«Αν θέλεις τα παιδιά σου να μεγαλώσουν σωστά, να τους αφιερώνεις το διπλάσιο χρόνο και να τους δίνεις τα μισά λεφτά» (Αμπιγκέιλ Βαν Μπύρεν, Αμερικανίδα αρθρογράφος)
- κι όταν μιλάμε για χρόνο, δεν εννοούμε μόνο τις ώρες που ξοδεύει ένας γονιός για να παίξει, να διαβάσει ή να συζητήσει με το παιδί του, αλλά και τις ώρες που αφιερώνει στην δημιουργία ενός ασφαλούς και ωφέλιμου περιβάλλοντος. Εδώ, όμως, οι περισσότεροι γονείς, κάνουμε ένα μεγάλο λάθος: εστιάζουμε κυρίως στο οικογενειακό περιβάλλον και ξεχνάμε πως ένα παιδί περνά την μισή του μέρα στο σχολείο. Εκεί κοινωνικοποιείται, διαμορφώνει μέρος της προσωπικότητάς του, αποκτά πρότυπα και κληρονομεί ηθικές αξίες και αρχές. Όπως καταλαβαίνετε, λοιπόν, είναι πολύ σημαντικό να συμμετέχουμε στην σχολική ζωή του παιδιού μας και ειδικά όταν πηγαίνει στο δημοτικό.
Οι Σύλλογοι Γονέων είναι όργανα εκπροσώπησης αλλά και εθελοντισμού στα οποία γίνεσαι μέλος τους αυτόματα, με το που έχεις ένα παιδάκι σε ένα σχολείο. Μπορεί κάποιοι από αυτούς, μέσω της εκλογικής διαδικασίας, να αναλαμβάνουν να τον διοικήσουν και να υλοποιήσουν κάποιες αποφάσεις, αλλά όλοι οι γονείς ανήκουν στον Σύλλογο και πρέπει να συμμετέχουν και να βοηθούν.
Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει σε πολύ μικρό βαθμό γιατί, ναι μεν θέλουμε να δώσουμε το καλύτερο στα παιδιά μας, αλλά να τρέξουν άλλοι γι’ αυτό. Πρόκειται για μια ασυνείδητη κουλτούρα του καναπέ η οποία, μάλιστα, κάνει πολύ εύκολα κριτική. Το αποτέλεσμα, ειδικά σε επίπεδο Ένωσης Γονέων (όλοι οι Σύλλογοι του δήμου δηλαδή) είναι να προκύπτει ένα Δ.Σ. από ανθρώπους που, συχνά, δεν αφιερώνουν τον χρόνο που χρειάζεται, δεν αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους ή, ακόμα χειρότερα, λειτουργούν με πολιτική και μικροπολιτική ιδιοτέλεια.
Το μυστικό, όμως, είναι να μην κατακρίνεις ή να επιπλήττεις αυτούς τους ανθρώπους. Αντίθετα, χρειάζεται να τους εξηγήσεις τον ρόλο του Συλλόγου Γονέων και να τους δώσεις κίνητρα ώστε να έρθουν πιο κοντά.
Οι μέρες που διανύουμε άλλωστε είναι κάτι παραπάνω από δύσκολες, είναι πρωτόγνωρες. Ο Δήμος Πεντέλης το τελευταίο διάστημα ήρθε αντιμέτωπος με μεγάλα και ευαίσθητα ζητήματα όπως το προσφυγικό, την πανδημία του κορωνοϊού, τις ελλιπείς αίθουσες των νηπιαγωγείων και τις καταλήψεις στα σχολεία.
Σχετικά με την στέγαση της υποχρεωτικής πλέον δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης (νηπιαγωγεία) υπήρξε ομολογημένη αμέλεια και καθυστέρηση ετών. Ωστόσο, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στη δήμαρχο κ. Κεχαγιά ότι, παρά το ότι ξεκίνησαν τις προετοιμασίες την τελευταία στιγμή, τελικά πρόλαβαν να καλύψουν τα κενά. Τα νήπια και προνήπια μας, την πρώτη εβδομάδα λειτουργίας των σχολείων, είχαν αίθουσες. Άλλοι δήμοι που ξεκίνησαν τις εργασίες νωρίτερα από εμάς, δεν πρόλαβαν.
Φαίνεται όμως να έχουν γίνει και κάποιες παρατυπίες. Στο ΦΕΚ ίδρυσης των παραρτημάτων (4110 Β’ 24/9/2020) αναφέρεται η απόφαση δημοτικού συμβουλίου 165/20 η οποία απλά …δεν υπάρχει!
Όσον αφορά τις καταλήψεις τόσο η Ένωση όσο και οι Σύλλογοι Γονέων παρακολουθούμε και ενημερωνόμαστε πάντα για τις τρέχουσες εξελίξεις και ομολογώ ότι είναι ένα πολύ δύσκολο και ευαίσθητο κεφάλαιο. Θεωρώ πως η κατάληψη είναι ένα μέσο διεκδίκησης και διαμαρτυρίας. Όμως, υπάρχουν κι άλλα μέσα διεκδίκησης, όπως μία επιστολή, μία παράσταση διαμαρτυρίας, ένας ακτιβισμός ή μία πορεία-διαδήλωση, που πρέπει να προηγούνται της κατάληψης.
Από την άλλη όμως, οι σχολικές καταλήψεις προκύπτουν έπειτα από συνελεύσεις και δημοκρατικές διαδικασίες. Όταν, λοιπόν, η κατάληψη είναι η πλειοψηφική άποψη των μαθητών, εμείς πρέπει να τη σεβαστούμε. Οι Έλληνες θεωρούμε πολύ σημαντικά τα παιδιά μας, αλλά όχι και την άποψή τους. Εάν θέλουμε να τα πείσουμε για κάτι, πρέπει πρώτα να τα ακούσουμε, να σεβαστούμε τις θέσεις τους και να τους εξηγούμε τις δικές μας. Όχι να τους κουνάμε το δάχτυλο. Αυτά λύνονται μόνο με διάλογο και όχι με καταστολή. Σίγουρα όμως τα σχολεία όλοι τα θέλουμε ανοικτά. Οι Σύλλογοι Γονέων συχνά μεσολαβούν ως ένας δίαυλος επικοινωνίας με τα παιδιά. Θα έπρεπε όλοι οι φορείς, η διεύθυνση του σχολείου, οι εκπαιδευτικοί και ο δήμος να μετέχουν επίσης στο διάλογο.
Θα πρέπει επίσης να διαχωρίσουμε τις καταλήψεις από τους βανδαλισμούς και τις κλοπές. Οι βανδαλισμοί είναι θέμα ελλιπούς φύλαξης, κάτι που έχουμε επισημάνει στον Δήμο και έχουμε καταθέσει αίτημα για επαρκή φύλαξη στα σχολεία τις βραδινές ώρες. Θα μπορούσαν να υπάρχουν φύλακες, περισσότερος φωτισμός ή ακόμη και κάμερες ασφαλείας, οι οποίες έχουν ήδη λειτουργήσει σε κάποια σχολεία με θεαματικά αποτελέσματα.
Ακόμη, έχουμε αιτηθεί και ανοιχτά προαύλια τα απογεύματα -ένα αίτημα που είχε έρθει κι από τη δήμαρχό μας κ. Κεχαγιά πριν λίγα χρόνια, όταν ήταν γραμματέας στην Ένωση Γονέων. Έχει την ευκαιρία λοιπόν να υλοποιήσει (και) δικά της αιτήματα. Παρ’ όλο που υπάρχει έλλειψη πόρων στον Δήμο μας, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο ώστε τα σχολεία μας να είναι κέντρα πολιτισμού και ψυχαγωγίας, με ανοιχτές πόρτες και εξωσχολικές δραστηριότητες. Κάτι που γίνεται ήδη, βέβαια, αλλά από τους Συλλόγους Γονέων και όχι από τον Δήμο.
Στο θέμα της καθαριότητας στα σχολεία υπάρχουν ακόμα ελλείψεις. Στον Δήμο μας, σύμφωνα με την εγκύκλιο του υπουργείου, αναλογούν συνολικά 23 εργαζόμενοι απασχόλησης για 26 σχολικά κτήρια και μάλιστα σε συνθήκες Covid. Έχουμε ζητήσει και θα ξαναζητήσουμε να αποσταλούν εργαζόμενοι καθαριότητας στα σχολεία. Είναι ένα από τα βασικά μας αιτήματα και ο Δήμος πρέπει να ανταποκριθεί.
Όπως επίσης έχω εισηγηθεί -και πιστεύω πως θα υπερψηφιστεί από το Δ.Σ. της Ένωσης- να γίνονται τεστ Covid σε εκπαιδευτικούς και παιδιά, και να μην χρεώνονται το κόστος οι γονείς.
Φυσικά υπάρχουν και χρόνια ζητήματα – αιτήματα. Στον Δήμο μας, για παράδειγμα, έχουμε σημαντική έλλειψη χώρων όπου τα παιδιά θα μπορούν να περάσουν τις ελεύθερες ώρες τους, να αθληθούν να συναναστραφούν. Μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την κατασκήνωση της Νέας Πεντέλης ή το παλιό ναυτικό νοσοκομείο (ΝΙΕΝ), που μόλις παραχωρήθηκε στον Δήμο. Θα μπορούσαμε επίσης να βοηθήσουμε οι γονείς και με τον επαγγελματικό προσανατολισμό των μεγαλύτερων μαθητών. Στο επόμενο Δ.Σ. μάλιστα, ετοιμάζω μία πρόταση για ένα διήμερο καριέρας. Κάνω ήδη κάποιες επαφές με ψυχολόγους, συμβούλους επαγγελματικού προσανατολισμού, αλλά και φοιτητές ή επαγγελματίες, που θα μιλήσουν στους μαθητές με στόχο να τους βοηθήσουν να επιλέξουν τι θα κάνουν στο μέλλον: με τι θέλουν να ασχοληθούν, τι τους αρέσει και ποια είναι τα ταλέντα τους.
Επίσης, κάτι που έχω ήδη προτείνει και συζητήσει και με ανθρώπους της διοίκησης, είναι να δημιουργήσουμε ένα θέατρο Μαρμάρου. Είναι κάτι που μπορούμε να υποστηρίξουμε και μπορεί να αποφέρει και έσοδα στον Δήμο. Ο πολιτισμός στον Δήμο μας πάσχει και μπορούμε (και πρέπει) να τον ενισχύσουμε.
Κλείνοντας, θεωρώ σημαντικό να επισημάνω τις «έξωθεν» πολιτικές παρεμβάσεις. Έχοντας ασχοληθεί με την Ένωση Γονέων και την προηγούμενη διετία, κατάλαβα από την πρώτη στιγμή ότι οι αυτοδιοικητικές παρατάξεις στον δήμο μας, συνήθιζαν να παρεμβαίνουν στα θέματα και στα μέλη της Ένωσης. Και του κ. Στεργίου παλιότερα, και του κ. Κοντουλάκου, και του κ. Παλαιοδήμου. Ειδικά, όμως, η παράταξη της «Συμπολιτείας» που τώρα διοικεί το δήμο, σ’ αυτό το θέμα είναι υπερδραστήρια.
Στο ΔΣ της Ένωσης Γονέων όπου εκλέχτηκα ομόφωνα πρόεδρος, βρήκα ανθρώπους που ασχολούνται ενεργά και με πείσμα να αναβαθμίσουν τον δήμο μας, αλλά και ανθρώπους που η δράση τους υπήρξε πιο επιφανειακή. Με την ευκαιρία, θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον Ηλ. Αλεξόπουλο (έφορο) και την Κ. Αρναούτογλου (αντιπρόεδρο) αλλά και να επισημάνω το αίτημα της Γενικής μας Συνέλευσης για την παραίτηση της ταμίας μας, Φ. Μαρκαντώνη.
Η κ. Μαρκαντώνη, είναι παράλληλα και έμμισθη αντιδήμαρχος πολιτισμού και νεολαίας και πρόεδρος Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας. Θα περίμενα να έχει την ευθιξία να ακούσει το αίτημα της Γενικής μας Συνέλευσης από τις 11/12/2019 και να παραιτηθεί από το ΔΣ λόγω προφανούς ηθικού ασυμβίβαστου, όπως μας επισήμανε άλλωστε και η Ομοσπονδία Γονέων Αττικής.
Οι παρεμβάσεις είναι λοιπόν συχνά εξόφθαλμες. Ωστόσο, δεν ξέρω αν τέτοιου είδους παρεμβάσεις φέρνουν το αποτέλεσμα που θέλουμε. Ξέρετε, έχουν ήδη γίνει ανασυστάσεις και παραιτήσεις μελών στο παρελθόν. Δεν ξέρω αν θα την γλιτώσω εγώ, δεν με απασχολεί κιόλας όσο παλιά. Έτσι κι αλλιώς, αυτά στα οποία θέλω να συνεισφέρω, και θέλω να κινητοποιήσω κι άλλους να το κάνουμε παρέα, γίνονται κι από άλλα κανάλια. Άλλωστε εγώ δεν προέρχομαι από καμία κομματική οργάνωση. Η παρέα με την οποία φτιάξαμε πριν 5 χρόνια το παιδικό θεατράκι με τα χέρια μας, που αργότερα φτιάξαμε το Χριστουγεννιάτικο Χωριό στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας και μετά στην κατασκήνωση της Ν. Πεντέλης, που συμπαρασταθήκαμε στα ασυνόδευτα προσφυγάκια («τα μάρμαρα της Πεντέλης χτίζουν Παρθενώνες, όχι φράχτες»), που θέλουμε να γίνει ένα θέατρο Μαρμάρου, συναντιόμαστε ακόμα, σε Συλλόγους Γονέων και αλλού. Υπάρχουμε και ακουγόμαστε. Δεν χρειαζόμαστε ταμπέλες ή επιχορηγήσεις από τον δήμο. Αντίθετα, βάζουμε κι απ’ την τσέπη μας. Άρα, λοιπόν, τα πράγματα που θέλουμε να γίνουν, θα γίνουν. Το θέμα είναι να το αναγνωρίζει αυτό κι άλλος κόσμος και να έρχεται κοντά, γιατί εκεί βρίσκεται τελικά η ομορφιά. Να γίνονται πράγματα που έχουν απήχηση και βάζουν ένα λιθαράκι ώστε ν’ αφήσουμε έναν καλύτερο κόσμο στις επόμενες γενιές.
Όπως λέει και η γνωστή ρήση «Κοίτα εκεί που θες να πας γιατί αλλιώς θα πας εκεί που κοιτάς…»
Ας κοιτάξουμε λίγο ψηλότερα λοιπόν…
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 19/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
