ΑΡΠΑ και συνεργαζόμενοι: Διακήρυξη για εκλογές αντιπροσώπων για το συνέδριο της ΟΛΜΕ

Πλησιάζοντας στην συμπλήρωση μιας τετραετίας ακραιφνώς νεοφιλελεύθερης πολιτικής η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει αναδειχθεί ως η καλύτερη μέχρι τώρα επιλογή του οικονομικού συστήματος. Η επιβολή των πολιτικών λιτότητας και διάλυσης του δημοσίου σχολείου συνεχίζονται με την ίδια και μεγαλύτερη ένταση. Σε αυτά τα χρόνια είδαμε να νομιμοποιούνται όλα τα προηγούμενα μνημονιακά νομοθετήματα και να ολοκληρώνονται. Να γίνονται πραγματικότητα όσα μέτρα υποτίμησης των εργασιακών σχέσεων δεν τόλμησαν ή δεν πρόλαβαν να υλοποιήσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις («κόφτης» μισθών και συντάξεων, μετατροπή του ασφαλιστικού σε μια μορφή κεφαλαιοποιητικού συστήματος, κλπ).

Από την άλλη μεριά όσο κι αν κομπάζουν για έξοδο από τα μνημόνια, η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού παραμένει, η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται, οι τράπεζες αρπάζουν τα σπίτια, η απασχόληση αντικαθιστά την πλήρη εργασία, η ανεργία καλπάζει. Επίσης, συνέπεια όλων αυτών, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός αναβιώνουν, η μετανάστευση προβάλλει πολλές φορές ως σωτήρια λύση επιβίωσης. Μια κατάσταση που μας πάει πολύ πίσω, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση βλέπει… ανάπτυξη. Τα υπερπλεονάσματα του 4,5% επί του ΑΕΠ (πάνω από 10% του προϋπολογισμού και μάλιστα πέρα από την εξόφληση των δανειακών υποχρεώσεων) δίνουν εύγλωττα την εικόνα της φοροληστείας και της βίαιης φτωχοποίησης του ελληνικού λαού.

Όμως σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, βρίσκεται προ των πυλών η ολομέτωπη επίθεση ενάντια στο δημόσιο σχολείο. Η κυβέρνηση:

• ψήφισε το Νέο Λύκειο με μια Γ΄ Λυκείου – φροντιστήριο και με απολυτήριες εξετάσεις με τράπεζα θεμάτων. Έτσι θα έχουμε πλέον διάφορες κατηγορίες μαθητών: κάποιοι θα παίρνουν απολυτήριο, άλλοι όχι, κάποιοι θα περνούν σε σχολές ελεύθερης πρόσβασης και κάποιοι θα διαγωνίζονται για τις σχολές υψηλής ζήτησης.
• Με αυτό το σύστημα προσπαθεί προφανώς να ωθήσει πολλούς μαθητές προς την επαγγελματική εκπαίδευση, την οποία ταυτόχρονα υποτιμά μέσω της  παραδοχής από το ΥΠΠΕΘ ότι το απολυτήριο του Γενικού Λυκείου «αποκτά τη σοβαρότητα που του αξίζει», αφού δε θα είναι ενδοσχολικό, για διαγωνισμούς ΑΣΕΠ ή και για τον ιδιωτικό τομέα.  Έτσι  αυτόματα υποβαθμίζει τη θέση των παιδιών των ΕΠΑΛ που θα αποκτούν απολυτήριο  ενδοσχολικά και δε θα έχουν με αυτό πρόσβαση στα τμήματα χαμηλής ζήτησης. Στόχος κυρίως είναι η προώθηση της κατάρτισης ώστε  να μετατραπούν τα ΕΠΑΛ σε «Καιάδα» της εκπαίδευσης.
• Άλλωστε έχει γίνει πραγματικότητα πλέον ο θεσμός της φθηνής εργασίας - μαθητείας. Οι μαθητές μας ωθούνται σε μια νέα μορφή voucher για τις ανάγκες των επιχειρήσεων, ενώ παράλληλα καθιερώνεται η εμπλοκή εκπαιδευτικών σε μορφές μη τυπικής εκπαίδευσης.
• Υιοθέτησε ένα μοντέλο διορισμών που απαξιώνει την προϋπηρεσία και το βασικό πτυχίο έναντι κάθετων τίτλων και προσόντων (μεταπτυχιακών, διδακτορικών κλπ). Είναι μια νεοφιλελεύθερη επινόηση που μεταφέρει, επίσημα πλέον, την ευθύνη της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών στους ίδιους απαλλάσσοντας το κράτος από κάτι τέτοιο.
• Φέρνει επίσημα πλέον από τον Σεπτέμβριο την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, έχοντας προωθήσει παράλληλα το όλο βοηθητικό πλαίσιο (δημιουργικές εργασίες, θεματική εβδομάδα, προώθηση περιγραφικής αξιολόγησης κλπ). Ετοίμασε ήδη και την αξιολογική «αλληλοσφαγή» προσπαθώντας να βάλει τους εκπαιδευτικούς του πρωινού ωραρίου να αξιολογούν το έργο των συναδέλφων της ενισχυτικής διδασκαλίας και το αντίστροφο.
• Άρχισε να εφαρμόζει το νόμο για τις «νέες δομές» όπου, εκτός από την αυτοαξιολόγηση, προβλέπει ένα σύνολο παρεμβάσεων στον τρόπο λειτουργίας του σχολείου που αλλάζει ριζικά το υπάρχον εργασιακό μοντέλο για τους εκπαιδευτικούς. Οι εκπαιδευτικοί, μέσα από τη λειτουργία των Ομάδων Εκπαιδευτικής Υποστήριξης, καλούνται, χωρίς να γνωρίζουν, να σχεδιάζουν και να υλοποιούν προγράμματα ενίσχυσης των μαθητών, ενώ υποχρεώνονται να συμμετέχουν σε διάφορες ομάδες, οι οποίες θα λειτουργούν σε ένα πλαίσιο συνεχών «απολογητικών» εκθέσεων.
• Οι μαθητές στριμώχνονται σε 27άρια τμήματα, ενώ κάποιοι μεταφέρονται χωρίς τη θέλησή τους από σχολείο σε σχολείο για να εξοικονομήσει το κράτος τμήματα και επομένως και εκπαιδευτικό προσωπικό.

Επιπλέον, σε συνδικαλιστικό επίπεδο, έχουμε να αντιμετωπίσουμε την κινηματική μετάλλαξη του δευτεροβάθμιου σωματείου. Η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ αποδείχτηκε δέσμια των μνημονιακών κομμάτων.

Σπέρνει συνειδητά την αδράνεια, την απογοήτευση και την παθητικότητα στον κλάδο, γιατί έχει ευθυγραμμιστεί πια ανοιχτά με την τακτική της συναίνεσης απέναντι στην κυβέρνηση, δίνοντας έτσι συγχωροχάρτι στη σημερινή και στις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις.    

Συγκεκριμένα, την τελευταία διετία η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ):

• Άφησε ακάλυπτο τον κλάδο και αρνήθηκε προτάσεις εναντίωσης και συνδικαλιστικής κάλυψης των συναδέλφων στη θεματική βδομάδα, στη συγκρότηση Ομάδων Εκπαιδευτικής Υποστήριξης, στο πρόγραμμα «μια νέα αρχή στα ΕΠΑΛ», κ.ά.
• Δεν συμπεριέλαβε στις ανακοινώσεις της ούτε έναν από τους πολιτικούς στόχους του κλάδου που ψηφίστηκαν σε προηγούμενα συνέδρια της ΟΛΜΕ (κατάργηση των μνημονίων, ανατροπή της πολιτικής Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, κ.ά.).
• Αρνήθηκε να οργανώσει πανελλαδικές κινητοποιήσεις για τα καθημερινά προβλήματα σχολείων και εκπαιδευτικών και τα παρέπεμπε στις ΕΛΜΕ. 
• Υπονόμευσε τον μεγάλο αγώνα ενάντια στο προσοντολόγιο – έκτρωμα: δεν συγκάλεσε Γ.Σ., δε δέχθηκε να καταγγελθεί η κυβερνητική καταστολή, δεν εξέδωσε ούτε μία ανακοίνωση κατά του προσοντολογίου. Εδώ βέβαια και στις δυνάμεις του αγώνα υπήρχε διάσταση, αφού το ΠΑΜΕ δεν στήριζε πτυχίο και προϋπηρεσία, ενώ καλούσε για συντονισμό σε ξενοδοχεία, διαφωνώντας με την κατάληψη στην πρυτανεία και την κλιμάκωση του αγώνα.
• Δεν οργάνωσε τον κλάδο, αλλά ούτε ενημέρωσε την κοινωνία για τις αντιεκπαιδευτικές αλλαγές που επιφέρει το υπό ψήφιση νομοσχέδιο για το Λύκειο, τη στιγμή που οι προτάσεις ήταν γνωστές από το Σεπτέμβρη. Δεν αντιπαρατέθηκε με τα πορίσματα Λιάκου, Γαβρόγλου και ΙΕΠ, προάγγελο των σημερινών αλλαγών.
• Στις εισηγήσεις του ΔΣ για τις ΓΣ προέδρων απουσίαζε οποιασδήποτε κριτική στην κυβέρνηση, διαπίστωνε θετικά μέτρα, ζητούσε εν λευκώ εξουσιοδοτήσεις για 24ωρες απεργίες εν αναμονή κήρυξής τους από ΑΔΕΔΥ. Το σωματείο μεταβλήθηκε σε ουρά της ΑΔΕΔΥ με αποτέλεσμα άνευρες κινητοποιήσεις με αποκορύφωμα τη φετινή χρονιά όταν η απεργία το Νοέμβρη άλλαζε ημερομηνία κάθε μέρα για να συμπέσει με τη ΓΣΕΕ!
• Ένας νέος τύπος κινητοποίησης απειλεί να ρίξει σε βαθιά αδράνεια τον κλάδο: Η απεργία την ημέρα ψήφισης! Αφήνεις τους κρατούντες να αλωνίζουν για μήνες σε κάθε ευκαιρία και στέλνεις τον κλάδο απροετοίμαστο σε απεργία την ημέρα ψήφισης, σπέρνοντας την ηττοπάθεια στους εργαζομένους. Το παράδειγμα του ασφαλιστικού το 2016 είναι αποκαλυπτικό. Με όλη την Ελλάδα στο δρόμο το Γενάρη και Φλεβάρη του 2016, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ αλλά και ΠΑΜΕ (για διαφορετικούς λόγους βέβαια) οδήγησαν το κίνημα σε ύφεση και πτώση και τελικά το ασφαλιστικό πέρασε ατουφέκιστα το Πάσχα. Το δε ψηφισθέν νομοσχέδιο για το Λύκειο ήταν γνωστό από το Σεπτέμβρη και η ΟΛΜΕ αδράνησε επιδεικτικά, ώστε να περάσει χωρίς αντιδράσεις.
• Επέλεξαν πρωτοφανείς αντιδημοκρατικές διαδικασίες και υπονόμευσαν τις Γ.Σ. των προέδρων που είναι το κυρίαρχο όργανο αποφάσεων του κλάδου (δεν αναγνώρισαν αποφάσεις για κήρυξη απεργίας – αποχής κατά αξιολόγησης), αρνήθηκαν να βάλλουν σε ψηφοφορία προτάσεις Γ.Σ. ΕΛΜΕ, κ.ά.).

Σε τοπικό επίπεδο οι εκφράσεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού ήταν ίδιες. Η ΔΑΚΕ όποτε  ο εκπρόσωπός της ήταν παρών στο ΔΣ το μόνο που προσέφερε ήταν έμμεση στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι ξεκάθαρο πως η ΔΑΚΕ δεν ενδιαφέρεται για το σωματείο και δεν συμμετέχει σε κινητοποιήσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας.

Η ΕΑΚ, καπηλευόμενη τόσο το όνομα όσο και την ιστορία της άλλοτε αγωνιστικής παράταξης  παίρνει ξεκάθαρα το ρόλο του κυβερνητικού εκπροσώπου στο ΔΣ της ΕΛΜΕ. Πάντοτε εκπρόσωπός της μεταφέρει την κυβερνητική προπαγάνδα. Ειδικά σε καίρια ζη­τήματα για τον κλάδο, όπως οι νέες δομές, η αυτοαξιολόγηση, το Νέο Λύκειο ήταν ουσιαστικά απέναντι στις ψηφισμένες θέσεις του κλάδου. Στο εσωτερικό της υπάρχουν και οι «φίλοι» του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι προσπαθούν να εμφανίζονται από τη μια ως ανεξάρτητοι και από την άλλη να στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική.

Για την ΑΣΕ δεν μπορεί να είναι εχθρός οι Παρεμβάσεις και η ΑΡΠΑ σε τοπικό επίπεδο και όχι η κυβερνητική πολιτική . Δεν μπορείς να καταργείς το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού ταυτίζοντας την ΑΡΠΑ με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για ψηφοθηρικούς λόγους. Από την άλλη βλέπουμε τις παρενέργειες του οργανωμένου κομματικά συνδικαλιστικού κινήματος (ΠΑΜΕ) να λειτουργούν ενίοτε παραλυτικά για τις κινηματικές διαθέσεις των συναδέλφων. Όπως βλέπουμε τις τελευταίες μέρες να τηρείται σιγή ιχθύος για το “θάψιμο” του αγώνα για το προσοντολόγιο και να τονίζεται η κοινοβουλευτική πρωτοβουλία για την συνταγματική αναθεώρηση, προσπαθώντας στην μονιμοποίηση των συμβασιούχων να χωρέσει ο τρόπος μόνιμου διορισμού των εκπαιδευτικών! Δεν είναι τυχαίο που πριν την πρόσφατη συνέλευση του Φλεβάρη, το ΠΑΜΕ κυκλοφόρησε στα σχολεία την πρότασή του για …κλιμάκωση του αγώνα, αλλά δεν είχε ούτε καν την απεργία που πρότεινε η ΟΛΜΕ!

Οι σύντροφοι που βρίσκονται στην πλευρά μας, στην όχθη των καταπιεσμένων, θα πρέπει να αποκοπούν κατά τι από το σφιχτό εναγκαλισμό της ΑΔΕΔΥ και να πάψουν, λόγω και έργω, να κλίνουν σε όλες τις πτώσεις το αφήγημα: «οι κλαδικοί αγώνες έχουν πεθάνει». Έχουμε μπροστά μας την αξιολόγηση και την αυτοαξιολόγηση, τις νέες δομές, το Λύκειο, την υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση των ΕΠΑΛ, την ανάγκη για μόνιμο διορισμό των αναπληρωτών, κα. Θέλουμε όλα τα κομμάτια της κοινωνίας μαζί μας, αλλά η ατμομηχανή σε αυτό το ταξίδι ανατροπής οφείλει να είναι ο κλάδος μας.

Όλα αυτά που συμβαίνουν στην ΟΛΜΕ έδειξαν ότι το μοντέλο συνδικαλιστικής οργάνωσης που κυριαρχείται από την γραφειοκρατία, τον κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό και τους ισόβιους εκπροσώπους των παρατάξεων τείνει να καταργήσει κάθε έννοια αυτοτέλειας της Ομοσπονδίας και να τη μετατρέψει σε οργάνωση τύπου ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Η σημερινή ηγεσία της ΟΛΜΕ δεν μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στον κλάδο, η ανατροπή της είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να βγούμε από το τέλμα και αυτό πρέπει να κριθεί και στις εκλογικές διαδικασίες του 19^ου Συνεδρίου.

Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια αναμονής. Έχουμε χρέος να αποκαθηλώσουμε τους εκπροσώπους του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Εμείς συνεχίζουμε δυναμικά στη συγκρότηση ενός ακηδεμόνευτου συνδικαλιστικού κινήματος που οργανώνεται από τα κάτω για να προωθήσει στο ΔΣ της ΟΛΜΕ ανθρώπους που προτάσσουν τα κλαδικά ζητήματα πάνω από οποιοδήποτε προσωπικό και κομματικό συμφέρον. Ο κλάδος οφείλει να δώσει ένα σαφές μήνυμα στις συνδικαλιστικές δυνάμεις του κυβερνητικού εφησυχασμού αλλά και των κομματικών προτεραιοτήτων, που σε τοπικό επίπεδο εκφράζουν αντίστοιχα οι παρατάξεις ΕΑΚ, ΔΑΚΕ, ΑΣΕ/ΠΑΜΕ.

Ως Ανεξάρτητη Ριζοσπαστική Παρέμβαση (ΑΡΠΑ) συνεχίζουμε ανυποχώρητα να προασπίζουμε τα εργασιακά μας δικαιώματα αλλά και τις παιδαγωγικές συνθήκες των σχολείων μας. Παραμένουμε σταθεροί στα γενικά πολιτικά μας αιτήματα:

• Ανατροπή του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας, των δανειακών συμβάσεων, των μνημονίων και όλου του μνημονιακού νομικού οπλοστασίου.
• Ανατροπή της πολιτικής Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ και όλων των κυβερνητικών παραλλαγών άσκησης αυτής της πολιτικής, μέσα από μαζικούς κοινωνικούς αγώνες.
• Δε χρωστάμε, δεν πληρώνουμε, δεν αναγνωρίζουμε το ληστρικό – τοκογλυφικό χρέος.
• Καμιά ιδιωτικοποίηση - ξεπούλημα. Δημόσιες όλες οι κοινωφελείς υπηρεσίες. Δωρεάν υγεία, παιδεία, πρόνοια, ασφάλιση, υποδομές.
• Σταθερό μέτωπο αγώνα ενάντια στο φασισμό, τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.

Στην εκπαίδευση:                                           

• Ενιαίο δημόσιο και δωρεάν 12χρονο σχολείο (συν δύο χρόνια προσχολική αγωγή) για όλα τα παιδιά.
• Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση ενταγμένη στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης και εξ ολοκλήρου στο Υπουργείο Παιδείας. Όχι στη μαθητεία με τη μορφή της φθηνής εργασίας.
• Αγωνιζόμαστε ενάντια στην εγκατάλειψη της εκπαίδευσης, στις συγχωνεύσεις σχολείων – τμημάτων, στην κατάργηση ολόκληρων τύπων σχολείων και εκπαιδευτικών θεσμών, που οδηγούν την ελληνική εκπαίδευση πολλές δεκαετίες πίσω. 20 μαθητές  στο  τμήμα, 15 στις κατευθύνσεις και 10 στα εργαστήρια.
• Όχι στην υποταγή της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς. Πάνω από όλα οι ανάγκες των μαθητών μας.
• Μαζικοί διορισμοί, επαναφορά του ωραρίου στα επίπεδα του 2013, πλήρη δικαιώματα στους αναπληρωτές μέχρι την μονιμοποίησή τους.
• Αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση, κατάργηση και του νέου ενιαίου μισθολογίου και του νέου ασφαλιστικού νόμου. Κανείς κάτω από 1.000 ευρώ καθαρά! Επαναφορά του 13ου-14ου μισθού και απόδοση των αναδρομικών. Σύνταξη με 30 χρόνια δουλειάς.
• Να μην περάσει οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής μηχανισμού αξιολόγησης που διαλύει εργασιακές – εκπαιδευτικές σχέσεις, κατηγοριοποιεί σχολεία, καθηλώνει μισθολογικά τους εκπαιδευτικούς και οδηγεί σε απολύσεις. Κανείς αξιολογητής στην τάξη.

Αποκαθήλωση των εκπροσώπων του κυβερνητικού συνδικαλισμού

(ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ)

Οι εκπαιδευτικοί στο προσκήνιο, πρωταγωνιστές στα σωματεία!

Οι αγώνες θα κρίνουν το μέλλον του σχολείου και της εργασίας μας!

Ενισχύουμε την αυτοτέλεια των σωματείων μας και την ανάπτυξη των αγώνων!

Στις  14 Μαΐου στηρίζουμε το σωματείο μας

Στηρίζουμε Ανεξάρτητη Ριζοσπαστική ΠΑρέμβαση

Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα

ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση

Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό

ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)

Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 18/11

ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ

2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη

Ακολουθήστε το Alfavita στo Google News Ακολουθήστε το Alfavita στo Viber