Alfavita Newsroom 3ο Γενικό Λύκειο Ζωγράφου
Του Νίκου Τσούλια
Το πιο βαθύ προσωπικό ζήτημα είναι και το πιο ανθρώπινο – κατά τον αγαπημένο Ντοστογιέφσκι – άρα και το πιο παγκόσμιο και το πιο καθολικό και ως εκ τούτου έχει νόημα και αξία μια εκ βαθέων εξομολόγηση σε αυτό που χαρακτηρίζει τη ζωή σου. Το να είσαι εκπαιδευτικός είναι πάντα μια κίνηση του πνεύματος, μια δυνάμει πραγματικότητα ποτέ μια κατάσταση, μια έκρηξη βουλησιαρχίας και δημιουργίας παρά ένα στάτους ηρεμίας και αντικειμενικότητας.
Πάντα διατρέχεσαι από αγωνία και από αμφιβολία, για το αν και κατά πόσο θα επιτύχεις, πάντα ζεις με τον έσχατο φόβο: τι θα απογίνεις σαν αποτελειώσεις το σχολείο, πώς θα είναι η ζωή σου χωρίς μαθητές και μαθήτριες; Εκπαιδευτικός υπάρχει από τη στιγμή που υπάρχουν μαθητές και μαθήτριες, δεν υπάρχει ούτε πριν ούτε μετά απ’ αυτή τη στιγμή…
Οφείλεις να μετασχηματίζεις τη θεσμική υποχρεωτικότητα των μαθητών / μαθητριών να σε ακούνε «ακίνητοι» και με προσοχή σε εθελούσια αφοσίωση και ενεργητική συμμετοχή στο παιχνίδι της μάθησης και της γνώσης, στην άσκηση της αγωγής και της πνευματικής καλλιέργειας, να φιλοδοξείς να σε αναφέρουν θετικά και στο διάλειμμα και εκτός σχολείου και να σε θυμούνται με νοσταλγία στη μετέπειτα ζωή τους κάνοντας αναφορά στη βοήθειά σου για τις επιτυχίες τους.
Γοητεύεσαι στο να έχεις τις ιδιαίτερες συμπάθειές σου, άλλοτε δικαιολογημένες – για τις επιδόσεις τους, για μια τσαχπινιά τους, για ένα ταλέντο τους στη μουσική, στη ζωγραφική, στο χορό, στο ποδόσφαιρο (…) – και άλλοτε απροσδιόριστες, χωρίς να ξέρεις ποτέ το πώς ακριβώς γίνεται, αλλά και να είσαι ακριβοδίκαιος στη συμπεριφορά σου χωρίς να παρασύρεσαι από τις γλυκές σειρήνες των συμπαθειών σου. Και ζηλεύεις όταν νιώθεις ότι αγαπάνε έναν άλλον καθηγητή περισσότερο απ’ εσένα και θέλεις να κάνεις μαθητές που θα είναι μόνο δικοί σου – όπως είχε ο Ιησούς –, να μην τους μοιράζεσαι με τους άλλους εκπαιδευτικούς, χωρίς να ξέρεις το πώς αυτό μπορεί να γίνει και παρ’ όλα αυτά εσύ να το σκέπτεσαι διαρκώς…
Επιδιώκεις να τους γοητεύεις σε κάθε ώρα διδασκαλίας, να αγκιστρώνεσαι ακόμα και στη φαντασία τους και στα όνειρά τους, να τους ασκείς μια μορφή έλξης ως φυσική και ως πολιτισμική παρουσία, να νιώθουν ότι έχεις ολοκληρωμένη προσωπικότητα και με αφετηρία αυτή τη δυναμική σου να ανοίγεις ένα παιχνίδι διαρκούς εικονοποιίας και διαμόρφωσης του δικού τους πορτρέτου. Να φτιάχνεις σχήματα λογοτεχνικά, όλο και πιο νέες «ευρετικές οδούς» και εικόνες παραστατικές που θα συνεπαίρνουν τη σκέψη τους και θα τους «πηγαίνεις βόλτα» στα εύφορα χωράφια της επιστήμης σου…
Να φιλοδοξείς ότι θα γίνεις κεντρικό πρόσωπο της ζωής τους και να λένε ότι ήταν μαθητές σου με καμάρι. Να κατακτάς ένα μέρος των ονείρων τους και των φιλοδοξιών τους αποτελώντας πρότυπο έστω για επιμέρους όψεις της ζωής τους. Να θέλεις να πάρεις θέση περίοπτη στην καρδιά τους και στην ψυχή τους και αυτό τον πολλαπλασιασμό της εικόνας σου να μπορείς να τον ψυχανεμίζεσαι έστω και με όψεις ψευδαίσθησης. Και να ψάχνεις διακριτικά αλλά με άγχος και αγωνία στις εκδρομές και στις μη στενά μαθησιακές στιγμές του σχολείου: αν είσαι μέσα στον προσωπικό τους ορίζοντα, και την υποψία της παρουσίας σου να την κάνεις βεβαιότητα και προσωπική σου επιβράβευση. Άραγε πόσα λίγα και πόσα πολλά, πόσα μικρά και πόσα μεγάλα ταυτόχρονα ζητάει ένας καθηγητής;
Να αποικίζεις το μέλλον τους μέσα από τις προεκτάσεις της σημερινής έρευνας της επιστήμης σου και να τους καλλιεργείς τον οίστρο για συνεχές πάθος για μόρφωση. Να σε περιτριγυρίζουν όταν σε βρίσκουν και να κολλάνε πάνω σου σα σμάρι μελισσών ψάχνοντας το πώς θα έλθουν όλο και πιο κοντά σου. Και νιώθεις αυτή την κινητικότητα της προσέγγισης τόσο εύκολα, και ακόμα και αν τη μισοεπινοείς, εσύ την απολαμβάνεις ως ακέραια αναγνώριση και ως ανεκτίμητη προσφορά στον εαυτό σου. Άλλωστε, τι είναι το σκηνικό του εκπαιδευτικού; Άλλοτε μια συμπαγής μάζα βεβαιοτήτων και δοξασιών και άλλοτε μια λεπτή μεμβράνη απροσδιοριστιών και φαντασιώσεων…
Να προάγεις το παιδαγωγικό σου αξίωμα των πρώτιστων αξιών της αγάπης, της γνώσης και του αγώνα για την κατάκτηση του δικού τους μέλλοντος, για τη θεμελίωση της αυτοπραγμάτωσής τους. Να ανιχνεύεις τις άπειρες δυνατότητες του εκπαιδευτικού / δάσκαλου / επιστήμονα / παιδαγωγού για να φτιάχνεις ένα ολοκληρωμένο σύμπαν του κόσμου και της ζωής. Να προάγεις τον παιδαγωγικό έρωτα διαστέλλοντας διαρκώς το συναισθηματικό στερέωμα της διδασκαλίας και συχνά φαντασιαζόμενος ανάλογα με την ηλικία σου στα όρια αυτού του παιδαγωγικού έρωτα…
Εγώ και οι μαθητές / μαθήτριές μου θέλω να είναι ένα κλειστό σύμπαν, ένας «ξεχωριστός κόσμος», όπου εγώ θα τους τοποθετώ στο κέντρο του και αυτοί θα κάνουν το αντίστοιχο για εμένα και η κάθε πλευρά θα νιώθει και θα γεύεται την κίνηση της άλλης, και έτσι δεν θα υπάρχει ένα κέντρο καταπώς το θέλει η γεωμετρία και ο ορθολογισμός, αλλά κάθε σημείο του «κόσμου» αυτού θα είναι και το κέντρο του, γιατί κάθε άνθρωπος είναι το κέντρο του «κόσμου»…
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
