Alfavita Newsroom Έχει, ήδη, ξεκινήσει, η δημόσια διαβούλευση για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, με θέμα: «Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις».
Ανάμεσα στις τροπολογίες αυτού του νομοσχεδίου έχουν «παρεισφρήσει» και τρία άρθρα με ιδιαίτερο (ζωτικό!), για την ίδια την ύπαρξη του Επαγγελματικού Λυκείου (ΕΠΑΛ), ενδιαφέρον: το άρθρο 50, το άρθρο 51 και το άρθρο 52. Τα τρία αυτά άρθρα έρχονται να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και να θέσουν θέμα της ίδιας της οντότητάς της ως δεύτερου πυλώνα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην χώρα μας, δίπλα και ισότιμα σε αυτόν της Γενικής Εκπαίδευσης. Και η αμφισβήτηση αυτή επιδιώκεται να στηριχτεί σε τεκμηρίωση που φαντάζει εντελώς ατεκμηρίωτη και προδήλως αντιεπιστημονική.
Το άρθρο 51 θέτει ως ανώτατο ηλικιακό όριο εγγραφής μαθητών στα ημερήσια ΕΠΑ.Λ. τα δεκαεπτά (17) έτη. Στηριζόμενη στην επιστημονικά τεκμηριωμένη (;) αιτιολογική πρόταση ότι τα ΕΠΑ.Λ. είναι δομές εκκόλαψης της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού (τόσο σύντομα και εύκολα βρέθηκε τελικά η αιτία των φαινομένων ενδοσχολικής βίας και εκφοβισμού και, σε κάθε περίπτωση, μακριά από εμάς τα αρνητικά στερεότυπα για τη Επαγγελματική Εκπαίδευση…) αποφασίστηκε να υιοθετηθεί η προτεινόμενη τροποποίηση του άρθρου 51, με την οποία: «καθορίζεται μέγιστο ηλικιακό όριο για την εγγραφή στα ημερήσια ΕΠΑ.Λ., με σκοπό την αποτελεσματικότερη πρόληψη φαινόμενων ενδοσχολικής βίας και εκφοβισμού, τα οποία παρατηρούνται ιδίως μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων μαθητών». Ήταν τόσο εύκολη η αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων… Κρίμα για τις, κάθε σχολική χρονιά (στις 6 Μαρτίου), «χαμένες» διδακτικές ώρες που αφιερώνονται στην Πανελλήνια Ημέρα Κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού… Και το εντυπωσιακό είναι ότι το πρόβλημα αυτό, δυστυχώς, δεν φαίνεται να αντιμετωπίζεται τόσο εύκολα και δραστικά (με μιαν ανάλογη νομοθετική ρύθμιση) στα Γενικά Λύκεια (ΓΕΛ). Εκτός και αν δεν υφίσταται εκεί… (Δεν αφορά αυτή η εκτίμηση σε τυχόν εμπαθή υπαινιγμό για τον δεύτερο και ισότιμο πυλώνα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην χώρα μας, τα ΓΕΛ ). Όμως, τι θα γίνει με την ενδοσχολική βία και τον εκφοβισμό στα Γυμνάσια και στα Δημοτικά;
Φαίνεται πως το κλίμα των ημερών – ή, καλύτερα, του κορονοϊού – έχει επηρεάσει τον τρόπο αντιμετώπισης σημαντικών διαχρονικών κοινωνικών προβλημάτων. Έτσι, όπως όταν εντοπίζεται μια εστία μόλυνσης από κορονοϊό σε μία δομή, τίθεται άμεσα σε καραντίνα όλη η δομή, έτσι, αφού – όπως τουλάχιστον αφήνεται να εννοηθεί – εντοπίστηκε η εστία γέννησης της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού: το ΕΠΑΛ, άμεσα λαμβάνεται η απόφαση να τεθεί αυτή η εκπαιδευτική δομή σε καραντίνα. Μόνο που, αυτή η καραντίνα, προγραμματίζεται να μην έχει ημερομηνία λήξης…
Και αφού τα ΕΠΑΛ θα απαλλαγούν (τόσο εύκολα, όπως διαφαίνεται) από φαινόμενα ενδοσχολικής βίας και εκφοβισμού, είναι κρίμα να μην ολοκληρωθεί ο εκπαιδευτικός εξωραϊσμός τους με μια «σταδιακή αποσυμφόρηση» [ή μήπως: «σταδιακή συμφόρηση» με την ιατρική ερμηνεία της φράσης, σύμφωνα με την οποία αυτή η κατάσταση είναι: «παθολογική κατάσταση στην οποία συσσωρεύεται απότομα πολύ αίμα σε ένα μέλος του σώματος. Ανάλογα με το μέρος του σώματος όπου συμβαίνει η απότομη συσσώρευση του αίματος έχουμε εγκεφαλική, πνευμονική συμφόρηση κλπ. Η συμφόρηση διακρίνεται σε αρτηριακή ή ενεργητική και σε φλεβική ή παθητική. Η αρτηριακή είναι συνήθως οξεία και προέρχεται από αγγειοκινητικές διαταραχές, από την απόφραξη κάποιου αρτηριακού κλάδου κ.ά. Η παθητική συμφόρηση είναι χρόνια και οφείλεται σε κυκλοφοριακές διαταραχές και ανεπάρκειες της φλεβικής κυκλοφορίας. Κατά τη συμφόρηση τα αντίστοιχα όργανα διογκώνονται και παρουσιάζονται πόνοι σ` αυτά. Η κατάσταση που προκαλείται από τη συμφόρηση είναι σοβαρή και πολλές φορές επιφέρει το θάνατο» (στο: https://iatroi.gr/egkefaliki-symforisi/].
Έτσι, προτείνεται στην αιτιολογική έκθεση: «… η σταδιακή αποσυμφόρηση, από σκοπιάς μαθητικού δυναμικού, των ημερήσιων ΕΠΑ.Λ., με γνώμονα τη συνολική βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας διά του εξορθολογισμού της αριθμητικής σχέσης εκπαιδευτικού και μαθητή» και γεννιέται, με τον τρόπο αυτό, το άρθρο 52, σύμφωνα με το οποίο:
«Στα ημερήσια ΕΠΑ.Λ. λειτουργούν οι Α’, Β’ και Γ’ τάξεις. Στην Α΄ τάξη εγγράφονται, χωρίς εξετάσεις, οι κάτοχοι απολυτηρίου γυμνασίου ή ισότιμου τίτλου έως δεκαεπτά (17) ετών. Στη Β’ τάξη εγγράφονται ή μετεγγράφονται αντιστοίχως οι προαγόμενοι από την Α’ τάξη του Γενικού ή του Επαγγελματικού Λυκείου καθώς και οι μαθητές της Β’ τάξης του Γενικού Λυκείου έως δεκαεπτά (17) ετών. Στη Γ΄ τάξη εγγράφονται οι προαγόμενοι από τη Β΄ τάξη του Ημερήσιου Επαγγελματικού Λυκείου. Οι προαγόμενοι από την Α΄ τάξη του Επαγγελματικού Λυκείου δικαιούνται να μετεγγραφούν στη Β’ τάξη του Γενικού Λυκείου». Το άρθρο 50, απλά ήρθε να συνεπικουρήσει τον σκοπό του άρθρου 52, φροντίζοντας να εμποδίσει κάθε μετακίνηση (βλέπε: μετεγγραφή) από τα εσπερινά ΕΠΑΛ στα ημερήσια (ένεκα της αποσυμφόρησης…). Έτσι, οι προϋποθέσεις εγγραφής στα Εσπερινά σχολεία φαίνεται να μην αντιμετωπίζουν την πιθανότητα άρσης τους εξαιτίας έλλειψης των προϋποθέσεων δημιουργίας τους και, επομένως, παύουν κατά κάποιο τρόπο και οι ίδιες να υφίστανται, αφού με τον τρόπο αυτό αυτοακυρώνονται. Και μαζί τους επαναπροσδιορίζεται – ακυρώνεται; - ο ίδιος ο ρόλος της Εσπερινής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης.
Βέβαια, η σκέψη να αυξηθούν οι σχολικές μονάδες των ημερήσιων ΕΠΑΛ στην χώρα, αφού τίθεται τόσο έντονα το θέμα της συμφόρησής τους σε μαθητικό δυναμικό, και, επομένως, της θετικής αποδοχής του έργου τους από την κοινωνία, δεν φαίνεται να προτείνεται ως λογική λύση. Αντίθετα, φαίνεται πως, όταν υφίσταται μεγάλη ζήτηση σε μια δημόσια σχολική δομή, αντί να αναζητηθεί εξεύρεση λειτουργικής λύσης προς όφελος των δικαιούχων των υπηρεσιών της, επιλέγεται η εύκολη λύση της λογικής: «πονάει κεφάλι – κόβει κεφάλι». Και μάλιστα, επιλέγεται ως λύση η συμφόρηση (να ’την πάλι η μαγική λέξη με τις ιατρικές προεκτάσεις!) άλλων εκπαιδευτικών δομών: αυτών των εσπερινών ΕΠΑΛ, τα οποία, σημειωτέον, έχουν θεσπιστεί προκειμένου να υπηρετήσουν πολύ συγκεκριμένες εκπαιδευτικές ανάγκες μαθητών που προσδιορίζονται από ιδιαίτερες βιοτικές και βιοποριστικές συνθήκες, οι οποίοι έχουν διαφορετική εκπαιδευτική αφετηρία και διαδρομή. Ακόμη και αν υπερισχύσει ο ισχυρισμός ότι αυτός ο πολύ συγκεκριμένος εκπαιδευτικός ρόλος των εσπερινών σχολείων μπορεί να αλλάξει (μια τροποποίηση είναι άλλωστε!) είναι βέβαιο ότι οι σχολικές αυτές μονάδες δεν φαίνεται πως έχουν τις υποδομές ούτε την – στοιχειώδη, έστω – χωροταξική κατανομή να υποδεχτούν τον μεγάλο αριθμό μαθητών/-τριών που έχουν την επιθυμία να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην Επαγγελματική εκπαίδευση, την ατυχία όμως να έχουν υπερβεί ηλικιακά τα δεκαεπτά (17) έτη τους.
Τώρα, με ποιον τρόπο θα υλοποιηθεί και αυτός που, ως σκοπός του ΕΠΑΛ, έχει παρεισφρήσει στον Νόμο και διατείνεται ότι: «Οι σκοποί του Επαγγελματικού Λυκείου είναι ιδίως οι εξής: (…) ι) Η δυνατότητα επαγγελματικής ανέλιξης μέσω σπουδών σε ανώτερη εκπαιδευτική βαθμίδα (…)» (Ν. 4186/2013, άρθρο 6), κανείς πλέον δεν φαίνεται να γνωρίζει. Ίσως πάλι μια τροπολογία…
Όμως, τι φταίει ο Νόμος, όταν το ίδιο το Σύνταγμα επιτάσσει ότι: «2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Αλλά και ότι: «4. Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια» (άρθρο 16) (Σύνταγμα της Ελλάδας, ΦΕΚ 211 Α΄/24-12-2019);
Τελικά, «αέναη περιδίνηση» για τα ΕΠΑΛ; Το διαδίκτυο πάντως μας πληροφορεί ότι: «H περιδίνηση είναι μια ιδιάζουσα κατάσταση πτήσης και οι συνθήκες που εμφανίζεται ποικίλλουν και είναι κατά κανόνα συνέχεια της απώλειας στήριξης του αεροπλάνου. H περιδίνηση εθεωρείτο κάποτε ως το τελευταίο στάδιο πριν από τη συντριβή του αεροπλάνου που περιέπιπτε σε απώλεια στήριξης» (στο: https://science.fandom.com/el/wiki/%CE%A0%CE)
Διαβάζουμε στον ημερήσιο τύπο ότι αυτό το Νομοσχέδιο έχει συγκεκριμένο σκοπό:
« (…) Πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά. Περισσότερα εφόδια, νέες δεξιότητες, αποτελεσματικότερα εργαλεία και διαδικασίες, ίσες ευκαιρίες – σε κοινό βηματισμό με τις διεθνείς εκπαιδευτικές τάσεις – προς όφελος όλων. (…) Με το νομοσχέδιο για την αναβάθμιση του σχολείου που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση θέλουμε να δώσουμε περισσότερα εφόδια και νέες δεξιότητες στα παιδιά μας, εμπλουτίζοντας το πρόγραμμα σπουδών και ενισχύοντας το εκπαιδευτικό έργο, ώστε να ανταποκριθούν στις προκλήσεις του μέλλοντος και να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους (…)» (Συνέντευξη της Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων στα ΝΕΑ την 25/4/2020, στο: https://www.tanea.gr/2020/04/25/greece/educatio/)
Οι ίσες ευκαιρίες όμως, με ποιον τρόπο, από ποια εκπαιδευτική δομή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα υποστηριχτούν, στο πλαίσιο της αναζήτησης σπουδών στην επαγγελματική εκπαίδευση;
Και ακόμη: Με ποιο τρόπο, με ποια λογική οι προκλήσεις του μέλλοντος εξοβελίζουν την συμμετοχή της επαγγελματικής εκπαίδευσης σε αυτές;
Και, τι γίνεται με τα όνειρα αυτών που επιθυμούν να εγγραφούν σε Επαγγελματικό Λύκειο προκειμένου να λάβουν Πτυχίο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης; Οι ισχυρισμοί ότι τον ρόλο αυτόν μπορούν να αναλάβουν τα ΙΕΚ κρίνονται ως αβάσιμοι, αφού τα ΙΕΚ προσφέρουν Επαγγελματική Κατάρτιση (τουλάχιστον έτσι αυτοπροσδιορίζονται από τον τίτλο τους)
Και τελικά; Μετά το ΜΝΑΕ (Μια Νέα Αρχή στα ΕΠΑΛ) έρχεται το ΕΝΤΕ (Ένα Νέο Τέλος στα ΕΠΑΛ); Ένα τέλος σε αυτήν την μορφή της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, μετά το τέλος των ΤΕΛ, των ΤΕΕ και των πρώτων ΕΠΑΛ του νόμου 3475/2006; Ή, μήπως, ένα οριστικό τέλος στην Επαγγελματική Εκπαίδευση; Πάντως, με δεδομένο το κατώτερο αριθμητικό όριο που υφίσταται στην λειτουργία Τομέων και Ειδικοτήτων, η συρρίκνωση του θεσμού της Ημερήσιας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης θεωρείται πολύ πιθανή, όπως πολύ πιθανή θεωρείται και η αποσταθεροποίηση της Εσπερινής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης από την ασύμμετρη πίεση που θα δεχθεί.
Οι παραλληλισμοί στο παρακάτω απόσπασμα από το έργο του Albert Camus: «Ο μύθος του Σισύφου - Δοκίμιο για το παράλογο», επαφίενται στην επιλογή και στην κρίση των αναγνωστών αυτού του άρθρου:
«Οι θεοί είχαν καταδικάσει τον Σίσυφο να σπρώχνει ασταμάτητα ένα βράχο μέχρι την κορυφή ενός βουνού, απ’ όπου η πέτρα κατρακυλούσε από το ίδιο της το βάρος. Είχαν σκεφτεί, και κάπως δικαιολογημένα, ότι δεν υπάρχει πιο φοβερή τιμωρία από την ανώφελη και ανέλπιδη εργασία…» [απόσπασμα από το έργο του Albert Camus, (1942), Ο μύθος του Σισύφου. Δοκίμιο για το παράλογο (σ. 104). Τίτλος πρωτοτύπου: Le mythe de Sisyphe (Paris: Gallimard)
«Εκεί είδα και το Σίσυφο σ’ ένα μεγάλο αγώνα,
βράχο πελώριο να βαστά στα δυο γερά του χέρια.
Χέρια και πόδια στύλωνε στη γη για να τον σπρώξει
σε μια κορφή. Κι ότι έμελλε στην άκρη ενός να φτάσει,
έστρεφε πίσω ορμητικά τότε ο πελώριος βράχος
και κάτω πάλε στα ριζά κατρακυλούσε ο έρμος.
Πάλε ξανά αγωνίζονταν να τον γυρίσει πίσω
κι έτρεχε ο ίδρος κι άγγιζε το χώμα η κεφαλή του.»
(Όμηρος, λ 593-600: Η τιμωρία του Σίσυφου στον Άδη)
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 27/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
