Εκδικητικοί «300» και σκοτάδι πέρα από τη λογική

Ακροβατώντας μεταξύ ονείρων και πραγματικότητας σε μια ιστορία που δεν έχει πλοκή, αλλά σκηνές από το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον, φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους, που μπλέκονται με όνειρα, αναμνήσεις και υποσυνείδητες σκέψεις, δημιουργώντας μία κατακερματισμένη συνειρμική αφήγηση, το δράμα του «κακού παιδιού» του μεξικανικού κινηματογράφου, Κάρλος Ρεϊγάδας, δίχασε κοινό και κριτικούς, όταν παρουσιάστηκε στις Κάννες, τον Μάιο του 2012, όμως απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας. Με τους Ρουτ Ρεϊγάδας, Ελεαζάρ Ρεϊγάδας, Αδόλφο Χιμένες, Νατάλια Ασεβέδο και Γκουιλεβάλδο Τόρρες, μια οικογένεια εγκαταλείπει τη ζωή της στην πόλη και εγκαθίσταται στην εξοχή, όπου αρχίζει να χαίρεται, αλλά και να υποφέρει, όταν έρχεται σε επαφή με έναν κόσμο, που βλέπει τη ζωή διαφορετικά.«Η ταινία δεν είναι τόσο αφηρημένη και χαοτική, όσο φαντάζει» εξηγεί ο σκηνοθέτης. «Απλώς, παίρνει υπόψη της τις διαφορετικές ιδέες της ύπαρξης. Ο Αϊνστάιν έχει πει ότι είμαστε μέρος της ολότητας του σύμπαντος, όπου το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον δεν είναι παρά μία ιδέα».