Alfavita Newsroom Στο επίκεντρο οι ανάγκες των παιδιών, μακριά από τις συντεχνιακές κόντρες μεταξύ νηπιαγωγείων και παιδικών σταθμών
Στο επίκεντρο οι ανάγκες των παιδιών, μακριά από τις συντεχνιακές κόντρες μεταξύ νηπιαγωγείων και παιδικών σταθμών
Συνεχίζεται η συζήτηση γύρω από την επέκταση της υποχρεωτικότητας της Προσχολικής Αγωγής στα δύο έτη, που φέρνει το υπουργείο Παιδείας, με το άρθρο 33 του νομοσχεδίου για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Σε αυτό ορίζει ότι η φοίτηση στο νηπιαγωγείο είναι υποχρεωτική για τα παιδιά από 5 έως 6 ετών, το νηπιαγωγείο είναι διετές, περιλαμβάνοντας και τα προνήπια (4 έως 5 ετών) και στους δήμους που ο διευθυντής Εκπαίδευσης δίνει τη συγκατάθεσή του, γίνεται υποχρεωτική και η φοίτηση των προνηπίων. Από αυτό προκύπτει ότι η δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή θα υλοποιηθεί σταδιακά και σε συνάρτηση με τις διαθέσιμες υποδομές των νηπιαγωγείων, γι' αυτό και δίνεται ο συγκεκριμένος ρόλος στους διευθυντές Εκπαίδευσης. Και μπορεί η κυβέρνηση να κάνει λόγο για δυνατότητα εφαρμογής σε πάνω από 250 δήμους, ωστόσο είναι γνωστό ότι τα νηπιαγωγεία από πλευράς υποδομών βρίσκονται στη χειρότερη θέση από όλες τις άλλες βαθμίδες της Εκπαίδευσης. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι προκειμένου να βρεθούν θέσεις για όλα τα νήπια και τα προνήπια, η κυβέρνηση ποντάρει και στις αντίστοιχες ιδιωτικές δομές, δηλαδή ποντάρει ευθέως και στην τσέπη των γονιών.
Νομοθέτηση χωρίς εξασφάλιση των αναγκαίων όρων
Επιπλέον, και ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι πέρα από τη ρύθμιση για την «α λα καρτ» επέκταση της υποχρεωτικότητας στα δύο έτη, το υπουργείο Παιδείας δεν προβλέπει τίποτα για τους όρους εφαρμογής της. Γιατί, για παράδειγμα, δεν νοείται Προσχολική Αγωγή χωρίς σίτιση, χωρίς χώρους να ξεκουράζονται τα νήπια και βέβαια χωρίς το απαραίτητο προσωπικό, που δεν είναι μόνο οι παιδαγωγοί - νηπιαγωγοί, αλλά και βοηθητικό προσωπικό, όπως τραπεζοκόμοι και καθαρίστριες που θα πρέπει να βρίσκονται μέσα στα νηπιαγωγεία, αλλά και άλλες ειδικότητες (π.χ. ψυχολόγοι, λογοθεραπευτές κ.ά.) που πρέπει να εξασφαλίζονται όπου χρειάζεται για να συνδράμουν το έργο του παιδαγωγού, να προλαμβάνουν και να θεραπεύουν ζητήματα που εμφανίζονται στις ηλικίες των νηπίων.
Παραπέρα, είναι απαραίτητο να ενισχυθεί η διευρυμένη λειτουργία των νηπιαγωγείων, να φτιάχνονται απρόσκοπτα ολοήμερα τμήματα, αλλά και πρωινή ζώνη υποδοχής, ανεξάρτητα από το αν είναι μεγάλος ή μικρός ο αριθμός των παιδιών - γονιών που τα χρειάζονται. Παράλληλα, πρέπει να υπάρξει μέριμνα για τους καλοκαιρινούς μήνες, με δωρεάν θερινά camp για παιδιά προσχολικής ηλικίας, ενεργοποίηση όλων των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης (ΚΔΑΠ) των δήμων και στελέχωσή τους με το απαραίτητο προσωπικό κ.τ.λ.
Απ' όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση απέχει πολύ από το να εξασφαλίσει ποιοτική δωρεάν Προσχολική Αγωγή για όλα τα παιδιά και, από αυτήν τη σκοπιά, η επέκταση της υποχρεωτικότητας είναι μόνο το μισό βήμα, που είναι αμφίβολο αν θα ολοκληρωθεί. Αρκεί να σκεφτούμε ότι το υπουργείο Παιδείας δεν έχει μιλήσει καν για προσλήψεις μόνιμων νηπιαγωγών, πόσο μάλλον για όλο το υπόλοιπο προσωπικό και τις προϋποθέσεις της διευρυμένης λειτουργίας... Από αυτήν τη σκοπιά φαίνεται και η γύμνια της πλειοψηφίας των δυνάμεων στη ΔΟΕ, που ουσιαστικά αβαντάρουν την κυβέρνηση, μιλώντας για «νίκη του κινήματος» και απεμπολώντας κάθε διεκδίκηση για τους όρους εφαρμογής της δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής.
Κόντρα στις συντεχνιακές λογικές
Από την άλλη, είναι άκρως υποκριτικές οι αντιδράσεις της ΚΕΔΕ και της πλειοψηφίας της ΠΟΕ - ΟΤΑ, που φοβούνται ότι θα χάσουν πελατεία και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα ότι θα απολυθούν συμβασιούχοι, όταν δεν λένε κουβέντα για τη μονιμοποίησή τους και η ΠΟΕ - ΟΤΑ δεν τους θέλει καν ως μέλη στα πρωτοβάθμια σωματεία. Στην ουσία, καλλιεργούν μια συντεχνιακή κόντρα μακριά από τα πραγματικά προβλήματα και τις ανάγκες όλων των δομών Προσχολικής Αγωγής και των εργαζομένων σε αυτές. Και στο πλαίσιο αυτό συμπορεύονται με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Βρεφονηπιαγωγών (ΠΑΣΥΒΝ), που επιχειρεί να υποστηρίξει και «θεωρητικά» την άρνηση της υποχρεωτικότητας της Προσχολικής Αγωγής καλλιεργώντας αντιδραστικές απόψεις.
Για παράδειγμα, η πρόεδρος του ΠΑΣΥΒΝ (που είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ) υποστηρίζει ότι είναι αντιπαιδαγωγική η υποχρεωτικότητα στην Προσχολική Αγωγή και αντιπαραβάλλει σε αυτήν την «καθολικότητα» (με την οποία εννοούν να υπάρχουν δομές που να μπορούν να καλύψουν όλα τα παιδιά, αλλά να επιλέγει ο γονιός το αν θα φοιτήσει το παιδί του σε κάποια δομή ή όχι). Δηλαδή, στην πραγματικότητα θέλουν μια «αγορά» ιδιωτικών και ιδιωτικοποιημένων δομών (για να μην ξεχνάμε τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς που τα θεωρούν δεδομένα), όπου ο γονιός θα διαλέγει παροχές ανάλογα με την τσέπη του και όχι δημόσιες και δωρεάν δομές στην ευθύνη του υπουργείου Παιδείας, που προϋποθέτει η υποχρεωτικότητα. Στην ίδια λογική είναι και το αίτημα που προβάλλουν σε αυτήν τη φάση, να διαλέγει ο γονιός τη δομή που θα φοιτήσει υποχρεωτικά το προνήπιο ανάμεσα σε νηπιαγωγεία και παιδικούς σταθμούς, «κλείνοντας το μάτι» και στις ιδιωτικές δομές, απαλλάσσοντας ουσιαστικά το κράτος από την ευθύνη του να εξασφαλίσει για όλα τα παιδιά υποχρεωτικά το δικαίωμά τους στην Προσχολική Αγωγή.
Κάτι τέτοιο, εξάλλου, συμβαίνει και σήμερα, που η χρηματοδότηση των παιδικών σταθμών συναρτάται από το πρόγραμμα του ΕΣΠΑ, το οποίο αγκαλιάζει και τους επιχειρηματίες στο χώρο της φροντίδας του παιδιού, ενώ δεν εξασφαλίζει ούτε τα δικαιώματα των εργαζομένων ούτε των γονιών και των παιδιών τους, αφού με το ΕΣΠΑ κάθε χρόνο το παιδί ψάχνει τη θέση του στους σταθμούς και ο παιδαγωγός ψάχνει τη δουλειά του.
Είναι χαρακτηριστικά και αποκαλυπτικά τα πρόσφατα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Eurostat, που λένε ότι μόνο το 23,4% των παιδιών λαμβάνει επίσημες υπηρεσίες φύλαξης (σε παιδικούς σταθμούς δημοτικούς και ιδιωτικούς), ενώ από τα παιδιά που δεν είναι σε δομές, το 23,7% δηλώνει ότι δεν είναι για οικονομικούς λόγους και το 6,7% ότι βρίσκεται εκτός επειδή δεν βρήκε θέση!
Για τις παιδαγωγικές ανάγκες των δομών
Σε αυτές τις συνθήκες, όταν κάθε χρόνο παιδιά αλλά και οι ίδιοι οι παιδαγωγοί... μπαίνουν στην κληρωτίδα για το αν θα είναι στους σταθμούς, πώς μπορεί άραγε να ασκηθεί παιδαγωγικό έργο με συνέχεια για τα αναγκαία βήματα που κάνουν τα παιδιά σε όλο το ηλικιακό φάσμα της προσχολικής ηλικίας; Αυτά όμως είναι... ψιλά γράμματα, όταν βλέπεις την Προσχολική Αγωγή αποσπασματικά και μόνο ως φροντίδα και φύλαξη του παιδιού. Γι' αυτό και δεν θέλουν την υποχρεωτικότητα, γιατί δεν αναγνωρίζουν την ανάγκη ολοκληρωμένης Προσχολικής Αγωγής, η οποία ως ανάγκη, αντικειμενικά, επεκτείνεται πολύ περισσότερο από τα δυο τελευταία χρόνια πριν το σχολείο, από πολύ πιο πρώιμη ηλικία. Γι' αυτό και θα πρέπει η Προσχολική Αγωγή να αντιμετωπίζεται ενιαία, να έχει ένα ολοκληρωμένο ενιαίο πρόγραμμα και να είναι στην ευθύνη κεντρικά του κράτους και όχι στο σχεδιασμό του κάθε δήμου όπως το καταλαβαίνει.
Με βάση τα παραπάνω, γίνεται κατανοητό ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό ούτε το αίτημα της ΚΕΔΕ για πέρασμα των νηπιαγωγείων στους δήμους. Ας θυμηθούμε, εξάλλου, τι έγινε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας με τους παιδικούς σταθμούς: Από τότε που ως αρμοδιότητα οι παιδικοί σταθμοί πέρασαν από την ευθύνη του κράτους στους δήμους, καταγράφεται άμεσα και η μείωση της χρηματοδότησής τους. Την ίδια περίοδο, ο ένας δήμος μετά τον άλλο πέρασαν τη λογική της ανταπόδοσης και τα λεγόμενα τροφεία έκαναν θριαμβευτικά την εμφάνιση και την εδραίωσή τους. Το 2003 ολοκληρώθηκε το πέρασμα των παιδικών σταθμών στους δήμους και μια σειρά από δημόσιοι προνοιακοί οργανισμοί για την οικογένεια, τη γυναίκα, το παιδί (ΠΙΚΠΑ - Οργανισμός Πρόνοιας - ΙΒΣΑ - Παιδικές Κατασκηνώσεις) καταργήθηκαν. Από εκεί και πέρα, άρχισε το μεγάλο αντιδραστικό πανηγύρι με όχημα τους δήμους... Με αφορμή τα ακατάλληλα κτίρια ξεκινάει η συρρίκνωση των δομών, με αφετηρία τη γύμνια σε μόνιμο προσωπικό ξεδιπλώνεται η ραγδαία ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, με μοχλό την οικονομική ασφυξία στη χρηματοδότηση φτάσαμε κάθε χρόνο στην αγωνία «πότε και αν» θα ανοίξουν οι παιδικοί σταθμοί...
Και κάτι ακόμα που έχει ιδιαίτερη σημασία στη συζήτηση που έχει ανοίξει αυτό το διάστημα: Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί σε σχέση με τους παιδικούς σταθμούς είναι ελάχιστοι. Τα βρεφικά τμήματα κοστίζουν περισσότερο, έχουν πιο απαιτητικές υποδομές, γι' αυτό και είναι ελάχιστα, ενώ είναι επιτακτική ανάγκη και αίτημα των καιρών να ενισχυθούν, πόσο μάλλον τώρα που η φοίτηση των 4χρονων στα νηπιαγωγεία απελευθερώνει χώρο στις δομές.
Η ανάγκη σήμερα είναι οι διεκδικήσεις να στραφούν στις σύγχρονες ανάγκες των παιδιών. Αυτό σημαίνει ότι το κάθε παιδί πρέπει να έχει μια θέση στα νηπιαγωγεία και στους παιδικούς σταθμούς και αυτό να του παρέχεται δωρεάν και με ευθύνη του κράτους. Νηπιαγωγεία και παιδικοί σταθμοί να είναι σύγχρονοι, ασφαλείς και να έχουν το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων. Να υπάρχει ενιαίο, επιστημονικά αναβαθμισμένο πρόγραμμα αγωγής με ευθύνη κεντρικά του κράτους. Να είναι πανεπιστημιακού επιπέδου η μόρφωση όλων των παιδαγωγών, να μειωθεί η αναλογία των παιδιών ανά παιδαγωγό και να προσληφθούν περισσότεροι επιστήμονες παιδαγωγοί. Και φυσικά απαραίτητη είναι η πλέρια χρηματοδότηση για την εφαρμογή όλων των παραπάνω.
Πηγή: Γ. Σ. - Ριζοσπάστης
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
