Alfavita Newsroom «Κράτος που κατευθύνεται απ’ τη θρησκεία, δεν έχει γίνει ακόμη αληθινό κράτος», είχε γράψει o Γερμανός φιλόσοφος Bruno Bauer(1809-1882) στα μέσα του 19ου αιώνα, επηρεασμένος απ’ τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, αυτό το δημιούργημα του Αρχαιοελληνικού Πολιτισμού. Αυτή η αντίληψη του Bauer, σε συνδυασμό με τις συνεχείς παρεμβάσεις της εκκλησίας σε καθημερινά κοσμικά ζητήματα πολιτικής πράξης, ώθησε πολλά ευρωπαϊκά κράτη στο να ανοίξουν το δρόμο για το διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας.
Δεκαπέντε από αυτά τα κράτη, ανάμεσά τους και η Τουρκία(το 1924) και το Ψευδοκράτος της Κύπρου(το 1983), έγιναν εντελώς κοσμικά, απαγορεύοντας με συνταγματική ρύθμιση θρησκευτικά σύμβολα σε δημόσια κτήρια και την θρησκευτική κατήχηση σε δημόσια σχολεία. Ενώ αυτά συμβαίνουν εδώ και δεκαετίες στην Τουρκία, ακόμη καιι στα Κατεχόμενα της Κύπρου, στη χώρα μας, όχι μόνο δε συζητάμε καν για το διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, αλλά θα πρέπει να ανήκουμε στις χώρες του κόσμου που μετριούνται στα πέντε δάχτυλα του χεριού, στις οποίες όλη η κοσμική εξουσία(Κοινοβούλιο, Πρόεδρος, Πρωθυπουργός και Κυβέρνηση) μόνο τότε νομιμοποιούνται να ασκήσουν το λειτούργημά τους, αφού πρώτα ορκιστούν μπροστά σε ρασοφόρους της Εκκλησίας, ως Δούλοι του Θεού αντί ως Υπηρέτες του λαού.
Είναι παράδοξο και περίεργο, το ότι η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, όχι απλώς δεν τολμά καν να συζητήσει το θέμα του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας, αλλά αγνοεί, ότι ο πρώτος που μίλησε για τον απόλυτο διαχωρισμό Θρησκείας και Πολιτείας (Εκκλησία δεν υπήρχε τότε, ούτε Κράτος με τη σημερινή του έννοια), δεν ήταν άλλος από τον Πλάτωνα, πριν 24 αιώνες. Στο κλασικό του έργο «Πολιτεία», δεν είχαν θέση ούτε κάποιο ρόλο στη λειτουργία της Πολιτείας, θεοί και θρησκείες, διότι, σε αντίθεση με το σήμερα, ίσχυε όντως η ρήση «Τα του Θεού τω Θεώ και τα του Καίσαρος τω Καίσαρι»
Οσον αφορά δε στις φυσικές καταστροφές, τις οποίες ακόμη και σήμερα, τις θεωρούν κάποιοι «θεϊκές τιμωρίες» ή έργα κάποιων «δυνάμεων του σκότους», εκείνος τις θεωρούσε «τυχαία φυσικά γεγονότα»(βλέπε Νόμοι IV 709b) ανεξάρτητα από την οποιαδήποτε θεϊκή βούληση. Τόσο στην “Πολιτεία” (364 b-e) όσο και στους “Νόμους”(905 d -907d), καταδίκαζε ξεκάθαρα οτιδήποτε μπορούσε να εκληφθεί ως μαγική και θαυματοποιός άποψη περί θρησκείας, αλλά και την άποψη ότι οι άνθρωποι μπορούν να επηρεάσουν τη βούληση των θεών και να κερδίσουν την εύνοιά τους με διάφορα τελετουργικά τεχνάσματα(προσευχές, θυσίες και αφιερώματα δηλαδή με ρουσφέτια), υποβιβάζοντας το Θεό, σε έναν «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή τους», άπληστο και ζηλόφθονα πολιτικάντη και έμπορο ψυχών.
Στους «Νόμους» μάλιστα, πρότεινε αυστηρές ποινές σε άτομα που επιδίδονται, «με το αζημίωτον» βεβαίως, σε δεισιδαίμονες τελετές λατρείας και σε μάγια. Πίστευε ότι «τα μάγια και οι μαντείες-προφητείες για το μέλλον, αποτελούν άλογες λειτουργίες της ψυχής που έχουν την έδρα τους στο ήπαρ»(βλέπε:Τίμαιος 71d-72b) και σίγουρα όχι στο μυαλό. Σε αρκετά έργα του και κυρίως στους διαλόγους του, αναφέρεται στη λεγόμενη «θέωση», δηλαδή στην τάση του ανθρώπου να μιμηθεί το Θεό την οποία πολλοί λόγιοι Χριστιανοί, έχοντας ως αρχή ότι «ηθική σημαίνει πρωτίστως αγάπη(λατρεία) προς το Θεό» και όχι προς το συνάνθρωπο, πίστεψαν ότι ο Πλάτων είναι ένας όμοιός τους, δούλος του Θεού.
Αγνοούσαν ή ήθελαν να αγνοούν, γιατί τους βόλευε, ότι σύμφωνα με πολλούς αντικειμενικούς μελετητές των έργων του, η τάση του ανθρώπου να μιμηθεί το Θεό (Ομοίωσιν Θεού) ήταν για τον Πλάτωνα «ο υπέρτατος σκοπός του ανθρώπου να πλησιάσει το Θεό, να γίνει δηλαδή δίκαιος, ενάρετος και ευσεβής μετά συνέσεως όπως μόνο ένας αληθώς συμπονετικός Θεός μπορούσε να είναι»(Βλέπε Πολιτεία 500 c-d & Θεαίτητος 176b) και όχι γιατί πίστευε ότι αυτός και μόνο αυτός είναι ο σκοπός του ανθρώπου. Για τον «αληθώς» πολυεύσπλαχνο και φιλάνθρωπο φιλόσοφο, κανένας κοινός άνθρωπος δεν είναι από τη φύση του κακός, αλλά από άγνοια (από βλακεία θα λέγαμε σήμερα) και γι αυτό «το μόνο που επιθυμεί, είναι να είναι ευτυχής».
Οσον αφορά στη γνωστή ρήση του Ντοστογιέφσκι, πως «δίχως το Θεό όλα επιτρέπονται», διότι δίχως το Θεό δεν μπορεί να υπάρξει ηθική, δε δίσταζε ο Πλάτων να αναφέρεται με περιφρόνηση και ειρωνεία σ’ εκείνους που πίστευαν πως μπορούν να κρατηθούν οι άνθρωποι σε μια ηθική υγεία μόνο με το φόβο των θεών. Στο «Φαίδωνα» αναφέρει πως «εκείνοι που αποδέχονται όλους τους κανόνες συμβατικής ηθικής και τους γραπτούς νόμους, μπορεί να είναι πράα και αβλαβή πλάσματα αλλά από άποψη πραγματικά συνειδητής ηθικής δεν έχουν καμιά αξία.
Εάν μάλιστα λάβει κάποιος τις διεθνείς δημοσκοπήσεις, που δείχνουν, ότι τις πιο θεοσεβούμενες κοινωνίες τις συναντάμε σήμερα στο Μεξικό, στη Βραζιλία και γενικώς στη Λατινική Αμερική των εκατοντάδων χιλιάδων δολοφονιών και απαγωγών ετησίως, ενώ τις πιο άθεες κοινωνίες τις συναντάμε στον Ευρωπαϊκό Βορρά με τη μικρότερη εγκληματικότητα, τότε καταρρίπτεται ο μύθος της ρήσης του Ντοστογιέφσκι και δικαιώνεται στην πράξη ο Πλάτων και ο φιλόσοφος που είπε, όπως βλέπουμε συχνά στην πράξη:«οι πραγματικοί Χριστιανοί είναι οι Αθεοι και οι πραγματικοί Αθεοι, είναι οι Χριστιανοί».
Μια καθαρή ματιά στο προσφυγικό –μεταναστευτικό είναι αρκετή απόδειξη.
Σε γενικές γραμμές, ο Πλάτων πίστευε ότι η ηθική είναι περισσότερο αποτέλεσμα λογικής και πηγάζει από τη γνώση των ιδεών παρά από το φόβο του Θεού και πως «η μόνη πρακτική βάση για τη δημόσια ηθική είναι η πίστη, όχι προς τους θεούς ή το Θεό, αλλά η πίστη πως αυτό που μετράει περισσότερο στην ανθρώπινη συμβίωση είναι η τιμιότητα, διότι κανένας ηθικός(το αντίθετο του ηθικολόγου υποκριτή) δε θα συμβιβαζόταν με κάτι ανήθικο, που θα του προξενούσε περισσότερο πόνο από ευχαρίστηση»(Βλέπε Πολιτεία 663 b, 733a).
Ο Πλάτων δεν ήταν εντελώς άθεος ούτε όμως θρήσκος, όπως τον θέλουν κάποιοι άνθρωποι, της Εκκλησίας κυρίως. Πίστευε στην ανάγκη της ύπαρξης μυθολογικών θεών για όσους τους έχουν ανάγκη, παρότι με κάποια δόση ειρωνείας, αφήνει το Σωκράτη να πει στο «Φαίδρο», ότι «η αντίληψη που έχουμε για τους θεούς δε βασίζεται σε κάποια λογική αρχή, αφού τους φανταζόμαστε δίχως να τους έχουμε δει ποτέ ή να έχουμε συλλάβει διανοητικά τη φύση τους»( βλέπε Τίμαιος 40d-e & Φαίδρος 246c).
Αυτός, που πολλοί, με πρώτο το φιλόσοφο της δήθεν «ανοιχτής Κοινωνίας» Καρλ Πόπερ, αδίκως τον χαρακτήρισαν εχθρό της δημοκρατίας, αποδέχεται την «κοινώς αποδεκτή γνώμη των πολιτών» ή όπως γράφει ο ίδιος, το «νομιζόμενον»(Φαίδρος 299c-230a), διότι πίστευε, πως «δεν μπορεί να υπάρξει ελληνική πολιτεία δίχως ελληνικούς θεούς» και γι αυτό, οι θεοί ήταν γι αυτόν, «οι κατά νόμον όντες θεοί»( βλ. Νόμοι 904) και όχι γιατί πίστευε ο ίδιος.
Πόσο εχθρός της Δημοκρατίας, Μισάνθρωπος, Ελιτιστής, Ρατσιστής και Σοβινιστής μπορούσε να είναι κάποιος, που τόλμησε να γράψει πριν 24 αιώνες:«είναι ανόητος εκείνος, που εξυμνεί το γένος του διότι έχει επτά πλούσιους προγόνους, επειδή λόγω έλλειψης μορφώσεως δεν μπορεί να δει σε βάθος χρόνου, πως μεταξύ των αναρίθμητων προγόνων μας, κάποιοι θα υπήρξαν πλούσιοι και κάποιοι φτωχοί, κάποιοι βασιλείς και κάποιοι δούλοι, κάποιοι βάρβαροι και κάποιοι Ελληνες»(βλέπε «Θεαίτητος 175 e-b)
Σήμερα, την εποχή της διάχυτης μισαλλοδοξίας, της ηθικής ρευστότητας και εμπορευματοποίησης των πάντων, μέχρι των λεγόμενων ιερών και οσίων, ακόμη και του λεγόμενου Αγίου Φωτός, από ανθρώπους που «συνομιλούν» με τον έναν και παντοδύναμο Θεό, έχουμε όσο ποτέ άλλοτε ανάγκη το ψύχραιμο, το λογικό, το συνετό και καθαρό από κάθε δεισιδαιμονία μυαλό σου, σοφέ Ανθρωπε και Δάσκαλε.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
