Σε αυτούς τους εκπαιδευτικούς οφείλουμε σεβασμό…

Σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία για την ανθρωπότητα η χώρα μας δίνει τη δική της μάχη. Πρωταρχικό της μέλημα η διασφάλιση της δημόσιας υγείας και η συνέχεια της παιδαγωγικής πράξης και κυρίως πραγμάτωσης ιδιαίτερα στις μικρότερες τάξεις! Σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που φέρει δυνατά ακόμα τα σημάδια μιας κακοδιαχείρισης καθότι οι πόροι που δαπανούνται σε σχέση με τις διαρκώς αυξανόμενες εκπαιδευτικές ανάγκες (τουλάχιστον σε ότι αφορά στην προσχολική εκπαίδευση) είναι οι ελάχιστοι δυνατοί^. σε χρόνο μηδέν στήνεται ένα τεράστιο δίκτυο σύγχρονων επικοινωνιακών μέσων και εφαρμογών που σκοπό έχουν να διατηρήσουν σε αξιοπρεπές επίπεδο τη σημαντική σχέση ανάμεσα στον εκπαιδευτικό και το μαθητή ανάμεσα στο σχολείο και την οικογένεια. Για τον σκοπό αυτό εκπαιδευτικοί ετοιμάζονται πυρετωδώς να ενημερωθούν, να αποκωδικοποιήσουν μέσα και διαδικασίες για να ανταποκριθούν με επάρκεια σε πλατφόρμες σύγχρονης και ασύγχρονης εκπαίδευσης των μαθητών τους. Αφιερώνουν άπειρο χρόνο και εκτίθενται σε εργαλεία που μέχρι πρότινος δεν τα γνώριζαν και δεν τα είχαν χειριστεί ποτέ (τουλάχιστον η συντριπτική πλειονότητα αυτών).

Ξεκινάει μια Οδύσσεια προετοιμασιών και όλοι ρίχνονται στη μάχη της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και σ’ αυτή τη μάχη οι οικογένειες των μαθητών δίνουν το δικό τους επίπονο παρόν. Το σύστημα υποστήριξης της τηλ-εκπαίδευσης συχνά δεν αντέχει πετάει μαθητές και εκπαιδευτικούς έξω και μέσα από την πολυεπίπεδη και ατέρμονη προσπάθεια των εκπαιδευτικών και των γονέων καταλήγει η επικοινωνία να ολοκληρώσει σε κάποιο βαθμό τον προορισμό της. Παρατηρώ με θαυμασμό την προσπάθεια των εκπαιδευτικών να «ρουφήξουν» κυριολεκτικά κάθε εγχειρίδιο και δια ζώσης οδηγία που θα βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση! Εκπαιδευτικούς που δεν σταματούν να μοιράζονται ιδέες αποτελεσματικής τηλ-επικοινωνίας, συναισθηματικής υποστήριξης των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας, περιεχομένων μάθησης μα κυρίως τη χαρά τους όταν τα καταφέρουν όλα αυτά! Να συν-ομιλήσουν, να προτείνουν, να δημιουργήσουν μα κυρίως να ακούσουν, να γελάσουν και να αγκαλιάσουν νοερά τους μαθητές τους καθησυχάζοντας τις άλαλες κραυγές αγωνίας τους λέγοντας τους ότι: «μην ανησυχείτε, όλα θα πάνε καλά!». Εκπαιδευτικούς που παρά την τιτάνια προσπάθεια τους να επικοινωνήσουν με όλους τους μαθητές τους δεν τα καταφέρνουν κι αυτό τους απογοητεύει διότι δημιουργείται μια εκπαίδευση δύο ταχυτήτων μια εκπαίδευση που αφήνει πάλι κάποια παιδιά πίσω είτε γιατί οι γονείς δεν ξέρουν είτε γιατί δεν μπορούν. Εκπαιδευτικούς που ξαγρυπνούν και από το πρωί μέχρι το βράδυ με παίρνουν τηλέφωνο για να μοιραστούν με την ομάδα μας ένα ευφυές σχέδιο που αφορά είτε στην ανταπόκριση των αδυνατούντων μαθητών είτε σε ευφάνταστες ιδέες που θα χαροποιήσουν και θα δημιουργήσουν αίσθημα ομάδας στα μικρά παιδιά! Μια κοινότητα εδώ και τρεις εβδομάδες αγρυπνά για να βρει τα βήματά της ανησυχώντας αδιάκοπα για το μέλλον των παιδιών μας…αυτοί οι εκπαιδευτικοί το

ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

Από αυτή τη διαδικασία θα βγούμε «χτυπημένοι» από το ιό με πολλές απώλειες φυσικές μα κυρίως ψυχικές ας κρατήσουμε ψηλά τουλάχιστον τις ανθρώπινες σχέσεις, ας υποστηρίξουμε τις προσπάθειες των μελών της κοινωνίας μας, ας σεβαστούμε, ας αναγνωρίσουμε, ας εμπιστευτούμε….. κι αν δεν μπορούμε να το κάνουμε ας το κάνουμε για τα παιδιά μας!! τους το οφείλουμε!

*Συντονίστρια Εκπαιδευτικού Έργου ΠΕ60 3ης Ενότητας Ηρακλείου