Thumbnail
«Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε μία άνευ προηγουμένου υπερέκθεση περιστατικών σχολικής βίας με πρωταγωνιστές εκπαιδευτικούς και μαθητές είτε ως ρόλο θύματος είτε ως ρολό θύτη » - Γράφει η Τόλη Ευαγγελία

Η οπτικοποίηση της βίας για το βωμό της τηλεθέασης πλέον φαίνεται να μην έχει κανένα όριο , ακόμα και αν πρόκειται για αθώες παιδικές ψυχές. 

Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε μία άνευ προηγουμένου υπερέκθεση περιστατικών σχολικής βίας με πρωταγωνιστές εκπαιδευτικούς και μαθητές είτε ως ρόλο θύματος είτε ως ρολό θύτη . 

Το Yπουργείο Παιδείας αφού ξεπούλησε τα προσωπικά δεδομένα εκπαιδευτικών και μαθητών μέσω της τηλεκπαίδευσης, όπως πρόσφατα η ίδια Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων έκρινε ότι υπάρχουν σοβαρές παραβιάσεις του Νόμου περί Προσωπικών Δεδομένων, αφήνει το σχολείο έκθετο στην παραβιαστική  και πολλές φορές δυσφημιστική δημοσιογραφία και τον εκπαιδευτικό αθωράκιστο σε κάθε είδους επίθεση και συκοφαντική δυσφήμιση. 

Την ίδια στιγμή που υπάρχουν γονείς και εκπαιδευτικοί που θέλουν να αναδείξουν τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν στα σχολεία οι μαθητές χωρίς Παράλληλη Στήριξη, χωρίς Σχολικούς Νοσηλευτές ,  χωρίς σοβαρά υγειονομικά μέτρα, χωρίς πρόβλεψη για κάλυψη κενών εκπαιδευτικών, οι οποίοι φτάνουν να ενοχοποιούνται γιατί νοσούν και απουσιάζουν , χωρίς στοιχειώδεις  υλικοτεχνικές υποδομές μέσα σε  άθλιες κτιριακές συνθήκες, πολλά από αυτά τα Μέσα σπεύδουν  αποκλειστικά  να προβάλλουν περιστατικά βίας επικαλούμενοι την αντικειμενική δημοσιογραφία ,ενώ  πολλές φορές δεν έχουν διασταυρώσει ούτε την αξιοπιστία του καταγγέλλοντος το περιστατικό ούτε τις πραγματικές γενεσιουργές αιτίες τέτοιων φαινομένων. Δεν τους έχουμε δει εξάλλου ποτέ με τόσο ζήλο να προβάλλουν  τις κινητοποιήσεις μας ,όταν διεκδικούμε ένα ασφαλές και παιδαγωγικό Δημόσιο Σχολείο. 

Στο Δημοτικό Σχολείο ,κύρια δουλειά του εκπαιδευτικού είναι η πρόληψη και όχι η καταστολή , η ενσωμάτωση όλων των μαθητών και όχι ο αποκλεισμός , η αποκατηγοριοποίηση από  τις ετικέτες «θύματα» και «θύτες» , η γεφύρωση των διαφορών , η αποδοχή της διαφορετικότητας  και σε όλα αυτά είμαστε μόνοι, υποστελεχωμένοι και αθωράκιστοι μέσα σε τμήματα με αυξημένο αριθμό μαθητών και σε μια περίοδο  που η εξατομικευμένη διαχείριση  της ψυχολογίας του κάθε μαθητή  σε εποχή πανδημίας  είναι επιτακτική . Και φτάνουμε στο παράδοξο να  χρεώνεται  μονόπλευρα στους εκπαιδευτικούς μέσα από τηλεδικαστήρια η λέξη «ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ» και «ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ» .

Τι περιθώρια έχει στα αλήθεια ένας Διευθυντής και ένας Σύλλογος Διδασκόντων να είναι αποτελεσματικός κι επαρκής  , όταν παρόλο που έχει  διαπιστώσει τα προβλήματα δεν μπορεί να προχωρήσει σε απαραίτητες ενέργειες   σε  συνεργασία με ειδικό επιστημονικό  προσωπικό, αν όπως  συμβαίνει  σε πολλές περιπτώσεις,  ο ίδιος ο γονιός δεν συναινεί σε κάτι τέτοιο (αφού αυτό  αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση )  και  το σχολείο δεν έχει καν αρμοδιότητες  που θα έπρεπε αλλά μόνο γραφειοκρατικές πλέον του προστίθενται ; Πώς είναι δυνατόν να συναινέσει ένας κακοποιητικός γονέας να διερευνηθούν τα αίτια που προκαλούν την επιθετική συμπεριφορά του παιδιού του  στα άλλα παιδιά; 

Όμως αυτό που εσκεμμένα δημοσιοποιείται είναι ότι το Σχολείο δεν ενεργεί  ,αλλά κανείς δε μιλά για τα πραγματικά περιθώρια αρμοδιότητας και στελέχωσης που έχει το Σχολείο και τα σχεδόν ανύπαρκτα περιθώρια αντίδρασης, όταν η οικογένεια   δεν αποδέχεται τα προβλήματα . 

Η δουλειά του δασκάλου δεν είναι να ξεχωρίζει τους μαθητές σε θύματα και θύτες , γιατί αυτό δεν είναι ούτε παιδαγωγικό ορθό αλλά ούτε και κοινωνικά ωφέλιμο για την κατεύθυνση της πρόληψης της ανήλικης παραβατικότητας και της εν δυνάμει ενήλικης  . Το σχολείο δεν είναι κατασταλτικός μηχανισμός αλλά  περιβάλλον ομαλής κοινωνικοποίησης .

Το τηλεοπτικό κοινό όμως μεθοδευμένα  γαλουχείται  να ζητά θύματα κι ενόχους και να στήνεται ένα τηλεοπτικό Κολοσσαίο όπου η τέρψη του κοινού πρέπει να ικανοποιηθεί μέσα από τη βία . Η διαπόμπευση ανθρώπων χωρίς να δίνεται καν το τεκμήριο της αθωότητας , πριν καν αποφανθούν τα αρμόδια όργανα ,έχει ξεφύγει από κάθε πλαίσιο και πλέον  χρησιμοποιείται πολλές  φορές και ως μέσο εκβιασμού ,ώστε να υποχρεωθεί το σχολείο να εξυπηρετήσει ατομικές επιθυμίες, τιμωρητικές εμμονές και να πάρει θέση ακόμη και σε εξωσχολικές βεντέτες οικογενειών (καταδικάζοντας το παιδί του γείτονα).

Η χειρότερη όμως πλευρά δεν είναι αυτή κατά του εκπαιδευτικού , αλλά κατά των ίδιων των παιδιών . 8χρονα παιδιά μπορούν στα κανάλια να προβάλλονται και να στιγματίζονται ως ΜΕΛΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ , ως ΝΤΑΗΔΕΣ και ΘΥΤΕΣ ΞΥΛΟΔΑΡΜΟΥ … Ολόκληρα σχολεία παρουσιάζονται ως εστίες εκδήλωσης βίαιων περιστατικών προκαταλαμβάνοντας ένα σκηνικό πολέμου που κάποια παιδιά μπορεί να επιθυμήσουν να γίνουν κι εκείνα πρωταγωνιστές (κατά τα πρότυπα της trap ) «με τις ευλογίες» της αναπαραγωγής της βίας στα κανάλια . Δημοσιογράφοι στήνονται έξω από τα σχολεία σε ώρες μαθήματος και επιδίδονται στο κυνήγι για την πιο «πιασάρικη» δήλωση στα όρια παρενόχλησης . Δημιουργείται έτσι μια εντελώς αντιπαιδαγωγική αίγλη της παραβατικότητας σε ένα ποσοστό μαθητών , αλλά κι ένα κλίμα φόβου σε ένα άλλο μεγάλο  ποσοστό... Κι έτσι έχουμε μια διαφήμιση της βίας απ ‘ τη μια και μια προκαταβολική θυματοποιήση από την άλλη . 

Κι εκεί που αφιερώνονται εκτενή ρεπορτάζ με χιτσκοκική σκηνοθεσία για περιστατικά  βίας ,αν τελικά αποδειχθεί ότι η αλήθεια διαφέρει από όσα προβλήθηκαν , είναι ζήτημα αν γραφούν δυο γραμμές ή αφιερωθούν 30 δευτερόλεπτα για να αποκατασταθεί η αλήθεια τη στιγμή που μπορεί να έχουν συνθλιβεί ηθικά και ψυχικά ενήλικοι και ανήλικοι.

Για μια ακόμη φορά είναι ξεκάθαρη η ανυπαρξία  παιδαγωγικής κατεύθυνσης των Υπουργών Παιδείας για την  προστασία των μαθητών, αλλά και του κλίματος συνεργασίας και ομαλοποιήσης των σχέσεών τους που πρέπει να προάγει το σχολείο και την πρόληψη της βίας σε μια εποχή απαξίας της ανθρώπινης ζωής. Εφόσον δεν παίρνει ξεκάθαρη θέση και δεν προστατεύει το σχολείο ,αλλά και δεν επενδύει με προσωπικό και ουσιαστικές  παιδαγωγικές μεταρρυθμίσεις , δεν καταδικάζει επίσημα το διασυρμό ανήλικων μαθητών και εκπαιδευτικών, ακόμη και όταν οι κατηγορίες είναι αβάσιμες , δεν παρεμβαίνει στη διαφήμιση της ανήλικης παραβατικότητας στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και στα ΜΜΕ, ενοχοποιεί το δάσκαλο και τον σέρνει το ίδιο στα δικαστήρια δημιουργώντας μια ψεύτικη εικόνα ότι αρνείται να αξιολογηθεί ,ενώ είναι ξεκάθαρο πια ότι το έργο του είναι καθημερινά υπό δημόσια αξιολόγηση, είναι ηθικός αυτουργός  και των φαινομένων έξαρσης ενδοσχολικής βίας, αλλά και των σωματικών πλέον επιθέσεων που δέχονται εκπαιδευτικοί μπροστά στα μάτια μαθητών κι απεύχομαι τα χειρότερα . 

ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ…

Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα

ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση

Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό

ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)

Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 18/11

ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ

2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη

Google news logo Ακολουθήστε το Alfavita στo Google News Viber logo Ακολουθήστε το Alfavita στo Viber

σχετικά άρθρα

kozani
Πιερρακάκης: Αυτή είναι η ομορφότερη και πιο σύγχρονη πανεπιστημιούπολη στη χώρα
«Στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Δυτικής Μακεδονίας συζητήσαμε με εκπαιδευτικούς πώς μπορεί το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και...
Πιερρακάκης: Αυτή είναι η ομορφότερη και πιο σύγχρονη πανεπιστημιούπολη στη χώρα
amfitheatro.jpeg
Έγιναν 108 τα Τμήματα ΑΕΙ που μαζί με το πτυχίο παραχωρούν και μεταπτυχιακό τίτλο!
Έγιναν 108 τα τμήματα που απονέμουν ενιαίο και αδιάσπαστο τίτλο σπουδών μεταπτυχιακού επιπέδου (integrated master)
Έγιναν 108 τα Τμήματα ΑΕΙ που μαζί με το πτυχίο παραχωρούν και μεταπτυχιακό τίτλο!