Alfavita Newsroom κ. Υπουργέ
Στην χθεσινή σας ομιλία στην Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για το Σχέδιο Νόμου για την Εκπαίδευση και την επιλογή των Διευθυντών των Σχολικών Μονάδων αναφερθήκατε στον κυρίαρχο ρόλο του εκπαιδευτικού στην τάξη, υπερτονίζοντάς τον (όχι άδικα) και παρουσιάζοντάς τον ως τον κατ’ εξοχήν ρόλο, που δημιουργεί και μεταδίδει τη γνώση στους μαθητές, για τον εκπαιδευτικό, που καλύπτει τις ανησυχίες των μαθητών του, αφιερώνοντας χρόνο και εκτός τάξης, συζητώντας μαζί τους στα διαλείμματα και εκφράζοντας το ενδιαφέρον του γι’ αυτούς.
Αυτό λοιπόν που προτάσσετε -και ελπίζω ότι δεν θα διαφωνήσετε μαζί μου- δεν είναι ο χώρος της σχολικής αίθουσας, η «τάξη», όπου γίνονται τα μαθήματα, αλλά το ίδιο το γεγονός της καθημερινής επαφής του καθηγητή με τους μαθητές, η ώσμωση μεταξύ καθηγητή και μαθητών, που ξεκινά από την αίθουσα με αφορμή το διδακτικό αντικείμενο αλλά δεν περιορίζεται σ’ αυτά.
Και είναι το ζητούμενο στην ελληνική εκπαίδευση η σχέση καθηγητή – μαθητή να είναι σχέση εμπιστοσύνης, μέσα από ένα διαρκώς ανοικτό κανάλι επικοινωνίας, ώστε ο μεν μαθητής να μπορεί να αποτανθεί στον καθηγητή του για να βρει απαντήσεις στις ανησυχίες και τα ερωτηματικά του, ο δε καθηγητής να λειτουργήσει καταλυτικά προβάλλοντας στον μαθητή νέους δρόμους, βασισμένους στη γνώση των πραγμάτων, στην πορεία της ολοκλήρωσής του μαθητή ως ατόμου.
Δεν υπάρχει καμιά αμφισβήτηση ότι αυτή η διάσταση, η παιδαγωγική, είναι πέρα από τη διδακτική, το σημαντικό χαρακτηριστικό στοιχείο στο ελληνικό δημόσιο σχολείο, που δυστυχώς, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, τα τελευταία χρόνια υποχωρεί.
Και όμως, αυτό που ανέκαθεν επαφίεται στη βούληση, τη διάθεση και την αυτενέργεια του εκπαιδευτικού, για ένα διάστημα περίπου 10 χρόνων, μπήκε ως θεσμός και -από το παράθυρο- ως πρακτική, στα σχολεία.
Αναφέρομαι στις Σχολικές Βιβλιοθήκες, που από τότε που έκλεισαν (2011), λόγω της κρίσης, πέρασαν στη λήθη, μαζί με τους εκπαιδευτικούς Υπευθύνους των Σχολικών Βιβλιοθηκών, που τις στελέχωσαν και μόνο οι μαθητές, που έζησαν μέσα σ’ αυτές, τις θυμούνται ακόμα.
Δυστυχώς, μαζί με όλους τους άλλους ξεχάστηκαν και από τους συντάκτες των νόμων για την επιλογή των στελεχών της Εκπαίδευσης.
Ο ρόλος του εκπαιδευτικού, στον οποίο αναφερθήκατε ήταν κατ’ εξοχήν και σε καθημερινή βάση ο ρόλος των Υπευθύνων των Σχολικών Βιβλιοθηκών.
Για πολλά χρόνια οι Σχολικές Βιβλιοθήκες γέμιζαν από μαθητές, που στα διαλείμματα και στα κενά τους έτρεχαν να βρεθούν σε ένα χώρο διαφορετικό, όπου μπορούσαν να δουν, να ακούσουν, να μάθουν κάτι καινούργιο, που βρισκόταν πιο κοντά στη γνώση παρά στην πληροφορία και να μπουν σε διαδικασίες δημιουργίας με τη βοήθεια του Υπευθύνου της Βιβλιοθήκης.
Αλήθεια, πώς γίνεται, κ. Υπουργέ, όταν ο εκπαιδευτικός δουλεύει καθημερινά με τους μαθητές, υποστηρίζοντάς τους στην κατάκτηση της γνώσης, με βάση τις ανάγκες των μαθημάτων τους ή τις προσωπικές τους αναζητήσεις, όταν υλοποιεί με τους μαθητές Προγράμματα Σχολικών Δραστηριοτήτων (που είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των διδασκόντων), όταν εισάγει τους μαθητές στα μονοπάτια της τέχνης, διδάσκοντάς τους την αναζήτηση του Βιβλίου και της Γνώσης, το Θέατρο, τον Κινηματογράφο, τη Φωτογραφία, το Βιβλίο κλπ διδάσκοντάς τους τούς τρόπους για δημιουργικές διεξόδους όπως η θεατρική παράσταση, το γύρισμα ταινίας, η έκδοση εφημερίδας, η συμμετοχή σε διαλέξεις λογοτεχνών, επιστημόνων, καλλιτεχνών, αθλητών κλπ και διοργανώνοντας μαζί τους δράσεις, συναυλίες και εκδηλώσεις, πώς γίνεται αυτός ο εκπαιδευτικός να στερείται τον χαρακτηρισμό της διδακτικής προϋπηρεσίας για την προϋπηρεσία του;
Και αν δεν ήταν διδακτική η προϋπηρεσία του τόσα χρόνια, τότε τι ήταν; Μήπως διοικητική;
Και αν, ναι, τότε
- πώς του επιτρεπόταν να υλοποιεί Προγράμματα Δραστηριοτήτων με τους μαθητές,
- πώς του επιτρεπόταν να συνοδεύει μαθητές σε πολυήμερες εκδρομές,
- πώς θεωρούνταν μέλος του Συλλόγου Διδασκόντων;
- πώς του επιτρεπόταν να συνεργάζεται με τους μαθητές στη διοργάνωση εκδηλώσεων μέσα στο σχολείο;
Και, στην περίπτωση αυτή, στις σχετικές εγκυκλίους – προκηρύξεις των θέσεων των Υπευθύνων Σχολικών Βιβλιοθηκών
- γιατί χαρακτηρίζονταν ως διδακτική η προϋπηρεσία τους; (ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΣΗΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ ΔΕΥΤ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ του 2009: «Για τους εκπαιδευτικούς που θα επιλεγούν η υπηρεσία τους στη Σχολική Βιβλιοθήκη λογίζεται ως διδακτική υπηρεσία»).
- γιατί θεωρούνταν μέλη του Συλλόγου Διδασκόντων;
(ΠΛΑΙΣΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ, 2003: ο Υπεύθυνος Σ. Β. λογίζεται ως μέλος του Συλλόγου Διδασκόντων και έχει δικαίωμα να συμμετέχει (με μαθητές και καθηγητές) σε Προγράμματα και Δραστηριότητες του Σχολείου).
- γιατί είχαν δικαίωμα συμμετοχής στον Σύλλογο Διδασκόντων;
(«Επιλογή των Υπευθύνων Σχολικών Βιβλιοθηκών», 2001: «με δικαίωμα συμμετοχής στο Σύλλογο Διδασκόντων του σχολείου στου οποίου τη βιβλιοθήκη υπηρετούν, για θέματα που αφορούν στο αντικείμενο ενδιαφέροντός τους: ειδικότητα, θέματα βιβλιοθήκης, αναλυτικά προγράμματα, παιδαγωγικές συνεδριάσεις»).
- γιατί τους αναγνωρίζονταν αρμοδιότητες όπως: «Διοργανώνει πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκθέσεις και ομιλίες σύμφωνα με το σκοπό και τους στόχους των Σχολικών Βιβλιοθηκών…. Εμπλέκεται στην εκπαιδευτική διαδικασία βοηθώντας τους μαθητές στην αναζήτηση, εντοπισμό και αξιολόγηση της γνώσης και των πληροφοριών που χρησιμεύουν στην εκπόνηση εργασιών, μέσα από τράπεζες πληροφοριών και βάσεις δεδομένων».
- γιατί προσμετρήθηκε και μοριοδοτήθηκε (Επιλογή των Υπευθύνων των Σχολικών Βιβλιοθηκών, 2007) η «Παιδαγωγική κατάρτιση – συγκρότηση και η Υπηρεσιακή κατάσταση - διδακτική εμπειρία και άσκηση διδακτικών καθηκόντων και καθοδηγητικού έργου» των υποψηφίων, αν αυτά τα προσόντα ήταν άσχετα με το έργο που καλούνταν να επιτελέσουν;
κ. Υπουργέ,
Το έργο των εκπαιδευτικών που διατέλεσαν Υπεύθυνοι των Σχολικών Βιβλιοθηκών ήταν διδακτικό, μέσα και (κυρίως) έξω από το αναλυτικό πρόγραμμα, σε ένα πολύ ευρύ πεδίο γνώσεων και δεξιοτήτων. Οι εκπαιδευτικοί που εργάστηκαν και στήριξαν τον καινοτόμο θεσμό των Σχολικών Βιβλιοθηκών είναι οι μόνοι εκπαιδευτικοί, που ενώ εργάζονταν με τους μαθητές μέσα στα σχολεία, δεν αναγνωρίζεται η προϋπηρεσία τους ως διδακτική.
Και είναι πασιφανής η αδικία, η ελληνική πολιτεία να «τιμωρεί» με αφαίρεση έως και 11 μορίων από την προϋπηρεσία τους τούς εκπαιδευτικούς αυτούς (στην ουσία πρόκειται για διαγραφή 11 χρόνων δουλειάς στο σχολείο), στη διαδικασία της επιλογής των Διευθυντών Σχολικών Μονάδων.
Προφανώς και δεν έχετε προσωπική ευθύνη για τη μέχρι σήμερα διαμόρφωση του θέματος, μπορείτε όμως να αναλάβετε με υπευθυνότητα την αποκατάσταση αυτής της αδικίας ώστε να επανακτήσει ο έλληνας εκπαιδευτικός ένα μέρος της χαμένης του εμπιστοσύνης απέναντι στην πολιτεία.
Διαφορετικά, πώς, θα βρεθούν στο μέλλον εκπαιδευτικοί να στηρίξουν παρόμοιες εκπαιδευτικές καινοτομίες;
Με εκτίμηση
Γιώργος Χαρτοφίλης
Φυσικός
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
