Οι σχεδιασμοί κυβέρνησης - ΕΕ για την εκπαίδευση μέχρι το 2020

Οι σχεδιασμοί κυβέρνησης - ΕΕ για την εκπαίδευση μέχρι το 2020

Ενα σχολείο στο οποίο η έννοια αγωγή αντικαθίσταται με την εκγύμναση δεξιοτήτων, ένα πανεπιστήμιο - κομμάτι του μοντέλου της καπιταλιστικής «ανάπτυξης» σε βάρος του λαού και μία ζωή εργασιακής περιπλάνησης και μισοκατάρτισης. Αυτός είναι ο σχεδιασμός για την εκπαίδευση όπως αποτυπώθηκε στη διάρκεια του «Εθνικού Αναπτυξιακού Συνεδρίου» που διοργάνωσε προχτές η κυβέρνηση, δίνοντας μία ιδέα για το πώς διαμορφώνονται οι προτεραιότητες της προγραμματικής περιόδου 2014-2020 και πού θα κατευθυνθούν την ίδια περίοδο οι πόροι της ΕΕ.

Για την εκπαίδευση, οι τρεις επενδυτικές προτεραιότητες θα είναι:

• Η μείωση της πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου από 13,1% που ήταν το 2011 στο 9,7%.
• Η συμμετοχή σε δομές διά βίου μάθησης για τις ηλικίες 16-66 ετών(!) να φτάσει στο 15%, από λιγότερο από 3% που είναι σήμερα.
• το ποσοστό ατόμων ηλικίας 25-54 ετών που έχει πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να φτάσει στο 32% από 25% που είναι σήμερα.

Αυτοί οι στόχοι και οι τρόποι υλοποίησής τους, καθορίζονται από το «αναπτυξιακό πρότυπο της Ελλάδας» και τις προτεραιότητες που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Ετσι, δε σηματοδοτείται καμία αλλαγή κατεύθυνσης αλλά αντίθετα ένταση της χρεοκοπημένης πολιτικής που έχει οδηγήσει την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη σημερινή πρωτοφανή υποβάθμιση τόσο στη λειτουργία όσο και στο περιεχόμενο.

Παράλληλα, έμφαση δίνεται στην προώθηση των μέτρων που κάνουν τα πανεπιστήμια παραμάγαζα των επιχειρήσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι για την ανώτατη εκπαίδευση από την οποία οι μεγαλοεπιχειρηματίες περιμένουν να παράγει τη γνώση που θα εμπορεύονται για να κερδίζουν οι ίδιοι, ανάμεσα στις σκέψεις για το υπό διαμόρφωση προγραμματικό πλαίσιο περιλαμβάνεται η προώθηση καινοτόμων ιδεών μεταπτυχιακών και προπτυχιακών φοιτητών με τη συνδρομή «έμπειρων επιχειρηματιών», η λειτουργία μονάδων καινοτομίας και επιχειρηματικότητας, η ίδρυση κέντρων καινοτομίας ανά περιφέρεια και γενικά η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Σε ό,τι αφορά το σχολείο, από τις παρεμβάσεις φάνηκε ότι ζητούμενο είναι η παραγωγή περισσότερων μισοκαταρτισμένων, η μετατροπή του σε χώρο εκγύμνασης δεξιοτήτων σε βάρος της ολόπλευρης γνώσης και καλλιέργειας ελεύθερων προσωπικοτήτων. Μαζί, προτάθηκε να δοθούν περισσότερες αρμοδιότητες στις σχολικές μονάδες που ήδη είναι οικονομικά «χρεοκοπημένες» και ψάχνουν χορηγούς και να γενικευτεί η «αξιολόγηση». Ειδικά για την τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση τίθεται ως στόχος η αύξηση του μαθητικού της πληθυσμού έως 30%, δηλαδή ακόμα περισσότερα παιδιά των λαϊκών οικογενειών να οδηγούνται από νωρίς στην κατάρτιση, ενώ μεταξύ άλλων έγινε αναφορά στην «ανάγκη» περιορισμού των σχολικών μονάδων ειδικής αγωγής στις «απολύτως απαραίτητες».

ριζοσπάστης, 25/5/2013