Α. Τσίπρας για την Παιδεία, Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα…

Τα ίδια και τα ίδια, από Πρωθυπουργό και από τρεις στη σειρά Υπουργούς Παιδείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εδώ και δύο χρόνια. Ευχολόγια και θεωρητικές διακηρύξεις, κοινοτοπίες και αοριστολογίες στο επικοινωνιακό και πλήρως δημαγωγικό σκηνικό της φτηνής επικοινωνιακής προπαγάνδας αφενός και γκρίζα πραγματικότητα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια αφετέρου, είναι η μόνιμη «ιανόμορφη» πολιτική ατζέντα της συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α. – ΑΝ.ΕΛ.

Τι το καινούργιο και τι το συγκεκριμένο είπε ο πρωθυπουργός; Το απόλυτο τίποτα - αυτό που κάθε μέρα μας θυμίζουν οι Υπουργοί του συναγωνιζόμενοι αλλήλους στη βερμπολογία και στη δημαγωγία. «Η Παιδεία πρέπει να είναι μια πολύ σημαντική προτεραιότητα για την κυβέρνηση και για τον τόπο. Είναι ένα δημόσιο αγαθό, που πρέπει όλοι ανεξαιρέτως να έχουν το δικαίωμα πρόσβασης». Τι σημαίνει αυτή η παραδοχή και τι σχέση έχει με την πραγματικότητα της ρημαγμένης από τα απανωτά μνημόνια εκπαίδευσης;  

«Οι βασικοί άξονες αυτού του σχεδιασμού είναι: Η περαιτέρω ενίσχυση του δημόσιου σχολείου, ηαναβάθμιση του Λυκείου και η ομαλοποίηση της δοκιμασίας των εξετάσεων για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσα από την ενίσχυση των δύο τελευταίων τάξεων του Λυκείου. Η κυβέρνηση σχεδιάζει την αναβάθμιση των δύο τελευταίων τάξεων του Λυκείου ώστε να οδηγηθούμε στην κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι μαθητές θα έχουν λιγότερα μαθήματα, περισσότερες ώρες και το εθνικό απολυτήριο είναι αυτό που θα ορίζει την κατανομή των εισακτέων στις σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης». Πού είναι επιτέλους αυτό φάντασμα του Εθνικού Απολυτηρίου και η φαντασιακή κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων που τα ακούμε κάθε εβδομάδα περιφερόμενα από μικρόφωνο σε μικρόφωνο εδώ και δύο χρόνια; Γιατί δεν απαντούν στο απλό ερώτημα: το Εθνικό Απολυτήριο θα έχει ή όχι πανελλαδικές εξετάσεις;

«Θέλουμε να αλλάξουμε τη νοοτροπία της ελληνικής κοινωνίας. Η πραγματική μαθησιακή διαδικασία γίνεται στο σχολείο και όχι στο πάρεργο των φροντιστηρίων. Σε αυτό ακριβώς στοχεύουν όλες οι αλλαγές στις οποίες θα προχωρήσει η κυβέρνηση προσθέτοντας πως στο κέντρο του ενδιαφέροντος βρίσκεται η μάθηση και όχι η εξέταση». Καταπληκτική διαπίστωση αλλά τι σημαίνει εν τοις πράγμασι κανένας δεν νομίζω ότι κατάλαβε. Ποιος δεν ξέρει τη σχέση μάθησης και εξέτασης και πώς αυτή μετασχηματίζεται στο σύστημα πρόσβασης; Και πώς θα αλλάξει ο πρωθυπουργός τη νοοτροπία της κοινωνίας, με την ειλικρίνεια του λόγου του ή με την άνευ ιστορικού προηγουμένου δημαγωγία του;   

«Βασικός πυλώνας των μεταρρυθμίσεων στην παιδεία είναι η 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση και η υλοποίηση αυτού του στόχου εντός της επόμενης τριετίας. Θα γίνει υποχρεωτική η φοίτηση στα νήπια και προνήπια και δεν θα υπάρχει κανένα παιδί από 4 χρονών και πάνω που θα μείνει εκτός εκπαίδευσης σε όλη τη χώρα και στο πιο απομακρυσμένο χωριό». Και όλα αυτά τα μαγικά θα γίνουν με μηδενικούς για ακόμα μια χρονιά διορισμούς εκπαιδευτικών, χωρίς σχέδιο, χωρίς εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό πρόγραμμα και περιεχόμενο. Έτσι κι αλλιώς τριετής είναι ο χρονικός ορίζοντας. Μέχρι τότε θα έχουν γίνει τόσα και τόσα. Ποιος θα θυμάται και θα ασχολείται με το τι είπε σήμερα ο κ. Τσίπρας;

Είναι όλη αυτή η ιστορία σαν τις διαπραγματεύσεις που κάνει η κυβέρνηση με την τρόικα, στις οποίες κάθε φορά αναιρούνται όλες οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης ως ουδέποτε αναφερθείσες; Ας θυμίσουμε στον πρωθυπουργό της …αξιοπρέπειας και του αυτοσεβασμού κάτι πολύ πρόσφατο. «Δεν υπάρχει περίπτωση να νομοθετήσουμε ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα απ’ όσα προβλέπει η συμφωνία και πολύ περισσότερο για την περίοδο μετά το τέλος του προγράμματος. Το αίτημα νομοθέτησης επιπλέον μέτρων και μάλιστα υπό αίρεση δεν είναι μόνο ξένο προς το ελληνικό Σύνταγμα. Είναι ξένο και προς τους κανόνες της δημοκρατίας, είναι ξένο προς το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Σε μια ευνομούμενη ευρωπαϊκή δημοκρατία, αυτό δεν επιτρέπεται ούτε καν να το ζητά κανείς. Κι αυτό δεν είναι θέμα μιας κυβέρνησης, είναι θέμα αξιοπρέπειας κι αυτοσεβασμού ενός λαού και μιας χώρας». Αλέξης Τσίπρας (συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών», 25 Ιανουαρίου 2017). Το ότι σήμερα μόλις 3 μήνες μετά συζητάμε το 4^ο Μνημόνιο και τις απανωτές προνομοθετήσεις έχει καμιά αξία (αυτο)σεβασμού από τον πρωθυπουργό μας;   

Το ευτύχημα για την αριστεροακροδεξιά συγκυβέρνησή μας και το δυστύχημα για εμάς είναι ότι δεν υπάρχει σήμερα εκπαιδευτικό κίνημα, αφού το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ δεν μπορεί να εκφράσει ούτε κάποιες βασικές θέσεις των εκπαιδευτικών. Και έτσι η κυβέρνηση αλωνίζει επικοινωνιακά. Αλλά η πραγματικότητα «δυστυχώς» για τους λαϊκιστές δεν αντιστρέφεται από τη δημαγωγία ούτε και η ελληνική κοινωνία ακούει πλέον τα ψεύτικα, τα λόγια τα μεγάλα…