Alfavita Newsroom Την Λιάνα Κανέλλη δεν την άντεξα ποτέ. Ίσως να ήταν αυτός ο συνδυασμός παρωχημένου δογματισμού και know-how της τηλεοπτικής πιάτσας, ή ίσως o φανατικός κοινότοπος εθνικισμός της αγκαλιά με τη ορθοδοξία, πασπαλισμένος με μια δόση από new age, μέντιουμ και λοιπά πολύχρωμα, μια απροσδόκητη σοδειά θερισμένη με στομωμένα δρεπάνια και ομογενοποιημένη από αμφίβολα σφυριά.
Σίγουρα βασικό ρόλο παίζει ο όλος ρητορικός τραμπουκισμός της, η μαγκιά της απόλυτης αλήθειας εκφρασμένη ως τηλεοπτική πόζα, το μόνιμο κυνήγι της φωτογενούς ατάκας και το άγχος της πρωτοτυπίας, οι λεκτικές αγκωνιές προς οποιονδήποτε συνομιλητή, η λογική του (τηλεοπτικά) ισχυρού που θα επικρατήσει άνευ όρων, οι θεατρινισμοί και οι ατελείωτες κατασκευασμένες εκρήξεις του θυμικού. Μια από αυτές τις περιπτώσεις που η επιφάνεια επικρατεί σε τόσο μεγάλο βαθμό απέναντι στο περιεχόμενο, που ακόμα και αν σου τύχει να συμφωνείς, εκνευρίζεσαι με τον εαυτό σου και καταλήγεις να τον παρηγορείς προσπαθώντας να τον πείσεις πως παράκουσες. Το ίδιο το παράλογο του συμβάντος πώς μια τέτοια περσόνα ανήκει στο ΚΚΕ, που ακόμα και αν νιώθεις πως σε χωρίζει χάσμα, επιμέρους στοιχεία μπορεί να μη σου είναι ξένα (στοιχεία της ιστορίας, της ηθικής, των επιμέρους ανθρώπων που ταυτίστηκαν με αυτό σε τόσα επίπεδα). Και τώρα βλέπεις την παρουσία αυτή που μεθά από τις κουβέντες της, που συνδέει τα ασύνδετα σε έναν διακεκομμένο ειρμό, που επιβάλει την κυριαρχία του αποκλειστικά μέσω της έντασης, που ακόμη και όταν μιλά για την εργασία, για κατακτήσεις και δικαιώματα, η ακοή και η αντίληψή σου νιώθουν δαρμένες από ΚΝΑΤ.
Δεν είμαι, όμως, σίγουρος πώς προκύπτει η στιγμή που δεν αντέχεις άλλο. Πώς περνάς από την προσωπική μόνιμη δυσαρέσκεια, από το μονόδρομο βρισίδι μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες, από την ήρεμη απαξίωση της κοινότοπης αναμενόμενης επανάληψης, στο σημείο που εξεγείρεται ολόκληρος ο εαυτός σου απέναντι σε κάτι που ακούς, απέναντι σε έναν άνθρωπο που έχεις εξαντληθεί να παρακολουθείς. Ο κατάλογος τέτοιων ανθρώπων είναι άλλωστε για όλους μας μεγάλος. Ακόμα και αν η αρίθμηση αλλάζει ανάμεσα στις περιόδους, πάντα κάποιος θα βρεθεί να κάνει ένα άλμα και να κόψει δρόμο προς τις κορυφές της. Και η κυρία Κανέλλη τη βδομάδα αυτή έκανε το μεγάλο άλμα προς τα μπρος.
Είναι η απόλυτη έκθεση αυτή που σε κάνει να μεθάς από τον εαυτό σου και να απολαμβάνεις την κάθε σου φράση χωρίς καλά-καλά να καταλαβαίνεις τι είπες. Ο συχνός συνδυασμός ασχετοσύνης και εξωστρέφειας που σε κάνει να μιλάς με βεβαιότητα επί παντός επιστητού. Χωρίς μέτρο, χωρίς αντίληψη, με τον ίδιο φασόν φανατισμό. Μιλώντας λοιπόν για τον Δημήτρη Χριστούλα (τον συνταξιούχο, ο οποίος δημοσίως έδωσε τέρμα στη ζωή του στην πλατεία Συντάγματος διαμαρτυρόμενος για την κρίση και την κατάσταση στη χώρα) η κυρία Κανέλλη δήλωσε εξοργισμένη που παρουσιάστηκε ως ήρωας «ο άνθρωπος που δεν άντεξε». «Είναι δυνατόν να γίνεται κάτι τέτοιο σε αυτόν τον τόπο των Ζορμπάδων, σε αυτό τον τόπο όπου οι άνθρωποι ουδέποτε θυσίασαν τη ζωή τους παρά μονάχα για υπέρτερο καλό», συνέχισε, «τάδε έφη Κολοκοτρώνης; Είναι δυνατόν να επενδύεις αξιοπρέπεια στην αυτοκτονία;»
Αυτά και άλλα πολλά ειπώθηκαν σε πρωινή εκπομπή από την ελληνίδα κομουνίστρια Λιάνα Κανέλλη. Θα μπορούσε κανείς να πει πολλά, να αντιπαρατεθεί σε επίπεδο επιχειρημάτων, να αναφέρει το παράδειγμα του Κώστα Γεωργάκη, τις εικόνες της φλεγόμενης διαμαρτυρίας από το Βιετνάμ μέχρι τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία το 68, τα βιβλία του Καμύ και άλλα.
Αλλά το να μπαίνεις σε διάλογο με την Λιάνα Κανέλλη είναι προσβολή για τον ίδιο τον διάλογο.
Παραθέτουμε απλώς ένα απόσπασμα από την ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας που έγραψε η κόρη του Δημήτρη Χριστούλα, Έμμυ :
«Δίπλα στα ονόματα του κ. Μπεγλίτη, του κ. Κουκουλόπουλου και άλλων διάσημων τηλεοπτικών πραιτοριανών, που πριν τρία χρόνια ενοχλήθηκαν σφοδρά από την πολιτική πράξη του Δημήτρη Χριστούλα, καθώς έσπαγε τη σιωπή της γενικευμένης κοινωνικής αυτοχειρίας που ήθελαν να επιβάλλουν στην ελληνική κοινωνία, προστίθεται τώρα και αυτό της Λιάνας Κανέλλη.
Με τη γνωστή παραληρηματική της λεξιθηρία, δύο μέρες ακριβώς μετά την επέτειο των 3 χρόνων από τη δημόσια αυτοκτονία του, πρόσβαλλε βάναυσα τη μνήμη του.
Έτσι γίνεται όταν δεν εντρέπεσαι. Εκτρέπεσαι. Παρεκτρέπεσαι…
Δε θα παραθέσω τις λερές λέξεις με τις οποίες έντυσε τον κανιβαλισμό της, καθώς δεν μπορούν να βρίσκονται ούτε καν στην ίδια αράδα με το όνομα ενός ανθρώπου που υπήρξε στρατευμένος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Θα αναγκαστώ όμως να ειπώ ότι ο Χριστούλας δεν ήταν ο κακόμοιρος ανθρωπάκος που δεν άντεξε και έφυγε εν κρυπτώ στην αδιέξοδη απελπισία κάποιου ιδιωτικού χώρου, όπως η κ. Κανέλλη θέλησε να τον παρουσιάσει.
Οι χιλιάδες των συμπολιτών μας, οι χιλιάδες πολίτες από την Ευρώπη, διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης κατάλαβαν το αυτονόητο.
Το αυτονόητο που δεν μπόρεσε να καταλάβει η Λιάνα Κανέλλη, αφού η πολιτική της εμπάθεια, η μικροπολιτική της μιζέρια, η παντελής έλλειψη πολιτικής κουλτούρας, αλλά και η πλήρης άγνοιά της ιστορίας των κινημάτων, την εμποδίζουν.
Οι πολίτες κατάλαβαν και τον ύψιστο συμβολισμό μιας πράξης ανοικτής, δημόσιας, ενώπιον του Δήμου και του ελληνικού κοινοβουλίου, αλλά και το περιεχόμενο του ιδιόχειρου σημειώματος, στο οποίο χρησιμοποιεί απαγορευμένες λέξεις για τον πολιτικό καθωσπρεπισμό μιας κυρίας που έχει τόση σχέση με τον κομμουνισμό, όση είχε και με τα υπόλοιπα κόμματα, στα οποία ως πολιτικός χαμαιλέων προσέτρεχε για να την εντάξουν στις γραμμές τους.
Η Λιάνα Κανέλλη δεν κατάλαβε για αυτόν ακριβώς το λόγο.
Όταν το αξιακό πολιτικό σου σύστημα είναι ένα λάστιχο που τεντώνεται και μαζεύεται ανά δεκαετία, αναλόγως του ποιος σου προσφέρει πολιτική ασυλία, πώς να καταλάβεις τη θυσία του Κώστα Γεωργάκη;
Άλλωστε τότε η κ. Κανέλλη πρέπει να… διάβαζε και δεν κατάλαβε ότι για κάποιους η αυτοκτονία φαντάζει αυτονόητη όχι σα φυγή, αλλά σαν πράξη που θρυμματίζει τη σιωπή, σαν πράξη που ερεθίζει τη συνείδηση, που ενισχύει την ευθύνη των πολιτών ως χειριστών και συμμετεχόντων του δημόσιου χώρου, σαν πράξη που ενδεχομένως γίνει το εργαλείο για την ίδια τη ζωή.
«Το σπάραγμα της ζωής που ζητάει να ζήσει» το περιγράφει ο Γιάννης Ρίτσος, αλλά τούτος ο ποιητής πέφτει βαρύς και πολύ κομμουνιστής, όταν για δεκαετίες παρέα σου είναι η αυλή των κολάκων της κ. Λιάνη – Παπανδρέου, ο Κώστας Κυδωνιάτης και προσφάτως ο "γεννημένος αντικομμουνιστής" Μπαλτάκο.
«Απ΄ όλα όσα έχουν γραφτεί αγαπώ μόνον αυτό που γράφει κανείς με το αίμα του. Γράφε με αίμα και θα νιώσεις ότι το αίμα είναι πνεύμα».
Αυτό το τόσο απλό κατάλαβαν και όλα τα μέλη της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου που το Σάββατο απέτισαν φόρο τιμής σε ένα σύντροφό τους, αφού ο Δημήτρης Χριστούλας υπήρξε δραστήριο μέλος της Επιτροπής για την πρωτοβουλία ελέγχου του δημόσιου χρέους, από το 2011.
Φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που πέθανε όπως έζησε, σκεφτόμενος πολιτικά.
Ψιλά γράμματα αυτά για τη Λιάνα Κανέλλη.
Ψιλά γράμματα η πολιτική ως οντολογική έννοια, που ενυπάρχει και που συστήνει αδιάκοπα τον τρόπο που ζεις και τον τρόπο που φεύγεις.
Ψιλά γράμματα η συν-τροφικότητα .
Τρέφει ο ένας τον άλλον και τρεφόμαστε ο ένας από τον άλλον, έλεγε ο Μακρονησιώτης παππούς μου, γιατί οι κομμουνιστές είναι «ένα κράμα από ήθος Τσε, εντιμότητα Πλουμπίδη και αυτοκτονικό πείσμα Άρη Βελουχιώτη».
Σύντροφοι και φίλοι του ΚΚΕ, σεις που το μόνο που διαθέτετε είναι οι καλύβες σας και οι πεζούλες σας, σεις τιμήσατε έμπρακτα τον Δημήτρη Χριστούλα.
Γιατί σεις ξέρετε χρόνια τώρα ότι «ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του».
Έμμυ Χριστούλα»
To άρθρο "Αυτή η μάστιγα, η Λιάνα Κανέλλη" έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα Εποχή - Δείτε το προσωπικό μπλογκ του Θωμά Τσαλαπάτη ΕΔΩ
Γράψου στο Newsletter του Carrefour και κέρδισε δωροεπιταγές αξίας 2.000€
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
