Γνώση προς κατανάλωση

 

Η συμβολή του υπουργείου στη συζήτηση, ήταν το πώς μέσα από τις αναδιαρθρώσεις στην τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση θα κάνει την κατάρτιση πιο μαζική ώστε να παράγει ευέλικτο παραγωγικό εργατικό δυναμικό. Στο οποίο θα πρέπει - σύμφωνα με την πολιτική που ακολουθεί - να μπορεί να «ξεμάθει» κάποιος για να την αντικαταστήσει με την επόμενη απαιτούμενη από την «αγορά» δεξιότητα. Να προσαρμόζεται η εκπαίδευση σε εφήμερες δεξιότητες - που βέβαια δεν αποτελούν ολοκληρωμένη επαγγελματική εκπαίδευση - οι οποίες επιλέγονται ευκαιριακά, με τον επιχειρηματικό κόσμο να αποκτά και θεσμικό ρόλο στον καθορισμό τους. Να χρησιμοποιείται δηλαδή το σχολείο και οι μαθητές του για τα κέρδη των καπιταλιστών. Γιατί από εκεί ξεκινά και εκεί καταλήγει σήμερα η ιστορία «τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση».

 

Οι δεξιότητες στις οποίες είναι ολοκληρωτικά στραμμένη η τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση δεν είναι παρά «κομμάτια» γνώσης, που απαξιώνονται γρήγορα, απαξιώνοντας με τη σειρά τους και τους αποφοίτους της, τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας. Στα οποία - και αυτό είναι πιο φανερό πια μετά το νόμο για το νέο Λύκειο - επιβάλλεται η αντίληψη ότι «δεν παίρνουν τα γράμματα» και για τα οποία ετοιμάζεται μία κατάρτιση φτηνή, υποβαθμισμένη, δεμένη με τις επιχειρήσεις. Σε αυτή τη λογική, οι αλλαγές στην τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση εστιάζουν στη «μαθητεία στις επιχειρήσεις». Σε αυτή επίσης τη λογική προκαλεί οργή, όχι όμως και εντύπωση η κατάργηση τομέων και ειδικοτήτων, οι μεγάλες ελλείψεις και υποβάθμιση που πάντα ήταν χαρακτηριστικό της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης ωστόσο φέτος ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

 

Αυτό που δίνει σήμερα το σύστημα στα παιδιά των λαϊκών οικογενειών έρχεται σε αντίθεση με την πραγματική έννοια της εκπαίδευσης που είναι η συνολική διαπαιδαγώγηση σε όλες τις πλευρές της προσωπικότητας, η οποία πρέπει να παρέχεται σε ένα σχολείο για όλους μέχρι τα 18 χρόνια, οπότε και ενηλικιώνεται ο άνθρωπος. Η τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση θα πρέπει να ακολουθεί, σε αναβαθμισμένες δημόσιες δωρεάν σχολές. Για τα παιδιά που φοιτούν στα ΕΠΑΛ, στις ΕΠΑΣ, τις ΣΕΚ, τα ΙΕΚ, για όλους τους μαθητές και τις οικογένειές τους είναι αναγκαίο η πάλη για κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών να συνδέεται με τη διεκδίκηση μιας τέτοιας Παιδείας, χωρίς αποκλεισμούς, που θα παρέχει πραγματικά επαγγελματικά εφόδια και εφόδια ζωής.

 

Ριζοσπάστης, 24/11/2013