Πέντε ημέρες στο σχολείο την έκτη στο συλλαλητήριο

Το ξυπνητήρι δεν ήχησε τόσο βάρβαρα όσο τις άλλες φορές. Το Σάββατο δεν θα ήταν μία ακόμα μέρα όπως οι υπόλοιπες. Όχι επειδή δεν θα πήγαιναν στο σχολείο, αλλά επειδή θα φώναζαν, «ν’ ακουστούν καλά» από τη Βουλή μέχρι τις Βρυξέλλες, για όλα αυτά που έχουν μετατρέψει την καθημερινότητά τους σε δυσάρεστη αποπνικτική ρουτίνα.

 

Για τα μαθήματα σε παγωμένες αίθουσες, για τις χαμένες ώρες διδασκαλίας, άρα και για τον πολύτιμο χαμένο χρόνο, για τους φίλους τους που λιποθυμούν επειδή δεν έχουν κολατσιό ή χαρτζιλίκι για να πάρουν έστω ένα κουλούρι από το κυλικείο, για τα σχολεία που έκλεισαν, για τις αίθουσες διδασκαλίας όπου στοιβάζονται 30 και 40 μαθητές όπως προβλέπεται μετά τις συγχωνεύσεις, για τα όνειρα που δεν τους επιτρέπουν να κάνουν τα Μνημόνια και οι πολιτικές λιτότητας, ακόμα κι αν αριστεύσουν, ακόμα κι αν πάρουν πτυχία, μεταπτυχιακά και οποιαδήποτε άλλη πιστοποίηση χρειάζεται για να τεκμηριώνουν τις γνώσεις τους.

 

Mαθητές μαζί με δασκάλους, καθηγητές, φοιτητές και γονείς συμμετείχαν μαζικά στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο και πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας στο κέντρο. Διαδήλωσαν ενάντια στην υποβάθμιση της Παιδείας, ενάντια στην υποβάθμιση της ζωής τους. Διαδήλωσαν για να τιμήσουν τη μνήμη των δυο παιδιών που έχασαν τη ζωή τους από αυτοσχέδιο μαγκάλι στη Λάρισα, προχωρώντας σε συμβολική διαμαρτυρία μπροστά από τη Βουλή, τάχθηκαν στο πλευρό των κατοίκων στις Σκουριές Χαλκιδικής, που μάχονται να μην μετατραπεί ο τόπος τους σε βιομηχανική ζώνη και ζήτησαν ένα σχολείο για όλους, μια ζωή για όλους χωρίς διακρίσεις και ρατσισμό.

 

«Αν υπάρχει κάτι στα σχολεία μας, είναι οι ελλείψεις» αναφέρει στην "Αυγή" η Νεφέλη, μαθήτρια Β' Λυκείου στο Πόρτο Ράφτη. Δείχνει διστακτική. Οι φίλες της που βρίσκονται δίπλα την παροτρύνουν να συνεχίσει. «Αν δεν τα πούμε τώρα, πότε θα τα πούμε» της λένε κι εκείνη αρχίζει να περιγράφει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση αυτή τη φορά, την κατάσταση. «Χημεία αρχίσαμε να κάνουμε αυτόν τον μήνα. Θρησκευτικά και γυμναστική μάλλον δεν θα γίνουν καθόλου φέτος». Εκ των πραγμάτων όμως "θα ήταν αδύνατο", καθώς το "σχολείο στεγάζεται σε κτήριο που προοριζόταν για καταστήματα. Το προαύλιο είναι πάρα πολύ μικρό. Πού θα χωρούσαμε;».

 

Τη στιγμή που οι περικοπές εφαρμόζονται σε όλα τα μήκη και πλάτη από την κυβέρνηση, η γυμναστική φαντάζει περιττή. Είναι όμως; Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ σε παχύσαρκα παιδιά, με το ποσοστό στα κορίτσια να αγγίζει το 37% και στ' αγόρια το 45%. Η γυμναστική όχι μόνο κρίνεται απαραίτητη, αλλά χρειάζεται κι ενίσχυση! Ξέχωρα από το ζήτημα της σωματικής υγείας, υπάρχει και η ανάγκη για εκτόνωση. Οι οικογένειες τα βγάζουν δύσκολα πέρα, χρήματα για εξωσχολικές δραστηριότητες δεν υπάρχουν. Μια ώρα ποδόσφαιρο για ένα παιδί αποδεικνύεται σημαντικός παράγοντας για τη ψυχολογική του ισορροπία. «Σημαίνει μια ώρα μακριά από τα προβλήματα».

 

Πίσω απ' τη Νεφέλη βρίσκεται ένα πανό που υπογράφεται από τον "ανυπόταχτο μαθητή". Πρόκειται για μια πανελλαδική πρωτοβουλία που έχει στόχο να συμβάλει στη δημιουργία μιας νέας μαθητικής κίνησης από τα σχολεία όλης της χώρας και ήδη έχει μεγάλη ανταπόκριση. Με τον ίδιο δηκτικό, αλλά σαφώς πιο ευρηματικό τρόπο, απαντούσε στα ΜΜΕ και σε όσους πολιτικούς άφησαν αιχμές για τα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους στην Λάρισα «Αυτοί που μας πήραν το βιβλίο από το χέρι, μας κατηγορούν γιατί μείναμε αδιάβαστοι». Η αλήθεια είναι σκληρή.

 

 

Αισθητή έκανε την παρουσία του στη διαδήλωση το μπλοκ καθηγητών και δασκάλων από νησιά των Κυκλάδων. Στην επαρχία η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη. Η μείωση της χρηματοδότησης κατά το ένα τρίτο έχει αποτέλεσμα να υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό, κακοσυντηρημένες υποδομές, πρόβλημα με τη θέρμανση, αλλά, σύμφωνα με τη Σοφία Χατζοπούλου, δασκάλα Αγγλικών στην Άνδρο, ο μεγαλύτερος κίνδυνος εντοπίζεται αλλού.

 

«Δεν υπάρχουν χρήματα για την κάλυψη βασικών αναγκών. Υπάρχουν σχολεία με τρεις υπολογιστές μόνο. Διάφορες ΜΚΟ και η Εκκλησία προχωρούν σε δωρεές. Προφανώς γι' αυτό δεν υπάρχει πρόβλημα, το ζήτημα είναι όμως μέχρι πού παρεμβαίνουν. Ρίχνοντας λεφτά, τους δίνεται η ευκαιρία να ελέγξουν κι άλλα πράγματα» αναφέρει αρχικά και εξηγεί. «Για παράδειγμα χρειαζόμαστε κομπιούτερ. Γίνεται ένα σεμινάριο, το χρηματοδοτεί το εκάστοτε ίδρυμα και μετά μας δίνει υπολογιστές. Με αυτόν τον τρόπο διαμορφώνονται τα ερεθίσματα ενός παιδιού κατά τον τρόπο που το επιθυμεί η ΜΚΟ ή ο οποιοσδήποτε βάζει χρήματα».

 

 

Τον επίλογο της κινητοποίησης έγραψαν μαθητές του μουσικού σχολείου Αλίμου μετά το τέλος της πορείας. Το συγκρότημα “Music virus” έπαιξε αγαπημένα ροκ και ποπ κομμάτια στην πλατεία Κλαυθμώνος και κράτησε τον κόσμο, που συνέχισε να ανταλλάσσει απόψεις και ιδέες για το πώς μπορεί ν' αλλάξει η κατάσταση. Δεδομένου ότι η στάση της κυβέρνησης δύσκολα θ’ αλλάξει, σύντομα αναμένονται νέες κινητοποιήσεις, με τους εκπαιδευτικούς να κάνουν λόγο για 48ωρη απεργία στα μέσα Μαρτίου.