Ίδια εποχή πέρσι και αρθρογραφούσα με τον τίτλο: «Ας αρχίσουμε χαλαρά… Όλα τα είχε η Μαριορή» με θέμα την πρόθεση του υπουργείου Παιδείας για έναρξη των μαθημάτων στα Δημοτικά σχολεία στις εννέα το πρωί. Ελαφρύ το θέμα, ελαφρύ και το άρθρο με αρκετά στοιχεία σκωπτικά μέχρι και χιουμοριστικά, που ταίριαζαν απόλυτα με την ασόβαρη αυτή υπόθεση εκ μέρους της απελθούσας πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου, λες και δεν υπήρχαν σοβαρά, σημαντικά και αιχμηρά ζητήματα στην εκπαίδευση για να ασχοληθεί. (Για του λόγου το αληθές και για να ξαναθυμηθείτε το άρθρο πατήστε εδώ)
Φέτος όμως η νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας άρχισε πολύ σοβαρά, τουλάχιστον από επικοινωνιακής απόψεως, νομοθετώντας ή σχεδιάζοντας να νομοθετήσει για μερικά ζητήματα που αγγίζουν την ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας στην χώρα μας, από την πρωτοβάθμια μέχρι και την τριτοβάθμια εκπαίδευση, θέματα με μεγάλη απήχηση σε όλα τα κοινωνικά στρώματα της πατρίδας μας. Κατάργηση πανεπιστημιακού ασύλου. Άμεσες παρεμβάσεις στην διδακτέα ύλη της Ιστορίας. Κατάργηση της κλήρωσης για την σημαία στα Δημοτικά σχολεία. Αυτά είναι κατά την γνώμη μου τα σημαντικότερα με τα οποία ασχολήθηκε η νέα υπουργός Παιδείας κυρία Νίκη Κεραμέως.
Πριν εισέλθω στην ουσία της σημερινής μου τοποθέτησης, επιτρέψτε μου να παρατηρήσω ότι τουλάχιστον από επικοινωνιακής απόψεως το υπουργείο Παιδείας και η ίδια η υπουργός παίρνουν άριστα. Εξηγούμαι: Τι ήθελε να ακούσει ο κόσμος αυτήν την εποχή για την εκπαίδευση; Ποια προβλήματα είχαν ανακύψει από την τουλάχιστον ατυχή, επιτρέψτε μου να πω, αντιμετώπιση των παραπάνω ζητημάτων από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία του υπουργείου;
Με απλά και λαϊκά λόγια δηλαδή, ποια θέματα είναι τα πιο «πιασάρικα» στον χώρο της εκπαίδευσης; Μπορεί και να κάνω και λάθος ή μπορεί και να ξεχνώ και κάποια άλλα, είμαι όλο αυτιά για να ακούσω και να συμπληρώσω αν χρειαστεί, αλλά νομίζω ότι τα τρία παραπάνω κάνουν το μεγαλύτερο «γκελ» στον κόσμο που έχει σχέση με την εκπαίδευση, δηλαδή στους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές.
Για το δε πρώτο, δηλαδή την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, υπάρχουν πολύ αρμοδιότεροι, σχετικότεροι και σοφότεροι από εμένα να ασχοληθούν. Αν και ίσως μπορεί να μου επιτραπεί η δειλή παρατήρηση: Γιατί άραγε ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου επικροτεί την κατάργησή του; Άραγε η επικοινωνιακή δεινότητα της κυβέρνησης είναι από μόνη της αρκετή για να το επιτύχει αυτό;
Για δε το δεύτερο, δηλαδή τις άμεσες παρεμβάσεις της κυβέρνησης στο μάθημα της Ιστορίας με την επαναφορά εδαφίων, παραδείγματος χάριν για τον Παύλο Μελά και άλλες ιστορικές προσωπικότητες και εποχές, με σκοπό την καλλιέργεια και την προαγωγή της εθνικής συνείδησης στους ελληνόπαιδες, όπως έλεγαν κάποια χρόνια πριν τους μαθητές, επίσης υπάρχουν άλλοι σπουδαίοι άνθρωποι και επιστήμονες, για να ασχοληθούν και να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Επιτρέψτε μου μόνο μερικές μικρές παρατηρήσεις, που κάθε Έλληνας πολίτης θα μπορούσε να κάνει: Είτε το θέλουν κάποιοι είτε δεν το θέλουν κάποιοι άλλοι στο Σύνταγμα της χώρας μας και συγκεκριμένα στο άρθρο 16 παράγραφος 2, αναφέρεται ρητά:
"H Παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες".
Κομμάτι της Παιδείας, φαντάζομαι ότι αποτελεί και η Ιστορία και επομένως και αυτή, σύμφωνα με την συνταγματική επιταγή, πρέπει να συμβάλλει στην ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων. Επαναλαμβάνω το αν συμφωνεί ή δεν συμφωνεί κάποιος, αδιάφορο, διότι αυτό επιτάσσει το ανώτερο νομοθετικό κείμενο της χώρας, το Σύνταγμά της. Όποιος επιθυμεί κάτι διαφορετικό, ας τροποποιήσει πρώτα το παραπάνω άρθρο.
Παρένθεση και ως εκ περισσού: Θεωρώ ότι αφενός η χώρα μας δεν προσφέρεται για διεθνιστικές και αναθεωρητικές θεωρήσεις της Ιστορίας, από την στιγμή κατά την οποία έχει τόσα πολλά δεινά υποφέρει στο ιστορικό παρελθόν, από διαφόρους γειτονικούς και μη λαούς, οι οποίοι παρεμπιπτόντως διδάσκουν την Ιστορία τους εντελώς υποκειμενικά και εθνοκεντρικά και αφετέρου ότι οι μαθητές του Δημοτικού δεν είναι οι καταρτισμένοι ιστορικοί ερευνητές, που αποστασιοποιημένοι από τα ιστορικά γεγονότα και ανεπηρέαστοι από προσωπικές προτιμήσεις και οικογενειακές καταβολές, είναι πρόσφοροι για την επιστημονική έρευνα της Ιστορίας και την εξαγωγή επιστημονικών πορισμάτων και συμπερασμάτων. Για τις απόψεις μου επί του προκειμένου έχω αναφερθεί σε σχετικό άρθρο μου. Για να το δείτε πατήστε εδώ
Για το τρίτο ζήτημα όμως, δηλαδή την σημαία στις μαθητικές παρελάσεις των Δημοτικών σχολείων στον καλύτερο μαθητή, ήδη από την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, επιτρέψτε μου να έχω μία άποψη και γνώμη αρκετά τεκμηριωμένη, όχι από πλευράς επιστημονικής, όπως καλή ώρα ο κύριος Αγγελόπουλος, πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας και επίκουρος καθηγητής του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ., αναφέρει σε σχετικό άρθρο του, αλλά βγαλμένη μέσα από την πολύχρονη εκπαιδευτική μου πείρα στην καθημερινή παιδαγωγική βάσανο και διαδικασία. Για να δείτε το άρθρο του κυρίου Αγγελόπουλου:
https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/297977_simaioforoi-toy-ethnoys-ton-ariston
Αν και πιθανόν να πιστέψετε ότι έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου, θα υποκύψω στον πειρασμό να κάνω μία κάποιου είδους κριτική στις απόψεις του κυρίου καθηγητή. Αναφέρει λοιπόν ο κύριος καθηγητής επί λέξει, σύμφωνα με το άρθρο: «…Το έθνος συγκροτείται μέσα από τις τελετουργίες του που συνοψίζουν συμβολικά τις υποσχέσεις και τις εγγυήσεις που μας παρέχει. Το ποιοι συμμετέχουν στις τελετουργίες είναι σημαντικό γιατί δηλώνει το ποιούς εντέλει το έθνος αφορά. Ο ορισμός του σημαιοφόρου κατόπιν κλήρωσης ήταν μια βαθύτατα πολιτική διαπίστωση στα μάτια όλων των παιδιών: μια διαπίστωση που πιστοποιεί το έθνος της συμπερίληψης. Το έθνος, δηλαδή, ως κοινότητα πολιτών μιας ιστορικής περιόδου που συνομολογεί κοινές παραδοχές για το παρόν και το μέλλον της…».
Με συγχωρείτε, εάν καταλάβατε κάτι από όλα τα παραπάνω, αυτός ήταν ο δικαιολογητικός λόγος της ρύθμισης της προηγούμενης κυβέρνησης για την κλήρωση για την σημαία; Αν ναι τότε, με συγχωρείτε αλλά, χαιρέτα μας στον πλάτανο και τρία πουλάκια κάθονταν … Αχ αχ αχ, δηλαδή τα παιδάκια του Δημοτικού και κυρίως οι γονείς τους, κυρίως των λαϊκών και μέσων οικογενειών, που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία, είναι σε θέση να αναλύουν τα γεγονότα και να καταλήγουν σε βαθύτατα πολιτικές διαπιστώσεις ότι με την κλήρωση στην σημαία πιστοποιείται το έθνος της συμπερίληψης…
Για να μην αδικούμε τον κύριο καθηγητή που είναι ένας αξιολογότατος επιστήμονας, αυτή είναι όντως η βαθιά φιλοσοφική και θεωρητική τεκμηρίωση της ρύθμισης για την κλήρωση για την σημαία. Όμως, επαναλαμβάνω, όμως, γνωρίζετε έστω και έναν από τους παραπάνω, μαθητές Δημοτικού και γονείς των λαϊκών οικογενειών, που κατανόησε την χρησιμότητα και την σκοπιμότητα της ρύθμισης αυτής;
Υπήρξε έστω και μία προσπάθεια διαφώτισης σε απλή και κατανοητή για τον απλό κόσμο «διάλεκτο» του γεγονότος ότι η σημαία αξίζει να φέρεται από όλους τους μαθητές, εφόσον αισθάνονται Έλληνες και «μετέχουν της Ελληνικής Παιδείας»; Νομίζω πως όχι, μπορεί όμως και να κάνω λάθος, αλλά πάντως και σε κάθε περίπτωση δεν έγινε αντιληπτή ευρέως.
Έως τότε λοιπόν κύριε καθηγητά λυπάμαι αλλά οι συζητήσεις και οι θεωρίες αυτές έχουν αξία μόνο μέσα στις ακαδημαϊκές ομηγύρεις και στις αίθουσες των φιλοσοφικών σχολών και όχι στην πολιτική, στην οποία τον πρώτο ρόλο παίζει η επικοινωνία και επικοινωνία απλή και εύπεπτη για τους πολλούς. Στον τομέα αυτό η κυβέρνηση και η υπουργός Παιδείας παίρνει άριστα, σας έχει στο τσεπάκι. Τι θέλει ο κόσμος; Η σημαία στον άριστο, αυτό ξέρουμε, αυτό καταλαβαίνουμε. Ε αυτό σας δίνει η νέα πολιτική ηγεσία.
Προσωπικά δυσκολεύομαι να καταλήξω ακόμα αν συμφωνώ με την σημαία στο άριστο ή με κλήρωση και με τις άμεσες παρεμβάσεις στην διδασκαλία της Ιστορίας. Μάλλον είμαστε σε ιστορικά και κοινωνικά κρίσιμο «σταυροδρόμι» με δυσκολία επιλογής της κατάλληλης οδού. Ίσως ακόμα και ο καλά εννοούμενος διεθνισμός να μεταλλάσσεται σε διεθνισμό του κεφαλαίου. Εγώ άλλον διεθνισμό, με την καλή έννοια, γνωρίζω. Τον διεθνισμό των λαών απέναντι στην καταπίεση, την ένωση των δυνάμεων του για την αποτίναξη του ζυγού και όχι τον διεθνισμό που κατασπαράσσει παραδόσεις, ομιλούμενες γλώσσες, ιστορικά παρελθόντα και την διαφορετικότητα των λαών μέσα στα διαμορφωμένα από αρχαιοτάτων χρόνων έθνη. Αυτόν τον διεθνισμό εγώ τον απεχθάνομαι, διότι αποτελεί το αρτιότερο εργαλείο για την ισοπέδωση των λαών και την υποταγή τους.
Υπ’ αυτήν την έννοια λοιπόν μάλλον τείνω να συμφωνήσω με τις άμεσες παρεμβάσεις στην Ιστορία και την σημαία στον άριστο. Διότι προτιμώ να διατηρήσω τις εθνικές μου παραδόσεις, τα έθιμά μου και την διαφορετικότητά μου σαν Ελληνίδα, πιστεύοντας ότι θα μου φανούν χρήσιμα για την μάχη που πρέπει να δώσω εγώ και τα παιδιά μου απέναντι στην ισοπέδωση της παγκοσμιοποίησης, αλλά και την επερχόμενη εκμετάλλευση από τους έχοντες και κατέχοντες του πλανήτη.
Με την παραδοχή λοιπόν ότι, μάλλον ορθά το υπουργείο Παιδείας επανέφερε τον θεσμό της σημαίας στον άριστο στις παρελάσεις των Δημοτικών σχολείων, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μερικές επιμέρους επισημάνσεις, που διαφεύγουν του επικοινωνιακού πεδίου και άπτονται των ουσιωδών προβλημάτων του θεσμού, που αλλοιώνουν το πραγματικό περιεχόμενό του.
Ας αρχίσουμε από τους γονείς, τον πρώτο πυλώνα: Ελάτε τώρα, μην κρύβεστε, ποιος από εσάς δεν θεωρεί ότι το βλαστάρι του είναι το καλύτερο όλων, ο άριστος μαθητής που, αν δεν αναγνωριστεί, τότε όλο το σχολικό σύμπαν έχει συνωμοτήσει εναντίον του για να χαντακωθεί μία τέτοια διάνοια και να μην του στείλουν την σημαία στο σπίτι του; Ποιος από εσάς, αν δεν το έχει κάνει, έχει σίγουρα σκεφτεί να «πιάσει» τον εκπαιδευτικό, λόγου χάρη Φυσικής Αγωγής ή Μουσικής και να του εφιστήσει την προσοχή να μην τολμήσει να βάλει εννιά (9) στο γιόκα ή την κόρη σας και γίνει η αιτία να χαθεί για την οικογένεια ή τιμή και περηφάνια της σημαίας, αφού οι δάσκαλοι του βάζουν δέκα άριστα;
Άσε που το ίδιο κάνουν και σκέφτονται και οι άλλοι γονείς και στο τέλος καταλήγει να γίνεται και πάλι κλήρωση για την σημαία μεταξύ αρίστων ή «αρίστων». Οπότε πάει περίπατο η πραγματική αριστεία και η επιβράβευσή της με την σημαία. Εκτός αν, ως γονείς, φτάσατε ήδη στο σημείο να μην θεωρείτε σοβαρά μαθήματα την Φυσική Αγωγή, την Μουσική, τα Καλλιτεχνικά, την Θεατρική Αγωγή… και ότι όλοι οι μαθητές του «10» στα άλλα μαθήματα γενικής παιδείας πρέπει να βαθμολογούνται εξ αρχής με «10» και σε αυτά τα μαθήματα, οπότε μάλλον στραβά αρμενίζουμε.
Το χειρότερο, και αυτό αφορά τον δεύτερο πυλώνα, τους μαθητές, πείθετε και τα ίδια τα παιδιά σας ότι αυτοί και μόνο αυτοί αξίζουν την σημαία, φορτώνοντάς τα με περιττό και δυσβάσταχτο άγχος για τον βαθμό, ήδη από τις τάξεις του Δημοτικού, με αντιπαιδαγωγικές προεκτάσεις και στον τρόπο που οι μαθητές βλέπουν τον εκπαιδευτικό των μαθημάτων ειδικοτήτων και την στάση τους απέναντί του.
Τέλος εμείς οι εκπαιδευτικοί. Ας το παραδεχτούμε. Ποιος από εμάς ανθίσταται αποτελεσματικά στις πιέσεις από τους γονείς αλλά και από τις κοινωνικές ανισότητες και βαθμολογεί ανεπηρέαστα τους μαθητές, αδιαφορώντας αν με τον βαθμό αυτό στερήσει από έναν κατά τα άλλα άριστο μαθητή την τιμή να φέρει την σημαία στις παρελάσεις; Πιο απλά: Δεν λέμε πολλοί από εμάς, δεν βαριέσαι ρε αδερφέ, ας βγάλει το φίδι από την τρύπα η κλήρωση και ο δάσκαλος και από την άλλη δεν συνεκτιμούμε με υπέρμετρο τρόπο την κοινωνική θέση του κάθε μαθητή – διεκδικητή της σημαίας; Δηλαδή ίδιος είναι ο γιός του γιατρού και ίδια η κόρη της παραδουλεύτρας; Δεν είναι πιο ίσιος ο γιός του γιατρού για να πάρει την σημαία;
Αν δεν ανήκουμε ως γονείς και εκπαιδευτικοί στους παραπάνω, τότε σε εμάς πρέπει να στηριχθεί το ζήτημα της σημαίας στον άριστο και στην δική μας συμβολή πρέπει να επαναπροσδιοριστεί. Αναμένοντας λοιπόν την σχετική εγκύκλιο από το υπουργείο Παιδείας, ευελπιστούμε ότι θα συνεκτιμηθούν όλα αυτά και θα βελτιωθεί ακόμα περισσότερο ο θεσμός. Τουλάχιστον μέχρι να γίνουμε όλοι ισότιμοι πολίτες μιας, κατά την γνώμη μου, ουτοπικής παγκόσμιας κοινωνίας με κοινωνική συμπερίληψη όλων και με κριτήρια που βασίζονται στην ισονομία, στην ισοπολιτεία, στον σεβασμό των δικαιωμάτων όλων μας, όπως λέει και ο κύριος καθηγητής, οπότε και η κλήρωση για όλα θα είναι μονόδρομος.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 18/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
