυβέρνησης είναι το τρίπτυχο: «Ευρωπαϊκή προοπτική, αγορά εργασίας και αξιολόγηση».
Οι αποφάσεις των εκπαιδευτικών έρχονται ουσιαστικά σε απόλυτη αντίθεση με τους 3 αυτούς άξονες.
Η Ευρωπαϊκή προοπτική σημαίνει στην πραγματικότητα περιορισμό της δημόσιας δωρεάν παιδείας, μεγαλύτερη σύνδεση του περιεχομένου της εκπαίδευσης με τις ανάγκες της αγοράς, έμφαση στην κατάρτιση για την πλειονότητα των μαθητών αντί της μόρφωσης και αντιμετώπιση της εκπαίδευσης ως επένδυσης με μετρήσιμα αποτελέσματα ως προς τη συμβολή της στον ανταγωνισμό.
«Στο θέμα της αξιολόγησης, οφείλει η ΟΛΜΕ να στηρίξει τη ρητή δέσμευση της Απόφασης των Προέδρων ότι θα οργανωθούν συλλογικές αντιστάσεις «για να εμποδιστεί η είσοδος των αξιολογητών». Η παιδαγωγική ελευθερία πλήττεται ευθέως με το πρόταγμα της αξιολόγησης ως βασικού άξονα της εκπαιδευτικής πολιτικής. Αυτό το σημείο θα είναι casus belli για όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο. Αυτό πρέπει να είναι ένα από τα σημεία αιχμής των αιτημάτων του κλάδου. Ας σημειωθεί ότι η αξιολόγηση είναι το όχημα της συνολικής επίθεσης κατά των εργασιακών κεκτημένων των εκπαιδευτικών».
Το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ παρά τη θέση «καμμιά αξιολόγηση» για τους εκπαιδευτικούς προτείνει «αντικειμενικά» και «μετρήσιμα» κριτήρια εξωραϊζοντας έτσι τον αυταρχικό και συγκεντρωτικό μηχανισμό της εκπαίδευσης. «Η πρόταση του ταξικού κινήματος για την επιλογή των στελεχών εκπαίδευσης με θητεία, 100% απόλυτα μετρήσιμα και αντικειμενικά κριτήρια (όπως πείρα, μεταπτυχιακά, διδακτορικά και άλλα), είναι η μοναδική επιλογή που χτυπάει την «ημετεροκρατία», τις πελατειακές σχέσεις και αίρει την ομηρία των στελεχών».) Επιλογή στελεχών εκπαίδευσης με κριτήρια «μάνατζερ», «Ριζοσπάστης», Πέμπτη 20 – 10 – 2005).
Από το 12ο συνέδριο της ΟΛΜΕ (Ιούνης 2005) μέχρι το 15ο οι σύνεδροι της ΕΣΑΚ – ΔΕΕ – ΠΑΜΕ πεισματικά αρνούνται να ψηφίσουν αποφάσεις που καταγγέλλουν την αξιολόγηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι η άρνηση αξιολόγησης συνοδεύεται από μία σειρά στόχων, όπως είναι η αντίσταση στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και βεβαίως η φραγή εισόδου του Σχολικού Συμβούλου στην τάξη.
ΣΥΝασπισμένοι υποστηρικτές της αξιολόγησης
Δεν είναι ανάγκη να ψάξουμε σε παλαιότερα κείμενα και ..γραφές για τον ... έτερο πόλο της συστημικής ή κυβερνώσας αριστεράς που είναι βουτηγμένος στη σκουριά ενός ανώδυνου και εξαιρετικά βολικού για το σύστημα μεταρρυθμισμού. Εάν ήθελε να βρει κανείς τους εισηγητές των «νέων» μορφών αξιολόγησης στη χώρα μας θα πρέπει να τους ψάξει σε διανοούμενους που βρίσκονται στο χώρο του Συνασπισμού. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το 2008, το τμήμα Παιδείας του ΣΥΝ διατύπωνε το "αίτημα": «Εσωτερική αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας: Αποτίμηση των εκπαιδευτικών επιτευγμάτων των σχολείων μέσα από συλλογικές διαδικασίες αυτοαξιολόγησης, με στόχο τη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου. Βασική προϋπόθεση, η συστηματική και πλήρης επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών (http://www.syn.gr/downloads/paideia_200810.pdf, σελ. 6)»
Αλλά και σε άρθρο της «Αυγής», ο ...έρωτας προς την αξιολόγησης δεν μπορεί να κρυφτεί παρά τις περίτεχνες και βερμπαλιστικές διατυπώσεις. «Ο εκπαιδευτικός που υπηρετεί στο δημόσιο σχολείο πρέπει να είναι ένας εκπαιδευτικός που εργάζεται συστηματικά, προγραμματίζει την εργασία του στην τάξη και στη σχολική μονάδα, αλλά και σε επίπεδο περιφέρειας, συνεργάζεται και δρα συλλογικά στο πλαίσιο τοπικών, εθνικών και υπερεθνικών εκπαιδευτικών δικτύων. Ένας εκπαιδευτικός που θα μπορεί να αξιολογεί το εκπαιδευτικό του έργο και να αξιολογείται με στόχο τη βελτίωση της προσφοράς του στο δημόσιο σχολείο. Τέλος, ένας εκπαιδευτικός που -με αφετηρία τα δεδομένα της αξιολόγησης- θα επιμορφώνεται και θα βελτιώνεται συστηματικά. («O πρωτοβάθμιος», Να ανοίξουμε εμείς τον δημόσιο διάλογο για την αξιολόγηση στην εκπαίδευση, ΑΥΓΗ 28/07/2012). Σε τι άραγε διαφέρουν οι παραπάνω διακηρύξεις από τις αγιογραφικές διακηρύξεις δεκάδων εισηγητικών εκθέσεων και σχεδίων νόμου των εκάστοτε κυβερνήσεων ΠΑ.ΣΟ.Κ και Ν.Δ. και τα πρόσφατα της κυβέρνησης;
Από το 2010 στο 2012. Στην κόλαση ΕΕ και ΔΝΤ
Ανήμερα της εθνικής επετείου 25 Μαρτίου 2010, οι 16 της Ευρώπης, με πρωτοκαθεδρία της Μέρκελ, αποφάσισαν με πρόσχημα τη δημοσιονομική κρίση, να ρίξουν το «τρίτο κύμα», μετά τις περικοπές και το φορολογικό. Το «τρίτο κύμα» περιλαμβάνει απολύσεις, περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων κ.α.
Σε διοικητικό επίπεδο προωθείται μια βαθιά αντιδραστική αλλαγή με το σχέδιο «Καλλικράτης» που προβλέπει κατάργηση των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων και Κοινοτήτων, αλλά και συνενώσεις Δήμων. Συνδέεται και με την περιβόητη «αποκέντρωση» στην εκπαίδευση.
Μάης 2013: Η απεργία που δεν έγινε
Ένα χρόνο μετά το εκλογικό τεστ, η τρικομματική Λερναία Ύδρα καταπίνει μισθούς – συντάξεις – νέους ανθρώπους – δημόσιο πλούτο.
Σύντομα, επίσης, ετοιμάζεται η τρόικα εσωτερικού να στρέψει σε ακόμη πιο αντιδραστική κατεύθυνση το Γενικό και Τεχνολογικό Λύκειο (πανελλαδικού τύπου εξετάσεις από την Α’ Λυκείου, ένταση ταξικών φραγμών και επιλεκτικότητας, ιδιωτικοποίηση, «μαθητεία»- δηλαδή απλήρωτη εργασία αντί για εκπαιδευτική διαδικασία κλπ). Και, βεβαίως, εκκρεμεί η υπογραφή του ΠΔ για την κακόφημη αξιολόγηση, ενώ έχει ήδη ψηφιστεί η αντίστοιχη διάταξη για την «Ανεξάρτητη Αρχή Ποιότητας».
Ύστερα από αυτά οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις προτείνουν μετά το Πάσχα, έκτακτη Γενική Συνέλευση Προέδρων των ΕΛΜΕ πριν την έναρξη των Πανελλαδικών Εξετάσεων, προκειμένου ο κλάδος μας να ξεκινήσει απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια των πανελλαδικών-ενδοσχολικών εξετάσεων, της έκδοσης αποτελεσμάτων, της βαθμολόγησης των γραπτών και κάθε άλλης διοικητικής εργασίας μέχρι το τέλος του σχολικού έτους.
Τρίτη 7 Μαϊου «ιστορική» δήλωση του Ν. Σοφιανού (ΚΚΕ) στο MEGA: «Στην ΟΛΜΕ, οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ήταν οι μόνοι που είναι αντίθετοι σε απεργία στις πανελλαδικές εξετάσεις. Οι μόνοι! (…) Εμείς λέμε ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν οι εξετάσεις οι πανελλαδικές σαν μέσο εκβιασμού της κυβέρνησης.» «Μάλιστα. Ξεκάθαρη θέση. Ναι!», επιβραβεύει ο Οικονομέας. Το μέτωπο της επίθεσης ενισχύεται από το ΠΑ.ΣΟ.Κ («είναι αδιανόητο για 100.000 μαθητές και τις οικογένειές τους να γί- νουν κινητοποιήσεις μέσα στις εξετάσεις») και τη ΔΗΜΑΡ που χαρακτηρίζει την απεργία «επιζήμια για το κοινωνικό σύνολο και καταστροφική για το κίνημα των εκπαιδευτικών».
Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος από το σχετικό ρεπορτάζ στο «ΕΘΝΟΣ»: «ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ» (Πέμπτη 9 -5) Αξιομνημόνευτη η τελευταία παράγραφος από το συγκεκριμένο ρεπορτάζ: «Υπενθυμίζεται ότι μόνο η παράταξη που πρόσκειται στο ΚΚΕ είχε αρνηθεί να γίνουν κινητοποιήσεις κατά την περίοδο των Πανελλαδικών και είχε προτείνει 48ωρη απεργία πριν από την έναρξη των εξετάσεων, στις 14 και 15 Μάϊου. Μάλιστα το ΠΑΜΕ είχε κατηγορήσει την ΟΛΜΕ «ότι παίζει το παιχνίδι της κυβέρνησης» φέρνοντας τη λαϊκή οικογένεια σε σύγκρουση με το συνδικαλιστικό κίνημα. Μιλάνε για απεργία διαρκείας στις εξετάσεις και αναγνωρίζουν ότι είναι δεδομένο ότι η κοινωνία θα είναι απέναντί μας… είναι δεδομένη η εχθρότητα». Την Παρασκευή το πρωί το Δ.Σ., με ψήφους 9 υπέρ και 2 κατά (ΠΑΜΕ), καταλήγει σε εισήγηση προς τις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ για μια 24ωρη απεργία στις 17 Μάϊου που ξεκινούν οι Πανελλαδικές και μια Πενθήμερη από 20 μέχρι 25 Μαΐου και στη συνέχεια γενικές συνελεύσεις για επαναλαμβανόμενες απεργίες.
«Οι εξετάσεις θα γίνουν ομαλά και στην ώρα τους» διαλαλεί ο Υπουργός …Πολέμου Κ. Αρβανιτόπουλος. Αλλά αξιομνημόνευτες και οι δηλώσεις της Μ. Δελλή προέδρου της Ομοσπονδίας Συλλόγων Γονέων Πειραιά (ΚΚΕ): «Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να πάνε απερίσπαστοι να γράψουνε στις Πανελλαδικές. Σε λίγες ημέρες κρίνεται η ζωή τους και θέλει ιδιαίτερη προσοχή το πώς θα χειριστούν το θέμα οι εκπαιδευτικοί» («ΕΘΝΟΣ» Σ. 11 -5).
Από τη Δευτέρα 13 Μάη μοιράζονται τα φύλλα επίταξης. Η εκπαίδευση στο χακί και η αστική δημοκρατία στον… γύψο! Για το …καλό των παιδιών μετατρέπεται σε «απέραντο στρατόπεδο η Παιδεία»! Οι ολετήρες των βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών επιβάλλουν το «νόμο και την τάξη» με την προληπτική επιστράτευση γιατί «απειλούνται σοβαροί κίνδυνοι για τη δημόσια τάξη και την υγεία των υποψηφίων» μετατρέποντας, έτσι μια μελλοντική κινητοποίηση σε «ιδιώνυμο αδίκημα».
Μετά την εξέλιξη αυτή η ΟΛΜΕ καλεί ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να κηρύξουν 24ωρη πανελλαδική απεργία στις 17 Μαΐου, μέρα έναρξης των εξετάσεων, για να καταδικάσουν τον κυβερνητικό αυταρχισμό και να στηρίξουν τα κοινωνικά αγαθά που απειλούνται με εξαφάνιση. ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ στην ΑΔΕΔΥ όχι μόνο δεν ψηφίζουν μια τέτοια πρόταση, αλλά πιάνονται από την …επαναστατική πρόταση του ΠΑΜΕ και ψηφίζουν απεργία για Τρίτη 14/5 που πραγματοποιούνται οι Γενικές Συνελεύσεις των καθηγητών. Σε δήλωσή τους οι εκπρόσωποι των Παρεμβάσεων σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ αναρωτιούνται: «Ηλίθιοι ή ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ; ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΗΡΥΞΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 14/5 ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/5 ΟΠΩΣ ΖΗΤΗΣΕ Η ΟΛΜΕ.
Η επιστράτευση συσπειρώνει τον κλάδο των καθηγητών και την τρίτη γίνονται οι πιο μαζικές γενικές συνελεύσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας με τη συμμετοχή περίπου 25.000 καθηγητών και η πρόταση για απεργία στις εξετάσεις υπερψηφίζεται με ποσοστά που φτάνουν και το 90%!
Πρωτοφανές το συνδικαλιστικό πραξικόπημα στη Συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ μετά τη στροφή των ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ - ΣΥΝΕΚ. Αλλοιώνεται από τις αποφάσεις στα κομματικά γραφεία η βούληση του κλάδου για απεργία. Αν και η απεργία συγκεντρώνει το 92%, πραξικοπηματικά μπαίνει και δεύτερη ταυτόχρονη ψηφοφορία αν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις. Τα λευκά προσμετρώνται στα κατά και με τον πιο άδοξο τρόπο η απεργία σπάει, αφήνοντας κομμάτια και συντρίμμια, αλλά και πολύ θυμό που μπορεί να μετασχηματιστεί σε δύναμη οργανωμένης αντίστασης... 6
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ 16ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΟΛΜΕ (Ιούλιος 2013)
«Ι) Να μην περάσει οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής μηχανισμού αξιολόγησης που διαλύει εργασιακές – εκπαιδευτικές σχέσεις, κατηγοριοποιεί σχολεία, καθηλώνει μισθολογικά τους εκπαιδευτικούς και οδηγεί σε απολύσεις. Κανείς αξιολογητής στην τάξη.
Ακυρώνουμε στην πράξη τα μέτρα υλοποίησής της με συλλογική δράση – Κατάργηση όλου του θεσμικού πλαισίου που αφορά στην αξιολόγηση.
Ως συνδικαλιστικό κίνημα αντιστεκόμαστε για να μην περάσει η αξιολόγηση – χειραγώγηση, που φέρνει την υποταγή, τη διάσπαση του κλάδου, τη μισθολογική καθήλωση, την άρση της μονιμότητας και τις απολύσεις. Αγωνιζόμαστε για την κατάργηση του ν.2986 και του καθηκοντολόγιου. Λέμε όχι στην «αυτοαξιολόγηση» και την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Κανένας εκπαιδευτικός μέντορας – αξιολογητής. Δεν θα επιτρέψουμε, συλλογικά και με αλληλεγγύη, να μπει κανένας αξιολογητής στην τάξη. Απόσυρση του σχετικού σχεδίου ΠΔ.»
Η απεργία των καθηγητών 16-25/9/2013
Η απεργία των καθηγητών (16-25/9/2013). Ύστερα από χρόνια αδράνειας και εσωστρέφειας το εκπαιδευτικό κίνημα αποφάσισε «να σηκώσει κεφάλι» και να πραγματοποιήσει 8 μέρες απεργίας με ποσοστά (τις πρώτες ιδιαίτερα ημέρες) που θυμίζουν τις δεκαετίες ΄80 και ΄90. H μορφή που επιλέχθηκε για τον αγώνα, στο βαθμό που η OΛME δεν είχε εισήγηση, ήταν οι πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες, τις οποίες στήριξαν στις Γ.Σ. οι Παρεμβάσεις και οι ΣYNEK. Oι ΠAΣK-ΔAKE σφύριζαν διάφορα με τοπικές προτάσεις, ενώ το ΠAME είχε την πρόταση για 48ωρη απεργία, πρόταση που επαναλαμβάνει μονίμως και μονότονα. Στις 20/9 η β' πενθήμερη απεργία που εισηγείτο η μεγάλη πλειονότητα των ταξικών συνδικαλιστών, ένα μέρος των ΣYNEK και πλήθος τίμιων ανθρώπων της βάσης κέρδισε το 65,9% (απαιτούσε λόγω καταστατικού 66,6%), ενώ τα ποσοστά της απεργίας ακουμπούσαν ακόμα υψηλές συμμετοχές και πάντως πολύ υψηλότερες από αυτές των 24ωρων και 48ωρων εθιμοτυπικών απεργιών. Eίναι αναγκαίο όλοι να σκεφτούν βαθειά, επίμονα και σοβαρά πως χιλιάδες εκπαιδευτικοί σε 85 πρωτοβάθμια σωματεία (EΛME) συντονίστηκαν για να προτείνουν αγώνα διαρκείας.
H μορφή της πενθήμερης απεργίας προτάθηκε από συγκεκριμένες δυνάμεις, λοιδωρήθηκε ή υπονομεύτηκε από τον κρατικό συνδικαλισμό και το ΠAME. Στηρίχθηκε σθεναρά από τις Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Kινήσεις και χλιαρά από τις ΣYNEK. Στις 25/9 η Γ.Σ. των προέδρων των EΛME, μέσα σ’ ένα δηλητηριασμένο κλίμα του «δεν αντέχουμε», αποφάσισε να διακόψει την απεργία. Tα δύο βασικά συνθήματα-προτάγματα της απεργίας, «όχι στις απολύσεις», «όχι στην έξωση μαθητών καθηγητών από το σχολείο» ήταν αυτά που πυροδότησαν τη δυναμική και αυτά που θα διατηρούν ακέραια την ισχύ τους για μεγάλο διάστημα.
Συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συντηρεί όλη την αντιεκπαιδευτική πολιτική των μνημονίων και την προχωρά ακόμα περισσότερο. Αντιεκπαιδευτικοί νόμοι που συνθλίβουν τη νέα γενιά στις μυλόπετρες των ταξικών εξεταστικών κάτεργων και της μαύρης εργασίας μαθητείας. Μηδενικοί διορισμοί μονίμων εκπαιδευτικών. Γενίκευση της ελαστικής και επισφαλούς εργασίας. Επιβολή νέας και βαθύτερης φτώχειας διαρκείας για δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς μέσω του νέου μισθολογίου. Νέα αξιολόγηση – χειραγώγηση. 7
Ειδικότερα τα «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» επισημαίνουν ότι με την αποκέντρωση θέλουν να βάλουν σε άμεση εφαρμογή την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και των σχολικών μονάδων. Όπως και αν ονομαστεί (αξιολόγηση ή εσωτερική αποτίμηση), θα αποτελέσει το βασικό εργαλείο για την ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων, το όχημα για την κονιορτοποίηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Ιδιαίτερα στη συγκυρία που διανύουμε αποκαλύπτεται η γύμνια των συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΓΣΕΕ καιτης ΑΔΕΔΥ. ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, με ευθύνη των δυνάμεων του κυβερνητικού εργοδοτικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ–ΠΑΣΚ –«παράταξη ΣΥΡΙΖΑ») και τη στάση του ΠΑΜΕ κηρύσσουν “σιγή ασυρμάτου”, εμποδίζοντας την αγωνιστική συγκρότηση ενός πανεργατικού κινήματος ενάντια στο νέο αντιλαϊκό οδοστρωτήρα. Χαρακτηριστική ήταν η περίοδος του ασφαλιστικού.
Η κρίση αυτή διαπερνά και την ΟΛΜΕ, καθώς την τελευταία διετία οι δυνάμεις που συγκροτούν την πλειοψηφία και το προεδρείο της, ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και ΔΑΚΕ (ΝΔ), σχημάτισαν από την πρώτη στιγμή μια “ιερή συμμαχία” με προφανή στόχο να την παραλύσουν, να φιμώσουν το λόγο της και να την οδηγήσουν σε χειροκροτητή στις βασικές επιλογές της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας. Σύρθηκαν και διέσυραν έναν ολόκληρο κλάδο πίσω από τον κακόφημο «Εθνικό Διάλογο». Χαιρέτισαν την επιβολή της μαθητείας, καλώντας την ηγεσία του υπουργείου να προχωρήσει με περισσότερο θάρρος! Επιχειρούν να «θολώσουν τα νερά» και να αφοπλίσουν τον κλάδο, επαναφέροντας την αξιολόγηση με το μανδύα της «εσωτερικής διαδικασίας αποτίμησης του σχολικού έργου». Υποβοηθούν έτσι το υπουργείο Παιδείας να προχωρήσει στην επιβολή της. Με λίγα λόγια βάζουν πλάτες στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να υλοποιήσει ανεμπόδιστη την αντιεκπαιδευτική πολιτική της.
Επιχείρηση «νεκρανάστασης» της «καλής αξιολόγησης/αυτοαξιολόγησης» και του 8ου Συνεδρίου
Το 2018 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ρίχνοντας στον κάλαθο των αχρήστων τις προεκλογικές υποσχέσεις για κατάργηση όλου του θεσμικού πλαισίου των προηγούμενων κυβερνήσεων για την αξιολόγηση προσπαθεί βαφτίζοντας το άσπρο μαύρο «να εμπεδώσει κουλτούρα αξιολόγησης» αναφερόμενη σε «αποτίμηση» «μη τιμωρητική αξιολόγηση» και άλλα.
Σε αυτή την κατεύθυνση η πλειοψηφία στο ΔΣ της ΟΛΜΕ (ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ - ΠΕΚ) γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τις ψηφισμένες θέσεις των Συνεδρίων ενάντια στην αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση και επιχειρεί τη «νεκρανάσταση» των θέσεων του 8ου Συνεδρίου. Στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ την Τρίτη 8 του Μάη αυτή η πλειοψηφία σφράγισε τις πραξικοπηματικές ενέργειες που έκανε στη ΓΣ των προέδρων στις 28 Απρίλη.
Αυτή η ΓΣ προέδρων πήρε απόφαση με συντριπτική πλειοψηφία για την απόσυρση του σχεδίου νόμου της κυβέρνησης για τις δομές και την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και με πλειοψηφία 56% περίπου αποφάσισε την αποχή των εκπαιδευτικών από κάθε διαδικασία αξιολόγησης. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την αποχή των εκπαιδευτικών απ’ τις διαδικασίες αξιολόγησης δεν έγινε αποδεκτό πραξικοπηματικά απ’ την συγκεκριμένη πλειοψηφία επειδή δεν συγκεντρώνει τα 2/3 των ψήφων των ΕΛΜΕ (66,7%) που χρειάζεται για απεργία.
Στη συνέχεια απορρίπτει την πρόταση για να κηρύξει απεργία - αποχή από την αυτοαξιολόγηση επί υπουργίας Κ. Γαβρόγλου. (από τη λεγόμενη "αποτίμηση" και τον προγραμματισμό του εκπαιδευτικού έργου με βάση το άρθρο 47 του ν. 4547/2018.) (11 Ιούλη). Τάσσεται απροκάλυπτα υπέρ της εφαρμογής της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας και του εκπαιδευτικού. Ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για να περάσει και να εφαρμοστεί το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης για την αξιολόγηση και τις δομές πειθάρχησης.
19ο Συνέδριο Ιούλης 2019
ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ - ΠΕΚ απέρριψαν την πρόταση πάνω από 40 ΕΛΜΕ για κήρυξη απεργίας – αποχής από κάθε διαδικασία αξιολόγησης. Έστρωσαν, έτσι, το χαλί στην επόμενη κυβέρνηση να συνεχίσει την πολιτική της κατηγοριοποίησης των σχολείων και των εκπαιδευτικών, της προσαρμογής τους στις ανάγκες της αγοράς.
20o Συνέδριο (Ιούλης 20 22) Νεκρανάσταση – αναχρονισμός!
Το τρίγωνο του κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ νεκρανασταίνει την αξιολόγηση βαφτίζοντάς την «αποτίμηση». Πρόκειται για νεκρανάσταση, γιατί ξεθάβουν αποφάσεις του κλάδου μέχρι το 1997 και ανατρέπουν τις νεότερες. Αναφέρεται χαρακτηριστικά στις «αποφάσεις» του 20ου Συνεδρίου: «Το 20ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ ανταποκρινόμενο στις προκλήσεις των καιρών και τις ανάγκες του κόσμου της εκπαίδευσης προβαίνει στην επικαιροποίηση των σχετικών αποφάσεων αλλά και των επιστημονικών συμπερασμάτων προηγούμενων Συνεδρίων (4ο, 5ο , 6ο, 7ο, 8ο).»
Ξύνοντας τη σκουριά του μεταρρυθμισμού
Ωστόσο στο συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών κονταροχτυπιούνται δυο γραμμές:
Από τη μια η γραμμή του συμβιβασμού, της υποταγής και στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής με βασικούς πυλώνες τις παρατάξεις του πρώην και νυν κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ) και κατά περίπτωση – στα δύσκολα με τη στήριξη του ΠΑΜΕ και από την άλλη η γραμμή του αγώνα και της αντίστασης στην κυβερνητική πολιτική με στόχο την ανατροπή της.
Aπό το 1988 με τη μεγάλη απεργία των εκπαιδευτικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση που συμπίπτει με την πρώτη ουσιαστικά προσπάθεια πανελλαδικής συγκρότησης της ριζοσπαστικής αριστεράς στην εκπαίδευση μέσα από το σχήμα «Αγωνιστικές Παρεμβάσεις – Συσπειρώσεις – Κινήσεις μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει. Ο χώρος της ριζοσπαστικής αριστεράς στην εκπαίδευση χωρίς μεγάλες οργανωτικές δυνατότητες και μέσα προβολής των θέσεων του κατάφερε να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις στην εκπαίδευση. Με λόγο, ριζοσπαστικό και αιρετικό συγκρούστηκε όχι μόνο με την κυρίρχη πολιτική και τις συντηρητικές ιδέες, αλλά και με ρεφορμιστικές και ανώδυνες για το σύστημα θέσεις της κοινοβουλευτικής αριστεράς. Ειδικότερα τα «Αντιτετράδια» - Εκπαιδευτικός Όμιλος φωτίζοντας τις αθέατες πλευρές της ταξικότητας του σχολείου αποκαλύπτουν τον κομβικό ρόλο των μηχανισμών αξιολόγησης μαθητών – εκπαιδευτικών – εκπαιδευτικού έργου ώστε να συμβάλει στην εγχάραξη της κυρίαρχης ιδεολογίας και στη διευρυμένη αναπαραγωγή των κοινωνικών ανισοτήτων. Χωρίς το άγχος και αρνούμενοι τη λογική των «θετικών» ή «εναλλακτικών» προτάσεων για την αξιολόγηση της χειραγώγησης – πειθάρχησης, απόρριψης – απόλυσης και κατηγοριοπίησης μαθητών, εκπαιδευτικών, σχολείων, επιλέγουμε την απόρριψη της αξιολόγησης αποκαλύπτοντας την αντιδραστική – ταξική της φύση. Γιατί σε ένα ιεραρχικό – ταξικό εκπαιδευτικό σύστημα στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κοινωνίας δεν υπάρχει «κακή» ή «καλή» αξιολόγηση, αξιολόγηση που «βοηθάει» και αξιολόγηση που «δε βοηθάει». Αυτή δεν μπορεί παρά να είναι ιεραρχική – συμμορφωτική και να συμπυκνώνει την ανισότητα και την αυταρχική επιβολή των κυρίαρχων τάξεων επιδιώκοντας να διασφαλίσει την ταξική λειτουργία της εκπαίδευσης.
Η πραγματική Αριστερά έχει πρόταση και όραμα για ένα άλλο σχολείο που να χωρά όλα τα παιδιά χωρίς φραγμούς και διακρίσεις και αυτό δεν μπορεί παρά να συνδέεται με αιτήματα που δεν ενσωματώνονται και δεν εξωραϊζουν το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά συνδέονται άρρηκτα με τον αγώνα για μια σοσιαλιστική κοινωνία.
Τώρα, οφείλουμε απέναντι στο «νέο» σχολείο των δεξιοτήτων, της κατακερματισμένης γνώσης, της αγοράς, της εγκατάλειψης και της υποταγής, να προβάλλουμε το όραμά μας για ένα άλλο σχολείο. Πραγματικά δημόσιο και δωρεάν που να ανταποκρίνεται στην ανάγκη του ανθρώπου να ανακαλύπτει τους νόμους κίνησης της φύσης και της κοινωνίας, να τους χρησιμοποιεί για να καλυτερέψει την ανθρώπινη ζωή, που να δημιουργεί δημοκρατικά ελεύθερες προσωπικότητες, ανθρώπους που να μαθαίνουν να συνεργάζονται, να σέβονται τη διαφορετικότητα και να δουλεύουν συλλογικά για την προσωπική, αλλά και κοινωνική απελευθέρωση και ευτυχία.
*Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» και του «Εκπαιδευτικού Ομίλου».
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Είσαι άνεργος στο κέντρο της Αθήνας; ΠΑΡΕ ΤΩΡΑ έκτακτο επίδομα 1000 ευρώ
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 24/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
