Alfavita Newsroom Σε λιγότερο από τέσσερις μήνες και μέσα σε τρεις μέρες με την διαδικασία του κατεπείγοντος, ως προς την κατάθεση των απαραίτητων δικαιολογητικών, – ακόμα και η παράταση μίας ημέρας βιασύνη και προχειρότητα δείχνει – η κυβέρνηση όρισε το «παιχνίδι» για την ανάδειξη νέων διευθυντών στα σχολεία της χώρας.
Μία πρώτη αβίαστη προσέγγιση - νομίζω όμως ότι εκφράζει και την πλειοψηφία των συναδέλφων - είναι το ‘’ταχέως’’ της υπόθεσης. Θα μπορούσε να έχει παραταθεί η θητεία των νυν διευθυντών, ας πούμε μέχρι το ημερολογιακό τέλος του ’15 (όπως έγινε και με τους Σύμβουλους Εκπαίδευσης) ή και μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς 2015-2016, για μία χρονιά ακόμα δηλαδή, και με άνεση χρόνου, να ‘’κατεβάσει’’ και να ψηφιστεί μία πρόταση – τουλάχιστον καλύτερα τεκμηριωμένη.
Θετικά; Λίγα. Ίσως το θετικότερο όλων είναι ότι πλέον με την ψήφο των Συλλόγων Διδασκόντων δίνεται η δυνατότητα στο συνάδελφο να κρίνει τον/την νυν ή τον/την υποψήφιο/α διευθυντή/τρια και η απόφαση αυτή να παίζει σημαντικό ρόλο για την εκλογή (12 σε σύνολο 37 μονάδων που μπορεί να συγκεντρώσει ο/η υποψήφιος). Πραγματικά, τόσο σε οριακές καταστάσεις, μεταξύ ας πούμε συναδέλφων με περίπου τα ίδια χρόνια υπηρεσίας και προσόντων, αλλά ακόμα και για πραγματικές ανατροπές, η ψήφος των Συλλόγων μπορεί να αποβεί καθοριστική. Επιτέλους, είναι ένα σημαντικό δικαίωμα, η χρήση του οποίου εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο στο πώς ο κάθε συνάδελφος καταλαβαίνει το ρόλο του εντός του Συλλόγου Διδασκόντων και όλα αυτά που ακούγονται περί συναλλαγών, τραπεζωμάτων κλπ, είναι μία προσπάθεια ακύρωσης μίας τόσο σημαντικής εξέλιξης, η οποία στο χέρι μας είναι να αποβεί ωφέλιμη και συνάμα να ενδυναμώσει την πολιτική διάσταση, που εν πολλοίς, ενυπάρχει στην καθημερινή ζωή ενός σχολείου.
Άλλο θετικό; Συγνώμη αλλά για την ώρα άλλο δεν βλέπω!
Στα αρνητικά ή στα προς βελτίωση;[1] Πολλά!
Ερμηνεία δική μου είναι, πληροφόρηση δεν έχω, αλλά μάλλον, επειδή εντός της κυβέρνησης διίσταντο οι απόψεις ‘’να τους κρατήσουμε ή όχι τους νυν διευθυντές’’, αποφάσισαν να «χρυσώσουν» κάπως το χάπι πριμοδοτώντας ουσιαστικά την προϋπηρεσία (κατηγορία υπηρεσιακής κατάστασης, καθοδηγητικής και διοικητικής εμπειρίας) έναντι των προσόντων (κατηγορία επιστημονικής-παιδαγωγικής συγκρότησης και κατάρτισης) (14 μονάδες έναντι 11). Διδακτορικό, μεταπτυχιακές σπουδές, δεύτερα πτυχία, ξένες γλώσσες, γνώση υπολογιστών υπολείπονται έναντι των χρόνων προϋπηρεσίας και διοικητικής εμπειρίας, πχ. ένας συνάδελφος με 15 έτη προϋπηρεσίας έναντι ενός με 25 χρόνια υπολείπεται για 4 ολόκληρα μόρια, και αν συνυπολογίσουμε ότι ο/η συνάδελφος με τα 25 χρόνια είναι πιθανότερο στα χρόνια αυτά να έχει ασκήσει και κάποιο/α διοικητικά καθήκοντα η ψαλίδα ανοίγει κι άλλο. Εντάξει, καταλαβαίνω να πριμοδοτείται η εμπειρία, ναι αλλά γιατί μόνο αυτή ή γιατί αυτή τόσο πολύ; Αλλά είπαμε!
Αν μπούμε λίγα στα ενδότερα αυτής της κατηγορίας, υπάρχουν ακόμα μερικές ερωτήσεις:
Γιατί δεν πριμοδοτούνται αθροιστικά μεταπτυχιακό και διδακτορικό, αντίθετα προσμετρούνται κατ’ ανώτατο όριο; Ή ακόμα γιατί δεν υπάρχει μία κατηγοριοποίηση ανάλογα με το/τα αντικείμενα και τα θέματα των εν λόγω ανωτάτων σπουδών; (μεταπτυχιακό ή διδακτορικό στην ηγεσία της εκπαίδευσης ή την διοίκηση της εκπαίδευσης να έχει την ίδια βαρύτητα με μεταπτυχιακό στη λογοτεχνία ή τη θρησκειολογία κλπ;). Δεν ενδιαφέρουν οι σπουδές ανωτάτου επιπέδου στα παιδαγωγικά ώστε να πριμοδοτούνται ανάλογα;
Ήδη, ενώ εδώ και πόσα χρόνια, 4-5, περισσότερα; υπάρχει και έχουν επιμορφωθεί χιλιάδες συνάδελφοι στο ΤΠΕ επιπέδου 2 (επιμόρφωση στους υπολογιστές), δεν υπάρχει πουθενά πριμοδότηση από την εν λόγω επιμόρφωση. Γιατί; Δεν ενδιαφέρουν οι ειδικές επιμορφώσεις στους υπολογιστές τόσο απαραίτητες πλέον ώστε να αντιμετωπιστούν τα τόσα, καθημερινά πλέον, διοικητικά θέματα ενός σχολείου που απαιτούν άριστη και τάχιστη διεκπεραίωση;
Παιδαγωγική συγκρότηση και κατάρτιση δεν είναι και τα πόσα εκατοντάδων, ίσως και περισσότερων ωρών, σεμινάρια, επιμορφώσεις και άλλες συναφείς επαγγελματικές βελτιώσεις και εξειδικεύσεις; Γιατί να μην πριμοδοτούνται επίσης; Δεν ενδιαφέρει ο δ/ντής να εμπνέει, να καθοδηγεί, να επιμορφώνει παιδαγωγικά το προσωπικό του; (ξέρω ότι η «χαρτούρα» είναι πολλή, ωστόσο δουλειά τους είναι να βρουν κάποια «φόρμουλα» αξιολόγησης αυτής της «χαρτούρας»).
Τα τελευταία χρόνια στα σχολεία, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, συντελείται ένα μικρό θαύμα αν αναλογιστεί κανείς πόσα διεθνή, ευρωπαϊκά, αλλά και εγχώρια προγράμματα έχουν οργανωθεί, αξιολογηθεί, επιτύχει και έχουν αναδείξει τα σχολεία μας σε θερμοκοιτίδες αριστείας, προόδου, συμμετοχής. Ναι, αλλά για να γίνουν αυτά τα προγράμματα, δεν έγιναν αυτόματα πατώντας κάποιο κουμπί, υπάρχουν άνθρωποι από πίσω, δάσκαλοι και δασκάλες, καθηγητές και καθηγήτριες, διευθυντές και διευθύντριες που μόχθησαν, δούλεψαν, πολλές φορές ώρες ατελείωτες που δεν «πληρώνονται» με καμία υπερωρία και αμοιβή και παρόλα αυτά αυτό το «διαμαντάκι» που έχουν πετύχει οι άνθρωποι της εκπαίδευσης έχει «τσουβαλιαστεί» στο κριτήριο συμβολής στο εκπαιδευτικό έργο – προσωπικότητας – γενικής συγκρότησης του υποψηφίου, ώστε, τι; να ψηφιστεί ο/η άξιος συνάδελφος με την ψήφο μας; Όλα αυτά που αναφέρθηκαν πιο πάνω δεν έχουν χώρο σε κάποιες από τις παραπάνω κατηγορίες ή στο κάτω- κάτω να δημιουργούταν μία ακόμα που όλες αυτές οι επιτυχίες να είναι μετρήσιμες και όχι να «στριμώχνονται» στην τσιγκουνιά της μία ψήφου! (γιατί δηλαδή ένα δεύτερο πτυχίο ή μία επιμόρφωση να πριμοδοτείται και να μην πριμοδοτείται η οργάνωση και συμμετοχή σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα;).
Έγραψα στην αρχή του κειμένου για την ανάγκη μίας συνολικότερης πρότασης για την αντιμετώπιση του ζητήματος, «διοίκηση σχολείου», έτσι λοιπόν καταθέτω μερικές πρώτες σκέψεις στον επίλογο του παρόντος σημειώματος υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα τη σημασία να ενταχθεί και αυτό στην συνολικότερη αντιμετώπιση των ζητημάτων εκπαίδευσης της χώρας.
Αρχικά, θα άκουγα με ενδιαφέρον και ίσως να με έπειθε μία σοβαρή πρόταση για τη διοίκηση/ηγεσία των σχολείων που θα μπορούσε για παράδειγμα να προέρχεται από έναν πολιτικό/συνδικαλιστικό/think tank/παραδείγματα άλλων χωρών/κάτι άλλο; χώρο που θα ζητούσε εξετάσεις και αυστηρή επιλογή στελεχών που επιθυμούν να συμμετέχουν για να γίνουν διευθυντές. Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί να είναι, και να παραμένει να είναι, ως ισχυρότατο κριτήριο, η εμπειρία!!! Όλοι οι έμπειροι είναι εν δυνάμει και καλοί διευθυντές/τριες; Μετά την επιτυχία στις εξετάσεις, οι σπουδές θα αφορούσαν αντικείμενα σχετικά με τη διοίκηση της εκπαίδευσης αλλά και άλλα παρεμφερή εξειδικευμένα αντικείμενα, όπως π.χ. νομοθεσία της εκπαίδευσης (εννοείται ότι ο χρόνος αυτός θα συνοδευόταν από sabbatical, όπως ακριβώς στην γ’/θμια εκπαίδευση, γιατί όχι;) Ποιος θα μπορούσε να είναι ο φορέας υλοποίησης; η Σχολή Δημόσιας Διοίκησης; κάποια άλλη προς ίδρυση σχολή για το σκοπό αυτό; πανεπιστημιακά ιδρύματα; Καταληκτικά, Πολιτεία δώσε μου τη δυνατότητα - ίση για όλους που επιθυμούν - αν θέλω να εξελιχθώ για να γίνω διευθυντής, όρισε το πλαίσιο, δοκίμασε με αν μπορώ να τα καταφέρω και προχωράμε παρακάτω μετά για τη διασαφήνιση αρμοδιοτήτων, ωφελειών από τη θέση κλπ. Ένα- ένα τη φορά!
Από την άλλη αναγνωρίζω αντίστοιχα την δύναμη και την πειθώ μίας άλλου τύπου λογικής που αντιλαμβάνεται το σχολείο ως ένα θεσμό αποκεντρωμένο και αυτόνομο διοικητικά, οικονομικά κλπ, ως ένα μικρό κύτταρο που επιθυμεί ακόμα και η ανάδειξη των «ηγετών» του, να γίνεται ανάμεσα στους ικανότερους εντός Σχολείου και με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων (αναρωτιέμαι ωστόσο αν στο παρόν «παράδειγμα» έχουν θέση ερωτήσεις τύπου, γιατί μόνο αυτοί να αποφασίζουν; Ας πούμε οι γονείς δεν έχουν ή δεν θα έπρεπε να έχουν λόγο για την επιλογή του δ/ντή που φοιτά το παιδί τους; η τοπική κοινότητα; ο σύμβουλος/βοηθός των δασκάλων; άλλος;). Αναγνωρίζω ακόμα στη διαδικασία αυτή, στοιχεία αυθεντικής εκπροσώπησης όλων των μελών ενός σχολείου και τη δυνατότητα έκφρασης της πολιτικής διάστασης που φέρει όποιο πρόσωπο έχει ρόλο στα πράγματα της εκπαίδευσης, και όχι απλά και μόνο μία, αν όχι παρα-συμπληρωματική πτυχή στην όλη διαδικασία, μόνο που, ακριβώς εξαιτίας αυτής της δυναμικής και σημασίας, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να δοθεί χρόνος για να ακουστεί πραγματικά η γνώμη όλων.
Μιχάλης Μελαχροινούδης, Δάσκαλος
[1] Την ώρα που σκέφτομαι και γράφω ανα-γνωρίζω ταυτόχρονα την διαδικασία ότι δηλαδή αυτή τη στιγμή «παίζω εντός του γηπέδου του νυν νομοθετήματος» και προχωρώ, παρόλα αυτά επειδή επιθυμώ να θέσω και κάποιες πρώτες σκέψεις σχετικά με μία συνολικότερη αντιμετώπιση του ζητήματος, σκοπεύω να επανέλθω προς το τέλος του παρόντος άρθρου.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
