Ανοιχτή επιτροπή αγώνα της Α ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής (Περιστέρι): Ανακοίνωση

 

Την Πέμπτη 16/5/2013 συνάδελφοι εκπαιδευτικοί της Α΄ΕΛΜΕ ΔΥΤIKHΣ ΑΤΤΙΚΗΣ (ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ) συναντηθήκαμε υλοποιώντας την απόφαση για συγκρότηση ανοιχτής επιτροπής αγώνα της Γ.Σ. της Τρίτης 14/5, όπου κατά μεγάλη πλειοψηφία υπερψηφίστηκε η εισήγηση της ΟΛΜΕ για απεργία στις 17/5 και πενθήμερη απεργία 20/5 έως 24/5 με νέες Γ.Σ. των ΕΛΜΕ στις 23/5 και τα γνωστά 9 αιτήματα-αιχμές της κινητοποίησης. 

 

1. Καμία απόλυση εκπαιδευτικού – Διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων μονίμων και αναπληρωτών.

 

2. Άμεση απόσυρση του Π.Δ. για τις υποχρεωτικές μεταθέσεις.

 

3. Άμεση κατάργηση των νόμων για το νέο Πειθαρχικό Δίκαιο (ν.4093/12 και 4057/12) που έχει θέσει υπό διωγμό τους εκπαιδευτικούς. 

 

4. Απόσυρση του ΠΔ για την Αξιολόγηση. Κατάργηση του ν.4142/13 για την Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας.

 

5. Διασφάλιση των οργανικών θέσεων που απειλούνται από την αύξηση του διδακτικού ωραρίου (ν.4152/13, παρ. Θ). Κατάργηση του ν.4152/13. 

 

6. Ουσιαστική οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα των νεότερων. Κατάργηση του ν.4024/2011.

 

7. Καμία κατάργηση – συγχώνευση σχολείου. 25 μαθητές κατ’ ανώτατο όριο στην τάξη.

 

8. Να μην περάσουν τα σχέδια νόμων για το Γενικό και Τεχνολογικό Λύκειο που είχαν δοθεί στη δημοσιότητα το προηγούμενο διάστημα.

 

9. Όχι στις μνημονιακές πολιτικές που διαλύουν τη δημόσια εκπαίδευση.

Η απόφαση αυτή, που ψηφίστηκε πανελλαδικά από δεκάδες χιλιάδες συναδέλφους και δημιούργησε σαφές αγωνιστικό πνεύμα αμφισβήτησης της πολιτικής επιστράτευσής μας από την τρικομματική κυβέρνηση, αναστάλθηκε από τη Γ.Σ. των προέδρων των ΕΛΜΕ, καθώς εκτιμήθηκε ότι δεν υπήρχαν οι όροι πραγματοποίησής της, παρά το προφανές ότι ήταν, σύμφωνα με τα δεδομένα των Γενικών Συνελεύσεων της Τρίτης, πλειοψηφική (92% των ψήφων στις ΓΣ).

Κυβερνητικός και γραφειοκρατικός συνδικαλισμός, σε εναγκαλισμό, αψηφούν τις αποφάσεις των μαζικότατων γενικών συνελεύσεων! 

Παρ' όλα αυτά, έχουμε να επισημάνουμε:

1. Η προληπτική επιστράτευση που μας επέβαλαν οι μνημονιακοί μηχανισμοί καταστολής μαζί με την κατασυκοφάντηση, με όλα τα μέσα, μιας δίκαιης και αναγκαίας κοινωνικά απεργιακής κινητοποίησης έχουν στόχο την τρομοκράτηση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Αυτό πρέπει και μπορεί να σπάσει στην πράξη, γιατί αποτελεί μια ακόμα αλυσίδα στην ήδη

εξαθλιωμένη κοινωνία και σε όλο συνολικά το εργατικό, συνδικαλιστικό

κίνημα.

2. Κανένα από τα αιτήματα-αιχμές της απεργίας μας δεν ικανοποιήθηκε. Η δήθεν αλλαγή του ΠΔ για τις υποχρεωτικές μεταθέσεις, που καταργεί στην πράξη χιλιάδες οργανικές θέσεις και μεταθέτει όπου γης, άμεσα, 5.000 συναδέλφους -με στόχο την απόλυση- είναι στάχτη στα μάτια και κοροϊδία. Αν και αλλάζει το ποσοστό ωρών της υπεραριθμίας από 75% σε 60%, προχωράει σε μία ακόμα κατηγοριοποίηση με τη θέσπιση «αμετάθετου» για τους έχοντες 12ετή τουλάχιστον προϋπηρεσία. Ούτε λέξη για τους 10.000 αναπληρωτές που απολύονται σε λίγες μέρες αλλά και τους μόνιμους που θα ακολουθήσουν.

3. Ούτε βέβαια έχουμε την αυταπάτη ότι, με λογικές καταναγκασμού, με μέτρα «χειρουργικά» (συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων) και με την προλείανση του εδάφους για να εφαρμοστεί, χωρίς αντιδράσεις, όλο το προετοιμαζόμενο νομοθετικό πλαίσιο του υπουργείου (αξιολόγηση, «νέο» λύκειο, τεχνική εκπαίδευση κ.λπ.), θέλουν να συμβάλουν στον «εξορθολογισμό» ή τη «βελτίωση» της εκπαίδευσης. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η διάλυση του σχολείου, η περαιτέρω απαξίωση της μόρφωσης των παιδιών, η σταδιακή κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του και η παράδοσή του στην αγορά είναι ο άμεσος σχεδιασμός του μνημονιακού κατεστημένου.

4. Η δίκαιη οργή και η αναμφισβήτητη κοινωνική δυναμική αυτού του αγώνα, θα βρει τους δρόμους και την κοινωνική βάση να εκφραστεί και να υλοποιηθεί, γιατί αφορά το κοινωνικό αγαθό της μόρφωσης και της δημόσιας δωρεάν παιδείας για όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Έχουμε να διαμηνύσουμε σε αυτούς που αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς ότι σύντομα θα πρέπει να μας λάβουν σοβαρά υπόψη. 

 

 

Οι χιλιάδες «βουβοί» εκπαιδευτικοί να αποκτήσουν φωνή! Δεν ξέρουμε αν θα νικήσουμε, όταν όλοι θέλουν να μας πείσουν ότι χάσαμε. Όμως να είναι όλοι βέβαιοι ότι γνωρίζουμε να μαχόμαστε.

Άλλωστε, ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που πότε δε δόθηκε.

 

Ο αγώνας συνεχίζεται και είναι αγώνας ολόκληρης της κοινωνίας για την παιδεία, την υγεία, το νερό, τον αέρα που αναπνέουμε, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη!

Περιστέρι, 16/5/2013