Οι Αγωνιστικές παρεμβάσεις Δυτικής Αθήνας πάνε θέατρο, 23/10- Κλείστε θέση

Οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ Δυτικής Αθήνας πάνε θέατρο

ΚΥΡΙΑΚΗ 23 Οκτωβρίου, 7μμ

  Ουίλιαμ Σαίξπηρ   Δωδέκατη Νύχτα

 Στην Κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, ΚΤΙΡΙΟ ΤΣΙΛΛΕΡ  [Αγ. Κωνσταντίνου 22-24]

 Χρονιά Σαίξπηρ η φετινή και το Εθνικό Θέατρο, δεν θα μπορούσε να ανοίξει την αυλαία της Κεντρικής του σκηνής, παρά μόνο με έργο του κορυφαίου δραματουργού.  «Ο Σαίξπηρ αποτελεί τον χαρωπό κυνηγότοπο για όλα τα μυαλά που ‘χουν χάσει την ισορροπία τους», αναφέρει ο Τζέιμς Τζόις στον Οδυσσέα του. Η επισήμανση δεν θα μπορούσε να βρίσκει καλύτερα τον στόχο της απ’ ό,τι στη Δωδέκατη Νύχτα, το έργο που πρωτοπαρουσιάστηκε μπροστά σε ένα μεθυσμένο και θορυβώδες κοινό το 1602, πιθανόν μάλιστα στις 6 Ιανουαρίου, την ίδια, δηλαδή, τη δωδέκατη νύχτα εκείνης της χρονιάς. Το έργο, που κατακλύζεται από μουσική, δανείστηκε τον τίτλο του από τους «δωδεκαήμερους» εορτασμούς μετά τα Χριστούγεννα που φημίζονταν για τις αχαλίνωτες διασκεδάσεις τους, ενώ διακρινόταν για την ευφυΐα, τη ζωηράδα και την ευθυμία του, τα σεξουαλικά υπονοούμενα, τις άσεμνες νύξεις, και τον πανσεξουαλισμό του. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίος ο υπότιτλος, διά του οποίου ο Σαίξπηρ μας κλείνει το μάτι: «απόψε είσαστε ελεύθεροι να κάνετε ό,τι θέλετε».

 To έργο

Τα δίδυμα αδέρφια Βιόλα και Σεμπαστιάν ναυαγούν στις ακτές της Ιλλυρίας, μιας χώρας σχεδόν μυθικής, που δίνει την εντύπωση πως δεν προϋπάρχει, αλλά αρχίζει να ζει εκείνη τη στιγμή. Τα αδέρφια χάνονται μεταξύ τους και η Βιόλα «παρενδύεται» και γίνεται ο Σεζάριο, έτσι ώστε να αναζητήσει ανενόχλητη τον αδερφό της στον άγνωστο τόπο. Τον τόπο αυτόν επιχειρούν να κατακτήσουν δύο αντιθετικές και μπανάλ δυνάμεις: το Πένθος, που εκπροσωπείται από την Ολίβια που αποκρούει τον Ορσίνο, και ο Έρωτας, που εκπροσωπείται από τον Ορσίνο που κυνηγάει την Ολίβια. Αυτή τους η αναμέτρηση λαμβάνει χώρα κατά το δωδεκαήμερο της ασυδοσίας, στις πλέον ακατάλληλες συνθήκες τόσο για πένθη όσο και για έρωτες: τη  νύχτα που «όλα επιτρέπονται» οι κεντρομόλες δυνάμεις δεν έχουν θέση – μόνο οι φυγόκεντρες, που κι αυτές βέβαια έχουν εκπρόσωπο: την παρέα των Τόμπι, Άντριου και Φαμπιάν, οι οποίοι «πνίγουν» το υπαρξιακό τους κενό στο αλκοόλ, τις εφήμερες γνωριμίες και την άγρια, την χωρίς κανένα έλεος «καζούρα». Η δε εμφάνιση της Βιόλας/Σεζάριο κάνει τα πράγματα μόνο χειρότερα, αφού η Ολίβια ξεχνά το πένθος της και στρέφεται στον έρωτα. Όχι όμως του Ορσίνο, αλλά της Βιόλα! Συγγνώμη, του Σεζάριο! Ο οποίος Σεζάριο αναλαμβάνει να ρίξει στην αγκαλιά του Ορσίνο την Ολίβια… Αυτό το έντονο chiaroscuro είναι που μας εκτοξεύει από το γέλιο στη συγκίνηση και… πάλι από την αρχή μέχρι το τελικό happyend – ή μήπως δεν είναι «happy»; Μήπως δεν είναι ούτε «end»; Ο Σαίξπηρ δεν μας επιτρέπει τη βεβαιότητα ούτε για μια στιγμή. Η παράσταση τελειώνει με το αίσθημα που μένει «όρθιο» μετά από μια απολογία του είδους: «ουπς, παρεξήγηση!». Άλλο νομίζαμε στην αρχή της παράστασης…

Μετάφραση : Nίκος Χατζόπουλος  Σκηνοθεσία : Δημήτρης Καραντζάς  Σκηνικά : Kλειώ Μπομπότη

Κοστούμια : Ιωάννα Τσάμη   Μουσική : Δημήτρης Καμαρωτός   Φωτισμοί : Αλέκος Αναστασίου

Κίμηση : Σταυρούλα Σιάμου   Βοηθοί σκηνοθέτη : Θεοδώρα Καπράλου, Κέλλυ Παπαδοπούλου

Παίζουν με αλφαβητική σειρά: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Βαγγέλης Αμπατζής, Δημήτρης Κίτσος, Γιάννης Κλίνης, Εμιλυ Κολιανδρή, Βασίλης Μαγουλιώτης, Αρης Μπαλής, Ελίνα Ρίζου, Εύη Σαουλίδου, Μιχάλης Σαράντης,

Αινείας Τσαμάτης, Σπύρος Χατζηαγγελάκης, Νίκος Χατζόπουλος, Γιώργος Χρυσοστόμου

ΤΙΜΗ 10 ευρώ, όλες οι θέσεις είναι στην Πλατεία και στον Α΄ Εξώστη

ΚΛΕΙΣΤΕ ΕΓΚΑΙΡΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΑΣ  6974438720, 6938853981, 6936165368