Μια αποκαλυπτική συνέντευξη για την απεργία στα Πανεπιστήμια

 

Ομεγάλος απεργιακός αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων στα Πανεπιστήμια έχει ασφαλώς τους πρωταγωνιστές του. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τους εργαζόμενους που τρεις μήνες τώρα απεργούν, περιφρουρούν τον απεργιακό αγώνα, παίρνουν μέρος στις απεργιακές διαδηλώσεις και εκδηλώσεις του, συμμετέχουν και παρεμβαίνουν  στις Γενικές Συνελεύσεις των σωματείων τους, συζητούν στα μετερίζια των απεργιακών επιτροπών για τα πρακτικά καθημερινά προβλήματα του αγώνα. Από αυτούς μπορούμε να έχουμε μια πιο ζωντανή και αυθεντική ματιά του αγώνα, που τόσο έχει κακοποιηθεί απο τα μεγάλα αστικά μέσα ενημέρωσης. Σ' αυτούς ανήκει η σ. Μαρία Καπνίζου , εργαζόμενη στη βιβλιοθήκη του Πολυτεχνείου της Αθήνας, μέλος του Συλλόγου Εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (ΙΔΑΧ) και Ιδιωτικού Δικαίου Ορισμένου Χρόνου (ΙΔΟΧ) και μέλος της Απεργιακής Επιτροπής που συγκρότησαν οι απεργοί διοικητικοί υπάλληλοι  του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Ανήκει, επίσης, στην ομάδα των εργαζομένων που δεν υπέκυψαν στον εκβιασμό της ατομικής απογραφής του υπουργείου Παιδείας να συμπληρώσουν την “πλατφόρμα” και απειλείται  με την ποινή της αργίας.

 

Ο ΛΑΪΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ της ζήτησε να απαντήσει σε  λίγα ερωτήματα  για τον αγώνα που διεξάγει με τους συναδέλφους της :

 

 

Ο  αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων των Πανεπιστημίων  συμπλήρωσε τους τρεις μήνες. Ποιοι παράγοντες έχουν συντελέσει ώστε, ήδη, να καταγράφεται σαν ένας από τους πιο πολύμηνους απεργιακούς αγώνες των χρόνων των μνημονίων;

 

Είναι γεγονός ότι ως κλάδος εργαζομένων δεν είχαμε δώσει μέχρι σήμερα όχι τέτοιας αλλά ούτε και μικρότερης διάρκειας ή σημασίας αγώνα. Ξεκινήσαμε στις αρχές του Σεπτέμβρη τον αγώνα μας αντιδρώντας σε αυτό το σκληρό μέτρο της διαθεσιμότητας που η κυβέρνηση θέλει να επιβάλει για 1349 εργαζόμενους 8 Πανεπιστημίων της χώρας, από τους οποίους 650 θα τεθούν σε αμφίβολη κινητικότητα, ενώ οι υπόλοιποι θα καταλήξουν στην απόλυση. Ειδικά για το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, η διαθεσιμότητα αφορά το 75% του προσωπικού του. 

Μέσα στο γενικό κλίμα αφόρητης πίεσης που βιώνουν οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια λόγω του μνημονίου και όλων των αντιλαϊκών αντεργατικών μέτρων που το συνοδεύουν, έρχεται να προστεθεί και για αυτούς ο εφιάλτης της απόλυσης, της ανεργίας.

Η ενωτική μαζική συσπείρωση των εργαζομένων εκφράστηκε άμεσα μέσα από μαζικότατες συνελεύσεις, ενώ παράλληλα συσπειρώθηκαν γύρω τους φοιτητικοί σύλλογοι και σύλλογοι διδασκόντων. Σε αυτό τον παρατεταμένο αγώνα των εργαζομένων που αναπτύχθηκε μέσα στις δεκάδες ΓΣ που πραγματοποιήθηκαν, και συνεχίζουν να πραγματοποιούνται, γεννήθηκαν αγωνιστικές διαθέσεις, φανε­ρώ­θηκαν δυνατότητες, οξύνθηκε το συν­δικαλιστικό και πολιτικό κριτήριο πολλών εργαζομένων. 

 

 

Η κυβέρνηση παρουσιάζει τις μαζικές διαθεσιμότητες-απολύσεις  των διοικητικών υπαλλήλων ως μέτρο της “διοικητικής αναδιάρθρωσης” των Πανεπιστημίων. Τι λένε οι  εργαζόμενοι γι'αυτό; Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις του στα Πανεπιστήμια;

 

Το υπουργείο ζήτησε εντός του καλοκαιριού, από τα Πανεπιστήμια εντελώς προσχηματικά να κάνουν «Αξιολόγηση δομών» και να του καταθέσουν αυτές τις αξιολογήσεις, οι οποίες θα έπρεπε να καταλήγουν ότι στα Ιδρύματα υπάρχει πλεόνασμα προσωπικού. Οι πρυτάνεις των Πανεπιστημίων απέδωσαν τις αξιολογήσεις και απάντησαν ότι όχι μόνο δεν υπάρχουν πλεονάσματα, αλλά αντίθετα ελλείψεις προσωπικού. Το υπουργείο στη συνέχεια χρησιμοποιώντας αυθαίρετα κάποιους δείκτες κατέληξε μόνο του στα υποτιθέμενα πλεονάσματα και στην συνέχεια στην έκδοση Κοινής Υπουργικής Απόφασης με τις διαθεσιμότητες, στις οποίες άλλους κλάδους εργαζομένων καταργεί οριζόντια, ενώ άλλους κλάδους και υπηρεσίες στην κυριολεξία τις διαλύει. Ο ίδιος ο υπουργός σε συνέντευξή του ομολόγησε ότι η απόφαση να βγει αυτός ο αριθμός από τα Πανεπιστήμια σε διαθεσιμότητα, δεν ήταν παρά καθαρά μια μνημονιακή υποχρέωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οριζόντιας κατάργησης και μάλιστα και στα 8 ιδρύματα, ο κλάδος των φυλάκων που καταργείται, όχι βέβαια γιατί τα ιδρύματα δε χρειάζονται φύλαξη, αλλά γιατί αυτή θα την αναλάβουν εταιρείες με ενοικιαζόμενους εργαζόμενους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα διάλυσης υπηρεσίας, οι 3 Βιβλιοθήκες του Πολυτεχνείου, Κεντρική και 2 παραρτήματα, στις οποίες εργάζονται 26 βιβλιοθηκονόμοι και στις οποίες παραμένουν μόλις 6 να συνεχίζουν να τις λειτουργούν καθημερινά 7 πμ-8μμ.  

               

 Η κυβέρνηση και τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης από καιρό προσπαθούν να εμφανίσουν τον αγώνα σας ότι προκαλεί “ζημιά στο δημόσιο αγαθό της Παιδείας και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο (σπουδαστές-οικογέ­νειες τους”). Τι  απαντούν οι  εργα­ζό­με­νοι ;

 

Τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης μέχρι σήμερα δεν ασχολήθηκαν καθόλου με αυτό τον αγώνα παρά μόνο όταν ήθελαν να τον συκοφαντήσουν, δυσφημίσουν και να τον χτυπήσουν. Τελευ­ταία σε διατεταγμένη υπηρεσία προς την κυβέρνηση, εντείνουν τη συκοφάντηση εμφανίζοντας την απεργία υποκινούμενη από μια χούφτα  διοικητικών που εξαιτίας της θα χαθεί το εξάμηνο, για το οποίο η κυβέρνηση υποτίθεται κόπτεται. Οι εργαζόμενοι απαντούμε ότι το μέτρο της διαθεσιμότητας είναι το δεύτερο βήμα στην επιδίωξη συρρίκνωσης του δημόσιου πανεπιστημίου, προηγήθηκε η δραματική μείωση των προϋπολογισμών τους, ενώ έχουν εξαγγελθεί και θα ακολουθήσουν μειώσεις διδακτικού προσωπικού, παύση δωρεάν διανομής συγγραμμάτων, επιβολή διδάκτρων. Τα Πανεπιστήμια τα κλείνει το υπουργείο, όχι οι εργαζόμενοι με την απεργία μας.

 

 

Τι δυσκολίες συναντήσατε στην πραγματοποίηση και συνέχιση του αγώνα σας; Πώς τις αντιμετώπισαν οι εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια;

 

Ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων αντιμετώπισε από την αρχή την άτεγκτη στάση του υπουργείου Παιδείας, η οποία κλιμακώθηκε με εκβιασμούς για εισαγγελικές παρεμβάσεις, απεργοσπαστικές ενέργειες, όπως ο εξαναγκασμός των απεργών ατομικής συμμετοχής στην απογραφή, απειλές για παρέμβαση των ΜΑΤ, αλλεπάλληλες αγωγές ώστε να κριθεί η απεργία παράνομη. Όλες οι προσπάθειες του υπουργείου στοχεύουν στην εσωτερική διάσπαση του μετώπου των εργαζομένων. Ωστόσο η απάντηση που δώσαμε οι εργαζόμενοι σε όλα αυτά είναι η κοινή στάση που κρατήσαμε για συνέχιση της απεργίας, καθώς και η αλληλεγγύη μεταξύ όλων των «κατηγοριών» εργαζομένων, όπως αυτές προέκυψαν από τις διάφορες μεθοδεύσεις του υπουργείου. Η στήριξη του αγώνα μας από τους άλλους συλλόγους του Πολυτεχνείου είναι αναμφισβήτητα πολύτιμη και για τη πραγματοποίηση μαζικών συλλαλητηρίων που έγιναν και συνεχίζονται. Τέλος καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε την ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού τόσο μέσα από την εκδήλωση υποδοχής των πρωτοετών φοιτητών, όσο και με τη σύσταση ειδικής επιτροπής αντιμετώπισης εκ­τάκτων αναγκών η οποία απαντά σε αιτήματα φοιτητών.     

 

Ποια αιτήματα ενώνουν σ' αυτό τον παρατεταμένο απεργιακό αγώνα τους εργαζόμενους στα Πανεπιστήμια; Πώς τον έχετε οργανώσει και τον στηρίζετε; Έχετε  ευρύτερη κοινωνική και συνδικαλιστική υποστήριξη και αλληλεγγύη;

 

Κύρια αιτήματα είναι η  μόνιμη και σταθερή δουλειά, καμιά διαθεσιμότητα – απόλυση,  η υπεράσπιση του Δημόσιου Δωρεάν Πανεπιστημίου. Καθώς επίσης και αιτήματα που εκφράζουν ευρύτερα την αντιμνημονιακή διάθεση των εργαζομένων. 

Τον κύριο ρόλο στην οργάνωση αυτής της προσπάθειας το δίχως άλλο, παίζει η συσπείρωση των εργαζομέ­νων γύρω από τα σωματεία,  η δημοκρατική συμμετοχή όπως εκφρά­ζεται μέσα από μαζικότατες τακτικές γενικές συνελεύσεις 1 ή και 2 φορές την εβδομάδα, στις οποίες αποφασίζεται με συντριπτική πλειοψηφία η συνέχιση του αγώνα. Για την ενίσχυση της πάλης και την υλοποίηση των αποφάσεων της ΓΣ, συγκροτήθηκε από τα πρώτα βήματα αυτής της απεργίας, Απεργιακή Επιτροπή, γεγονός που αποτελεί πραγματικά μια κατάκτηση αυτού του αγώνα, καθώς δεν υπήρχε παρόμοια προηγούμενη εμπειρία. Σημαντική συμβολή στην απεργία έχει σαφέστατα η καθημερινή περιφρούρησή της που σε κρίσιμες φάσεις επεκτάθηκε και τη νύχτα.

Από το ξεκίνημά του ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων στο Πολυτεχνείο είχε και εξακολουθεί να έχει την έμπρακτη στήριξη όλων των άλλων συλλόγων των εργαζομένων, φοιτητών, διδασκόντων. Πέρα από την εσωτερική στήριξη και με εξαίρεση μιας-δυο περιπτώσεων, όπως της ΟΛΜΕ με την οποία επιτεύχθηκε κάποιος συντονισμός και έγιναν κοινές κινητοποιήσεις, ή όπως την περίπτωση του σωματείου εργαζομένων της ΕΡΤ, η στήριξη από δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις ή άλλα σωματεία, ήταν μέχρι σήμερα από ασθενική έως ανύπαρκτη να στηρίξει ουσιαστικά αυτό τον αγώνα. Τέλος, σκάνδαλο προκαλεί για άλλη μια φορά η στάση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που το αυτονόητο θα ήταν να εξασφαλίσουν την απαραίτητη στήριξη, όλο αυτό το διάστημα κάνουν σα να μην υπάρχουμε.   

 

Πώς εκτιμούν οι απεργοί τις τελευταίες προτάσεις και το κάλεσμα για “διάλογο” του υπουργού Παιδείας; Ποια είναι η προοπτική του αγώνα σας ;

 

Διαφαίνεται ενδεχόμενα, μια μερική τροποποίηση της στάσης του υπουργού, γεγονός που αποδεικνύει τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει από την πίεση που ασκεί αυτός ο αγώνας. Αναγκάζεται από κει που δε δεχόταν καμιά συζήτηση και διαπραγμάτευση τώρα να κάνει «διάλογο». Είναι ξεκάθαρο ότι διάλογο με το πλαίσιο που βάζει ο υπουργός, οι εργαζόμενοι δεν κάνουμε. Εκπρόσωποι των σωματείων των εργαζομένων, συμμετείχαν σε 7μελή αντιπροσωπεία της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου σε συνάντηση με τον υπουργό την Τετάρτη με το εξής πλαίσιο:

1. Να μην υπάρξει από πλευράς τους καμία δέσμευση πάνω σε οποιαδήποτε πρόταση του Υπουργού.

2. Να μεταφερθούν στο ακέραιο τα αιτήματα της απεργίας, δηλαδή: ακύρωση της ΚΥΑ και των συνεπειών της και άμεση παύση των πειθαρχικών διώξεων για τους συναδέλφους που δεν απογράφηκαν.

3. Να ζητηθεί άμεση, απευθείας συνάντηση του Υπουργού με αντιπροσωπεία των απεργών εργαζομένων του ΕΜΠ.

4. Να αποχωρήσουν αμέσως από τη συζήτηση, στην περίπτωση που έμπαινε ζήτημα να εκβιαστεί κάποια δεσμευτική "λύση", "εδώ και τώρα", καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για την αδιαλλαξία της σε μια τέτοια περίπτωση.

Στη συνάντηση που έγινε, από την πλευρά των εργαζομένων εκφράστηκε το αίτημα μας για απόσυρση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης και καμία διαθεσιμότητα – απόλυση. Από την πλευρά του υπουργού εμφανίστηκε η πρόθεση να μειώσει κατά ελάχιστο τον αριθμό αυτών που θα βγουν στη διαθεσιμότητα, ενώ για το όποιο ενδεχόμενο είτε παραπάνω μείωσης, είτε «διάσωσης» από τη διαθεσιμότητα, κατέθεσε χωρίς ούτε καν προφορικές δεσμεύσεις κάποιες σκέψεις.    

Στη μαζικότατη ΓΣ της Πέμπτης, αφού κατατέθηκαν τα όσα συζητήθηκαν στη συνάντηση, οι εργαζόμενοι κρίναμε κατά απόλυτη πλειοψηφία ότι συνε­χίζουμε αταλάντευτα τον αγώνα μας και πως τα ψίχουλα που «έδωσε» ο υπουργός είναι έξω από κάθε συζήτηση για εμάς.

 Νέα ΓΣ ορίστηκε για τη Δευτέρα, ενώ αποφασίστηκε η διεύρυνση της επιτροπής των εργαζομένων που θα συμμετέχει στην επόμενη συνάντηση με τον υπουργό. Οι εργαζόμενοι εκφράζουμε τη βούλησή μας ότι δε θα πέσουμε στην παγίδα του υπουργού και να σταματήσουμε την απεργία για να διαπραγματευτούμε, αλλά να παραμείνουμε σταθεροί στο αίτημά μας και με την πίεση που ασκεί ο αγώνας των εργαζομένων τόσο στο Πολυτεχνείο όσο και στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, να επιτύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. 

 

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, www.m-lkke.gr