«Η πολιτική τους επιλογή … και η δική μας στάση» Του Γιώργου Τρούλη

«Η πολιτική τους επιλογή … και η δική μας στάση»

 

Του Γιώργου Τρούλη*

 

Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, έχουν οδηγήσει τις χώρες του Νότου και γενικότερα όλες τις μικρές οικονομίες στα όρια της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης. Η Ευρώπη που με το κίνημα του Διαφωτισμού και την Αναγέννηση έφερε στο επίκεντρο τον άνθρωπο, τις αξίες και τη δημιουργικότητα, σήμερα μετατρέπεται σε ένα θεσμικό οργανισμό που καταδιώκει τον άνθρωπο, ακυρώνει σε όλες τις όψεις της δημοκρατίας και την έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης, υπέρ των κερδών των αγορών. 

 

Μέσα σε αυτή την κοινωνικοπολιτική και οικονομική πραγματικότητα, ο πολιτικός λόγος των ιδεολογικοπολιτικών σχηματισμών στην Ελλάδα, που μας οδήγησαν σταδιακά στο σήμερα και έχουν καταρρίψει το όποιο ιδεολογικό τους πέπλο, βασίζεται στο φόβο και στα ψευδοδιλλήματα. Η κρίση των αξιών και των πολιτικών-ιδεολογικών σχημάτων αποτελεί μια ζοφερή πραγματικότητα. Οι τρόικες (εσωτερική και εξωτερική) μας οδηγούν εντέχνως στον σταδιακό αφανισμό κι όταν πλέον θα είναι αργά θα μας ανακοινώσουν την πλήρη παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας.

 

Η αλήθεια βρίσκεται στην καθημερινότητα μας κι όχι στα δελτία ειδήσεων με τους πολιτικούς διαλόγους των τηλεπολιτικών περί τελευταίων μέτρων και θυσιών του ελληνικού λαού. Η ανεργία θερίζει τη νεολαία και όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι αναζητούν λύσεις εκτός Ελλάδας. Οι εργαζόμενοι οδηγούνται σε μεσαιωνικού τύπου εργασιακές συνθήκες με μισθούς πείνας (νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί με 580 και 600 ευρώ), το φόβο των απολύσεων και της εφεδρείας Οι συνταξιούχοι αντικρίζουν τον κρατικό όλεθρο που τους εξανεμίζει, χωρίς αιδώ, τα χρόνια που δούλεψαν και τις ασφαλιστικές εισφορές που απέδωσαν. Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δεν νοείται μέσω του ΕΟΠΥΥ δίχως γιατρούς και φάρμακα. 

 

Η υγεία και η παιδεία αποτελούν τα δύο μεγάλα θύματα του κοινωνικού κράτους, που μόνο κατ’ επίφαση θα μπορεί να ο ονομάζεται κοινωνικό. Η μείωση της χρηματοδότησης των σχολικών μονάδων τα τελευταία 3 χρόνια είναι περίπου στο 75%. Οι ελαστικές σχέσεις εργασία στους εκπαιδευτικούς με την εξαρτημένη εργασία των αναπληρωτών, το καθεστώς γαλέρας των ωρομισθίων και την τραγική κατάσταση της αντισταθμιστικής αγωγής, ιδιαίτερα της ειδικής αγωγής, διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό τοπίο στο χώρο της εκπαίδευσης. Ο υπουργός Παιδείας σε μια συνέντευξή του αναγνώρισε εμμέσως το οικονομικό πρόβλημα των νέων εκπαιδευτικών προτείνοντας δωρεάν συσσίτια στους αναπληρωτές. Αντί να γίνουν σοβαρές προτάσεις για τη λύση του προβλήματος οι κυβερνώντες προτιμούν να εμπαίζουν και να χλευάζουν τους εκπαιδευτικούς. Για ποιά δημόσια δωρεάν παιδεία και ποια δημόσια υγεία μιλάνε όταν οι πολίτες ακριβοπληρώνουν, πέρα των εισφορών τους, για να έχουν τα απαραίτητα αυτά κοινωνικά αγαθά; Οφείλουμε να αντικρίσουμε την πραγματικότητα και να καταλάβουμε που μας οδηγούν. Έχουμε χρέος για το αύριο των παιδιών μας και του τόπου μας να υψώσουμε τα δικά μας κοινωνικά αναχώματα σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας.

 

Χρειάζεται να αντισταθούμε στους εκφοβισμούς, να αγωνιστούμε για να επαναφέρουμε την αξιοπρέπειά μας, να δημιουργήσουμε συνθήκες ενότητας και μαζικότητας με κοινούς στόχους, να ανακτήσουμε την αγωνιστικότητα και τη μαχητικότητά μας απέναντι στο μονεταρισμό και το νεοφιλελευθερισμό. Η λύση απέναντι στην κρίση και τον οικονομικό και κοινωνικό μας αφανισμό είμαστε ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ.

 

* Ο Γιώργος Τρούλης είναι δάσκαλος 

πρόεδρος του Συλλόγου εκπ/κών Α/θμιας εκπ/σης Ρεθύμνου και 

 αναπληρωτής αιρετός του ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης