Χρήστος Κάτσικας Με κροκοδείλια δάκρυα και με τίτλους όπως «Νέα έκθεση-σοκ για μαθητές», «Αναλφάβητοι οι 15χρονοι στην Ελλάδα», «Έκθεση-κόλαφος για τα σχολεία - Δεν μαθαίνουν ούτε τα βασικά», «ναυάγιο της εκπαίδευσης στην Ελλάδα κλπ, υποδέχθηκε, αυτές τις μέρες, ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος, την Ετήσια Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής («Έκθεση παρακολούθησης και κατάρτισης για το 2019») για την εκπαιδευτική κατάσταση των Ελλήνων μαθητών. Στα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν επισημαίνεται ότι σχεδόν ο ένας στους τρεις Έλληνες μαθητές δεν διαθέτει βασικές δεξιότητες στην ανάγνωση, στη γραφή και στα μαθηματικά ή επαρκείς γνώσεις στις θετικές επιστήμες.
Θυμίζουμε ότι στο δεύτερο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου η ετήσια έκθεση της ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (ΑΔΙΠΠΔΕ) σημείωσε ότι οι 16χρονοι υστερούν σημαντικά σε κρίσιμα μαθήματα του σχολείου, τα οποία αντιστοιχούν σε βασικές δεξιότητες για τη ζωή.
Συγκεκριμένα, από την έκθεση που παρουσιάστηκε χθες από τον επίτροπο Εκπαίδευσης Τιμπόρ Νάβρατσιτς, προκύπτουν για την Ελλάδα, μεταξύ άλλων, τα εξής:
• Το 35,8% των Ελλήνων μαθητών έχει χαμηλή επίδοση στα μαθηματικά, ενώ στην έκθεση του 2009 το ποσοστό ήταν 30,4%. Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 22,2%.
• Ενας στους τρεις επίσης –ακριβές ποσοστό 32,7%– Ελληνες μαθητές έχει χαμηλή επίδοση στις φυσικές επιστήμες, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 20,6%. Το ελληνικό ποσοστό έχει αυξηθεί από το 25,3% του 2009.
• Στην ανάγνωση το 27,3% των Ελλήνων μαθητών έχει χαμηλή επίδοση έναντι 19,7% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Το 2009 ο αντίστοιχος μέσος όρος των Ελλήνων μαθητών ήταν 21,3%.
H εκπαίδευση της αμάθειας και οι …θεραπευτές της !
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια φαίνεται να «ανασυγκροτείται» ένας πρώιμος αναλφαβητισμός, μέσα σε μια γενιά που υποστηρίζεται ότι «κολυμπάει» στις δυνατότητες και τις ευκαιρίες των «υπερλεωφόρων» της πληροφορίας. Ωστόσο, αλήθεια είναι επίσης ότι τα τελευταία χρόνια, έχει αναζωπυρωθεί η συζήτηση για την «αγραμματοσύνη» των μαθητών και όλες οι σειρήνες της εκπαιδευτικής τρομολαγνείας που μιλάνε για μακροβούτι αποτυχίας ουσιαστικά επιχειρούν να αποσπάσουν τη συναίνεση της κοινής γνώμης για παρεμβάσεις στην εκπαίδευση που αφενός έχουν προαποφασιστεί και αφετέρου ο προσανατολισμός τους λιπαίνει ακόμη περισσότερο το έδαφος της αμάθειας.
Να ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής την θέση μας : η «εκπαίδευση της αμάθειας» δεν εντάσσεται στην παθολογία της καπιταλιστικής εκπαίδευσης, δεν είναι σε καμιά περίπτωση δυσλειτουργία του αστικού σχολείου, μια «άτυχη στιγμή του συστήματος» η οποία μπορεί να επιδιορθωθεί ή να θεραπευθεί μέσα από εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Η «εκπαίδευση της αμάθειας» ανήκει στη φυσιολογία του αστικού σχολείου, αποτελεί δομικό χαρακτηριστικό του, το οποίο δεν μπορεί να το αποβάλλει όσες μεταρρυθμίσεις και αν κάνει. Αν το αποβάλλει δεν θα μπορεί να λειτουργήσει καθώς δεν θα μπορεί να πραγματοποιήσει το σκοπό της στα πλαίσια του καπιταλισμού: να εκπαιδεύσει αφενός κατάλληλα τη δική της νέα γενιά, ως «συνέχεια του εαυτού της», εξοπλίζοντάς την με την ιδεολογία της και με γνώσεις και ικανότητες οι οποίες απαιτούνται για τον έλεγχο των μέσων παραγωγής και του κράτους και αφετέρου να «εκπαιδεύσει» τη νέα γενιά της εργατικής τάξης, έτσι ώστε αυτή να γίνει ικανή και πρόθυμη για εκμετάλλευση. Είναι «ζήτημα ζωής και θανάτου» του ίδιου του συστήματος η «παραγωγή» παθητικών, συναινετικών, δογματικών, υπομονετικών, εξουσιαζόμενων, άκαμπτων, συντηρητικών προσωπικοτήτων που αντιστέκονται στην αλλαγή της κοινωνίας προκειμένου να κρατήσουν ανέπαφες τις παραδοχές τους για τον κόσμο που ζουν.
Ωστόσο, όπως γίνεται κατανοητό, η συζήτηση οργανώνεται από τις κυρίαρχες κοινωνικές δυνάμεις οι οποίες, γνωρίζοντας καλά τα οχυρά των νοημάτων, ξαναμοιράζουν την τράπουλα. Με την «γραμματική της Νέας Ομιλίας», με τη γνωστή «μαγειρική του λόγου», απομονώνεται το σχολείο από τον οικονομικό και κοινωνικό του περίγυρο και με ταχυδακτυλουργική επιδεξιότητα μεταμφιέζονται πολιτικά και κοινωνικά πρόβλημα σε αμιγή σχολικά ζητήματα. Έτσι, οι προβολείς της ερμηνείας του προβλήματος, ρετουσαρισμένοι κατάλληλα, δεν πέφτουν πάνω στη «Νέα Οικονομία» (της όξυνσης των περικοπών, των ταξικών φραγμών και των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών) που θέλει το σχολείο να δημιουργεί ευέλικτους εργαζόμενους, με ένα μίνιμουμ μορφωτικών εφοδίων που είναι αναγκαία για την αγορά εργασίας, και πειθήνιους πολίτες, οι οποίοι παρά τους σχολικούς τίτλους κοιτάνε μόνο το τυρί και χάνουν τη φάκα καθώς βλέπουν μόνο τόσο όσο μπορούν να καταλάβουν. Η «Νέα Οικονομία» του καπιταλισμού, μέσα από τις διάφορες ενδοσκοπικές σχολικές θεωρήσεις, μένει στο απυρόβλητο.
Από την στιγμή που οι κυρίαρχες τάξεις και οι ευαγγελιστές της αγοράς έχουν μεταμφιέσει το πρόβλημα ώστε να φαίνεται σχολικό, αρχίζει το «κυνήγι των μαγισσών». Έτσι το ένα γρανάζι πιάνει το άλλο και υφαίνεται σιωπηλά η κατασκευή του κατηγορητηρίου. Για τις χαμηλές επιδόσεις φταίνε οι καθηγητές που δεν εργάζονται εντατικά, οι μαθητές που δεν διαβάζουν και οι γονείς που δεν ενδιαφέρονται. Οπότε, οι λύσεις αναγκαστικά πρέπει να είναι «εντάσεως εργασίας», δηλαδή αυστηρές εξετάσεις και αξιολόγηση, αυτονομία και ιδιωτικοποίηση.
Να θυμίσουμε, στο σημείο αυτό, ότι όλες οι μεγάλες αντιεκπαιδευτικές παρεμβάσεις του παρελθόντος (π.χ της περιόδου 1990-1993 ή της περιόδου 1997-1998 κλπ) επιχειρήθηκαν αφού πρώτα πριμοδότησαν τον τρομοκρατικό λόγο για το «ναυάγιο» της εκπαίδευσης και των τροφίμων της.
Εκθέσεις επί Εκθέσεων για την κατάταξη της χώρας μας στις τελευταίες θέσεις χρησιμοποιήθηκαν ως τεκμήριο για να κατακεραυνωθούν οι εμπλεκόμενοι στη διαδικασία της εκπαίδευσης (εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές) για την πλημμελή άσκηση των καθηκόντων τους αλλά και για να γίνει αποδεκτή η προτεινόμενη θεραπευτική αγωγή που πάντα εστίαζε και στην αλλαγή πλεύσης του εκπαιδευτικού συστήματος.
Και σήμερα, είναι γνωστό ότι η Κυβέρνηση της ΝΔ και το Υπουργείο Παιδείας ετοιμάζεται να παρουσιάσει το δικό της σχέδιο για την «αναμόρφωση» του εκπαιδευτικού συστήματος που δεν αποτελεί παρά «σκονάκι» των επιταγών του ΟΟΣΑ στη χημεία του με τα ιδιαίτερα ιδεολογικά χαρακτηριστικά του κυβερνώντος κόμματος.
Εν ολίγοις οι 5 μεγάλες προγραμματικές παρεμβάσεις της Ν.Δ. στην εκπαίδευση είναι:
1. Αξιολόγηση σχολικών μονάδων από εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές και κατηγοριοποίηση των σχολείων με βάση τα αποτελέσματα της αξιολόγησης – Δεύτερο βήμα αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και σύνδεσή της με τη μισθολογική εξέλιξη.
2. Συμμετοχή της αυτοδιοίκησης και του συλλόγου γονέων στη διοίκηση των σχολείων (με ενίσχυση του ρόλου των διευθυντών) και δημιουργία νέου ολιγομελούς οργάνου υποστήριξης για τη λειτουργία του σχολείου και την εύρεση πρόσθετων οικονομικών πόρων.
3. Λύκειο με γραπτές προαγωγικές εξετάσεις από τάξη σε τάξη, με επιλογή των θεμάτων μέσα από την Τράπεζα Θεμάτων διαβαθμισμένης δυσκολίας και προσδιορισμός του βαθμού του Εθνικού Απολυτηρίου με συνυπολογισμό των βαθμών και των 3 τάξεων, με ειδικό συντελεστή ανά τάξη.
4. Βάση του 10 και αριθμός εισακτέων καθορισμένος από τα Παν/μια.
5. Έμφαση στην κατάρτιση και άσκηση των μαθητών στις επιχειρήσεις για εξοικείωση με την «πραγματική οικονομία».
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
