Η «αρκούδα» μάς γλυκοκοιτάζει

πα­λαιούς και δυνάμει νέους συνεργάτες, κατα­στρώνοντας σχέδια για τα επόμενα βήματά τους, ώστε να αξιοποιήσουν (ή καλύτερα να εκμεταλλευτούν) με τον καλύτερο τρόπο τις ευκαιρίες που τους δίνονται από το... ξεπού­λημα της δημόσιας περιουσίας.

 

Μάλιστα, όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι ξέ­νοι παράγοντες στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις τους, σπανίως υπάρχουν τέτοιες ευκαιρίες για επιχειρήσεις με σημαντικές προοπτικές, οι οποίες μάλιστα πωλούνται σε τόσο εξευτελι­στικές τιμές! «Ούτε μια φορά σε κάθε αιώνα», όπως ομολογούσε σε συναδέλφους του υψηλόβαθμο στέλεχος ελβετικού ομίλου, που συ­γκαταλέγεται μεταξύ των επιχειρηματιών που βρέθηκαν στη χώρα μας το καλοκαίρι...

 

Στην προοπτική να περάσουν οι ελληνικές (κυρίως ημι-κρατικές) ενεργειακές επιχειρή­σεις σε ισχυρούς ξένους «παίκτες», συνηγορούν σχεδόν όλες οι συνθήκες:

 

1. Το επιβάλλουν η τρόικα και τα μνημό­νια, δήθεν για τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας (στο προηγούμενο «Π» αποδεί­ξαμε ότι αυτός ο ισχυρισμός δεν έχει καμία απολύτως βάση).

 

2. Το προωθεί (πολλές φορές χωρίς να κρύ­βει τη χαρά της) η ίδια η κυβέρνηση, για να δείξει πόσο «καλό παιδί» είναι απέναντι τους δανειστές μας.

 

3. Το ζητάει η... ανάγκη, καθώς πολλές ελ­ληνικές επιχειρήσεις – τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα – έχουν φτά­σει πλέον σε οριακό σημείο για την επιβίωσή τους, με αποτέλεσμα να βρίσκονται πολύ κο­ντά στην εξαγορά τους αντί πινακίου φακής. Μόνο που από το πινάκιο θα λείπει ακόμη και η... φακή!

 

Από το παζλ, λοιπόν, το μόνο που λείπει και, όπως όλα δείχνουν, θα λείπει και από τη διαμόρφωση των οριστικών συσχετισμών, εί­ναι η κάλυψη των εθνικών αναγκών σε ενέρ­γεια, κατασκευές, προϊόντα και υπηρεσίες που έχει ανάγκη ο σύγχρονος άνθρωπος.

 

Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι ιδιώτες θα μας παρέχουν φθηνότερα προ­ϊόντα και υπηρεσίες από το «κακό» Δημόσιο, δεν μπορούν να αντιστρέψουν την πραγματι­κότητα: Σε όλο τον κόσμο οι ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας δεν έφεραν μειώσεις τιμών, αλλά το αντίθετο. Ας προετοιμαζόμαστε λοιπόν...