Νοσηρή Δουλοπρέπεια και Άκρατη Ασυδοσία εναντίον της Δημιουργικής Ελευθερίας, του Παναγιώτη Βασιλέλλη

 

Απάντηση στο τελευταίο άρθρο της Συμβούλου Μουσικής κ. Μαρκέα.

 

 

Κυρία Μαρκέα, το κείμενό σας μήπως τελικά είναι φωνή βοόντος εν τη ερήμω;

 

Είναι σε θέση οι εντεταλμένοι από τους Έλληνες ψηφοφόρους και αμοιβόμενοι με χρήματα των φορολογουμένων, διαχειριστές των κοινών πολιτικοί και οι υφιστάμενοί τους, να αντιληφθούν την βαθιά επιστημονική και παιδαγωγική γνώση και εμπειρία που καταδεικνύει το γεμάτο πόνο και αγανάκτηση κείμενό σας;

 

Επιτέλους ας το συνειδητοποιήσουμε, είναι βαθιά δουλοπρεπές, δεν μας τιμά ως Έλληνες πολίτες και ψηφοφόρους να ανεχόμαστε πλέον τη γνωστή επί δεκαετίες πρακτική, του να παίρνονται σημαντικές για το βίο και τη μόρφωση των πολιτών αποφάσεις,  συστηματικά εν κρυπτώ, εν μέσω του καλοκαιριού, κυριολεκτικά στο πόδι και κυρίως χωρίς απολύτως καμμία συνεργασία με τους ΕΙΔΙΚΟΥΣ!!! Ας το κατανοήσουμε, ότι η χώρα έχει προ πολλού χάσει την Ελευθερία της και με την αρχαιοελληνική σημασία το Δημοκρατικό της Πνεύμα και παραπέει μεταξύ της Δουλοπρέπειας των εντολέων πολιτών της και της Ασυδοσίας των εντολοδόχων πολιτικών της.

 

Ας κατανοήσουμε επιτέλους ότι μόνο η συνεργασία και τελικά ο συγκερασμός των ουσιαστικών Αναγκών της Πολιτείας με την έμπειρη Άποψη των Ειδικών μπορεί να υπηρετήσει ουσιαστικά και με προοπτικές το Δημόσιο Συμφέρον. Τούτες τις ώρες της πολιτισμικής πρωτίστως και οικονομικής δευτερευόντως βαθιάς κρίσης, το απόλυτο Δημόσιο Συμφέρον, είναι να δημιουργηθούν οι καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις διαβίωσης μεν, μόρφωσης δε για τους Έλληνες Πολίτες.

 

Διαβάζω στο διαδίκτυο «Αν μια κοινωνία, είναι βασισμένη στο μύθο της παραγωγικότητας (και στην πραγματικότητα του κέρδους) έχει ανάγκη από επιμελείς εργάτες αναπαραγωγής, πιστούς εκτελεστές, πειθήνια όργανα χωρίς βούληση, μισούς ανθρώπους, αυτό σημαίνει ότι είναι άσχημα φτιαγμένη και ότι είναι ανάγκη να την αλλάξουμε. Για να την αλλάξουμε χρειάζονται άνθρωποι δημιουργικοί, που να ξέρουν να χρησιμοποιούν τη φαντασία τους». Δυστυχώς τα μόνα μαθήματα που καλλιεργούν τη Δημιουργική Σκέψη και τη Φαντασία των νέων ανθρώπων στο δημόσιο ελληνικό σχολείο είναι αυτά της Αισθητικής Αγωγής, που τώρα ο χρόνος διδασκαλίας τους από τις τρεις τάξεις συρρικνώνεται, με άκρως αντιδεοντολογικές και αντιδημοκρατικές διεργασίες, μόνο στην Α' Γυμνασίου. Το νέο Ωρολόγιο Πρόγραμμα θα έπρεπε τολμηρά να αναδείκνυε αυτή την πρώτιστη ανάγκη, τη με κάθε διδακτικό μέσο καλλιέργεια της Δημιουργικής Σκέψης των μαθητών, έτσι ώστε αδιάλειπτα να προάγεται η παραγωγή πρωτοποριακής επιστημονικής και καλλιτεχνικής σκέψης. Αντίθετα βυθίζει ακόμη βαθύτερα τους Μαθητές σήμερα, τους Έλληνες Πολίτες αύριο, στον ιδιαζόντως απεχθή μεταπρατικό μιμητισμό, που δεκαετίες ήδη τώρα τους καθηλώνει. Η διαφορά μεταξύ του πολιτικάντη και του πολιτικού είναι ότι ο δεύτερος ενδιαφέρεται για τις επόμενες γενιές, όταν ο πρώτος ενδιαφέρεται μόνο για τις επόμενες εκλογές. Οι ενήλικες εκτός του ότι θα λογοδοτήσουμε στην ιστορία, οφείλουμε να λογοδοτούμε καθημερινά στους νεώτερους για τις όποιες αποφάσεις παίρνουμε για λογαριασμό τους.

 

Ας ενεργήσουμε λοιπόν όλοι μαζί τούτες τις δύσκολες ώρες, με βαθιά σύνεση απέναντι στους εαυτούς μας. Όμως ας θυμηθούμε πρωτίστως ότι η αρχαία ελληνική πολιτεία αντιμετώπιζε τους μαθητές της «ως δυνάμει άρχοντες» και ας ενεργήσουμε με βαθιά ευθύνη κυρίως απέναντι στο μέλλον των παιδιών μας. Αν δεν το πράξουμε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας και τα παιδιά μας, που ήδη καθηλώνονται διανοητικά, κυριολεκτικά θα είναι στο έλεος της δικής μας νοσηρής δουλοπρέπειας και της άκρατης ασυδοσίας αντί της Δημιουργικής Ελευθερίας που οφείλουμε να τους διδάξουμε!

 

 

 

Με πόνο ψυχής

 

ο καθηγητής μουσικής

 

Βασιλέλλης Παναγιώτης