Alfavita Newsroom Με ταχύτητα 30 χιλιομέτρων την ώρα έρχεται ο 21ος «Κοκκινολαίμης», φέρνοντας την άνοιξη στη σκέψη και τον διάλογο γύρω από την εκπαίδευση, την πολιτική και τον πολιτισμό.
Το νέο τεύχος ανοίγει με αναφορές στον Άντερσεν και την Ποπόφ, προτάσεις παιδικής λογοτεχνίας που στοχεύουν να δώσουν στη φαντασία τη δύναμη της εξουσίας. Ο «Κοκκινολαίμης» καταπιάνεται με το σύστημα αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, αντιπαραθέτοντας το φινλανδικό μοντέλο με το αγγλοσαξονικό που εφαρμόζεται πλέον στην Ελλάδα, θέτοντας το ερώτημα: «Μπορεί να υπάρξει εκπαίδευση χωρίς επιτήρηση και ποινές;».
Η δημόσια εκπαίδευση συγκρίνεται και με τα «Ωνάσεια» σχολεία, με το περιοδικό να σχολιάζει καυστικά: «Τέμπη για πολλούς, Ωνάσεια για λίγους!». Παράλληλα, θέτει ερωτήματα για τη σημασία της αριστείας και τη διάκριση μεταξύ πολίτη και ιδιώτη.
Aναλυτικά
Εδώ «Τα θρανία της Άνοιξης»!
Κυκλοφορεί ο 21ος «Κοκκινολαίμης»!
Έρχεται με 30 χιλιόμετρα την ώρα!!!
Ξεκινάμε με την ευχή μας. Καλή μας άνοιξη! Με Άντερσεν και Ποπόφ, με παιδικά βιβλία όλο όρεξη να πάμε τη φαντασία στην εξουσία, με εφημερίδες και τυπογραφείο, με ραδιόφωνο και σινεμά. Γεμίσαμε πειθαρχικά εμείς οι δασκάλες, τόσα που σκοτείνιασε ο ουρανός! Μα δεν ψάχνει κανείς ένα εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς αξιολόγηση; Λένε ότι δεν υπάρχει. Εμείς όμως βρήκαμε κι είναι το φιλανδικό, αυτό που ακολουθούσε η χώρα μας μέχρι το 2010. Τώρα γίναμε Αγγλία κι Αμερική! Αυτά τα εκπαιδευτικά συστήματα δεν είναι καν στην βιβλιογραφία! Μα γιατί τόσο σιωπή;
Για τα «Ωνάσεια» τι να πούμε; Τέμπη για πολλούς/ Ωνάσεια για λίγους! Τρομερή συμπερίληψη! Να κάνουμε μαρκίζα τον άνθρωπο που δεν πήγε μια μέρα στο σχολείο; Αυτό είναι το πρότυπο σχολείο; Αυτοί είναι οι άριστοι; Ξέρουν τη διαφορά του ιδιώτη με τον πολίτη; Όταν τη βρουν να έρθουν να μας την πουν. Γιατί νομίζουμε ότι χάθηκε! Και την ψάχνουμε με τα μαθήματα της πολιτικής στο σχολείο! Μα κι αυτά διδάσκονται; Γιατί εμείς θέλουμε να την βρούμε!
Γυρνάνε όλα αυτά; Δύσκολα. Άλλαξε η χώρα μας κι έγινε αγγλόφωνη, μια αποικία της δύσης με εκπαίδευση όχι ευρωπαϊκή, αλλά αγγλοσαξονική. Πάνε τα εργατικά κινήματα που μας έμαθαν τι είναι εκπαίδευση. Τώρα έρχεται η γενιά του ’30 με την πολιτική σύμπραξη κεφαλαίου και πολιτισμού. Ενώθηκε η αστική τάξη και αμόλησε τα ποιήματά της! Εμείς όμως θα διαβάζουμε την αγαπημένη γενιά του ’20! Κι ετοιμάζουμε μεγάλο αφιέρωμα στον Καρυωτάκη στα Εξάρχεια!
Το υποκείμενο από την πανδημία και μετά έχει τρία ονόματα: Γειτονιές, εκπαιδευτικοί και Τέμπη. Το φύλο έγινε καιρό πιο ιδιωτικό και το αφήνουμε ασχολίαστο. Και τα παιδιά; Πού είναι τα παιδιά; Είναι το υποκείμενο που προσπαθούμε να φέρουμε στην ορατότητα είκοσι χρόνια τώρα με τον δικηγόρο τους, τον κινηματογράφο τους, τα δικαιώματά τους, το θέατρο και το σκασιαρχείο τους. Ονόματα φορέων που είναι για το παιδί τόσο πολύτομα!
Τι κάνουν τα παιδιά; Παίζουν με όπλα, αποβάλλονται, ταπεινώνουν και ταπεινώνονται, αναπαράγουν τη βία, αγαπούν τη μουσική, γνωρίζουν τη σεξουαλικότητα, κάνουν καταλήψεις, αυτονομούνται, ζουν με γονείς απαράδεκτους, έχουν τα σχολεία της κυβέρνησης που δε τους αρέσουν, κάνουν φίλους και πληγώνονται, αθλούνται, ονειρεύονται ή είναι βουτυρόπαιδα. Μα όλα διαβάζουν τον «Κοκκινολαίμη»! Και γράφουν! Για τους φόβους τους και τις αντιπαροχές του μέλλοντος. Σπεύδουν οι γύρω τους να απολέσουν την αθωότητά τους για να τα κάνουν συνένοχα. Είναι φτωχά και δεν αγοράζουν μόνο στις εκπτώσεις, ζουν με εκπτώσεις.
Και τι προτείνει ο «Κοκκινολαίμης»; Και τι βάζουμε στη θέση όλων μας; Τους ανθρώπους που η δημοτική μας γλώσσα τους είπε Γύφτους ή Τσιγγάνους και σήμερα τους λέμε Ρομά. Βάζουμε αυτούς τους ανθρώπους που μας έμαθαν τη λέξη «δηκεοσύνη» κι ελευθερία. Βάζουμε στη θέση όλων μας την ελευθερία που μας λείπει και που δύσκολα μπορεί να κρατηθεί για να μην γίνει φυλακή, τιμωρία, πρόστιμο, φόνος, παράβαση νόμου, φτώχεια, γκέτο, διονυσιασμός σε ώρες κοινής ησυχίας, ή παραμέληση παιδιών που δεν πάνε στο σχολείο. Ο πολιτισμός τους γιορτάζεται στις 8 Απρίλη. Και έχουμε προς τιμή αυτού του πολιτισμού ένα απόσπασμα από μια ραδιοφωνική εκπομπή του Βάλτερ Μπένγιαμιν στο Βερολίνο το 1930. Λέει ο Μπένγιαμιν:
«Η μακραίωνη εκστρατεία κατά των Τσιγγάνων από τη γερμανική αστυνομία δεν θα ήταν τόσο μακροχρόνια, και σε μεγάλο βαθμό τόσο μάταιη, αν όχι για την προστασία των αμόρφωτων ανθρώπων, ιδιαίτερα των αγροτών. Αν μέσα σε ένα σπίτι γεννιόταν ένα τσιγγανόπουλο, πίστευαν ότι θα ήταν προστατευμένο από τη φωτιά. Αν ένα άλογο αρρώσταινε τόσο πολύ που δεν μπορούσε πλέον να εργαστεί, ζητούσαν τη βοήθεια ενός Τσιγγάνου• αν ένας χωρικός άκουγε να μιλάνε για θησαυρούς που ήταν θαμμένοι σ’ ένα χωράφι, ένα κοντινό δάσος ή τα ερείπια ενός κάστρου, ήταν πιθανό να συμβουλευτεί έναν Τσιγγάνο, γιατί ήταν γνωστοί για την ικανότητά τους να ανακαλύπτουν κρυμμένους θησαυρούς. Αυτό φυσικά τους έδωσε ευκαιρίες για πολλά επικερδή σχέδια. Όταν έφταναν σε μια νέα περιοχή, ένα αγαπημένο τους κόλπο ήταν να αρρωστήσουν τεχνητά ένα άλογο ή ένα βόδι και μετά να υποσχεθούν στους απελπισμένους αγρότες μια άμεση θεραπεία με αντάλλαγμα μια καλή ανταμοιβή. Και επειδή γνώριζαν την αιτία της ασθένειας, μπορούσαν να θεραπεύσουν το ζώο σε ελάχιστο χρόνο, καθιερώνοντας έτσι περαιτέρω τη φήμη τους για τις μαγικές τους δυνάμεις.
Ωστόσο, όταν επρόκειτο να διαπραγματευτούν με σημαντικά πρόσωπα σχετικά με τις υποθέσεις της φυλής τους, χρησιμοποιούσαν εντελώς διαφορετικές μεθόδους. Παρουσίαζαν επιστολές που δήλωναν ότι είχαν ζήσει αρχικά στην Αίγυπτο ως Χριστιανοί, αλλά είχαν γίνει αποστάτες, με αποτέλεσμα ο πάπας να τους αναγκάσει να περιφέρονται στον κόσμο για επτά χρόνια ως μετάνοια. Έτσι τους απαγορεύτηκε να εγκατασταθούν σε ένα μέρος. Μερικοί επινόησαν ακόμη πιο περίτεχνες ιστορίες: επειδή οι προπάτορές τους είχαν αρνηθεί να φιλοξενήσουν τη Μαρία όταν αυτή κατέφυγε στην Αίγυπτο με τον Ιησού, αναγκάστηκαν να περιπλανηθούν στη Γη χωρίς ειρήνη. Ίσως αναρωτιέστε για τους Τσιγγάνους και τις χριστιανικές τους πεποιθήσεις. Ήταν απλώς μια εφεύρεση για να προκαλέσει τη συμπάθεια ή, όπως στην ιστορία του βασιλιά Ηρώδη, τον τρόμο στους Δυτικούς. Αν και αναμφίβολα οι Τσιγγάνοι κάποτε είχαν μια θρησκεία, τα χαρακτηριστικά της είναι δύσκολο να σταχυολογηθούν από τις σκοτεινές πρακτικές τους και ακόμη πιο δύσκολο να εξακριβωθούν από τους λαϊκούς τους θρύλους, γιατί, ενώ τα έθιμά τους διατηρήθηκαν αρκετά, οι θρύλοι τους είναι ένας σάκος γεμάτος με τους δικούς τους μύθους μαζί με αυτούς που εφευρέθηκαν από άλλους. Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι δεν έχουν πια θρησκεία είναι η ευκολία με την οποία συμμορφώνονται με τα έθιμα των άλλων όταν αναμένεται να το κάνουν. Για παράδειγμα, πολύ μικρή σημασία έχει γι’ αυτούς το αν θα τους παντρέψει ένας ιεροκήρυκας, μάλιστα του επιτρέπουν ακόμη και να βαφτίσει τα παιδιά τους. Οι παλιές εγκύκλιοι της αστυνομίας υπενθυμίζουν ότι τα βαφτίσματα των τσιγγανόπουλων απαιτούσαν στενή παρακολούθηση, καθώς οι Τσιγγάνοι συχνά βάφτιζαν πολλές φορές τα παιδιά τους για να λάβουν τα δώρα που μοιράζονταν σε τέτοιες περιπτώσεις». [“Die Zigeuner,” GS, 7.1, 159–65. Μετάφραση Jonathan Lutes.]
Ο δικός μας «Ο δωδεκάλογος του γύφτου» του Κωστή Παλαμά είναι κι αυτός ένας ύμνος στην ελευθερία της παραδοξότητας. Αυτή μας δίνει ο αέρας του ραδιοφώνου, οι χειροποίητες εικόνες που γίνονται παιδική κινηματογραφική τέχνη και το μελάνι του τυπογραφείου, Και σ’ αυτήν καλούμαστε να δώσουμε περιεχόμενο. Στον «Κοκκινολαίμη» θα βρείτε αυτή την ελευθερία με τα κείμενα των παιδιών: ελεύθερα κείμενα, εκπομπές, βιβλία κι έντυπα σχολείων. Και δεν ξεχνάμε 23 κι 24 Μαΐου 2025 να είμαστε στο φεστιβάλ νερού στην Πλατεία Πρωτομαγιάς της Αθήνας! Ήταν «Τα θρανία της Άνοιξης» - το ραδιόφωνο των παιδιών. Στο κείμενο και το μικρόφωνο ήταν ο Μπαμπάλ, 2/4/2025, Αθήνα – Πεδίο του Άρεως.
Δείτε εδώ
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Πανελλήνιος γραπτός διαγωνισμός: Βγήκε η προκήρυξη - Αιτήσεις από 29/4 έως 14/5
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 29/04
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
