Ποιος θα τολμήσει τον γάτο να ζυγώσει (Με αφορμή τις κρίσεις των διευθυντών και το τέρας που μας βασανίζει)

Ποιος θα τολμήσει τον γάτο να ζυγώσει

 

Αξιότιμοι κύριοι,

"Όταν το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε.”
Αυτά τα σοφά λόγια του Μάνου Χατζιδάκι καθρεπτίζουν πολλά σημερινά φαινόμενα.
Εγώ όμως δε θέλω να φιλοσοφήσω ούτε να κάνω κοινωνιολογική ανάλυση.
Απλά θα σας πω για το “τέρας” που ζει μέσα στον δικό μας εργασιακό χώρο.
Ήρθε και “στρογγυλοκάθισε” στο σχολείο μας. Τον πρώτο καιρό ήταν αποκρουστικό. 
Έδειξε τις διαθέσεις του προς όλους. Ήθελε να μας τρομάξει, για να καλύψει τα κενά και τις 
αδυναμίες του. Κακότροπη, ανεύθυνη, αγενής, ραδιούργα, φυγόπονη. 

 

Είπαμε: “Υπομονή. Σε έναν χρόνο θα γίνουν οι κρίσεις δ/ντών και θα πάρει αυτό που της αξίζει.” 
Αλλά το Υπουργείο είχε άλλα σχέδια. Τρίτος χρόνος παράτασης και δικού μας μαρτυρίου. Τρία χρόνια η κυρία Υπουργός διυλίζει νόμους, τροποποιεί διατάξεις, διεργάζεται καταστάσεις.
Το “τέρας” λένε ότι έχει βιωσιμότητα, διότι “έχει μπάρμπα στην Κορώνη”. Συγκεκριμένα 
σχετίζεται συγγενικά με κομματάρχη προσκείμενο στην Ν.Δ. (Συγγνώμη, αλλά εμείς νομίζαμε πως ζούμε στο 2022. Λάθος μας!).
Οπότε βρίσκει ανοιχτό δρόμο και “μεγαλουργεί”. Περιθωριοποίησε τους παλιούς και έμπειρους εκπ/κούς διαβάλλοντάς τους στη Δ/νση, ενώ φρόντισε να περιβάλλει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τους πιο νέους και άπειρους συναδέλφους με μοναδικό σκοπό τη χειραγώγησή τους. Ψεύδεται και αλλοιώνει γεγονότα εις όφελός της.
Απουσιάζει συχνά φροντίζοντας να μην υπερβαίνει το νόμιμο όριο απουσιών, αλλά πάντα αυτές οι απουσίες είναι σε συγκεκριμένες ημερομηνίες: Κάθε φορά που χρειάζεται να υποβάλλει Παρουσιολόγια εκπ/κών, κάθε φορά που θέλει επιβεβαίωση το myschool, όποτε υπάρχει ειδοποίηση από το ΚΕΔΑΣΥ ή άλλους φορείς για επιτόπια έρευνα και γενικά κάθε φορά που υπάρχει καταληκτική ημερομηνία για κάποια υποχρέωσή της. 

 

Μιλάει με απρέπεια και άσχημους χαρακτηρισμούς στους εκπ/κούς, τους υποτιμά και τους 
χλευάζει (έχουν υποβάλλει αναφορές γι΄ αυτά). 
Υποβιβάζει τους υφισταμένους της με τις πράξεις της. Πχ. ζήτησε από δάσκαλο να διώξει μια μύγα που είχε μπει στο γραφείο της και από άλλον να σκύψει κάτω από το γραφείο της και να επιδιορθώσει την καρέκλα της! Φυσικά αυτοί αρνήθηκαν. 

 

Έσυρε στο Αστυνομικό Τμήμα τον Σύλλογο Γονέων για ανυπόστατες κατηγορίες εις βάρος τους.
Είναι η μοναδική αιτία για την οποία έφυγαν πολλοί μόνιμοι εκπ/κοί με απόσπαση και μαθητές με μετεγγραφή.
Τα γραπτά που υποβάλλει στις δημόσιες υπηρεσίες και στους γονείς είναι ασύντακτα, 
ανορθόγραφα, ντροπή για την ίδια την εκπ/ση.
 Όλοι δείχνουν τη συμπάθειά τους “για το κακό που μας βρήκε”, αλλά κατά βάθος όλοι λένε 
“ευτυχώς που δεν έτυχε σ΄εμάς”. 
Το “τέρας¨ υπάρχει και θα υπάρχει κι εμείς απογοητευμένοι από την αδυναμία του συστήματος να αντιδράσει αποτελεσματικά, αρχίσαμε να λουφάζουμε στη σπηλιά μας.

Σκεφτόμαστε ότι ο αγώνας είναι χαμένος από χέρι. “Κανείς δε θέλει να τα βάλει με την τρελή” λένε. 
Πόσο ευτυχείς και υπερήφανοι μπορούμε να νιώθουμε! Μόνο ντροπή!

 

Δεν είναι μόνο τα μετρήσιμα μόρια, δεν είναι η πιστή εφαρμογή του νόμου, δεν είναι ένα κι ένα ίσον δύο. Είναι η Ηθική, η Αξιοπρέπεια, το Φιλότιμο, αλλά και η Λογική!! Όλα αυτά κύριοι δεν μετριούνται. Δεν υπολογίζονται. Δεν μοριοδοτούνται. Δυστυχώς καταργήθηκε η μόνη δικλείδα ασφαλείας που μας δόθηκε, ώστε να αναδεικνύονται όλα αυτά με την ψήφο των εκπ/κών κατά τη διαδικασία επιλογής διευθυντών, όπως είχε νομοθετήσει η προηγούμενη κυβέρνηση (της οποίας παρεμπιπτόντως δεν είμαι ψηφοφόρος). 

Έτσι το “τέρας” βρίσκει έδαφος και μεγαλώνει, πολλαπλασιάζεται και αποθρασύνεται. 
Είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι όλοι ξέρουν, όλοι λυπούνται, όλοι συμπονούν και όλοι λένε ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να απομακρυνθεί. 
Και τώρα φτάσαμε, έστω και μετά από συνεχείς παρατάσεις, στη διαδικασία των κρίσεων. 
Κι εγώ έχω μόνο αυτό να σας πω:
 

 

Εκπ/κός ενός σχολείου της Δ/νσης Π.Ε. Γ΄ Αθήνας