Μαθητής στο Πρότυπο ΓΕΛ Αναβρύτων έστειλε στο alfavita.gr ένα άρθρο, το οποίο αναφέρεται στο σχολικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου γυναικών, και πιο συγκεκριμένα στην ομάδα του σχολείου του. Έχει προσπαθήσει να αποτυπώσει τα όσα κατάφερε, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα και το πόσο αξιέπαινος θεσμός είναι εκείνος των σχολικών πρωταθλημάτων για την σύγχρονη Ελληνική εκπαιδευτική πρακτική. Εκ μέρους της ομάδας, προτείνει να δημοσιεύσουμε το άρθρο του λαμβάνοντας υπ' όψιν σας το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, δηλαδή την ενθάρρυνση άλλων εφήβων στην ηλικία μας να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, μέσα από το σχολείο.
Ο μαθητής (τα στοιχεία του στη διάθεση του alfavita.gr) ζητά στην θέση του συντάκτη να αναφερθεί ως α^3 ή ως απλά "Μαθητής του Πρότυπου Λυκείου Αναβρύτων", αφού θεωρεί ότι το νόημα του άρθρου είναι να αναδείξει την ομάδα και όχι εμένα.
Το alfavita.gr δημοσιεύει την επιστολή του
Γ.Ο.Π.Α.: Κάνοντας τα Ανάβρυτα πρότυπο και στον αθλητισμό
Συντάκτης: α3 (ψευδώνυμο μαθητή Πρότυπου Λυκείου Αναβρύτων)
Είναι σήμερα ένας από τους πλέον διαδεδομένους θεσμούς της ελληνικής εκπαίδευσης, εκείνος των σχολικών πρωταθλημάτων. Πολλά σχολεία –όλο και περισσότερα- οργανώνουν αθλητικές ομάδες οι οποίες σε ένα πνεύμα διάχυτου ενθουσιασμού, ευγενούς άμιλλας και ολυμπισμού (διότι με αυτήν την δράση και πάλι τους αρχαίους Έλληνες τιμούμε) διαγωνίζονται και συναγωνίζονται σε ένα «κλειστό πρωτάθλημα» μεταξύ τους. Ως ένας μαθητής που δεν βρέθηκε φέτος σε έναν τέτοιον εξαίρετο «όμιλο» αλλά παρακολουθούσε τα όσα συνέβαιναν νιώθω πως οφείλω μέσα από αυτήν μου την ανάλυση να διαδώσω όσο μπορώ περισσότερο την ιστορία της Γ.Ο.Π.Α..
Καταρχάς ας αναφέρω πως είμαι μαθητής του Πρότυπου Γενικού Λυκείου Αναβρύτων, ενός εκ των καλύτερων ελληνικών σχολείων σήμερα. Ως εκπαιδευτήριο έχουμε την φήμη του αμιγώς βαθμοκεντρικού περιβάλλοντος, κάτι που δεν είναι σε καμία περίπτωση ορθό. Εκτός από τις πανέμορφες συναυλίες που διοργανώνουμε οι ίδιοι οι μαθητές, τις συμμετοχές μας σε διαγωνισμούς και τις ημερίδες που διοργανώνονται από την Διεύθυνση, συμμετέχουμε αδιαλείπτως στα σχολικά πρωταθλήματα, συγκεντρώνοντας κάποιες φορές καλές θέσεις. Η ομάδα που ξεχωρίζω είναι η Γ.Ο.Π.Α. (Γυναικεία Ομάδα Ποδοσφαίρου Αναβρύτων) η οποία στην ιστορία της –παραδόξως- δεν είχε να περιφανευτεί για τις πορείες της. Η αλήθεια είναι πως τέτοια πρωταθλήματα συνήθως τα «σαρώνουν» ιδιωτικά σχολεία με φήμη, με όνομα και… με χρήματα. Τι μπορεί να κάνει ένα δημόσιο σχολείο απέναντι σε τέτοιους «Κολοσσούς»; Θεωρητικά όχι και πολλά πράγματα. Οι προπονήσεις γίνονται με περιορισμούς (χρόνου και υποδομών) και οι συμμετέχοντες/ουσες συχνά δεν ασχολούνται καν με το άθλημα το οποίο δηλώνουν. Πώς γίνεται μια ομάδα της οποίας τα μέλη δεν είχαν καν τα απαραίτητα παπούτσια να ανταγωνιστούν σχολεία που υπερτερούν σε όλα αυτά;
Η Γ.Ο.Π.Α. φέτος μέτρησε τον μεγαλύτερο αριθμό μελών της (22 άτομα) σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Αν και πρέπει να παραδεχτώ πρώτα από όλους τους γυμναστές του σχολείου μας οι οποίοι έκαναν κυριολεκτικά τα αδύνατα δυνατά για να μπορέσει να σταθεί η ομάδα, θέλω να αναφερθώ και στην φετινή αρχηγό η οποία στήριξε την ομάδα με τρόπο που εμένα τουλάχιστον με εντυπωσίασε. Πρόκειται για την μαθήτρια Μάρα Σταυράκη, η οποία κάταφερε να κάνει κάτι που τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν, που οι υποδομές δεν μπορούν να προσφέρουν και που ο χρόνος προπόνησης δεν μπορεί να χαρίσει: νοιάστηκε πραγματικά για την ομάδα ως σύνολο, ως ιδέα και ως υπόσταση. Αν θέλω να είμαι ειλικρινής (και αυτό είναι που προσπαθώ) χρειάζεται να πω ότι τα μέλη της φετινής Γ.Ο.Π.Α. δεν γνώριζαν βασικά πράγματα στην αρχή της «σεζόν». Η αρχηγός τους όμως με την βοήθεια των γυμναστών του σχολείου και την θέληση των συμμετεχουσών κατάφεραν μέσα σε προπονήσεις μετρημένες στα δάκτυλα το ακατόρθωτο. Όπως η ίδια η Μάρα είπε:
«δημιουργήσαμε ένα ανταγωνιστικό σύνολο»
Η ομάδα αγωνίστηκε με άλλες από την Β’ Αθήνας. Το πρώτο ματς ήταν απέναντι στην Μεταμόρφωση. Προσωπικά περίμενα μια πανωλεθρία. Πώς γίνεται 11 κοπέλες να παίξουν για πρώτη φορά σε καθεστώς αγώνα μαζί και να καταφέρουν έστω να μην χάσουν με τεράστια διαφορά; Σε αυτό προστέθηκε και η απουσία της ίδιας της Μάρας, όπου θεωρούνταν βασικός πυλώνας της ομάδας. Είναι λοιπόν φαντάζομαι λογική η έπληξη που ένιωσα όταν ο λογαριασμός Instagram των Αναβρύτων έβγαλε σε σχετική δημοσίευση ότι νικήσαμε με σκορ 2-0. Κάπου εκεί έγινε σε όλους μας φανερό πως η Γ.Ο.Π.Α. είχε όντως μέλλον. Και οι 11 συμμετέχουσες, κατάφεραν να ανταπεξέλθουν σε ένα ματς υψηλότατου ρυθμού, μην έχοντας στην ομάδα τους κάποια έμπειρη παίκτρια.
Ο δεύτερος αγώνας ήταν απέναντι στον «αιώνιο αντίπαλο» του σχολείου μας. Μιλάω βέβαια για ένα σχολείο με πολύ «βαρύ όνομα», με ιστορία βαθιά σε πολλούς τομείς, την Βαρβάκειο σχολή. Ένα πρότυπο σχολείο, κυριολεκτικά καμάρι του ελληνικού συστήματος εκπαίδευσης. Είχαμε λοιπόν στον ίδιο αγωνιστικό χώρο δύο ομάδες καταπληκτικές όπως όλα έδειχναν. Με διάθεση φιλική, η Γ.Ο.Π.Α. υπερίσχυσε της αντιπάλου της (αν και η λέξη υπερίσχυσε μάλλον δεν προσδίδει όλο το βάθος της νίκης που πέτυχε η ομάδα μας) με ένα εξωπραγματικό σκορ 4-0. Την επόμενη μέρα στο σχολείο μετά από την σχετική πρωινή ανακοίνωση στα μάτια όλων μας οι συμμαθήτριές μας είχαν αποδείξει το σθένος το οποίο χαρακτηρίζει το σχολείο μας, που από όλα όσα σας αναφέρω μάλλον δεν είναι μόνο βαθμοκεντρικό τελικά…
Αν και φαντάζει σύντομη η πορεία, κάπως έτσι η Γ.Ο.Π.Α. έφτασε στον μεγάλο τελικό της Β’ Αθήνας. Μιλάμε για τον πιο δύσκολο αντίπαλο που θα μπορούσε ίσως να αντιμετωπίσει γενικά, το γνωστό Κολλέγιο… Εδώ είναι που ταιριάζουν όλα όσα προανέφερα περί ιδιωτικών σχολείων. Για το Κολλέγιο αγωνιζόταν μέχρι και παίκτρια από την γαλανόλευκη εθνική μας. Η «Αναβρυτινή» άμυνα επαλήθευσε την φήμη περί σινικού τείχους που οι προηγούμενοι αντίπαλοι της είχαν προσάψει. Το σκορ στο τέλος του ματς ήταν 0-1 με νίκη του Κολλεγίου. Η Μάρα ανέφερε χαρακτηριστικά:
«Σταθήκαμε ανταγωνιστικά απέναντι σε μια ομάδα με τουλάχιστον 4 παίκτριες που ασχολούνται με το άθλημα, εκ των οποίων μια στην Εθνική. Είχαν όλα όσα δεν είχαμε εμείς: ένα μεγάλο ποιοτικό γήπεδο, αθλητικό εξοπλισμό, αξιοπρεπείς εμφανίσεις και ώρες προπόνησης. Βγάλαμε πείσμα, πάθος και τελικά καταφέραμε να μετατρέψουμε ένα ματς από φαινομενικά εντελώς χαμένο σε ντέρμπι το οποίο κρίθηκε στο ένα γκολ.»
Ως μαθητής του σχολείου αυτού, νιώθω χαρούμενος που η δεύτερη θέση του βάθρου φέρει πλέον την επωνυμία «Ανάβρυτα». Παραθέτω ένα ρητό αβέβαιης προέλευσης, είτε του Γκάντι είτε του Νίκολας Κλάιν: «Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς.». Πιστεύω ότι περάσαμε φέτος και το 3ο στάδιο και έτσι πιστεύω ότι του χρόνου η Γ.Ο.Π.Α. θα νικήσει όποιον αντίπαλο σταθεί μπροστά της. Πάντως να τονίσω σε αυτό το σημείο πως πέρα από όλα τα υπόλοιπα, το γεγονός ότι η ελληνική εκπαίδευση προωθεί τον αθλητισμό με έναν τόσο όμορφο, ξεχωριστό τρόπο μου δίνει ελπίδα!
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Γιατί στη Θεσσαλονίκη χρησιμοποιούν τη φράση «με λες» αντί για «μου λες»
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Είσαι άνεργος στο κέντρο της Αθήνας; ΠΑΡΕ ΤΩΡΑ έκτακτο επίδομα 1000 ευρώ
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
