Alfavita Newsroom Κύριε Υπουργέ,
στο νομοσχέδιο που η κυβέρνηση έφερε πρόσφατα προς ψήφιση στο ελληνικό Κοινοβούλιο υπό τον τίτλο «Συνέργειες Πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι., πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πειραματικά σχολεία, Γενικά Αρχεία του Κράτους και λοιπές διατάξεις» περιέχονται, κατά την άποψή μου, πολλές μελλοντικές “τρικλοποδιές” για την ελληνική εκπαίδευση (υπάρχει ήδη σημαντικός αντίλογος γενικά), ειδικότερα όμως προβλέπεται και η απόδοση οργανικών θέσεων στα Πειραματικά Σχολεία (Μέρος Γ’).
Κι αυτό το τελευταίο είναι, θεωρώ, ένα ζήτημα-ζητούμενο, πάνω στο οποίο θα πρέπει να στρέψουμε τον προβολέα. Και εξηγούμαι.
Η ύπαρξη οργανικών θέσεων για τους εκπαιδευτικούς είναι ζήτημα εκ των ων ουκ άνευ. Δε νοείται σοβαρή παιδαγωγική εργασία, με προγραμματισμό, με ανταποδοτικό όφελος προς τους μαθητές και κατ’ επέκταση την κοινωνία ολόκληρη, χωρίς οργανικότητα (αν και το μεράκι δεν είναι απαραίτητα απότοκο της σταθερής οργανικής θέσης κι αυτό έχει πολλάκις αποδειχθεί). Ο εκπαιδευτικός οφείλει να ξέρει πού ανήκει, πού θα βρίσκεται, με τι θα ασχολείται και τι, ενδεχομένως, δυσκολίες θα έχει να αντιμετωπίσει, ώστε να μπορεί να τις προβλέψει, να τις αντιμετωπίσει ή να τις ελαχιστοποιήσει. Συνεπώς, πολύ σωστά ξεκινά κανείς από το γεγονός ότι η σταθερή οργανική θέση είναι προαπαιτούμενο.
Είναι, όμως, προαπαιτούμενο και ζητούμενο μόνο στα Πειραματικά Σχολεία; Οι εκπαιδευτικοί της Δ/θμιας Εκπαίδευσης, που ως «περιπλανώμενοι Ιουδαίοι» περιφέρονται κάθε χρόνο από σχολείο σε σχολείο, ευρισκόμενοι επί σειρά ετών στη διάθεση των κατά τόπους ΠΥΣΔΕ, αυτοί δεν θα έπρεπε επίσης να έχουν σταθερή οργανική θέση; Δεν είναι δίκαιο και αυτοί να ανταμειφθούν (και μάλιστα αναδρομικά) για το γεγονός ότι επί μακρόν αφιέρωσαν (και αφιερώνουν) την προσωπική τους ενέργεια στους μαθητές κάθε σχολείου –είτε στα κέντρα είτε στις εσχατιές των δημοτικών διαμερισμάτων ή και των Περιφερειών ακόμη;
Είναι, σε κάθε περίπτωση, δίκαιο για τους υπηρετούντες συναδέλφους στα Πειραματικά να έχουν ένα σταθερό σημείο αναφοράς. Οι ίδιοι, όμως, (κι ας με συγχωρήσουν εδώ κι εκείνοι που υπηρετούν σε αυτά και δεν τους γνωρίζω, αλλά κι αυτοί με τους οποίους τυχαίνει να έχουμε κάποια σχέση) δεν γνώριζαν εκ των προτέρων, όταν δηλαδή αποφάσισαν να κάνουν αίτηση σε Πειραματικό Σχολείο, ότι η απόφασή τους αυτή είχε εκ των πραγμάτων έναν περιορισμένο χρονικό ορίζοντα, βάσει της κείμενης τότε νομοθεσίας; Ότι, δηλαδή, η επιλογή τους να εργαστούν σε Πειραματικό Σχολείο –είτε γιατί τους εξυπηρετούσε υπαλληλικά, είτε γιατί τους οδηγούσε άμεσα στον τόπο των συμφερόντων τους, είτε γιατί τους επανένωνε με τις οικογένειές τους, είτε γιατί τους προωθούσε προσωπικά…- ήταν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και ότι, πέραν αυτού, ήσαν –όπως όλοι οι αποσπασμένοι- υποχρεωμένοι να επιστρέψουν εκεί απ’ όπου προήλθαν;
Ο αντίλογος, βεβαίως, είναι ότι οι υπηρετούντες στα Πειραματικά δεν έχουν οργανικές θέσεις ούτε αλλού. Μα αλήθεια, κύριε Υπουργέ: αυτό δεν ήταν έτσι από πάντα ή είναι εν μέρει έτσι. Διότι οι εκπαιδευτικοί αυτοί επέλεξαν να αφήσουν είτε οργανικές είτε τόπους μακρινούς, ώστε να τοποθετηθούν σε κάποιο Πειραματικό –κι όποιος κάνει μια μικρή αναδρομή-έρευνα εκεί, στην αρχή της ιστορίας, θα μπορέσει να βρει πώς και τι άφησε καθένας εξ αυτών. Και, συνεπώς, να εντοπίσει τις «χαμένες» εκείνες οργανικές.
Το ζητούμενο δεν είναι ποιος πήγε πού, αλλά να δούμε αν, τελικά, το ζήτημα της οργανικότητας (και μάλιστα με αναδρομικότητα, το επαναλαμβάνω) αφορά αυτούς που ήδη κατέχουν θέση σε αυτά και, ακόμη περισσότερο, εάν πρέπει να εξαντλείται μόνο σε μερικές δεκάδες σχολείων. Ως προς το πρώτο, πεποίθησή μου είναι ότι σαφώς και όχι. Με γνώμονα ποιο επιστημονικό, ηθικό ή κοινωνικό κριτήριο πρέπει να διατηρήσουν τις θέσεις τους στα Πειραματικά, όσοι είναι ήδη μέσα; Είναι ηθικό (και ορθό και δίκαιο και αναντίρρητο και…) εκείνοι που απολάμβαναν τόσα χρόνια μια θέση στους αστικούς κυρίως κορμούς να παραμείνουν οι «εκλεκτοί» -εις βάρος, μάλιστα, κάθε άλλου με ανάλογα προσόντα;
Ως προς το δεύτερο ζητούμενο, επίσης όχι. Αυτονόητο είναι ότι οι οργανικές θέσεις –το υποστήριξα και πρωτύτερα- πρέπει ν’ ανοίξουν παντού και για όλους. Επειδή όλοι οι εκπαιδευτικοί αγωνίζονται παρόμοια και μάλιστα οι περισσότεροι κάνουν θαύματα –κόντρα στον προσωπικό τους χρόνο, εις βάρος των οικογενειών τους και σε πείσμα της απόστασης σχολείου-σπίτι. Δε χρειάζεται να θυμίσω πόσοι είναι αυτοί που καθημερινά και επί χρόνια μετακινούνται (πήγαιν’ έλα) 100, 150 και 200 χιλιόμετρα και, παρά ταύτα, στέκονται επάξια στις θέσεις τους. Πόσοι υλοποιούν προγράμματα και βάζουν κι από την –άδεια μονίμως- τσέπη τους, αφού στις μακρινές σχολικές μονάδες η μετακίνηση των εκπαιδευτικών είναι ομαδική (γιατί αλλιώτικα είναι οικονομικά ασύμφορη) και για να κάνεις ένα πρόγραμμα πρέπει να αναλάβεις μόνος σου το δρομολόγιο.
Αλλά και ότι στα περιφερειακά σχολεία οι μαθητές μετακινούνται με λεωφορεία της γραμμής από και προς τα χωριά τους, οπότε είναι πολύ δύσκολο κάθε εβδομάδα να τους κρατάς για ένα πρόγραμμα και να μην έχουν τον τρόπο να επιστρέψουν στη βάση τους. Δε χρειάζεται να θυμίσω, ακόμη, ότι σε τέτοια περιφερειακά σχολεία η Παιδεία στέκει συχνά πολύ ψηλά: με ομάδες, με θέατρο, με αγωγή υγείας, με εκπαιδευτικές επισκέψεις, με εκδόσεις, με πειράματα –για να μην αναφερθώ στην παρουσία όλων των εκπαιδευτικών σε παρελάσεις ή τοπικές εκδηλώσεις σε μέρες αργίας ή εκτός ωραρίου.
Υπηρετώ, κύριε Υπουργέ, σε ένα τέτοιο, σχετικά μικρό, σχολείο περίπου 40 χιλιόμετρα από την Πάτρα. Είμαστε εκεί δύο, αν δεν απατώμαι, εκπαιδευτικοί με διδακτορικό, πέντε με μεταπτυχιακό, οι περισσότεροι επιμορφωμένοι σε Β’ επίπεδο ΤΠΕ και ΟΛΟΙ μας -με ή χωρίς αυτά τα τυπικώς μετρήσιμα «ακαδημαϊκά» προσόντα- με εξαιρετικά υψηλή αίσθηση του καθήκοντος για σωστή διδασκαλία, για θεατρική ομάδα, για περιβαλλοντικές δράσεις, για έκδοση εφημερίδας, για ευρωπαϊκά προγράμματα, για επισκέψεις, για εκπαιδευτικές και αθλητικές εκδρομές και για κάθε είδους παιδαγωγικές πρακτικές προς όφελος των μαθητών μας. Κι όπως σ’ εμάς, έτσι και σε δεκάδες, σε εκατοντάδες άλλα σχολεία: εκπαιδευτικοί με υψηλό αίσθημα ευθύνης, δίπλα στους μαθητές (σε όχι και τόσο φροντισμένους πάντοτε μαθητές) –πιο πολύ γι’ αυτούς τους μαθητές παρά με τις δικές τους οικογένειες. Εκεί που χρειάζεται και όσο χρειάζεται. Μπορεί και παραπάνω.
Η αξία, λοιπόν, κρύβεται παντού. Δεν είναι μόνο σε λίγα σχολεία οι εκλεκτοί. Κι αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, οφείλουμε να αναγνωρίζουμε σε πολλούς, σε πάρα πολλούς, το δικαίωμα να λαμβάνουμε μέρος σε διαδικασίες εκλογής –εκλεγούν δεν εκλεγούν. Και να θυμίσω: τα Πειραματικά Σχολεία είχαν κάποτε οργανικές θέσεις. Και οι υπηρετούντες σε αυτά συνάδελφοι, που δεν ήθελαν να ξεχωρίζουν από όλους τους άλλους στα καθημερινά και χωρίς λάμψη σχολεία απανταχού της Επικράτειας, τις άφησαν. Για μια αξιολόγηση, την οποία κι εσείς τότε, κύριε Υπουργέ, δεν την καλοβλέπατε. Σ’ αυτούς πρώτα ανήκουν οι οργανικές. Ή σε όλους. Πάντως όχι σε κάποιους που στην αρχή της παρτίδας συμφώνησαν με τους όρους του παιχνιδιού, αλλά στην πορεία προτιμούν να τους αλλάξουν.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
