Τηλεκπαίδευση: Το υπουργείο Παιδείας πανηγυρίζει αντί να ντρέπεται

• 5 στα 10 τμήματα σχολείων/νηπιαγωγείων δεν μπορούν να αποτελούν χώρο εργασίας για ΕξΑΕ
• οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν προσωπικό εξοπλισμό
• όλοι οι μαθητές/τριες χρησιμοποιούν προσωπικό εξοπλισμό
• 6 στους 100 μαθητές/τριες ΔΕΝ μπορoύν να παρακολουθήσουν διαδικτυακά μαθήματα
• 15 στους 100 μαθητές/τριες παρακολουθούν ΜΟΝΟ από κινητό τηλέφωνο
• Κανένα σχολείο/νηπιαγωγείο δεν παρέλαβε ούτε θα παραλάβει εξοπλισμό από το Υπουργείο
• Κανένας/καμία μαθητής/τρια δεν πήρε ούτε θα πάρει tablet από το Υπουργείο

Ο Α΄ Σύλλογος Αθηνών Εκπαιδευτικών Π.Ε. απέστειλε στις Σχολικές Μονάδες της περιοχής μας (Αμπελόκηποι και Ζωγράφου)  το ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο της ΔΟΕ για τη σύντομη καταγραφή των δεδομένων για την ΕξΑΕ. Η καταγραφή των στοιχείων που παραθέτουμε πραγματοποιήθηκε από τις 30 Νοεμβρίου έως τις22 Δεκεμβρίου 2020.

Στην περιοχή των Αμπελοκήπων και του Ζωγράφου, φοιτούν στα Νηπιαγωγεία και Δημοτικά 5509 μαθητές σε 281 τμήματα. Το δείγμα της έρευνας αναφέρεται σε 3381 μαθητές/τριες και σε 182 Τμήματα, δηλαδή αναφέρεται στο 61,37% μαθητικού πληθυσμού και το 64,76% των τμημάτων. Ευχαριστούμε τα Σχολεία, τα Νηπιαγωγεία και τις/τους συναδέλφους που βοήθησαν στην καταγραφή.

1.Με ποια ταχύτητα συνδέεται η Σχολική Μονάδα στο διαδίκτυο;

• 4 στα 10 τμήματα Σχολείων/Νηπιαγωγείων έχουν συνδέσεις ταχύτητας έως 24Mbps, με μέση ταχύτητα 16,31 Μbps.
• 4,5 στα 10 τμήματα Σχολείων/Νηπιαγωγείων έχουν συνδέσεις έως 50 Mbps.
• 1,5 στα 10 τμήματα Σχολείων/Νηπιαγωγείων έχουν συνδέσεις πάνω από 50 Mbps.

Εδώ χρειάζεται να προσθέσουμε το μήνυμα του Π.Σ.Δ. για τον Αριθμό ταυτόχρονων τηλεδιασκέψεων WebEx από ένα Σχολείο:

Επιτρεπτός  Αριθμός ταυτόχρονων WebExMeetings ανά σύνδεση

ADSL24/1Mbps (Download/Upload) –1 σύνδεση

VDSL50/5 Mbps (Download/Upload) –5 συνδέσεις

VDSL100/10 Mbps (Download/Upload) –10 συνδέσεις

Οπτική ίνα - 50+ συνδέσεις

2. ΠΟΣΟΙ ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ και ΠΟΣΟΙ ΦΟΡΗΤΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ κάμερα, μικρόφωνο, ηχεία, ώστε να αξιοποιηθούν για "σύγχρονη ΕξΑ εκπαίδευση" από τον χώρο του Σχολείου/Νηπιαγωγείου;

Όλοι/ες οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στις τάξεις και στα γραφεία των Συλλόγων Διδασκόντων κυκλοφορούν ακόμη και σήμερα «υπολογιστές» που χρειάζονται μισή ώρα να ανοίξουν, που χρησιμοποιούν XP, που οι επεξεργαστές τους είναι Pentium, που δουλεύουν με μνήμη 1G και σε ορισμένες περιπτώσεις με 0,5G!

Όλος αυτός ο απαρχαιωμένος εξοπλισμός, που κατά κύριο λόγο εξασφάλισαν τα σχολεία από δωρεές, βραχύβια προγράμματα του Υπουργείου προ εικοσαετίας ή ενισχύσεις των Σχολικών Επιτροπών είναι ακατάλληλος, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ΕξΑΕ.

Στο παραπάνω διάγραμμα έχουν καταγραφεί μόνο οι υπολογιστές που μπορούν να αξιοποιηθούν, οι περισσότεροι από τους οποίους, πολύ οριακά «σηκώνουν» το webex, όπως διαπίστωσαν οι συνάδελφοι που εργάστηκαν από τα σχολεία τους.

Στην πραγματικότητα αν συνδυάσουμε α. τον αριθμό των Η/Υ που μπορούν να κάνουν ΕξΑΕ με β. την ταχύτητα σύνδεσης που διαθέτει η Σχολική Μονάδα, τότε μόνο το 57,7% των τμημάτων έχει δυνατότητα να ανταπεξέλθει σε συνθήκες ΕξΑΕ στον χώρο της Σχολικής Μονάδας.

Με λίγα λόγια, περίπου τα μισά τμήματα ΔΕΝ ικανοποιούν την ανάγκη να είναι ο χώρος εργασίας των εκπαιδευτικών για σύγχρονη ΕξΑΕ.

Η κατάσταση στα Νηπιαγωγεία και για τους παραπάνω δείκτες είναι πολύ χειρότερη σε σχέση με τα Δημοτικά Σχολεία. Άλλο ένα πρόβλημα που καταδεικνύει τη χρόνια εγκατάλειψη της Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης από την Πολιτεία.

Συνυπολογίζοντας τις δυνατότητες των Σχολικών Μονάδων σε διαδικτυακή ταχύτητα, τους υπολογιστές που διαθέτουν, τη συνδεσιμότητα των Τάξεων, ΤΟΤΕ συμπεραίνουμε ότι η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών ΔΕΝ μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον φυσικό χώρο εργασίας τους ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ/ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ. Εργάζονται με τον προσωπικό τους εξοπλισμό, ο οποίος ταυτόχρονα αποτελεί εξοπλισμό των παιδιών τους (για όσους/ες έχουν παιδιά σχολικής ηλικίας).

Το υπουργείο αγνοεί εντελώς το εκπαιδευτικό σώμα.

Μήπως νομίζει ότι τα σπίτια μας διαθέτουν προσωπικό χώρο για το κάθε μέλος της οικογένειάς μας;

Τι γίνεται με τους/τις εκπαιδευτικούς που έχουν παιδιά στο Δημοτικό και το Νηπιαγωγείο και την ίδια ώρα είναι αναγκασμένοι/ες να κάνουν μάθημα στην τάξη του;

Τι γίνεται όταν στον ίδιο χώρο βρίσκονται παππούδες και γιαγιάδες που διαμένουν στο σπίτι;

 Η ίδια κατάσταση παρουσιάζεται και στις οικογένειες των μαθητών/τριών μας που παρακολουθούν την ΕξΑΕ με τον οικογενειακό εξοπλισμό τους.

Φαίνεται ότι πολλά στελέχη του ΥΠΑΙΘ, δεν γνωρίζουν ότι οι οικογένειές μας και οι οικογένειες των μαθητών μας συνυπάρχουν σε σπίτια περιορισμένων τετραγωνικών, όπου ο χώρος εργασίας μοιράζεται σε όλους/ες, τα ηλεκτρονικά μέσα επίσης μοιράζονται και οι δυνατότητες προσωπικού χώρου είναι περιορισμένες.

Το ΥΠΑΙΘ έχει εγκαταλείψει τα σχολεία, τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς.

3. Πόσοι μαθητές/τριες δεν έχουν καμία δυνατότητα διαδικτυακής σύνδεσης με τη Σχολική Μονάδα και το Τμήμα τους;

Πόσοι μαθητές/τριες μπορούν να συνδεθούν μόνο από κινητό τηλέφωνο;

Οι αριθμοί αποκαλύπτουν μια αδυσώπητη πραγματικότητα. Αν κάνουμε αναγωγή των ποσοστών στο σύνολο του μαθητικού πληθυσμού των σχολείων/νηπιαγωγείων μας, τότε:

321 μαθητές/τριές  μας ΔΕΝ μπορούν να συνδεθούν με το Σχολείο / Νηπιαγωγείο τους κατά την διαδικασία της ΕξΑΕ, δηλαδή χάνουν το συνταγματικό δικαίωμα στην ΚΑΘΟΛΙΚΗ πρόσβαση στο κοινωνικό αγαθό της Παιδείας.

780 μαθητές/τριές μας μπορούν να παρακολουθήσουν ΜΟΝΟ με χρήση κινητού τηλεφώνου. Είναι σαφές ότι το παρακολουθώντας μάθημα από κινητό τηλέφωνο, στην ουσία αναιρείται κάθε δυνατότητα να δεις αυτό που προβάλλει ο/η εκπαιδευτικός, αναιρείται κάθε δυνατότητα να διαβάσεις αυτό που δείχνει η οθόνη. Επικεντρώνεται το οπτικό πεδίο σε ένα πολύ περιορισμένο πλαίσιο, το οποίο με την επαναλαμβανόμενη χρήση (ειδικά στις μικρές ηλικίες) γίνεται όχι μόνο ανούσιο, αλλά και επικίνδυνο.

Αν συνυπολογίσουμε τους/τις μαθητές/τριες που μπορούν να μπουν στις ψηφιακές τάξεις ΜΟΝΟ με κινητό, στους/στις μαθητές/τριες που δεν μπορούν να συμμετάσχουν στην ΕξΑΕ, τότε το 20%, δηλαδή 1 στους 5 μαθητές, έχει από ελάχιστη έως καθόλου δυνατότητα ουσιαστικής παρακολούθησης των μαθημάτων. Ανάγοντας το ποσοστό αυτό στο σύνολο των μαθητών/τριών μας ΤΟΤΕ 1.101 μαθητές βρίσκονται σε κατάσταση εξαίρεσης από το δικαίωμα στην Παιδεία.

Τα ποσοστά που παρουσιάζονται στην καταγραφή του Συλλόγου είναι μικρότερα από άλλες περιοχές της χώρας. Για παράδειγμα, στην Καλλιθέα και στο Μοσχάτο, σύμφωνα με την έρευνα του τοπικού Συλλόγου ΠΕ, 1 στους 4 μαθητές, έχει από ελάχιστη έως καθόλου δυνατότητα ουσιαστικής παρακολούθησης των μαθημάτων. Με βάση την αντίστοιχη έρευνα του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης δήμων Πύργου και Αρχ. Ολυμπίας, το 62% των μαθητών της περιοχής παρακολουθούν τα μαθήματά τους μέσω κινητού. Το 85% των σχολείων δήλωσαν ότι υπάρχουν μαθητές χωρίς καμία πρόσβαση στο διαδίκτυο.

4. Ποια είναι η μέγιστη συμμετοχή στη σύγχρονη ΕξΑΕ;

Παρά τις τεράστιες αντιξοότητες που υπάρχουν, η πλειοψηφία των μαθητών προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή την επαφή με το Σχολείο και την Τάξη τους. Δηλώνουν την ανάγκη να μην χαθεί το εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό αγαθό. Έχουν ανάγκη τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές τους. Να τους δουν, να τους ακούσουν, να ανταλλάξουν αστεία και ιδέες, να μάθουν από τον άλλο. Να ανήκουν σε μια ομάδα, σε μια κοινότητα.

Οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν με τον ίδιο κόπο και με πολλαπλάσιο χρόνο να κρατήσουν ανοιχτή την πόρτα του Σχολείου. Να μη μείνει κανένας μαθητής έξω από αυτή την πόρτα. Να φτάσει υλικό ακόμα και στα παιδιά που δεν μπορούν να μπουν στην ψηφιακή ομάδα. Το Δ.Σ. του Συλλόγου μας χαιρετίζει αυτήν την προσπάθεια, τον κόπο και την εργασία όλων ανεξαιρέτως των συναδέλφων, ως αγώνα για να κρατηθεί όρθιο το δημόσιο σχολείο, κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες.

Δεν χαρίζουμε στο ΥΠΑΙΘ την προσπάθεια των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των γονέων

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η «ζωντανή τάξη» δεν μπορεί να υποκατασταθεί ούτε με την πιο προχωρημένη τεχνολογική εφαρμογή. Η δουλειά μέσα στην τάξη έχει κοινωνική σχέση, αλληλεπίδραση, συναισθηματική φόρτιση, συναισθηματική έκφραση, άρρητες γλωσσικές δηλώσεις, φαντασιακές συσχετίσεις… Είναι ΑΓΩΓΗ. Όχι απλά τεχνική. Παλεύουμε όλοι/ες για να στηρίξουμε αυτή τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου. Η τηλεκπαίδευση δεν μπορεί δομικά και εκ των χαρακτηριστικών της να αντικαταστήσει τη δια ζώσης εκπαίδευση και σε καμιά περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στις μορφωτικές ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Αντίθετα καλλιεργεί ένα τεχνοκρατικό, μηχανιστικό μοντέλο που αναπαράγει και εντείνει τις ταξικές ανισότητες.

Η μάχη που δώσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα για τα παιδιά, είναι και μάχη για να οικοδομήσουμε τη δικιά μας κοινωνική συμμαχία, τη συμμαχία του Δημόσιου σχολείου, των εκπαιδευτικών και των γονιών, τη συμμαχία των παιδαγωγικών αξιών και των μορφωτικών αναγκών της νέας γενιάς.

5. Πόσα ψηφιακά μέσα έχει λάβει η σχολική μονάδα από το Υπουργείο (όχι από τον Δήμο) από τον Μάρτιο του 2020 και μετά; Πόσα ψηφιακά μέσα έχει ενημερωθεί ότι θα λάβει η σχολική μονάδα από το Υπουργείο (όχι από τον Δήμο) από τον Μάρτιο του 2020 και μετά;

Εδώ δεν χρειάζονται ούτε πίνακες ούτε γραφήματα. Και στις δύο αυτές ερωτήσεις, η απάντηση όλων των σχολείων ήταν ένα τεράστιο μηδενικό!

Αν κάνουμε την υπόθεση ότι τα παραπάνω ποσοστά που προκύπτουν τόσο από τη δική μας έρευνα όσο και από τις έρευνες άλλων Συλλόγων ΠΕ ισχύουν για το σύνολο της χώρας, ΤΟΤΕ στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση κατά προσέγγιση, 583.000 μαθητές/τριες και 70.000 εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν προσωπικό και οικογενειακό εξοπλισμό για να πραγματοποιήσουν τη σύγχρονη ΕξΑΕ. Με λίγες γνώσεις πρακτικής αριθμητικής μπορούμε να υπολογίσουμε σε τι ποσό αντιστοιχεί αυτός ο εξοπλισμός. Για τον υπολογισμό μας θα πάρουμε τις τιμές που προκύπτουν από τις συμβάσεις του ίδιου του ΥΠΑΙΘ (155€/tablet και 313€/φορητό υπολογιστή). Με λίγα λόγια για να πραγματοποιηθεί η σύγχρονη ΕξΑΕ χρειάζονται 180.000.000 € που τα έχουν δώσει από την τσέπη τους γονείς και εκπαιδευτικοί. Ας μην κομπάζει, λοιπόν, η υπουργός Παιδείας, διότι κομπάζει με ξένες τσέπες.

Αυτή είναι η πραγματικότητα της COVID εποχής που διανύουμε.

Ας εξετάσουμε παραπέρα τις δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας. Η υπουργός θριαμβολογώντας ανακοίνωσε ότι στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση λειτουργούν 55.000 ψηφιακά τμήματα. Με μέση συμμετοχή τους 19 μαθητές/ψηφιακό τμήμα, τότε προκύπτει ότι (προσθέτοντας και τον/την εκπαιδευτικό) ότι σε κάθε μαθητή του ψηφιακού τμήματος αντιστοιχεί το ποσό των 163 €, που έχει ξοδευτεί για να είναι δυνατή η συμμετοχή του. Φανταστείτε ένα σχολείο που στην πόρτα του είναι φύλακας η υπουργός και ζητάει από κάθε παιδί 163 € για να έχει το δικαίωμα να μπει μέσα στο σχολείο του… Και όταν το παιδί πληρώσει και μπει στο σχολείο, τότε το υπουργείο να εκδώσει ανακοίνωση για την τεράστια επιτυχία της πολιτικής του στην εκπαίδευση. ΝΤΡΟΠΗ και πάλι ΝΤΡΟΠΗ!

Το Σύνταγμα επιτάσσει την ΚΑΘΟΛΙΚΗ και ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, Το Υπουργείο επιβάλλει την μερική και πληρωμένη τηλεκπαίδευση. Οι κοινωνικές ανισότητες εντείνονται στο έπακρο. Αυτή είναι η αλήθεια.

Αυτή η κατάσταση αποτελεί συνειδητή επιλογή μιας διαχρονικά αντιλαϊκής πολιτικής που υπηρετεί το ΥΠΑΙΘ και η κυβέρνηση και η οποία στοχεύει στην απαλλαγή του κράτους από τις κοινωνικές δαπάνες, στην εγχάραξη εντός του κοινωνικού σώματος της αντίληψης ότι η παιδεία, η υγεία, τα κοινωνικά αγαθά είναι αποκλειστικά ατομική υπόθεση και ευθύνη, στην ενίσχυση της ιδιωτικής κερδοφορίας, με τη μετατροπή των κοινωνικών αγαθών σε εμπορεύσιμα προϊόντα.

6. Ποια άλλα καίρια προβλήματα εντοπίζετε;

Εκτίμηση του Δ.Σ. με βάση τα ευρήματα της έρευνας και την εμπειρική εικόνα που έχουμε από την εκπαιδευτική πραγματικότητα του τελευταίου διαστήματος

Μέσα σε αυτή την κατάσταση το ΥΠΑΙΘ εντείνει τις ανισότητες, πολλαπλασιάζει τα τεχνικά προβλήματα, αναιρεί την ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας, γεννάει τεράστια προβλήματα αντιπαιδαγωγικού τεχνοκρατισμού, ενισχύει τις επιλογές των ιδιωτικών σχολείων, επιμένει στη χρήση μίας και μοναδικής πλατφόρμας (της οποίας τη σύμβαση λειτουργίας της ουδέποτε έδωσε στη δημοσιότητα το ΥΠΑΙΘ), γεγονός που οδηγεί σε μεσημεριανά μαθήματα (την χειρότερη ώρα για τα παιδιά), εφαρμόζει με τις εγκυκλίους και το υποχρεωτικό θεσμικό πλαίσιο ένα ωρολόγιο πρόγραμμα που σε πολλές περιπτώσεις δεν εξυπηρετεί τους μαθητές, αγνοεί τις προτάσεις και τα αιτήματα του εκπαιδευτικού κινήματος, βαφτίζει ως επιμόρφωση τις ιστοσελίδες που ουδείς γνωρίζει πόσο στοίχισαν, ξεκινά διαδικασία επιμόρφωσης εκ των υστέρων (με εγκύκλιο που έχει ημερομηνία 28/12/2020 και ανακοινώνει πιλοτικό τμήμα εφαρμογής για μαθηματικούς τον …Δεκέμβριο του 2020), δεν παίρνει κανένα μέτρο για την μείωση, αναδιάταξη και αναπροσαρμογή της ύλης σε κάθε μάθημα, τάξη και βαθμίδα. Το ζητούμενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας δεν είναι –απλά η κάλυψη της ύλης. Όταν η «ύλη» τοποθετείται στην κυρίαρχη θέση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, τότε οι μαθητές εγκλωβίζονται στον ρόλο του παθητικού αποδέκτη έτοιμων γνώσεων και οι εκπαιδευτικοί σε αυτόν της αυθεντίας που δίνει διαλέξεις μπροστά σε ένα σιωπηλό ακροατήριο, γεγονός που αποτελεί οπισθοδρόμηση όσον αφορά στις μεθόδους διδασκαλίας, αποτελεί ακύρωση του κοινωνικού, γνωσιακού και κριτικού ρόλου του σχολείου, προς όφελος μιας μηχανιστικής, τεχνικής αντιπαιδαγωγικής αντίληψης.

Και δε φτάνουν όλα αυτά, το ΥΠΑΙΘ ζήτησε να δοθούν βαθμολογίες και στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση να γίνουν και τηλεδιαγωνίσματα…

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες που η κοινωνική ανισότητα αποκτά ένα ακόμη χαρακτηριστικό, την ψηφιακή ανισότητα, το ΥΠΑΙΘ  εμπαίζει όλη την κοινωνία με τους θριάμβους «επιτυχίας»

Πέτυχε να αποκλείσει δεκάδες χιλιάδες μαθητές από την ΕξΑΕ.

Πέτυχε να μη δώσει ούτε ένα ευρώ για να καλύψει τις ανάγκες των μαθητών και των εκπαιδευτικών.

Τα στοιχεία είναι αδιαμφισβήτητα και τα συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτά ιδιαιτέρως σημαντικά.

 Υπάρχουν μαθητές που δεν έχουν καμία πρόσβαση στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση.

Υπάρχουν μαθητές που δανείζονται κινητές συσκευές από άλλους ή πηγαίνουν σε σπίτια συγγενών και φίλων για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν κάποιο μάθημα.

Υπάρχουν γονείς που δεν μπορούν να υποστηρίξουν οικονομικά τα παιδιά τους, που είναι άνεργοι, που δεν έχουν τις ψηφιακές γνώσεις να βοηθήσουν σε κάποιο πρόβλημα που παρουσιάζεται.

Τα Νηπιαγωγεία αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα, με τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς να προσπαθούν, σχεδόν αποκλειστικά με δικά τους τεχνολογικά μέσα, να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Παιδάκια προσχολικής ηλικίας (4-5 ετών) υποχρεούνται να βρίσκονται για διάστημα τριών και πλέον ωρών μπροστά σε μια οθόνη, τις περισσότερες φορές ενός κινητού τηλεφώνου, προσπαθώντας να «κοινωνικοποιηθούν», να μάθουν να «συνεργάζονται», να «συνομιλούν», να «συνδημιουργούν»…

Ως εκπαιδευτικοί, πέραν των προσωπικών δυσκολιών σχετικά με το εγχείρημα αυτό, τις οποίες αντιμετωπίζουμε προτάσσοντας το φιλότιμο και την ευσυνειδησία μας, ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ τον ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΜΑΘΗΤΩΝ από το δικαίωμά τους για μόρφωση, όπως το Σύνταγμα ορίζει.

Δεν είμαστε απρόσωποι αριθμοί. Είμαστε λειτουργοί και επιμένουμε να διεκδικούμε και να απαιτούμε την απρόσκοπτη και καθολική συμμετοχή των μαθητών μας στην εκπαίδευση.

Το μοντέλο εξ αποστάσεως που επιβάλει το Υπουργείο Παιδείας είναι παιδαγωγικά επιβλαβές και τεχνολογικά ανέφικτο:

Το Υπουργείο δέχεται ότι οι μαθητές των δημόσιων σχολείων της πρωτοβάθμιας (ως παιδιά ενός κατώτερου θεού), πρέπει να μπαίνουν στο webex  το μεσημέρι, διότι «η πλατφόρμα δεν τους αντέχει» - ενώ των ιδιωτικών μπαίνουν το πρωί από άλλες πλατφόρμες.

Το μοντέλο εξ αποστάσεως που επιβάλει το Υπουργείο Παιδείας έχει ένα βαθύ ταξικό χαρακτήρα: αδιαφορεί πλήρως για τα παιδιά των φτωχών οικογενειών που δεν διαθέτουν τον τεχνολογικό εξοπλισμό. Για τις οικογένειες με δύο και περισσότερα παιδιά που παλεύουν με ότι μέσα διαθέτουν να μη χάσει το παιδί τους την επαφή με το σχολείο. Για τις οικογένειες – ιδιαίτερα τις μονογονεϊκές – γονιών που εργάζονται τις μεσημβρινές ώρες και τα παιδιά τους δεν μπορούν να συνδεθούν μόνα τους. Ενδιαφέρεται κανείς στο Υπουργείο με τι μέσο συνδέεται κάθε μαθητής; Μιλάμε για διαμοιρασμούς οθόνης και brake rooms όταν ένα σημαντικό μέρος μαθητών συνδέονται με ένα κινητό; Ενδιαφέρεται το Υπουργείο για την ψυχική και συναισθηματική ακύρωση που νιώθει ένα παιδί όταν αποκλείεται από αυτή τη διαδικασία; Ενδιαφέρεται για τη συναισθηματική ακύρωση που νιώθει ένας γονιός όταν δεν μπορεί να υποστηρίξει το παιδί του; Ενδιαφέρεται για το ηθικό και συνειδησιακό βάρος του εκπαιδευτικού που έχει μαθητές που δεν διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό;

Το μοντέλο εξ αποστάσεως που επιβάλει το Υπουργείο Παιδείας αγνοεί εντελώς τις ιδιαιτερότητες, τις ανάγκες και τις δυνατότητες των παιδιών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Των παιδιών ηλικίας 4 έως 12 ετών. Τα αντιμετωπίζει ως μεταπτυχιακούς φοιτητές.

Η τάξη είναι ένας προστατευμένος χώρος του παιδιού με τους συμμαθητές του. Η «ψηφιακή τάξη» είναι ένας απροστάτευτος χώρος, εκτεθειμένος στον οποιονδήποτε. Η έκθεση του γνωστικού επιπέδου ενός παιδιού, της συμπεριφοράς και της στάσης του, χωρίς παιδαγωγικό πλαίσιο είναι επικίνδυνη. Η πολύωρη καθήλωση σε μια οθόνη είναι αυτό που θέλουμε να αποφύγουμε, είναι ενάντια στη ζωή, στη ζωντανή δράση. Το μάθημα δεν είναι διάλεξη και παράδοση μόνο, ούτε ανταλλαγή ηλεκτρονικών μηνυμάτων. Προϋποθέτει συναίσθημα, συμμετοχή, προϋποθέτει λάθη των παιδιών που προκαλούνται από τον εκπαιδευτικό για να βγάλει συμπεράσματα, προϋποθέτει διάδραση, ομάδες, συνεργασία, παρουσιάσεις, ενεργές σιωπές, προϋποθέτει ότι μαθαίνω από τον άλλο και όχι μόνο από την παράδοση. Αυτή είναι (μάλλον αυτή πρέπει να είναι) η ζωντανή εκπαιδευτική διαδικασία η οποία δεν αντικαθίσταται από κανέναν άλλον τρόπο.

Το μοντέλο εξ αποστάσεως που επιβάλει το Υπουργείο Παιδείας εξυπηρετεί με τον ιδανικότερο τρόπο τα ιδιωτικά σχολεία και τους ιδιοκτήτες τους ώστε να διασφαλίσουν την πελατεία και τα κέρδη τους.

Το ΥΠΑΙΘ, όπως ήδη αναλύθηκε παραπάνω, ακολουθεί και στην εξ αποστάσεως, όπως και συνολικά άλλωστε, σταθερά και με συνέπεια μια αντιεκπαιδευτική πολιτική που θεμελιώδεις αρχές της είναι η αξιολόγηση, ο αυταρχισμός, ο απόλυτος/ολοκληρωτικός έλεγχος της ζωντανής εκπαίδευσης, η λειτουργία του δημόσιου σχολείου με όρους αγοράς, ο ευτελισμός και η απόλυτη απαξίωσή του, οι ταξικές διακρίσεις και η πλήρης αδιαφορία για τους μαθητές της εργαζόμενης πλειοψηφίας, η στήριξη των σχολαρχών και της ιδιωτικής εκπαίδευσης, οι εξεταστικοί φραγμοί. Η συνολική στρατηγική του είναι ευθυγραμμισμένη με τις διεθνείς τάσεις πλήρους εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης που διατρέχονται από όλα τα παραπάνω δομικά χαρακτηριστικά.

Το τελικό αποτέλεσμα, ακόμα και εκεί όπου υπάρχει καθολική συμμετοχή των μαθητών είναι η σκληρή και κοπιαστική προσπάθεια εκπαιδευτικών και εκπαιδευόμενων να αποκομίσουν ένα μικρό όφελος. Το τελικό αποτέλεσμα απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ουσιαστική εκπαιδευτική διαδικασία.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες και με δεδομένο το μακρόχρονο διάστημα αναστολής λειτουργίας των σχολείων, είναι απαραίτητη η μείωση, αναδιάταξη και αναπροσαρμογή της ύλης σε κάθε μάθημα, τάξη και βαθμίδα. Με το άνοιγμα των σχολείων πρέπει να λειτουργήσουν σε κάθε τμήμα, τάξη και σχολείο φροντιστηριακά τμήματα και τμήματα ενισχυτικής διδασκαλίας.