Alfavita Newsroom Do it = το κάνουμε
Η Αριστερά πειθαρχημένη στη λογική MEGA channel και συνολικά μέσα από τα δελτία των 8, αναπαράγει την καλλιέργεια φόβου & τρόμου σχετικά με την παντοδυναμία της τρόικας.
Υποκινούμενος από την ανάγκη επιβίωσης ή αλλιώς από τον βιωμένο εκβιασμό και το χάσιμο της δουλειάς, και την ανατροπή όλων των standard που είχε μέχρι σήμερα για τη ζωή του, τα οποία είχε κατακτήσει και δεν του τα χάρισε ΚΑΝΕΝΑΣ, ΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ: Έχει το δικαίωμα, την υποχρέωση απέναντι στο παιδί του /στα παιδιά του, να παλέψει για τη δουλειά του, την καψοχαρά του; Και αν ναι πως; Εδώ είναι το μεγάλο ερώτημα.
Το ερώτημα καθορίζει και την απάντηση .
Ο καπιταλισμός πατά πάνω σε πτώματα –σκοτώνει, περπατά, εξελίσσεται, καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις, αναπτύσσει άλλες και το μόνο που αφήνει πίσω του είναι πτώματα και κέρδη για το κεφάλαιο.
Στον καπιταλισμό όταν ένας εργάτης μπει στην ανεργία πρέπει ή δεν πρέπει να διεκδικήσει πίσω τη δουλειά του; Λογικά κάθε σώφρων άνθρωπος δεν θα του αρνηθεί αυτό το δικαίωμα.
Ο εργαζόμενος εκπαιδευτικός που έχει μπει σε διαθεσιμότητα, κατ’ εντολή της τρόικας, πρέπει ή δεν πρέπει να διεκδικήσει την επανατοποθέτηση του στο σχολείο ή σε άλλες δομές εκπαίδευσης ώστε να μην απεμπολήσει & χαρίσει –αντικείμενο, δικαιώματα, Μ.Κ- όλα αυτά που είχε η μέχρι πρότινος κανονικότητά του;
Προϋπόθεση της δανειακής σύμβασης/μνημόνιου είναι συγκεκριμένες χιλιάδες απολύσεις για το 13-14 για να πάρουν τα δις euro, που θα τους ξαναεπιστρέψουν για να τα μοιραστούν μεταξύ τους και είναι αυτά που πρέπει να πληρώσουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Και όλο αυτό πρέπει να το αποδεχτούμε. δεν υπάρχουν αντιδράσεις, μας τα έχουν κάνει τούμπανο τα παπαγαλάκια, οι πληρωμένοι κοντυλοφόροι. Πρέπει να αποδεχτούμε την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να ξεπεραστεί η κρίση σε βάρος ενός ολόκληρου λαού. Να αποδεχτούμε το μνημόνια λες και πρόκειται για καιρικό φαινόμενο: συννέφιασε άρα βρέχει.
Το ερώτημα που τίθεται από έναν αδαή και πολιτικά αναλφάβητο:
Ποιος υλοποιεί αυτή την κυβερνητική πολιτική;
Το πολιτικό προσωπικό έχει ευθύνες; Ο εθνοσωτήρας υπουργός (ο κατηγορούμενος ως εγκληματίας γραφείου σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό για τη υπογραφή που έβαλε και μας έβγαλε σε διαθεσιμότητα-απόλυση) έχει ή δεν έχει ευθύνες; Ή μήπως πρέπει να τον αφήσουμε να κρύβεται πίσω από συμβούλους και δικαιολογίες: υποχρέωση τρόικας, καπιταλιστική κρίση και πάει λέγοντας .
Εάν ένας ηλεκτρολόγος συνδέσει λάθος μια ηλεκτρολογική εγκατάσταση και στη ενεργοποίηση προκληθεί βραχυκύκλωμα με συνέπεια να προκληθεί πυρκαγιά και να χαθούν ζωές, ποιος θα φταίει;; .
Αυτός που έβαλε την υπογραφή του για τη διαθεσιμότητα δεν έχει καμιά ευθύνη; όσο και αν κατανοεί την δυσμενή θέση που μας έφερε η υπογραφή του για την ζωή μας; Δεν μπορεί να κοιμηθεί, μας έλεγε η μητέρα του στη παρέμβαση- δράση που έγινε στο πολιτικό του γραφείο, δίνοντας συνέντευξη τύπου στα διεθνή Μ.Μ.Ε
ΑΥΤΟΣ που έβαλε την υπογραφή του πρέπει να έχει προσωπικό πολιτικό κόστος; ΝΑΙ η ΟΧΙ;
Μας λένε ότι δεν αναλαμβάνουν το πολιτικό κόστος. Δηλαδή δεν τους ενδιαφέρουν τα ψηφαλάκια; Τα ψηφοδέλτια που θα πέσουν στην κάλπη, δεν τους ενδιαφέρει εάν υπάρχει ο σταυρός στο ονοματάκι τους; ποιον δουλεύουν; μας είδαν ασπρισμένους και μας πέρασαν για αλευράδες ;
Αυτό που επιδιώκει ο οποιοσδήποτε κατεβαίνει στις εκλογές είναι να εκλεγεί για να σώσει την πατρίδα το έθνος (όχι άλλο σώσιμο όχι άλλο κάρβουνο).όταν εκλεγεί αυτό που πρώτιστα επιδιώκει είναι να ξαναεκλεγεί. Πρέπει να βάλουμε εμπόδια στην προσωπική πολιτική καριέρα. Πρέπει να του κάνουμε το βίο αβίωτο, σε πολιτικό επίπεδο ή να τον αφήσουμε να κρύβεται πίσω από την καπιταλιστική κρίση και όλους αυτούς που μας λέει κάθε βράδυ το mega και αναπαράγει ένα μεγάλο κομμάτι της φοβικής αριστεράς -κοινοβουλευτικής και μη.
Μα δεν καταλαβαίνεις ότι θα βρεθούν δεκάδες αρβανιτόπουλοι να κάνουν τη βρωμοδουλειά, πολιτικά αούγκανε, αγράμματε, αδαή, (οι χαρακτηρισμοί δειγματικοί, δομικό στοιχειό στη σκέψη του συνόλου τις αριστεράς) κάλλιστα μπορούν να εκδοθούν δεκάδες μπροσούρες με απαξιωτικούς –προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, από τις οργανώσεις τους δεν μπορούν πλέον, τους στέρησες τη χαρά της διαγραφής: να σε διαγράψουν από τις λίστες επικοινωνίας. Τη χαρά τους την πήραν, τους την έδωσες .
Ο απολυμένος δεν θα αντικατασταθεί από κάποιον άλλον άνεργο (επωφελούμενος ο νέος ορισμός του ανέργου) με λιγότερα χρήματα χωρίς καθόλου δικαιώματα.
Με αυτόν που έβαλλε την υπογραφή του τι θα κάνουμε;; ΟΧΙ, εσύ πρέπει να τα βάλεις με την Ε.Ε. τα ιμπεριαλιστικά κέντρα με τον κάθε αναλώσιμο αρβι θα ασχολιέσαι; μα τόσο αγράμματος είσαι; ακούς εκεί να θες να πάμε στο πολιτικό του γραφείο, να πάμε στο σπίτι του, (κατά εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ jumbo) στον Πειραιά .
Στόχος είναι η κυβέρνηση, στη διεύθυνση της δευτεροβάθμιας να πάμε, μα τι θράσος τι επιμονή είναι αυτή, γιατί δεν θες να καταλάβεις. Το συγκροτημένο συνδικαλιστικά κίνημα σήμερα κάνει συντεταγμένους αποκλεισμούς –κατάληψης –συγκέντρωσης στις δευτεροβάθμιες. 26 διευθύνσεις σε όλη τη χώρα την δευτέρα 15 Ιουλίου, έγινε κινητοποίηση.
Στον Πειραιά εκατοντάδες συνάδελφοι στη δευτεροβάθμια- ούτε ένας τροχονόμος ένας εκπρόσωπος του κράτους, τίποτα. Τι έγινε ρε παιδιά που είναι το κράτος;
Το ίδιο και στις υπόλοιπες 26 διευθύνσεις.
Το πολιτικό προσωπικό έχει επιλέξει τη μη όξυνση /πως θα μπορούσε να βγάλει έξω τα παπαγαλάκια να μας πουν πως δεν υπάρχουν αντιδράσεις .
Το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα δε μπορεί να πάει έτσι τα όργανα θα αποφασίσουν. Προς τιμή του, μόνο ένας συνάδελφος στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, εκλεγμένος με τις παρεμβάσεις διαφώνησε στην ομοφωνία που επέβαλε το ΠΑΜΕ jumbo. Τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν θέλει όξυνση ,τότε εμείς πρέπει να οξύνουμε.
Βέβαια οι συνάδελφοι στη απόλυτη πλειοψηφία ήθελαν και προσδοκούσαν να πάμε στο πολιτικό γραφείο. Έλα όμως που η λογική της ανάθεσης κυριαρχεί ακόμη; (αλήθεια για πόσο ακόμα;) Δεν έμπαινε με τίποτα η πρόταση σε ψηφοφορία: δεν είμαστε συνέλευση, σαν τι θα πάμε, τα γνωστά διαδικαστικά –τρικλοποδιές χάσιμο χρόνου –μια εξυπνάδα, να πω και εγώ ρε παιδιά, έτσι λόγια να λέμε. Την άλλη εβδομάδα, να συγκροτήσουμε το μέτωπο παιδείας γονείς μαθητές (ούτε το γεφύρι της Άρτας να ήταν). Όταν δε θέλεις να δράσεις χίλιοι δυο λόγοι υπάρχουν: πλαίσιο, προσδιορισμός αιτημάτων, νούμερο παπούτσι που πρέπει να φορέσουμε, όλοι το ίδιο νούμερο παπούτσι. (χλευασμός του στιλ ξέρω σε ποια κατασκήνωση είναι το παιδί του άρβι ). Το μαζικό λαϊκό κίνημα θα δώσει την απάντηση. Να την δώσει ρε συνάδελφοι δε λέω. Από όραση καλή, με 2 ζευγάρια γυαλιά είμαι. Δεν τη βλέπω. Ο οτορινολαριγκολόγος μου, την ακοή μου μια χαρά τη βρίσκει εάν και επιβαρυμένη από ναυπηγεία –έργα, εξαιτίας μεγάλου θορύβου. Δεν την ακούω.
Το μαζικό λαϊκό κίνημα ή όπως αλλιώς να μου το πει κάποιος, πέστε μου: που θα δω την απάντηση στο ραδιόφωνο, που θα το ακούσω στη τηλεόραση για να θυμηθούμε και το παλιό ανέκδοτο;
Υπάρχει ένα υπόλοιπο 212 συναδέλφων, για να γυρίσουμε όλοι πίσω στα σχολειά μας. Καλό θα ήταν και αναγκαίο αυτές τις 50 μέρες που απομένουν έως τις 22 Μάρτη, να τους κάνουμε το βίο αβίωτο για να μην ΑΠΟΛΥΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ. Εκτιμώ ότι νοιώθουν την ανάσα μας στο σβέρκο τους, ενόψει εκλογών φοβούνται. Έστω και τώρα ο φόβος ας αλλάξει μεριά .Να σκεφτούμε να δράσουμε όχι φυσικά από τον αναπαυτικό καναπέ του πληκτρολογίου μας. Να οργανώσουμε ΔΡΑΣΕΙΣ που να τους εκθέτουν στη κοινωνία /δημιουργικές καταλήψεις όπως στη ΣΚΥΠ του Πειραιά, στο συγκρότημα της ΓΚΡΑΒΑΣ, στο Γαλάτσι, στον ΕΥΚΛΕΙΔΗ στη Θεσσαλονίκη, φετινό παράδειγμα είναι οι ενέργειες της συντονιστικής στη Λάρισα: ΑΦΙΣΕΣ με αυτούς που υπογράφουν τις διαθεσιμότητές μας. Ας απελευθερώσουμε τη φαντασία μας. Το ότι φτάσαμε να υπάρχουν 212 υπολειπόμενες θέσεις και να βρίσκονται στη διαδικασία επανατοποθέτησης οι υπόλοιποι συνάδελφοι που βγήκαν σε διαθεσιμότητα τον Ιούλιο ΔΕΝ ήρθε από το πουθενά. Η συμβολή αρκετών συναδέλφων που συμμετέχουν σε δράσεις- συζητήσεις- συντονισμούς, έβαλαν το χεράκι τους. Τώρα είναι η ΩΡΑ χωρίς δισταγμούς ,με περισσοτέρους συναδέλφους σε δράσεις, με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.
Τι κάνουμε τώρα
Από πού αντλεί κάποιος τόσο θράσος να σου κουνά το δάκτυλο και να σου λέει: ΑΥΤΑΠΑΤΑΣΑΙ συνάδελφε που το πρόβλημα είναι ο κάθε Αρβανιτόπουλος και το πολιτικό προσωπικό, η Ε.Ε. είναι. Άντε πάλι τα ίδια. Το εμπεδώσαμε αυτό, μας το λέει και το ΠΑΜΕ jumbo.Τι αυταπάτες έχεις και τις καλλιεργείς και στο διακλαδικό συντονιστικό των διαθέσιμων;. Το πρόβλημα λύνεται εάν δεν απολυθεί κανένας από την εκπαίδευση; Εάν λέμε εάν δεν απολυθεί κανείς από την εκπαίδευση θα είναι καλό ή θα είναι αποπροσανατολιστικό για τη συνολική πάλη; εναντία στη συνολική πάλη εναντία στην Ε.Ε., Τρόικα κ.λ.π; Το πρόβλημα θα το λύσει ο ακτιβισμός (active) η με την ενεργοποίηση του μαζικού λαϊκού κινήματος; Συνειδητά μπαίνει από το παράθυρο και σε σύγκρουση αντιπαράθεση ακτιβισμός –χάπενινγκ (από μεριά ΠΑΜΕ jumbo και εδώ να υπάρχει διαχωρισμός στο πως χαρακτηρίζει κάποιες δράσεις ).
Ακτιβισμός απέναντι και ενάντια στο μαζικό λαϊκό κίνημα. Από πού το βγάζει αυτό; «Δικό του το μέτρο δικό του και το μέτρημα». Γιατί οι δράσεις είναι απέναντι στο λαϊκό κίνημα; και δεν το υποβοηθούν, δεν αναδεικνύουν ζητήματα; Δεν ενεργοποιούν ένα κόσμο που συμμετέχει ενεργά;
Πόσο θράσος μπορεί να έχει κάποιος για να βάλει τις οποιεσδήποτε δράσεις απέναντι στο λαϊκό κίνημα; Και εάν ρωτήσουν οι συνάδελφοι που είναι σε διαθεσιμότητα τι έκανε το μαζικό συντεταγμένο κίνημα, ή όπως αλλιώς κάποιος το ονοματίσει, όλους αυτούς τους μήνες;
Συνάδελφος- διαθέσιμος στην ερώτηση –παράπονο που υποβλήθηκε σε συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά: Γιατί δεν ενημερώθηκαν για να συμμετάσχουν και αυτοί ως ΕΛΜΕ στη δράση στο γραφείο του Αρβανιτόπουλου στον Πειραιά, απάντησε με ερώτηση: τι είναι αυτά που λέτε αντί να σας ρωτάμε εμείς τι έχετε κάνει άλλο αυτό το διάστημα για μας τους διαθέσιμους μας ζητάτε και από πάνω;
Ποιος είσαι και γιατί με ρωτάς; Τότε τα πράγματα μπαίνουν στη σωστή διάσταση; ακτιβισμός εναντίον λαϊκού κινήματος και αντίστροφα; ποιος και γιατί τα βάζει σε αντιπαράθεση και τι προσδοκά, τι επιδιώκει;;; κάθε ενέργεια έχει προσδοκώμενο .
Ίσως, λέμε ίσως, αυτός που το βάζει σε αντιπαράθεση να έχει μαγαζί γωνία και να το πάει για πολυκατάστημα ή διαφορετικά είναι υπεργολάβος στη πολυκατοικία της αριστεράς και νομίζει ότι είναι και κατασκευαστής. Λογικές που πρέπει πάσει δυνάμει να ξεπεραστούν .
Τι προσδοκά κάποιος επιμένοντας στη αντιπαράθεση κίνημα- ακτιβισμός όταν λέγοντας οι 40-50 αποφασισμένοι του τάδε…….συναδέλφου θα δώσει τη λύση λες και οι 40-50 συνάδελφοι είναι πρόβατα και υποχείρια του οποιουδήποτε. Κάποια στιγμή πρέπει να μετράμε το μπόι μας, τις δυνάμεις μας, όχι αυτό που δείχνει ο ίσκιος μας, ούτε μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς των έντυπων που εκδίδουμε .
Από το μικρόκοσμο των οργανώσεων –έκδοση εφημερίδας –περιοδικό-blog-προεκλογική καμπάνια –πρωτομαγιά –πολυτεχνείο .
Υπάρχει και η κανονική ζωή που διαρκώς, στα χρόνια του Δ.Ν.Τ. συνεχώς, μας τη μικραίνουν. Μας παίρνουν όλο και περισσότερο ζωτικό χώρο: πόσα λιγότερα πράγματα κάνουμε τα τελευταία χρόνια;
ΓΙΑΤΙ τέτοιο μένος ενάντια σε δράσεις – χάπενινγκ το αποκαλεί το ΠΑΜΕ jumbo-. Τα τεράστια πανό στο βράχο της ακρόπολης τι ήταν; Το αρκετά απλοϊκό και γι΄αυτό έξυπνο, τα 2 τουριστικά λεωφορεία που πάρκαραν έξω από του Μάξιμου και κατέβηκαν 100 μέλη του ΠΑΜΕ και σήκωσαν πανό διαμαρτυρίας με τα δικά τους προστάγματα, τι ήταν; Τα όρια της δημοσιότητας-δημοσιοποίησης έτσι κι αλλιώς είναι περιορισμένα. Καταρχήν, παίζουμε στο γήπεδο τους;
Γιατί τέτοιος ανταγωνισμός τόση απαξίωση τέτοιοι διαχωρισμοί τέτοια αντιπαράθεση; γιατί ενώ έχει υπάρξει Συντονιστική Επιτροπή Διαθέσιμων Αττικής, την ιδία ώρα καλείτε στον Πειραιά ξεχωριστή;
Η συντονιστική ως τώρα με παρά πολλές ελλείψεις, και πάνω από όλα αδυναμίες δεν έχει αποκλείσει κανέναν: ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες. Το τι κάνουμε, πως το κάνουμε, γιατί το κάνουμε, το Συναποφασίζουμε. Τι χαρακτηριστικά πρέπει νάχει μια δράση τα καθορίζουμε συλλογικά, δεν υπάρχει κάποιος να του τα φορτώσουμε εάν γίνει το οτιδήποτε αρνητικό ή θετικό: είναι ευθύνη όλων μας. Προφήτης μετά χριστό δεν γίνεται αποδεκτός, υπονοούμενα ψψ +μμ ψαρεύοντας σε θόλο νερό χωρίς καν Δόλωμα και στη γωνία, σαν ένα άλλο μικρό μεγάλο ΠΑΜΕ jumbo .Τώρα πως εφησύχαζες τον κόσμο στη συνέλευση όταν 2 ώρες πριν συμμετείχες όπως και αυτοί σε δράση με αυτούς που μου προσάπτουν ότι έχω αυταπάτες και καλλιεργώ εφησυχασμό είναι μεγάλη κουβέντα.
Γι’ αυτή τη στιγμή, ο λαός μας έχει μια σοφή παροιμία: «ο Γιάννης φοβάται το θεριό και το θεριό το Γιάννη». Τώρα που η κοινωνία βράζει, ο κοινωνικός αυτοματισμός δεν μπορεί με τίποτα να ενεργοποιηθεί από την εξουσία, όταν οι εκλογές πλησιάζουν και αυτοί μετρούν τα ψηφαλάκια τους και δεν τους βγαίνουν.
Εμείς πρέπει με μεγάλη αποφασιστικότητα να βγούμε μπροστά, όχι πίσω ούτε πλάγια χωρίς αγκυλώσεις, χωρίς INOX (ανοξείδωτα) πλαίσια στυλ ΠΑΜΕ jumbo χωρίς κυβερνητικά κουστούμια, χωρίς μικρομεγαλισμούς.
Η ΕΜΕΙΣ Η ΑΥΤΟΙ. Πρέπει πάσει θυσία, για να μην μικρύνει κι άλλο η ζωή μας, να βάλουμε μπροστά από τον οργανωτικό ατομικό μικρόκοσμο μας τον συλλογικό πληθυντικό, να προτάξουμε το ΕΜΕΙΣ από το ΕΓΩ.
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ. ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ
ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ
Σκανιακός Σπύρος
πρώην Μεταλλεργάτης νυν Εκπαιδευτικός σε διαθεσιμότητα
3-2-2014
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 15/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
