Ποιος ταπείνωσε τον εκπαιδευτικό;
Τα θεσμικά ΜΜΕ «εν ενί στόματι και μιά καρδία δόξασαν και ανύμνησαν» τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις «ίνα πληρωθεί το ρηθέν» του πρωθυπουργού: «Πρέπει να μειωθεί το αποτύπωμα της παρουσίας του δημοσίου και να δοθεί χώρος στον δημόσιο τομέα να αναπνεύσει».

     Ενώ παλιότερα ο εκπαιδευτικός ως εργαζόμενος έχαιρε κοινωνικής αναγνώρισης και αποδοχής, στις μέρες μας η εκτίμηση στο πρόσωπό του είναι μειωμένη και ο όρος του λειτουργού, λόγω της αυξημένης βαρύτητας του ρόλου του, δεν του αποδίδεται πλέον. Γιατί άραγε;
     Κοινωνικές και τεχνολογικές εξελίξεις συντέλεσαν ώστε στις μέρες μας περισσότεροι πολίτες, ειδικοί και κάτοχοι των εκπ/κών πρακτικών, να  ελέγχουν και να κρίνουν το έργο του. Παράλληλα και ανταγωνιστικά προς το δημόσιο σχολείο λειτουργούν φορείς όπως ΜΜΕ, διαδίκτυο, ιδιωτικά εκπαιδευτήρια κ.α., οι οποίοι λειτουργούν μορφωτικά και αφαιρούν τον μονοπωλιακό χαρακτήρα που διέθετε το σχολείο στον τομέα της αγωγής. Ο θεσμός του φροντιστηρίου, απαλλαγμένος από τον κοινωνικοποιητικό και ιδεολογικό ρόλο του δημόσιου σχολείου και επικεντρωμένος αποκλειστικά στον γνωστικό τομέα, παρουσιάζεται αποτελεσματικότερος,  πλαγιοκοπεί  και υποκαθιστά εν μέρει το δημόσιο σχολείο. Σχολικοί τίτλοι αλλά και πανεπιστημιακά πτυχία στις μέρες μας δεν επαρκούν για την εύρεση εργασίας, με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζεται αρκετά η προσφορά του εκπαιδευτικού.
         Ενώ οι προαναφερθέντες παράγοντες αποτελούν απόρροια κοινωνικών και τεχνολογικών εξελίξεων, στα χρόνια της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων πολιτικοί παράγοντες και αποφάσεις διαμόρφωσαν όρους για την περαιτέρω απαξίωση και αποδυνάμωση του εκπαιδευτικού.
         Τα θεσμικά ΜΜΕ «εν ενί στόματι και μιά καρδία δόξασαν και ανύμνησαν» τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις «ίνα πληρωθεί το ρηθέν» του πρωθυπουργού: «Πρέπει να μειωθεί το αποτύπωμα της παρουσίας του δημοσίου και να δοθεί χώρος στον δημόσιο τομέα να αναπνεύσει». Στοχοποίησαν μεταξύ των άλλων δημοσίων αγαθών και την παιδεία και παρουσίασαν μεμονωμένες δυσάρεστες συμπεριφορές εκπαιδευτικών ως γενικό χαρακτηριστικό του κλάδου. 
         Κυβερνητικές αποφάσεις επιδείνωσαν την επαγγελματική και κοινωνική υπόσταση του εκπαιδευτικού. Επέβαλλαν τη σαραντάχρονη υπηρέτηση και παραμονή στην τάξη μέχρι τα 67 του χρόνια, με κίνδυνο να εκτίθεται στα μάτια μαθητών και γονέων. Οικονομικές αποφάσεις εξάντλησαν τα οικονομικά και κοινωνικά του όρια και είχαν ως αποτέλεσμα οι μειώσεις των μισθών του να φτάνουν στο 40%, ενώ μειώσεις μισθών εκπαιδευτικών δεν πραγματοποιήθηκαν σε καμιά χώρα της Ε.Ε. ακόμα και σε αυτές που εφαρμόστηκαν μνημόνια. Το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, όνειρο ζωής άλλοτε, έπαψε πλέον να είναι ελκυστικό και οι περιπτώσεις απροθυμίας κάλυψης κενών θέσεων να είναι αυξανόμενες όχι μόνον για θέσεις αναπληρωτών αλλά και μονίμων εκπαιδευτικών.
         Οι νομοθετικές ρυθμίσεις και αποφάσεις του υπουργείου παιδείας, με ιδιαίτερο αυταρχισμό στις μέρες μας, αφήνουν στο περιθώριο τους εκπαιδευτικούς, δημιουργώντας τάσεις απαξίωσής τους. Παρουσιάστηκε πρόσφατα το εκπαιδευτικό έργο στο Μέγαρο Μουσικής  και χαρακτηρίστηκε ως «σιωπηλή επανάσταση» κάτι που η εκπαιδευτική πραγματικότητα εμφαντικά διαψεύδει. Παρεμπιπτόντως, έξω από το Μέγαρο Μουσικής οι εκπαιδευτικοί διαδηλωτές δέρνονται από τα ΜΑΤ μετά μουσικής.  
         Προς την κατεύθυνση της ενοχοποίησης των εκπαιδευτικών κινήθηκαν και πρωθυπουργοί της χώρας με ανηλεείς επιθέσεις, χρεώνοντάς τους τις δαπάνες των οικογενειών για την ιδιωτική εκπαίδευση. «Να κρίνεται το έργο των εκπαιδευτικών από τα αποτελέσματά τους, δηλαδή από τις επιδόσεις των μαθητών στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Κι όχι να υποκαθίσταται από τη φροντιστηριακή παραπαιδεία» έγραφε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς το 2014. «Δημόσια σχολεία χωρίς αξιολόγηση σπρώχνουν τα παιδιά μας στα φροντιστήρια και την ιδιωτική εκπαίδευση» δήλωσε πρόσφατα ο σημερινός πρωθυπουργός. Είναι παντελώς άδικη η μετακύλιση των ευθυνών στις αδύναμες πλάτες των εκπαιδευτικών και η αποποίηση των κυβερνητικών ευθυνών για την κρίση του δημόσιου σχολείου, την υποχρηματοδότησή του, τις κτιριακές και υλικοτεχνικές υποδομές, τα δύσκαμπτα αναλυτικά προγράμματα, την ανεπαρκή επιμόρφωση των εκπ/κών, την απουσία μέριμνας για τους αδύναμους μαθητές  κ.α. 
         Η κοινωνική ανυποληψία του εκπαιδευτικού είναι έντονη και γι αυτό δεν ευθύνεται αποκλειστικά ο ίδιος. Όμως, η υπονόμευση και πολύ περισσότερο η ταπείνωσή του δεν ωφελεί κανέναν. Αντίθετα, υποθηκεύει τη μάθηση των παιδιών και εν τέλει το μέλλον του τόπου.

Πέτρος Τσάπες αιρετός στο ΑΠΥΣΔΕ Ηπείρου

Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα

ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση

Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό

ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)

Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11

ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ

2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη

Google news logo Ακολουθήστε το Alfavita στo Google News Viber logo Ακολουθήστε το Alfavita στo Viber

σχετικά άρθρα