ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ  ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

&

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ  ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ

(Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις)

 Γιατί τα σκιαζε η  φοβέρα

                                                                                       και τα πλάκωνε  η σκλαβιά…

      Στο όνομα του χρέους, των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και της σωτηρίας των τραπεζών ποδοπατούν αλύπητα τις ζωές μας, τις ζωές των παιδιών μας.

      Θέλουν να γίνουν μακρινή ανάμνηση του χθες οι αξιοπρεπείς μισθοί, η ασφάλιση, η σύνταξη, οι εργασιακές σχέσεις, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

      Μας τσουβάλιασαν μαζί με αυτούς που τα φάγανε, μας ενοχοποίησαν ότι είμαστε αυτοί που καταναλώναμε περισσότερα από όσα παράγαμε και τελικά μας αποκάλυψαν ότι για όλες τις αδυναμίες του δημόσιου τομέα ευθύνονται οι συνδικαλιστικοί αγώνες των εργαζομένων.

     Επιβάλλουν την πολιτική τους με το εκβιαστικό ψευτοδίλημμα «παραμονή στο ευρώ ή χάος», όμως κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για την έξοδο του ευρώ από την τσέπη μας.

Δεν πάει άλλο!

     Να περιμένουμε  την επόμενη μείωση  στο μισθό μας . Να δουλεύουμε για να μπορούμε στην καλύτερη περίπτωση να πληρώνουμε τα χαράτσια τους. Να πληρώνουμε τις ιατρικές εξετάσεις.  Να βρισκόμαστε στην τάξη μέχρι που οι μαθητές μας θα μάς φωνάζουν γιαγιά ή παππού. Και όλα αυτά να τα ανεχόμαστε μπροστά στο κίνδυνο της απόλυσης, της εργασιακής εφεδρείας και της πρόωρης -ανύπαρκτης ή πενιχρής- συνταξιοδότησης.

     Να περιμένουμε την επιβολή της λιτότητας από  την εκάστοτε κυβέρνηση που θεσπίζει σαν νόμο της κοινωνίας το συμφέρον της οικονομικής ολιγαρχίας του πλούτου, των δανειστών, των τραπεζιτών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

     Να περιμένουμε  «καρτερικά» τη διάλυση κάθε κοινωνικού αγαθού, κάθε εργατικής κατάκτησης του προηγούμενου αιώνα.

    Η «μπίλια» των νέων μέτρων  ακόμη γυρίζει!

     Η τρόικα εσωτερικού (Ν.Δ. ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) ετοιμάζει το νέο γύρο μέτρων, τον τελευταίο, πριν τον επόμενο. Για το «χρέος» άραγε; Πώς γίνεται όμως να έχουμε πληρώσει τόσα και τόσα και αυτό το χρέος να μην μειώνεται ποτέ; Πώς γίνεται να «κουρεύτηκε» το  χρέος και ταυτόχρονα να έχει αυξηθεί κατά 25%;

          Δυστυχώς πληρώνουμε ακριβά  τις όποιες αυταπάτες για τη δήθεν επαναδιαπραγμάτευση, τη δήθεν σταδιακή απαγκίστρωση (που υπόσχονταν το τρίο της συμφοράς Σαμαράς – Βενιζέλος – Κουβέλης) και διαπιστώνουμε ότι η περιβόητη επιμήκυνση δεν είναι τίποτα άλλο από την ομολογία ότι εάν δεν τους ανατρέψουμε, θα ζούμε μία ζωή στο ζυγό της τρόικας, της ΕΕ και του κεφαλαίου, με μισθούς 200 - 400 ευρώ και θα λέμε και ευχαριστώ.

Θέλουν να τα πάρουν όλα!

   Η κρίση είναι η χρυσή ευκαιρία,  για αυτούς, αφού τους απαλλάσσει από κάθε «εργασιακό βαρίδι» όπως συλλογικές συμβάσεις, ύψος μισθού, αποζημιώσεις απολύσεων, μονιμότητα και σταθερότητα στην εργασία, ασφαλιστικές εισφορές.

Δε βλέπουμε ταινία τρόμου, βιώνουμε την τρομοκρατία  τους

     Η φασιστικοποίηση της κοινωνίας είναι ο σύμμαχος τους . ΜΑΤ και κάθε λογής δυνάμεις καταστολής επιτίθενται ως τάγματα θανάτου στις διαδηλώσεις,. Δεν διστάζουν να επιτεθούν και στους ανάπηρους.Και όπου δε φτάνει το κράτος, το πιο βαθύ κράτος δίνει το «παρών».

 Εδώ θα κριθούμε όλοι!!!  

Οι «έντονες διαμαρτυρίες», οι 24ωρες απεργίες αντίδρασης που συνήθως προτείνει  η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ δεν αρκούν.

Η παρατεταμένη σύγκρουση με συντονισμένες απεργίες, με γενικές πολιτικές απεργίες διαρκείας, διαδηλώσεις, καταλήψεις δρόμων πλατειών και δημοσίων κτιρίων, με μπλοκάρισμα της κρατικής μηχανής, με δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης και όχι κοινωνικής επαιτείας είναι η μόνη λύση.

    Και δεν θα γίνει πράξη, αν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις, τα σωματεία τους και τις επιτροπές αγώνα δεν αποφασίσουν να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.  Οι μεγάλες απεργίες των τελευταίων χρόνων, οι μαζικότατες διαδηλώσεις, οι γεμάτες πλατείες ήρθε η ώρα να πάρουν την εκδίκησή τους, να γίνουν πολιτικά επικίνδυνες, να γράψουν ιστορία! Η ελπίδα και η διέξοδος βρίσκεται στο δρόμο της ανατροπής, στην  κατάργηση του μνημονίου, της δανειακής σύμβασης και όλων των αντιδραστικών νόμων που πέρασαν, στην παύση πληρωμών και τη διαγραφή του χρέους. Η ελπίδα βρίσκεται στον αντίποδα της σημερινής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ήρθε η ώρα της αποκαθήλωσης της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.

Πρέπει οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές της ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ  να γυρίσουν πίσω, να επιστρέψουν στα σχολεία τους.

    Το συνδικάτο πρέπει να αναζωογονηθεί! Με τη δύναμη των Γενικών Συνελεύσεων των εκπαιδευτικών, με τον αέρα των καθημερινών συλλογικών αντιστάσεων των συλλόγων διδασκόντων, με την οριζόντια διασύνδεση των τοπικών συλλόγων και την εισβολή στο προσκήνιο των πραγματικών αναγκών μαθητών, εκπαιδευτικών και κοινωνίας.  

 Στο σχολείο της  εποχής των μνημονίων οι μισοί συνάδελφοι μας εργάζονται πλέον σε καθεστώς προσωρινής και ελαστικής εργασίας  ενώ οι υπόλοιποι μετακινούνται  μέχρι  και   σε  πέντε  σχολεία. Ο  αυταρχισμός  της  διοίκησης εντείνεται,  ενώ  οι  αιρετοί του κλάδου συνεχίζουν απτόητοι την ρουσφετολογία μέσα σε καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας, αποτελώντας τον δούρειο ίππο της  διοίκησης με την οποία  συνεργάζονται άψογα επί χρόνια.

        Τα νέα προγράμματα  προσφέρουν ψήγματα της πραγματικότητας με κατατεμαχισμένο τρόπο, οδηγώντας στην αποδόμηση κάθε έννοιας ολότητας της γνώσης, κριτικής σκέψης και δημιουργικής σύνθεσης, καταδικάζοντας  τους μαθητές μας στην ημιμάθεια και στην αποσπασματικότητα.

      Επιχειρείται καθημερινά η ενοχοποίηση των εκπαιδευτικών  με όχημα την αξιολόγηση. Μια αξιολόγηση που στόχο έχει την κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών, εκπαιδευτικών, συνδέεται με το βαθμό και το μισθό και έχει ως θύματα τους ίδιους τους μαθητές και  εκπαιδευτικούς. Το δημόσιο σχολείο το αντικαθιστούν με το σχολείο της αγοράς.

      Όσοι με τρυφερή αφέλεια τάσσονται υπέρ του μηχανισμού σωφρονισμού κι αποπομπής (βλ. αξιολόγηση) ας αναρωτηθούν: Ποιες  συνθήκες δημιουργούν οι πληρεξούσιοι εκπρόσωποι των τραπεζιτών στη ζωή μας αλλά και στην εργασία μας; Υποχρηματοδότηση, καμιά επιμόρφωση, κατάργηση μεταφοράς των μαθητών, οικονομική εξαθλίωση και τέλος  αξιολόγηση με μόνο σκοπό τη δημιουργία  φοβισμένων και κακοπληρωμένων εκπαιδευτικών απέναντι σε «κομματικούς»  αξιολογητές που θα επισείουν διαρκώς την απειλή της βαθμολογικής και οικονομικής καθήλωσης αλλά και της απόλυσης.

Κανένα άβατο  για το κίνημα

     Η συμμετοχή της «ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ» στις εκλογές για την ανάδειξη των αιρετών του  ΑΠΥΣΔΕ  Θεσσαλίας  – και η εκλογή εκπροσώπου της - δεν έχει ως σκοπό τη συνδιαχείριση της κυβερνητικής, αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, αλλά την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, των μορφωτικών – εκπαιδευτικών δικαιωμάτων και αναγκών των μαθητών και της δημόσιας, δωρεάν εκπαίδευσης. Το όργανο αυτό δεν αποτελεί για μας «άβατο». Το τι συζητείται εκεί, το τι αποφασίζεται και από ποιους, θα δημοσιοποιείται σε όλους τους συλλόγους , σε όλους τους/ τις συναδέλφους.

   Η παρουσία μας  σε αυτό το όργανο δεν μπορεί παρά να έχει το χαρακτήρα της   φωνής του κινήματος που: μπλοκάρει διαδικασίες, ακυρώνει αντιδραστικά μέτρα, απέχει από τις αξιολογικές διαδικασίες και δοσοληψίες για τη νομή εξουσίας και μικροσυμφερόντων, αποκαλύπτει και καταγγέλλει διαδικασίες ρουσφετολογικές και μεροληπτικές, διεκδικεί μαχητικά και συλλογικά δίκαιη και ίση αντιμετώπιση όλων των συναδέλφων, αντιστέκεται στον εκμαυλισμό συνειδήσεων, το ρουσφέτι, τη διάκριση των εκπαιδευτικών στους «δικούς μας» και στους «άλλους».

Δεν  μας  ενδιαφέρει  η  κομματική  καταγραφή  αυτή  την  στιγμή  αλλά  η  ανατροπή  των  συσχετισμών προς  όφελος του κλάδου.

Ανιχνεύουμε νέους δρόμους αντίστασης και συλλογικής δράσης – παρέμβασης σε αυτό το εχθρικό τοπίο. Όμως δεν  τρέφουμε αυταπάτες.

ΜΟΝΟ Η ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΤΟΠΙΟ.

ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΙΚΑ  ΣΤΟ ΑΠΥΣΔΕ  ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΟ

-Ενάντια στην αντιεκπαιδευτική  πολιτική και   τον     υποταγμένο συνδικαλισμό

• Για αντίσταση και συλλογικό αγώνα