Ναζιστόμουτρα με... χλαμύδες

 

Η «Χρυσή Αυγή» (τεύχος 132, Μάιος - Ιούνιος 2007) ξεχειλίζει από τη λατρεία της για το ναζισμό, για τον Χίτλερ και για τον εκ δεξιών του, τον Γκέμπελς. Είναι αυτός, ο Γκέμπελς, το ίνδαλμα των χρυσαυγιτών, που έγραφε τόσο για το ποιόν το δικό του όσο και για το ποιόν των επιγόνων του: «Δεν ερχόμαστε ούτε ως φίλοι ούτε και ως ουδέτεροι. Ερχόμαστε ως εχθροί! Οπως επιτίθεται ο λύκος στα πρόβατα, έτσι ερχόμαστε» (Γκέμπελς, εφημερίδα «Doer Angriff», 30-4-1928)

Τα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής, αυτά που χτυπάνε τατουάζ με τον αγκυλωτό σταυρό πάνω στα αμφεταμινούχα τους μούσκουλα, πουλάνε το παραμύθι ότι η σβάστικα που καλύπτει τον ντοπαρισμένο τους εγκέφαλο είναι... αρχαιοελληνικόν σύμβολο, και ουχί η σημαία των «Ες-Ες», η σημαία της Γκεστάπο, η σημαία του Χίτλερ, του φύρερ τους.

 

Τόσο, δηλαδή, «περήφανοι» είναι για την ιδεολογία τους. Είναι ναζί, αλλά καμώνονται τους... Σπαρτιάτες. Είναι ναζί, αλλά προσπαθούν να καλύψουν τη μαύρη ταγματασφαλίτικη στολή τους με... χλαμύδα. Είναι ναζί. Και γι' αυτό ψάχνουν κρυψώνα στην ίδια την αμορφωσιά τους. Τι κάνουν; Κρύβονται! Μέσα στη σαπίλα του συστήματος που τους γέννησε και τους τρέφει, έχουν τους πρόθυμους του «αντισυστημικού» τάχα «λάιφ στάιλ», που τους βάζουν να διαδίδουν την αμορφωσιά (τους) στην κοινωνία, μην και καταλάβει ο κόσμος το ποιόν τους.

 

*

 

Γι' αυτό, λοιπόν, μην παραξενευτείτε αν τους ακούσετε να λένε και το άλλο:

 

Να ισχυρίζονται, δηλαδή, πως αυτό το «θα επιστρέψουμε και η Γη θα τρέμει», που, εκτοξεύοντας σάλια, το κραύγαζαν τις προάλλες στην Κακαβιά τα χρυσαύγουλα φασιστόμουτρα

 

(τα ίδια που πριν είχαν εκφωνήσει βαρυσήμαντον λόγον στην Καλαμάτα εναντίον των κομμουνιστοσυμμοριτών και των... γυναικών τους),

 

ότι δεν είναι η απειλή του Γκέμπελς προς την ανθρωπότητα. Οτι δεν είναι φράση του αρχιναζί προπαγανδιστή του Γ' Ράιχ. Αλλά ότι είναι, τάχα, του... Λεωνίδα στις Θερμοπύλες.

 

 

Η «Χρυσή Αυγή» (τεύχος 132, Μάιος - Ιούνιος 2007) ξεχειλίζει από τη λατρεία της για το ναζισμό, για τον Χίτλερ και για τον εκ δεξιών του, τον Γκέμπελς. Είναι αυτός, ο Γκέμπελς, το ίνδαλμα των χρυσαυγιτών, που έγραφε τόσο για το ποιόν το δικό του όσο και για το ποιόν των επιγόνων του: «Δεν ερχόμαστε ούτε ως φίλοι ούτε και ως ουδέτεροι. Ερχόμαστε ως εχθροί! Οπως επιτίθεται ο λύκος στα πρόβατα, έτσι ερχόμαστε» (Γκέμπελς, εφημερίδα «Doer Angriff», 30-4-1928)

 

 

 

 

Γράφει:

ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ - Ριζοσπάστης, 6/9/2013