Κύπρος: Ένα ευρώ λίγο αλλιώτικο από τα άλλα

Του Γιάννη Αγγέλη

 

Από την στιγμή που άνοιξαν (;) και πάλι οι τράπεζες στην Κύπρο μέχρι να γίνει δυνατή η εκταμίευση της πρώτης δόσης του δανείου των 10 δισ. ευρώ του πακέτου στήριξης θα περάσει περίπου ένας μήνας. 

 

Και αυτό μόνο με την προϋπόθεση ότι το κυπριακό κοινοβούλιο θα υπερψηφίσει το νέο μνημόνιο που ήδη έχει ετοιμασθεί –σχεδόν παράλληλα με το κρίσιμο διήμερο αποφάσεων στην Βρυξέλλες– από την τρόικα. 

 

Στο χρονικό αυτό διάστημα η κυπριακή οικονομία, οι οικογένειες και οι επιχειρήσεις, θα πρέπει να ζήσουν με τις “σταγόνες” ρευστότητας που με πρωτοφανή, είναι αλήθεια, ψυχραιμία απορροφούν από τα ΑΤΜ οι Κύπριοι.

 

Μισθοί, υπόλοιπα καταθέσεων και οικονομικές συναλλαγές έχουν απομακρυνθεί από την έννοια της “εξόφλησης” και έχουν περάσει άγνωστο για πόσο ακόμα στην έννοια του “έναντι”.

 

Την ίδια στιγμή –και αυτό είναι το χειρότερο– το ευρώ που διοχετεύεται στην Κύπρο μόνο μέσα από τις αποστολές της EKT έχει χάσει τις βασικές του ιδιότητες. Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ολοκληρωμένη υλοποίηση συναλλαγών, είτε αυτές αφορούν το εσωτερικό (οικονομική δραστηριότητα, εργασιακές αμοιβές, εξόφληση προηγούμενων οικονομικών υποχρεώσεων, συμβόλαια, κ.λ.π.), είτε αφορούν το εξωτερικό (εξαγωγές, εισαγωγές, πληρωμές οφειλών, κ.λ.π.).

 

 

Και η κυπριακή κυβέρνηση δεν έχει την δυνατότητα να υποκαταστήσει τις “λειτουργίες” αυτές που έχασε το “κυπριακό ευρώ” με τίποτα άλλο, ούτε ακόμα και με τίτλους κρατικής υποχρέωσης, όπως π.χ τα περιβόητα “ΙΟU”.

 

Το κεντρικό ζήτημα στην νόμιμη κατά τα άλλα σύμφωνα με το ευρωπαϊκό κανονιστικό πλαίσιο, μερική αναστολή των ιδιοτήτων του  “κυπριακού ευρώ”, είναι ότι κανείς ακόμα δεν γνωρίζει πόσο θα μείνει ο ασθενής στην κατάσταση αυτή της διατήρησης στην ζωή με τον “ορό της ΕΚΤ”. Και τον νοσοκόμο να καθορίζει το πόσες σταγόνες από τον ορό αυτό θα στάζουν –και για πόσο χρόνο– στο κυκλοφορικό σύστημα της Κύπρου. 

 

Ο ασθενής παραμένει δηλαδή στην εντατική όχι γιατί δεν μπορεί να σηκωθεί, αλλά γιατί τον περιορίζει η ποσότητα του ορού που του διοχετεύεται...

 

Το τελευταίο αυτό σημείο έχει κάνει πολλούς αναλυτές τόσο στην Ευρωζώνη όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη να αναρωτιούνται τι ακριβώς “δοκιμάζει” αυτή την στιγμή η Ευρωζώνη στην Κύπρο. 

 

Τι θα συμβεί δηλαδή αν η συμφωνία για το MOU δεν ολοκληρωθεί μέσα στις επόμενες ημέρες ή τι θα συμβεί αν το κυπριακό κοινοβούλιο αρνηθεί να δεχθεί ένα μνημόνιο που όπως προδιαγράφεται επιβάλει μία προσαρμογή του ΑΕΠ 20% - 25% μέσα σε ένα χρόνο. Κάτι που στην Ελλάδα “μοιράσθηκε” σε τρία περίπου χρόνια.

 

 

Ορισμένοι αναλυτές απέναντι στα ερωτήματα αυτά καταλήγουν στο ότι η Ευρωζώνη ετοιμάζεται να προχωρήσει μέσω της Κύπρου σε ένα σύστημα αναδιάρθρωσης των τραπεζών “US – style” με το κόστος να περνά στους κάθε είδους “πιστωτές” των τραπεζών μαζί και στους καταθέτες.

 

Υπάρχουν όμως άλλοι –και δεν είναι λίγοι αυτοί– που εμφανίζονται επιφυλακτικοί απέναντι στις δηλώσεις που είχε κάνει ο κ. Dijsselbloem (που είχε πει ότι οι καταθέτες να πληρώσουν μαζί με μετόχους και ομολογιούχους για την αναδιάρθρωση των τραπεζών) και υποστηρίζουν ότι στην Κύπρο η Ευρωζώνη δοκιμάζει μία διπλή εκδοχή: είτε την “ομαλή” και “ελεγχόμενη” διαδρομή εξόδου μιας χώρας από το ευρώ, είτε την περισσότερο πολύπλοκη, αλλά επανεμφανιζόμενη προοπτική των δύο ευρώ, στην ενιαία (;) Ευρωζώνη.

 

Ένας μήνας δεν είναι πολύ για να μάθουμε τελικά το ποιος είχε δίκιο...       

 

Πηγή:capital.gr