Η παρθένα των παραισθήσεων

Οι Ινκας θυσίαζαν τα παιδιά τους με υπερβολική δόση κόκας και αλκοόλ

 

Γιάννης Δεβετζόγλου 

 

Το σώμα της είναι τόσο άψογα συντηρημένο, που είναι δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι αυτή η κοπέλα έχει πεθάνει εδώ και 500 χρόνια. Ομως όσο ζούσε, της συνέβη κάτι ακόμη πιο σκληρό, που είναι δύσκολο να το πιστέψουν μέχρι και οι επιστήμονες…

Το 13χρονο κορίτσι επί 12 μήνες πιεζόταν να καταναλώνει καθημερινά φύλλα κόκας και αλκοολούχο ποτό από καλαμπόκι. Κάτι που σε συνδυασμό με τη θερμοκρασία, το βαρομετρικό της περιοχής, αλλά και έναν κεραυνό που τη χτύπησε αφότου είχε ξεψυχήσει μετέτρεψαν το άψυχο κορμί της στην τέλεια μούμια.

Τα εν λόγω ευρήματα προέκυψαν από έρευνα που έκαναν ειδικοί από το Πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ. Οι επιστήμονες μελέτησαν τρεις μούμιες προκειμένου να αντλήσουν νέες πληροφορίες για το τελετουργικό στις ανθρωποθυσίες που ακολουθούσε η αυτοκρατορία των Ινκας στη Νότιο Αμερική κατά την προκολομβιανή εποχή. Γνωστή και ως η Παρθένα των Πάγων, η κοπέλα της φωτογραφίας είναι ένα από τα τρία παιδιά που βρέθηκαν σε πέτρινο τάφο σε ένα βουνό στην Αργεντινή. Ηταν η μεγαλύτερη από τις τρεις και βρέθηκε το 1999 καθισμένη σταυροπόδι, με το κεφάλι πεσμένο μπροστά και τα χέρια να ακουμπούν πάνω στα γόνατα. Φορούσε ένα φτερό πάνω στα σφιχτά πλεγμένα μαλλιά της και υπήρχαν φύλλα κόκας στα δόντια της.

 

Πώς αισθανόταν; Ποτέ κανείς δεν πρόκειται να μάθει, αλλά σύμφωνα με τους ειδικούς είχε πάρει τόσο υψηλές δόσεις ναρκωτικών και αλκοόλ, που δεν είχε ιδιαίτερη επαφή με την πραγματικότητα. Γιατί; Διότι ο θεός που προοριζόταν να δεχθεί την κοπέλα ως θυσία ήταν κάποιος ιδιαίτερος και ανώτερος από όλους τους άλλους. Και επιθυμούσε μόνο το καλύτερο και το ακριβότερο δώρο!

Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγουν οι ειδικοί, καθώς τα φύλλα κόκας και το αλκοόλ ήταν είδος πολυτελείας.

Οι δε υπερβολικές δόσεις που της επέβαλαν να παίρνει καθημερινά για όλους αυτούς τους μήνες ήταν για να φτάσει «φορτωμένη» με τα πολυτελή αγαθά στον θεό. «Γι' αυτό και η κοπέλα ήταν ιδιαίτερα περιποιημένη. Δεν είχε ούτε γρατσουνιά ούτε τραύματα στο σώμα της, είχε αρκετό λίπος που τότε θεωρούνταν απόδειξη ευημερίας και αυτό που υποψιαζόμαστε είναι ότι ήταν σε αφασία όταν την ακούμπησαν για τελευταία φορά στο έδαφος», λέει η δρ Εμα Μπράου, αρχαιολόγος που συμμετείχε στη μελέτη.

Οι ιστορικοί εκτιμούν πως οι Ινκας χρησιμοποιούσαν όλο αυτό το τελετουργικό στις ανθρωποθυσίες τους και ειδικά στα παιδιά που δεν είχαν έρθει σε ερωτική επαφή (παρθένες), διότι όσο πιο ακριβά και ιδιαίτερα ήταν τα «δώρα» για τους θεούς τόσο περισσότερο και αυτοί με τη σειρά τους θα τους βοηθούσαν να μη χάσουν τον έλεγχο της αυτοκρατορίας τους.

Πέρυσι, σε ανάλυση που είχε γίνει σε παρθένα των Ινκας είχε φανεί ότι για μερικούς μήνες πριν από τη θυσία η διατροφή της από «ταπεινή» είχε αλλάξει σε «πολυτελή». Ακόμη ένα βασικό στοιχείο ότι τα θύματα της θυσίας έπρεπε να είναι καλοζωισμένα.